Marzenie o drugiej połówce

Mam 21 lat i nigdy nie miałam chłopaka. Całe życie mówiłam sobie, że nigdy się nie zakocham. Od pewnego czasu coś się zmieniło. Nie przyznaję się do tego, ale skrycie marzę o drugiej połówce, o bratniej duszy, o przeżyciu pierwszego pocałunku, pierwszego przytulenia. Jednocześnie boję się, że te marzenia są czymś złym, niewybaczalnym. Boję się też, że jeszcze kilka lat i nikt na mnie nie spojrzy i będę oglądać młodzieńców tylko w gazetach. Czy takie marzenia są czymś złym?

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Uczucie samotności Psychologia Samotność

Mgr Justyna Piątkowska Psycholog, Gdynia

95 poziom zaufania

Dzień dobry!

Nie, w żaden sposób takie marzenia nie są niczym złym. Pragnienie bliskości, intymności, miłości to naturalne potrzeby człowieka.
Niepokojące i niekorzystne dla Pani są raczej te myśli związane z poczuciem winy, lękiem przed starzeniem się, samotnością itp. Nie są to myśli racjonalne, nie mają potwierdzenia w rzeczywistości, a jednocześnie powodują u Pani dyskomfort i negatywne emocje - dlatego warto nad nimi popracować.
Proszę zgłosić się do psychologa-psychoterapeuty w swojej okolicy.

Pozdrawiam!

Dr Małgorzata Mazurek Psychologia, Lublin

60 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Zdecydowanie Pani marzenia nie są czymś " złym, niewybaczalnym" jak to Pani określiła, wręcz przeciwnie. Są to zupełnie naturalne i normalne potrzeby każdego człowieka - poczucie bliskości z drugą osobą - znalezienie bratniej duszy , ale także i te związane z bliskością fizyczną. Być może jest Pani potrzebne w tym momencie wsparcie psychologa, w określeniu czego konkretnie Pani potrzebuje - kogo poszukuje, oraz pomoc w poradzeniu sobie z negatywnymi myślami o przyszłości i o samej sobie. Takie psychologiczne wzmocnienie na pewno doda pewności siebie w sięganiu po spełnienie marzeń.

Wszystkiego dobrego, Pozdrawiam!

Małgorzata Mazurek

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Niechęć, lęk i wrogość wobec małżeństwa – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy w wieku 24 lat znajdę jeszcze partnera? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Niechęć do bycia matką – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Sny erotyczne u 21-letniej dziewicy – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Niechęć do dotyku i smutek – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Co jest powodem zmiany w podejściu do życia u 23-latki? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak pozbyć się lęku bycia samotną? – odpowiada Mgr Daniel Lipka
Czy seks jest czymś brudnym i złym? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Uczucie do chłopaka, który ma dziewczynę – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Czy jest jeszcze dla mnie szansa na znalezienie wybranka? – odpowiada Mgr Agnieszka Galas - Konsor

artykuły

Filofobia - objawy, przyczyny i leczenie

Filofobia z definicji to anormalny, nieuzasadniony

Traktujmy psychosomatyków poważnie

Materiał prasowy: Prószyński Media Fragment książ

Mobbing a depresja

Według Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrow

Czy dobrze robię, szukając drugiej połówki?

Witam! Jest dziewczyna której się podobam ale ona mi nie. Chciałem zapytać czy dobrze robię szukając drugiej połówki. Otóż wypisałem sobie cechy charakteru i wyglądu takiej osoby i jak chociaż 80% z tego będzie to sie z taką związe. Ta, której się podobam nie ma ładnej twarzy i nie jest tak ekstrawertyczna jak ja, a czytałem w psychologii miłości, że powinny osoby być do siebie podobne. Nie wie. Do końca co zrobić, czuję, że to zły pomysł żeby z nią być, ale może to ja się mylę z ambicjami?

MĘŻCZYZNA, 25 LAT ponad rok temu

Konsultacje psychologiczne Trudności w wyrażaniu emocji Psychologia Nieszczęśliwa miłość

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

myślę, ze całkiem realny cel, Pan sobie wyznaczył, na podstawie badań można wnioskować, że podobieństwa się przyciągają, jednak analizując pierwiastek męski i żeński - widzimy istotne różnice w charakterystyce męskości i kobiecości, można założyć, że 100% kobiecości i 100%męskości, to są wymiary, które reagują na siebie jak magnes. Istotne są podobne zainteresowania, pasje, poglądy, podobny styl życia, które mogą wpływać na relacje w związku. Niewskazane jest uzupełniać własne deficyty, defekty w obszarze osobowościowym, cechami partnera, na zasadzie kompensacji, ponieważ formuje się związek zależny w określonym obszarze. Reasumując dobrze jest wiedzieć, kogo szukamy.

Pozdrawiam serdecznie

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Często trudno o szczere zaangażowanie i bliskość, jeśli partner (nawet jeśli teoretycznie spełnia nasze oczekiwania) nie pociąga nas także fizycznie (rozumiejąc to pojęcie szeroko). Najczęściej związki, które są trwałe oparte są nie tylko na odpowiednio dopasowanych osobowościach, ale także na uczuciu, które łączy dwoje ludzi. Jeśli zatem nic Pan nie czuje do dziewczyny, to warto przemyśleć, czy dalej angażować się w podobną relację.

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, w miłości ważne są podobieństwa ale i różnice które sprawiają że ktoś jest dla nas interesujący. Wiedza przede wszystkim o sobie, o tym co jest dla nas ważne, jakie wartości nami kierują, co jesteśmy w stanie zaakceptować w partnerze, jakie różnice, a co nie, na pewno pomaga w znalezieniu właściwej osoby oraz utrzymaniu związku. Trudno jest znaleźć osobę w 100% taką samą jak my, w relacji ważna jest tolerancja, akceptacja również różnic, oraz kompromis. Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak znaleźć swoją drugą połówkę? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Uzależnienie od drugiej osoby... – odpowiada Paulina Witek
Brak drugiej połówki przyczyną depresji? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Czy dobrze robię nie wybaczając zdrady partnerowi? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Poczucie niższości wobec partnera – odpowiada Mgr Agnieszka Nowogrodzka
Jak zaufać chłopakowi po raz drugi? – odpowiada Mgr Anna Ręklewska
Prawdomówność w związku – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Czy ta relacja ma szansę się rozwinąć? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Czy warto ratować ten związek? – odpowiada Mgr Joanna Krysiak
Jak radzić sobie z agresywnymi zachowaniami partnera? – odpowiada Dr Małgorzata Mazurek

artykuły

Spójrz na obrazek, a zdradzi prawdę na twój temat. Jakim jesteś kochankiem?

Testy obrazkowe cieszą się ogromną popularnością,

Kłótnie w domu a depresja

Dom rodzinny jest miejscem, które kojarzy się z ci

Zdrada a depresja

Tworzenie związku wymaga od partnerów zaangażowani

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Brak drugiej połówki przyczyną depresji?

Witam. Mam 20 lat. Całe moje życie obraca się od dłuższego czasu wokół tematu braku chłopaka. Moje przyjaciółki również są w podobnej sytuacji, większość z nas nigdy nikogo nie miała. Godzinami rozprawiałyśmy, co jest z nami nie tak, co jest ważne, czy chodzi o wygląd, nieśmiałość, czy może przypadek. Jest to dla nas bardzo duży problem, ponieważ czujemy się samotne i potrzebujemy bliskiej osoby. Na pewno dodatkowo dochodzi ciekawość tego, jak to jest być w związku. Jest to dla nas bardzo dołujące i zamiast śmiać się i relaksować na wspólnych spotkaniach, bez końca analizujemy wciąż te same kwestie, gdzie wniosek jest zawsze jeden: mamy pecha i jesteśmy beznadziejne. Jest to bardzo trudne dodatkowo przez fakt, iż obecne czasy, media nakładają na nas pewną presję. Staramy się jej nie ulegać, ale trudno nie zaglądać do gazet, internetu czy nie włączać komputera, gdzie na każdym kroku spotykamy się z kwestiami miłości i seksu. Dodatkowo oszałamiające statystyki dotyczące inicjacji seksualnej czy wieku wychodzenia za mąż (teraz i kilkanaście lat temu) budzą w nas duży niepokój. Reasumując, pragnę zapytać, czy statystyki faktycznie odzwierciedlają rzeczywistość i czy możemy czuć się osamotnione w naszym problemie? Pozdrawiam serdecznie i przepraszam za poruszanie tak oklepanego i mało ambitnego tematu.

20 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Lek. Marta Mauer-Włodarczak Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witaj!

Nie wiem, dlaczego opierasz się na statystykach. Zastanów się, czy średnią wynoszącą 13-15 lat należy traktować jako cel, do którego powinni dążyć młodzi ludzie, czy raczej jako patologię, która niesie ze sobą opłakane skutki.

To prawda, że media epatują seksem, jednak weź pod uwagę to, że jest on świetnie sprzedającym się produktem marketingowym, co wcale nie oznacza, że jest drogą do szczęścia.

Sugerowałabym, abyś starała się koncentrować na własnym rozwoju, na realizacji celów, które sobie w życiu wyznaczyłaś. Bądź sobą i staraj się żyć w zgodzie z wyznawanymi przez siebie wartościami. Twoja prawdziwa przygoda w relacjach damsko-męskich prawdopodobnie dopiero się zacznie, gdyż jesteś jeszcze bardzo młoda. Dlatego nie oglądaj się na innych, tylko realizuj się w tym, co lubisz, co dla Ciebie ma sens.

Pozdrawiam.