Kumulowanie uczuć w sobie

Na ogół wszystko jest w porządku. No cóż... może siebie nie kocham, ale są dni, w których naprawdę lubię siebie. A jak przestaję lubić swój wygląd, swój charakter, to też potrafię cieszyć się życiem. W takich momentach sama sobie tłumaczę, że nie trzeba się przejmować takimi rzeczami. Mam dużo znajomych (chociaż nie jestem z nimi tak blisko, jak bym chciała), jedną wspaniałą przyjaciółkę. Spora część moich znajomych jest już dorosła i są moimi wzorami, chcę być taka jak oni, a nie udaje mi się. Stąd na pewno bierze się część moich kompleksów.

Na początku było średnio raz w miesiącu, teraz zdarza mi się nawet dwa razy w tygodniu. Z braku lepszego słowa, powiem, że są to ataki. W takich momentach po prostu nienawidzę siebie, czuję do siebie wstręt, płaczę i opowiadam sobie w myślach, jaka jestem beznadziejna. Trwa to około godzinę. Potem mam okres uspokojenia. I po dwóch godzinach nie ma po tym śladu. Najczęściej te "ataki" mam, gdy mi się coś nie uda albo nie zrobię czegoś co powinnam itp. Ale wydaje mi się, że to jest tylko ostateczne wydarzenie. Ja mam tendencję do kumulowania w sobie uczuć, zarówno dobrych, jak i złych. I w pewnym momencie wybucham. I mam ten swój "atak". I mam pytanie, czy to jest depresja?

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Samoocena

Dr n. med. Anna Zofia Antosik Psychiatra, Warszawa

56 poziom zaufania

Szanowna Pani,

Do postawienia diagnozy konieczna jest osobista wizyta u lekarza psychiatry, opisane przez Panią objawy z dużym prawdopodobieństwem nie wskazują jednak na depresję. Niska samoocena, problemy z samoakceptacją i niskie poczucie własnej wartości obniżają skutecznie Pani komfort życia, wywołują smutek i uczucie przygnębienia. Radzenie sobie z nimi na własną rękę jest trudne i wymaga dużego wysiłku. Nie wiem, jaka jest Pani sytuacja finansowa. Dostępność psychoterapii w ramach NFZ jest słaba, dlatego prawdopodobnie musiałaby Pani opłacić terapię z własnej kieszeni. Doradzałabym jednak pomyślenie o takim leczeniu, gdyż mogłoby ono przynieść Pani wiele korzyści. Spotkania z psychoterapeutą pomogłyby Pani ustalić właściwą hierarchię wartości i nauczyć się radzić sobie z problemami.

Pozdrawiam serdecznie!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co zrobić z chorobliwą zazdrością i brakiem wiary w siebie? – odpowiada Magdalena Pikulska
W jaki sposób przezwyciężyć nieśmiałość? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak zaadaptować się w obcym kraju? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk
Jak uwierzyć w siebie? – odpowiada Paulina Witek
Brakuje mi pewności siebie - jak mogłabym to zmienić? – odpowiada Magdalena Pikulska
To wszystko jest takie beznadziejne... – odpowiada Paulina Witek
Jak dobie pomóc w poczuciu beznadziejności? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy te wszystkie problemy są związane z depresją? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak sobie radzić z psychiką? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Na nic mnie nie stać, a jeszcze ten alkohol... – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki

artykuły

Sandra Kubicka cierpi na ataki paniki. ''Ja też płaczę, ja też cierpię i też walczę''

Sandra Kubicka postanowiła podzielić się z obserwa

Samotność a depresja

Samotność jest uczuciem wyobcowania, poczuciem bra

Sama straciła koleżankę. Agnieszka Sienkiewicz chce krzyczeć o problemach psychicznych Polaków

- Moja koleżanka targnęła się na życie mając 1

Jak pokazywać uczucia?

Witam, odkad pamietam zawsze mialam problemy z wyrazaniem emocji, szczegolnie placzu. Nieraz placze sama do poduszki, ale kiedy z kims rozmawiam albo przy ludziach nie umiem plakac. Inni placza a ja chcialabym sie wyplakac a nie wiem jak. Od wielu lat mialam problemy z nadmiernym lekiem, ktory raz byl wiekszy, raz mniejszy. Ogolnie staralam sobie jakos z nim radzic. Ostatnio zauwazylam takze ze coraz czesciej brakuje mi motywacji do zrobienia czegokolwiek, nawet nie chce mi sie wyjsc w domu. Co sie ze mna dzieje. Wydaje mi sie, ze jestem normalna, wspolczujaca, kochajaca, zawsze lubilam innym pomagac i troszczyc sie o slabszych. Mam w sobie duzo dobrych uczuc, empatii, ktore umiem okazac, a z placzem ciagle jakies blokada :( nie wiem skad sie to bierze. Z gory dziekuje za kazda odpowiedz i pozdrawiam.

KOBIETA, 35 LAT ponad rok temu

Psychologia Motywacja Emocje

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, tego co Pani napisała jest pni empatyczną osobą, która pomaga innym, troszczy się o słabszych. Postrzega się Pani jako dobry człowiek. Dużo daje Pani z siebie innym. Czy również wobec siebie samej okazuje Pani tyle dobroci? Proszę skorzystać z pomocy w Poradni Zdrowia Psychicznego, porozmawiać z psychologiem.
Pozdrawiam serdecznie

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Przyjrzenie się przyczynom emocjonalnego wycofania, braku energii czy chęci do życia a także nadmiernemu lękowi najlepiej zrobić w konsultacji z psychologiem, psychoterapeutą. Specjalista zdiagnozuje głębsze przyczyny zaburzeń (które mogą tkwić np. w zaburzeniach osobowości, nerwicy lękowej, depresji itp) i zaproponuje najlepszą formę poradzenia sobie w tej sytuacji. W procesie psychoterapii będzie Pani miała okazję przepracowania zarówno objawów zaburzeń jak i głębszych przyczyn lęku, apatii i społecznego wycofania, a tym samym rozpoczęcia pracy nad zmianą, która przyniesie poprawę odczuwanej jakości życia i satysfakcji z relacji. Zachęcam do działania i podjęcia diagnostyki oraz leczenia. Można to zrobić w Poradniach Zdrowia Psychicznego, NZOZach mających kontrakt z NFZ lub w gabinetach prywatnych. Do psychologa, na psychoterapię (refundowaną) potrzebne będzie skierowanie wystawione albo przez lekarza rodzinnego albo przez lekarza psychiatrę. Do lekarza psychiatry nie potrzeba skierowania.

Mgr Agnieszka Galas - Konsor Psychologia

60 poziom zaufania

Dzień dobry. Okazywanie uczuć, w szczególności przykrych przy innych jest bardzo trudne. W pewien sposób wymaga od nas przyznania się do jakiejś słabości, do której nie zawsze potrafimy się przyznać. Dla wielu osób, otwarte przyznanie się do bólu, lęku czy innych przykrych doświadczeń jest bardzo trudne. Taka blokada często ma podłoże lękowe, a jej przyczyna tkwi głęboko w nas, nieraz już we wczesnym dzieciństwie. Dlatego warto udać się po pomoc do specjalisty. Rozpocząć proces psychoterapii w ramach, której nauczymy się pozawalać sobie na pewną słabość.

http://psychoterapia-krakow.net/

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Uczucie przygnębienia i wahania nastroju – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Fobia społeczna u 21-letniej kobiety – odpowiada Mgr Jolanta Liczkowska-Czakyrowa
Uczucie przemęczenia i przygnębienia – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Uczucie lęku i obsesyjne myślenie o jedzeniu – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Co oznaczają wieczorne bóle głowy? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Co znaczy mrowienie, drętwienie, uczucie gorąca, ciarki, ból głowy? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Strach przed samotnym wychodzeniem z domu – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
Jak opanować uczucie niepokoju? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Problemy ze szczęśliwą miłością – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
W jaki sposób pozbyć się tego stresu? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz

artykuły

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Nerwica a depresja

Różnią się, a jednak są do siebie tak bardzo podob

Kobiety też mogą być uzależnione od seksu. "Tracą kontrolę nad swoim życiem"

Kompulsywne zachownia seksualne mogą dotyczyć nie

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Uczucie flashbacku

mialam 2xflashback sexu z ex,on byl przemocowy,pamietam rzeczy dobre i zle,czasem nie 100%ten z ktorego mialam flash.przez mgle bez emocji jako cos ok.wiec flash.to byl SZOK,strach,fala goraca,placz,niesamowita ale okropna podroz w czasie+wszystkie zle uczucia ktorych nie pamietalam,realne,trwalo pare sek,pozniej sie balam w szoku,powinnam zgadywac ze cos bylo wbrew mi/trauma skoro mialam flashb,prawdopodobne ze mozg to ubzdural?Tak opisuja flashb?powinnam sobie przypominac?chce ale sie boje

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Zaburzenia psychosomatyczne Psychologia