Jak rozumiem Pani problem polega na zbyt wysoko stawianych sobie poprzeczkach, zbyt dużych wymaganiach i negatywnym myśleniu na temat siebie i swoich poczynań. Przede wszystkim w tej sytuacji należy zmienić sposób Pani myślenia oraz pozbyć się pewnych błędów poznawczych (np wyolbrzymianie braków czy niedociągnięć, niedocenianie swoich osiągnięć, czarnowidzenie). Sposób, w jaki teraz Pani myśli jest automatyczny i wynika z wielu dotychczasowych doświadczeń. Stąd należy spędzić trochę czasu nad jego systematycznym zmienianiem, ucząc się nowych sposobów - w tym celu polecam udać się na spotkanie(a) z psychologiem nurtu poznawczo-behawioralnego. Właśnie w tym nurcie pracuje się nad sposobami interpretacji świata, swoich dokonań itp. Powodzenia.
Dzień dobry,
Proszę udać się na konsultacje do psychoterapeuty, które być może zakończą się wspólną decyzją o podjęciu leczenia.
Pomoc może Pani uzyskać np.: w Poradni Zdrowia Psychicznego lub prywatnie. W internecie dostępna jest również lista certyfikowanych psychoterapeutów Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, wg miejscowości.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Niska samoocena u 26-latki – odpowiada Mgr Maja Suwalska-Wąsiewicz
- Niska samoocena i lęk przed zranieniem – odpowiada Mgr Agnieszka Glica
- Problemy z samooakceptacją i niska samoocena u dziewczyny – odpowiada Sylwia Osada
- Irracjonalne lęki - czy da się z tym jakoś walczyć, czy to po prostu "urok" mojej osobowości? – odpowiada Joanna Moczulska-Rogowska
- Panika, trudności z radzeniem sobie z problemami i niska samoocena – odpowiada Mgr Zuzanna Starczewska
- Brak celu w życiu i niska samoocena – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
- Wrażliwość na krytykę i niska samoocena - co robić? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk
- Zazdrość o narzeczonego a niska samoocena – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
- Bardzo niska samoocena u 19-latki – odpowiada Mgr Joanna Krysiak
- Niska samoocena i kompleksy 21-latki – odpowiada Mgr Monika Prus