Dzień dobry, zacznijmy od tego, że płacz nie ma płci!!! Jest behawioralnym wyrazem naszych emocji! Dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn. Społecznie akceptowany jest co prawda bardziej u kobiet, ale proszę pamiętać, że emocje nie mają rozeznania w społecznych normach. Mają zatem do płaczu prawo zarówno kobiety jak i mężczyźni. Napisał Pan, że łzy pojawiają się, gdy ktoś żartuje z Pana, bądź mówi coś niekoniecznie przyjemnego na Pana temat, choć pewnie nie jest to nic znaczącego. Mam wrażenie, że inni poruszają w Panu jakąś delikatną strunę i reaguje Pan skłonnością do płaczu. Pytanie, co naprawdę dzieje się w Pana emocjonalnym Ja? Co tam jest takiego kruchego? Odzwierciedleniem czego jest ten płacz tak naprawdę? Trudno tak a priori sondować jakie są tego przyczyny. Jak zawsze nasze trudności związane są z własną historią życia, historią relacji od najwcześniejszych lat i nie ma szablonowych odpowiedzi. Należałoby raczej zobaczyć co dzieje się w Pana życiu i czy przypadkiem, jakieś obecne sytuacje nie uruchamiają starych ran, które być może nie są nawet Panu świadome? Zastanawiam się także, jaka jest Pana samoocena, czy jest adekwatna czy raczej subiektywnie zaniżona? Domyślam się, że reagując płaczem, czuje Pan utratę kontroli nad swoimi emocjami i obawia się Pan reakcji otoczenia. Rozumiem, że może to być dla Pana kłopotliwe, dlatego warto odkryć podwójne dno tego objawu. Serdecznie Pana pozdrawiam.
