Niska samoocena u samotnej matki

Jestem mama 6 latka.Siedze w domu,nie mam pracy,wyksztalcenia,pieniedzy co za tym idzie.Czuje,ze zaczynam łapac dola.Szukam pracy jednak praca zmianowa nie wchodzi w gre.Jestem samotna matka.Czuje sie podle.Jak nie udacznik.Prowadze dom 170 m2,jest czysto.Nie mam osoby,ktora by popilnowala dziecka kiedy ja byla bym w pracy na drugiej zmianie.Zyc mi sie nie chce.Nie spelniam nawet swoich pasji,bie nie mam za co zyc.Chodze na terapie indywidualna,ale to juz nie pomaga.Zalamana.

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Niska samoocena Uczucie samotności Psychologia Dziecko Samotność

mgr Anna Szabłowska Psychologia, Warszawa

60 poziom zaufania

Witam Panią. Bycie samotną matką wcale nie jest łatwe. Opieka nad dzieckiem, prowadzenie domu to obowiązki, którymi nie ma się Pani z kim podzielić. Do tego brak pracy, pieniędzy to dodatkowe powody, które sprawiają że czuje się Pani źle. W tej sytuacji warto poszukać wsparcia. Dobrze że korzysta Pani z psychoterapii. Proszę z niej nie rezygnować, proszę porozmawiać z psychoterapeutą i powiedzieć że obecnie nie czuje Pani, że psychoterapia Pani pomaga. Taka rozmowa pozwoli znaleźć inne rozwiązanie. Warto razem z terapeutą postarać się znaleźć Pani mocne strony (jestem pewna że je Pani posiada), wypracować pomysły w jaki sposób szukać pracy, jak poradzić sobie z opieką nad synem, jak znaleźć czas dla siebie i na realizację swoich pasji. Nie napisała Pani jak wyglądają Pani relacje z innymi ludźmi. Często kontakty z rodziną, ze znajomymi, koleżankami dają wsparcie i siłę. Proszę rozejrzeć się dookoła i poszukać życzliwych sobie osób. Wiele samotnych matek jest w podobnej sytuacji jak Pani, warto poszukać takich osób i nawiązać z nimi kontakt. Istnieją fora internetowe, na których może Pani takie osoby poznać, zapytać jak sobie radzą, porozmawiać, może nawiązać kontakt i spotkać się z dziećmi. Przy wsparciu życzliwych ludzi i regularnej psychoterapii poradzi sobie Pani z sytuacją. Pozdrawiam

Dr Anita Rawa-Kochanowska Psycholog, Lublin

55 poziom zaufania

Może dobrym pomysłem byłaby praca jako opiekunki do dziecka albo pani do sprzątania? Od czegoś trzeba zacząć! A może praca przez internet? Proszę dobrze poszukać, np. jest taki portal mamopracuj.pl, może tam się uda? Proszę poszukać sobie pasji, która nie będzie obciążała Pani portfela, choćby to miał być spacer albo bieganie, bo w czterech ścianach to naprawdę nachodzą człowieka różne niewesołe myśli. Ciekawa jestem, czemu nie działa terapia indywidualna, proszę porozmawiać o tym ze swoim psychoterapeutą. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Wyrzuty sumienia spowodowane samotną matką – odpowiada Mgr Agnieszka Krawczyk
Wizja samotnego macierzyństwa – odpowiada Mgr Monika Kotlarek
Depresja u samotnej matki – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
Niska samoocena i kompleksy – odpowiada Mgr Dawid Karol Kołodziej
Gdzie szukać pomocy dla pijącej matki? – odpowiada Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Wahania nastroju u samotnej matki, która mieszka z rodzicami i siostrą – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Samotne wychowywanie dziecka i brak wsparcia – odpowiada Mgr Anna Gromińska
Poczucie winy za śmierć matki – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak zachęcić bliską osobę do leczenia? – odpowiada Mgr Marzena Janiszewska
Konflikt z matką a studia – odpowiada Mgr Joanna Pluta

artykuły

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Depresja a otwarcie się na innych

Kiedy człowiek jest smutny lub popada w depresję,

#TyleDobra kontra koronawirus w Polsce. Darmowa kawa dla medyków, telefon wsparcia i edukacja w dobie kwarantanny. Prasówka 19.03.2020

Darmowa kawa dla pracowników medycznych, telefonic

Silna nerwica u samotnej matki

8 lat temu zostalam samotna matka.Od tamtej pory nic mi sie nie uklada.Syna wychowywac mi bardzo ciezko.Potrafi mnie nawet kopnac.Rodzina zamiast wspierac ocenia to zle tamto zle.Do tego mam nerwice i to silna.Boje sie co bedzie dalej.Psychoterapia tez mi nie pomogla po 4 latach.Planuje wizyte u psychiatry,ale czy to cos pomoze...?

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Nerwica Psychologia Psychoterapia

Mgr Katarzyna Nagrabecka Psycholog, Koszalin

13 poziom zaufania

Witam.
Tak, jak najbardziej może pomóc. Dobrze by było, żeby trafiła Pani do psychiatry, który też jest psychoterapeutą lub który współpracuje z taką osobą. Proszę się nie zniechęcać do psychoterapii. W Pani sytuacji warto skorzystać z pomocy.
Pozdrawiam
KN

Mgr Łucja Fitchman Psychoterapia, Wrocław

61 poziom zaufania

Dzień dobry
Zachęcam Panią do asertywnego podejścia do syna, tzn. jeśli zachowa się źle - musi ponieść konsekwencje, np. odbiera mu Pani przywileje, jak zero TV czy zero internetu przez 2 dni itp.
Jeśli to, co mówi do Pani rodzina nie jest wsparciem, to lepiej się może z nimi nie dzielić kłopotami? lepiej jest porozmawiać z koleżanką.
Przydałaby się z pewnością wizyta u psychiatry / psychoterapeuty.
Serdecznie pozdrawiam i życzę dużo siły i uśmiechu na twarzy :)
Łucja

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Podstawową metodą leczenia nerwicy jest psychoterapia, leczenie farmakologiczne stosuje się wspierająco.
W internecie dostępna jest lista certyfikowanych psychoterapeutów Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego wg miejscowości.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Możliwość całkowitego wyleczenia z nerwicy lękowej – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Stosowanie Pramolanu na nerwicę lękową – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Drgawki i pocenie się a leczenie nerwicy – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Nerwica lękowa przy bezsenności i lękach – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Metody leczenia nerwicy wegetatywnej – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Kłucia w piersiach przy nerwicy lękowej – odpowiada Mgr Marta Żak
Jak w domu zniwelować objawy nerwicy? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Nerwica, nadwaga a oddychanie – odpowiada Mgr Ewa Czernik
Nerwica depresyjna a nadciśnienie – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Powrót nerwicy po ciąży – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

Zaburzenia depresyjno-lękowe

Jednoznaczna diagnoza zaburzeń psychicznych czasem

Nurty psychoterapeutyczne

Psychoterapię uznaje się za specjalistyczną metodę

Tajemnice pracy psychologa - wywiad z psychologiem i psychoterapeutką Magdaleną Nagrodzką

Rozumienie ludzkich zachowań to zadanie, przed któ

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Myśli samobójcze u samotnej matki

Chodze na terapie indyw.juz od roku prawie.,ale co z tego jak nadal sobie nie radze z zyciem jakie mam.Boje sie,ze zrobie cos zlego.Popelnie samobojstwo,ze cos we mnie wstapi i zrobie to.Choc mam syna,ale to z nim sobie nie radze.Zostalam nie planowana mama 6 lat temu.Jestem sama caly czas.Syn dorasta,jeździ po psychice a ja sie daje.Jestem do niczego.Pragne odejsc stad.Modle sie i...i nic.Dalej jest źle a czasem i gorzej.Nie wiem co robic,jak sie ogarnac?

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Psychoterapia Myśli samobójcze

Mgr Ewa Czernik Psychologia, Łódź

56 poziom zaufania

Witam,
mam poczucie, że jest Pani w naprawdę trudnej sytuacji. Cieszę się, gdy pisze Pani, że chce się ogarnąć i dużo już Pani robi w tym kierunku - chodzi Pani na terapię, dalej wychowuje Pani syna, stara się Pani dbać o swoje zdrowie. Obawia się Pani, że może Pani zrobić sobie krzywdę, stąd może będzie Pani chciała skorzystać ze wsparcia farmakologicznego. Może Pani się skontaktować z lekarzem psychiatrą, a on po dokładnym wywiadzie zaproponuje Pani odpowiednią pomoc.

Pozdrawiam
Ewa Czerniki

Mgr Elżbieta Schabowska Psycholog, Katowice

47 poziom zaufania

Dzień dobry, zastanawiam się czy zgłasza pani swoje samopoczucie i myśli o samobójstwie swojemu terapeucie.To ważne, żeby pani szczerze z nim o tym porozmawiała. Rozumiem, że życie jakie pani ma teraz jest dla pani trudne i chciałaby pani żyć inaczej. Jednakże samobójstwo tego nie zmieni. Tylko pani może zmienić swoje życie na takie, jakiego pani pragnie. Terapia może w tym pomóc, niestety nie zawsze dzieje się to szybko. Na początek proszę znaleźć jedną rzecz w pani życiu, która zależy tylko od pani i spróbować zmienić ją tak, aby przynosiła pani satysfakcję. To może być bardzo drobna rzecz, np. codziennie wieczorem przez 15 minut będę czytać coś co lubię, albo robić coś co sprawia mi przyjemność. Niech to będzie pani codzienny rytuał, coś co jest tylko dla pani. Proszę o to dbać i nie pozwolić,aby jakieś okoliczności to zmieniły. Zobaczy pani, że wprowadzenie zmian w naszym życiu jest możliwe, choć oczywiście trzeba poświęcić temu trochę uwagi. Pozdrawiam serdecznie i wierzę, że zmieni pani swoje życie na lepsze.