Co zrobić z synem, który mnie lekceważy?

Mój syn dwa dni temu skończył 35 lat. Od dziecka, a wychowywałam go sama, mnie nie słuchał, natomiast słuchał obcych. Zawsze jako nastolatek i potem dorosły starał się mnie poniżać, mimo moich sukcesów zawodowych, dzięki którym nie musiał odczuwać biedy. Jednak zawsze chciał mieszkać sam, by udowodnić to, że jest kimś. Tylko, że nie skończył studiów, za to uważa się za kogoś kto wszystko wie, a ja nie mogę otworzyć ust, by mnie nie krytykował lub poniżał i to przy ludziach. Jeśli już pracował, to był tak zarozumiały, że trudno to sobie wytłumaczyć. Przy tym w tych reakcjach strasznie krzyczy. Teraz wprowadził się do mieszkania, które normalnie wynajmuje innym, założył firmę oczywiście z moją pomocą i znowu mu odbiło. Firma jeszcze nie zarabia pieniędzy, a on popada w długi, z których może wyjdzie, ale na to trzeba czasu. Każde przyjęcie w moim domu kończy się dla mnie ciężką depresją, ponieważ czuję się raniona. Co robić? Do kogo zwrócić się o pomoc?

MĘŻCZYZNA, 35 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje Relacje z dziećmi

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie! Przede wszystkim musi sobie Pani uświadomić, że Pani syn jest dorosłym mężczyzną, który musi zacząć brać odpowiedzialność za swoje czyny. Nie może go Pani bezustannie we wszystkim wyręczać i we wszystkim zabezpieczać. Zdaję sobie sprawę, że łączy Was na pewno szczególna i silna więź, tym bardziej, że wychowywała Pani syna sama. Od zawsze chciała Pani dla niego jak najlepiej – ciężko pracowała, by syn nie musiał niczego sobie odmawiać, by nie czuł się gorszy, że w jego życiu nie ma ojca. Chciała być Pani dla syna jednocześnie matką i ojcem, a tak się nie da. Chłopak nie doceniał Pani starań, poniżał i nadal Panią poniża, krytykuje, wyśmiewa, lekceważy Pani zdanie, jest zarozumiały i arogancki. Traktuje Panią jak potencjalnego wroga, z którym trzeba walczyć, chociaż Pani stara się mu pomagać, np. wspierając w założeniu przez syna własnej firmy. Nie wiem, z czego dokładnie wynika sposób traktowania Pani przez syna – czy to kwestia Pani nadopiekuńczości, pobłażliwości, braku konsekwencji i czasu dla dorastającego nastolatka, który z czasem zaczął się coraz bardziej buntować, czy to sposób „karania” Panią przez syna za rozstanie z ojcem, czy to sposób odreagowywania braku ojca w jego życiu, braku męskiego wzorca. Proszę jednak pamiętać, że nie musi, a nawet nie powinna Pani znosić upokorzeń ze strony syna. On jest dorosłym facetem – może żyć według swojego pomysłu na życie, bez korzystania z Pani pomocy finansowej i wsparcia. Niech posmakuje życia na własną rękę – być może wtedy doceni, ile Pani dla niego zrobiła. Co może Pani dla siebie zrobić? Radziłabym skorzystać ze specjalistycznej pomocy psychologicznej, np. w najbliższej poradni zdrowia psychicznego – rozmowa z psychologiem pomogłaby Pani odbudować szacunek do siebie i poczucie własnej wartości. Wizyta u psychologa mogłaby być też dobrym rozwiązaniem dla Pani syna, który reaguje bardzo agresywnie, krzyczy i poniża Panią. Być może skorzystanie ze specjalistycznej pomocy psychologicznej pomogłoby Wam uzdrowić Wasze relacje. Więcej na temat nadopiekuńczości i depresji może Pani przeczytać pod poniższymi linkami: http://portal.abczdrowie.pl/nadopiekunczy-rodzice http://portal.abczdrowie.pl/diagnozowanie-depresji http://portal.abczdrowie.pl/depresja-maskowana Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Bazując na opisie Pani historii, Pani zadaniem jest zadbać o siebie, wyznaczając Synowi granice.
Pomocna w skutecznym zadbaniu o siebie, byłaby konsultacja i praca terapeutyczna
z psychologiem, do której mocno Panią zachęcam.

irena.mielnik.madej@gmail.com

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czy mój syn ma depresję? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co zrobić z nadopiekuńczością? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jestem na skraju wytrzymałości, przy życiu trzyma mnie tylko syn. Co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Brakuje mi sił do dalszej walki – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak pomóc synowi, który zamknął się w sobie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co mogę zrobić, by wyjść poza świat marzeń i objadania się? – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Depresja i opieka nad dzieckiem – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Co zrobić, jeśli syn zrezygnował ze studiów i chce grać w gry komputerowe? – odpowiada Mgr Dorota Kotarska
Co robić, gdy babcia chce kierować moim życiem? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Mam 29 lat - jak radzić sobie z niezadowoleniem matki? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Mam niepełnosprawne dziecko. Niedawno obchodziło swoje 41. urodziny

Coraz częściej słyszy się o matkach, które rezygnu

Ojciec alkoholik - dorosłe dzieci alkoholików (syndrom DDA). Problemy dzieci z rodzin alkoholowych - depresja i nie tylko

Ojciec alkoholik to koszmar niejednego dziecka. Dz

"Nie jestem zaklinaczem dzieci. Jestem psychologiem. Uczę, jak wychowywać" - rozmowa z Michałem Kędzierskim

Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m

Co zrobić z synem alkoholikiem?

Co zrobić w przypadku syna alkoholika? Jest dorosły, żonaty, ale nie mieszka z żoną bo w większości przypadków są między nimi awantury. Nie zachowuje się agresywnie wobec innych tylko niszczy swoje życie i swoich bliskich. Nikt z nas nie może patrzeć jak po woli umiera. Nawet po diagnozie lekarskiej o stanie wątroby nie jest w stanie przestać. Gdy jest wyrzucony z pracy, po rozmowie z nami jak zwykle obiecuje poprawę i kilka dni jest -wydaje się- w porządku. Potem pije do nieprzytomności.

MĘŻCZYZNA, 36 LAT ponad rok temu

Uzależnienie od alkoholu Psychologia Psychoterapia

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Proszę zapoznać się z tym linkiem http://www.myslowice.pl/page/1187,miejska-komisja-rozwiazywania-problemow-alkoholowych-w-.html.
Bądź też namówić najpierw syna na podjęcie LECZENIA w Poradni Leczenia Uzależnień.

Mgr Marek Lisowski Psychoterapeuta, Dziwnówek

66 poziom zaufania

Właśnie w tym czasie gdy chce rozmawiać wskazane jest namówienie na kontakt z poradnią leczenia uzależnień. Proszę nie wierzyć w żadne obietnice.

Mgr Piotr Jan Antoniak Psycholog, Warszawa

70 poziom zaufania

Witam. W opisie problemu znajduje się bardzo typowy obraz osoby, która prawdopodobnie jest uzależniona od alkoholu (piszę prawdopodobnie bo nie wiem czy została postawiona diagnoza przez specjalistę terapii uzależnienia od alkoholu). To zrozumiałe, że dla rodziców bardzo trudnym doświadczeniem jest bycie świadkiem procesu autodestrukcji własnego dziecka. Wracam do opisu. Picie mimo szkód (rozpad małżeństwa, utrata pracy, problemy zdrowotne) to jeden z objawów zespołu uzależnienia od alkoholu. Z jednej strony warto powtarzać sugestię by syn zgłosił się do specjalisty we właściwym miejscu, z drugiej czas nie gra tutaj na Państwa korzyść. Do dyspozycji pozostaje procedura zobowiązania syna do leczenia odwykowego. W Urzędzie Gminy proszę znaleźć komisję ds. rozwiązywania problemów alkoholowych i umówić się na rozmowę by poznać całą procedurę. Na koniec chcę zwrócić uwagę, że często najbliższe otoczenie osoby uzależnionej ponosi koszty nie tylko materialne, ale też emocjonalne. Być może syn ma silne przekonanie, że jest ktoś (np rodzice), kto czuwa nad nim i nie pozwoli mu ponieść najcięższych strat. To może sprzyjać dalszemu piciu a Państwa narażać na dalsze koszty emocjonalne. Dla większej pewności jak reagować wobec syna możecie Państwo skorzystać z rozmowy w poradni leczenia uzależnienia i współuzależnienia ( w ramach NFZ). Pozdrawiam.