Witam serdecznie!
To dobrze, że Pani przyjaciółka otworzyła się przed Panią i w końcu powiedziała o swoich problemach, które do tej pory tłumiła w sobie. Myślę, że zaufała Pani i postanowiła podzielić się z Panią swoimi trudnościami, bo liczy na Pani wsparcie, wysłuchanie. Drogą wirtualną nie da się postawić diagnozy, ale niewykluczone, że Pani przyjaciółka cierpi na depresję. Obniżony nastrój dodatkowo wzmacniają, podtrzymują i generują nierozwiązane problemy, jak kłopoty w relacjach z rodzicami czy nieszczęśliwa miłość. Niepokojące jest to, że Pani przyjaciółka szuka nieskutecznych metod rozwiązania swoich problemów, jak autoagresja, samookaleczanie się, zażywanie leków psychotropowych, próby samobójcze. Poczucie pustki, smutku, przygnębienia, beznadziei i bezsensu świadczy o tym, że Pani przyjaciółka jest w bardzo kiepskim stanie emocjonalnym. Myślę, że w pierwszej kolejności przydałaby się wizyta u lekarza psychiatry (może w pierwszym etapie leczenia konieczna będzie farmakoterapia), a potem wsparcie ze strony psychoterapeuty. Proszę zachęcić ją do wizyty u specjalisty. Jest pełnoletnia, więc może działać na własną rękę, nie musi pytać o pozwolenie rodziców. Może łatwiej byłoby jej umówić się do psychiatry, gdyby wiedziała, że ma w Pani wsparcie, gdyby Pani towarzyszyła jej w drodze do lekarza? Proszę ją słuchać i po prostu przy niej być. Czasami zwykła obecność to bardzo wiele dla osób z depresją. Zachęcam Panią również do przeczytania artykułów:
Jak pomóc osobie z depresją?
Jak postępować z osobą, która chce popełnić samobójstwo?
Pomoc bliskich przy depresji
Gdzie szukać pomocy w depresji?
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
