Pierwsza wizyta u psychologa - czego się spodziewać?
Witam, mam 14 lat. Mój problem dotyczy samookaleczania się, zaczęło się to ponad rok temu. Po okresie 6-7 miesięcy postanowiłam stawić czoło temu problemowi. Oczywiście nie udało się kompletnie zerwać z tym nałogiem, ale z biegiem czasu nacięć na rękach było coraz mniej. Sądziłam, że tak to właśnie będzie przebiegało - coraz rzadziej, aż przestanę całkowicie. Niestety... nie przestałam tego robić, lecz przynajmniej nowe cięcia powstawały góra 2-3 razy w miesiącu. Ostatnio problem jednak wrócił. Od prawie 2 miesięcy znów to robię tak często. Nie chcę powtórki z ubiegłego roku - tego wiecznego płaczu, bezsilności i totalnego braku silnej woli. Postanowiłam więc zgłosić się do psychologa szkolnego. Nie było to dla mnie łatwe - podejść do obcej osoby na końcu przerwy i poprosić o pomoc. Nie miałyśmy dużo czasu, więc powiedziała mi, kiedy ma wolny czas i kiedy mogę przyjść. Godzina akurat mi odpowiadała, więc nie zatrzymywała mnie i poszłam na lekcje. Teraz zastanawiam się, czy dobrze zrobiłam. Nie wiem, czy dam radę opowiedzieć obcej osobie o swoich problemach i o tym, co je spowodowało. Nie są to łatwe tematy dla mnie. Ale ktoś chyba musi mi pomóc, bo sama zostając z tym, pewnie znów doprowadzę się do stanu, w którym samobójstwo wydaje się być jedynym wyjściem. Bardzo boję się tego spotkania, nie wiem, jak ono przebiegnie. Jakich pytań mogę się spodziewać? Czy jeśli zdecyduję się pójść, to mi na pewno pomoże? Ile spotkań jest potrzebnych, abym wróciła do normalności?
