Jeżeli przez sporą część życia Pani rodzice byli wobec Pani nadopiekuńczy, wyręczali Panią w wielu sprawach i zadaniach, narzucali swoje zdanie, kwestionowali podjęte przez Panią decyzje, oceniając je jako błędne bądź okazując niechęć na wieść o nich, albo reagowali lękiem na podejmowane przez Panią wyzwania, albo opóźniali przez Panią osiągnięcie samodzielności poprzez wykonywanie za Panią działań, które sama powinna Pani wykonać, to faktycznie mimo ich dobrych zamiarów i zapewne kierowania się lękiem o Pani dobro i miłością, mogło to mieć wpływ na wykształcenie u Pani trudności z podejmowaniem decyzji i związanym z tym lękiem. Jednakże nawet jeśli tak było, to obecnie jest już Pani dorosłą kobietą, która sama decyduje o swoim losie i sama Ponosi konsekwencje swoich czynów. Jeżeli pojawiają się takie trudności, warto byłoby zadbać o to, aby w tym momencie jak najbardziej się usamodzielnić, tak aby obiektywnie mogła Pani spojrzeć na wiele spraw w swoim życiu. Pomóc Pani mogłaby także konsultacja z psychologiem, który mógłby pomóc Pani uporządkować swoje oczekiwania i nauczyć tego, jak spojrzeć w głąb siebie na własne potrzeby.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
Justyna Sordyl-Grajcar
www.psychoterapeutakatowice.pl
W zadanym pytaniu zawiera Pani jednocześnie podejrzewaną przez siebie odpowiedź na męczący Panią problem. Niemniej, aby dokładniej się temu przyjrzeć i zrozumieć dynamikę Pani funkcjonowania polecam Pani podjęcie psychoterapii. W trakcie procesu psychoterapeutycznego będzie Pani mieć szansę poznać przyczyny swoich kłopotów i spróbować doprowadzić do zmiany, która będzie Pani odpowiadać. Jest Pani młodą osobą u progu dorosłości. Jest to czas często naznaczony trudnościami związanymi z organizacją dorosłego życia, wzięcia za siebie odpowiedzialności i podjęcia życiowych decyzji. Nie jest to łatwe. Samo stwierdzenie, że być może przyczyną "są rodzice" (ryzykowne i niekoniecznie prawdziwe, trzeba zweryfikować w terapii) także nie rozwiąże problemu. Aby zacząć funkcjonować lepiej i w komforcie w sferze psychicznej i emocjonalnej trzeba dokonać zmiany, która może się wydarzyć w wyniku procesu psychoterapeutycznego. Zachęcam do podjęcia działań w tym temacie.
Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego!
www.grabowski.gr
seksuolog@grabowski.gr
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Trudności z podejmowaniem decyzji – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Problem z podejmowaniem decyzji – odpowiada Mgr Anna Rossa
- Strach przed podejmowaniem decyzji – odpowiada Mgr Agnieszka Skawińska
- Podejmowanie decyzji o rozwodzie – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Nieśmiałość, frustracja, smutek, trudności w podejmowaniu decyzji i autoagresja – odpowiada Piotr Bochański
- Jak nauczyć się podejmować decyzje? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
- Co zrobić, kiedy rodzice nie akceptują decyzji podjętych przez dorosłe dziecko? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
- Jak się nauczyć podejmowania decyzji? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
- Zmiana chłopaka i problemy w relacjach z rodzicami – odpowiada Mgr Kamila Drozd
- Zmęczenie, trudności z podejmowaniem decyzji i stres – odpowiada Mgr Joanna Wantuch