Poczucie smutku i brak sensu życia u 14-latki

Mam 14 lat i dla mnie świat nie istnieje.nie czuję, że żyję. Wszyscy mówią, że mam takie smutki tylko dlatego, że jestem w okresie dojrzewania.Prawda jest inna. Moja matka jest alkoholiczką.Nie ma dnia bez awantury oraz udowadniania mi jakim jestem śmieciem.Ojciec stosuje przemoc psychiczną i fizyczną. Moja siostra ma lepiej: nią się zajmują.Nie chodzi mi o naukę, tylko o jakiekolwiek poczucie bezpieczeństwa.Nie widzę przyszłości.W ręku trzymam żyletkę i zastanawiam się jak to jest umrzec...

14 LAT ponad rok temu

Psychologia

Mgr Katarzyna Garbacz Psycholog

59 poziom zaufania

Witam serdecznie,
Powinnaś jak najszybciej poszukać wsparcia - czy masz kogoś bliskiego i godnego zaufania, któremu mogłabyś opowiedzieć o wszystkim?
Alkoholizm w rodzinie, przemoc fizyczna i psychiczna, a w związku z tym brak poczucia bezpieczeństwa i stabilności powoduje szereg konsekwencji psychologicznych - między innymi: niskie poczucie własnej wartości, lęk przed bliskością, wrogość, bardzo dużą potrzebę akceptacji, poczucie winy, depresję. Dlatego już teraz powinnaś poszukać specjalistycznej pomocy. Idź do poradni psychologiczno - pedagogicznej i porozmawiaj z psychologiem.
Pozdrawiam

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry,

Wyobrażam sobie, jak trudno jest Ci żyć, nie mając wsparcia od Najbliższych Ci osób,
i przede wszystkim od Mamy, kiedy to jesteś zdana na samą siebie.

Zawsze są rozwiązania...
Proszę nie zwlekaj, nie musisz być w tym sama!
Zwróć się, proszę jak najszybciej telefonicznie do bezpłatnego Telefonu Zaufania dla Dzieci i Młodzieży, czynnego od pon.-soboty, w godz. 12.00-20.00, gdzie otrzymasz potrzebną Ci pomoc i wskazówki, by pomóc samej sobie, i pośrednio swojej Rodzinie.

Życzę Ci powodzenia i odwagi,
irena.mielnik.madej@gmail.com

Mgr Maria Rzepecka Psychologia, Rzeszów

31 poziom zaufania

Moja Droga,

musi Ci być szalenie trudno w sytuacji w której się znalazłaś. Podziwiam, że zdecydowałaś się napisać i poszukać wsparcia tutaj.
Istnieje wiele organizacji, które mogą udzielić Ci pomocy i myślę, że warto po nią sięgnąć.
Wspomniany Telefon Zaufania jest świetną opcją. Ja polecam Ci Fundację Nieustraszone w której pracuję. Organizujemy spotkania dla nastolatek borykających się z różnymi problemami. W grupie rówieśniczek dostarczamy sobie wzajemnie wsparcia i szukamy rozwiązań. Nie wiem z jakiego miasta jesteś (my spotykamy się w Lublinie, Rzeszowie i Gdańsku), ale może chciałabyś do nas dołączyć?
Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę dużo siły,
przesyłam kontakt gdybyś się zdecydowała:
kontakt@nieustraszone.eu

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Brak sensu życia u 18-latki – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Brak sensu życia u 15-latki – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Czy takie życie ma sens? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Myśli samobójcze u 14-latki – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Autoagresja skutkiem braku akceptacji rówieśników – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak znaleźć sens życia po trudnym wydarzeniu? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Jak poradzić sobie ze smutkiem i poczuciem braku sensu w życiu? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak pozbyć się poczucia beznadziei? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co ja mam robić? Nie mam siły tak dalej żyć – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Przemoc psychiczna i brak sensu życia – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz

artykuły

Sama straciła koleżankę. Agnieszka Sienkiewicz chce krzyczeć o problemach psychicznych Polaków

- Moja koleżanka targnęła się na życie mając 1

Telefony zaufania dla chorych na nerwicę

Telefony zaufania są formą pomocy psychologicznej,

„Nie daje rady…" To kryzys?

Podstępny kryzys psychiczny potrafi zjawić się nie

Brak poczucia sensu życia

Witam. Mam 27 lat, mam stałą pracę, kochającego partnera, który planuje nasze wspólne życie, kochającą rodzinę, na którą zawsze mogę liczyć, grupę znajomych, którzy mnie lubią i szanują, jestem z pozoru wesołą młodą kobietą, zadowoloną z siebie... A jednak coś jest nie tak, nie rozumiem tego, mam wszystko, czego człowiek potrzebuje do szczęścia, a nie daje mi to radości, męczy mnie codzienność, nie chce mi się wstawać, wszystko wydaje się bez sensu, bo niby jaki jest sens życia, jak i tak wszyscy skończymy pod ziemią, takie myśli często mnie nachodzą. Nie chcę tak czuć, a czuję, nie chcę ranić bliskich, a ranię. Nie wiem, co ze sobą robić, jak siebie naprawić? Aby poczuć się lepiej i pozytywniej patrzeć na świat, sięgam po drinka. Wiem, że to źle, ale pomaga, na chwilę, niestety, bo niewidzialny problem nadal istnieje, problem, którego nie potrafię sama zrozumieć...

27 LAT ponad rok temu

Lęk Nerwica Psychiatria Zdrowie psychiczne

Mgr Joanna Żur-Teper

60 poziom zaufania

Witam!
Lęk przed śmiercią jest naturalnym elementem ludzkiej egzystencji – niektórzy filozofowie dowodzą, że wszystkie działania, które podejmujemy, służą stłumieniu tego lęku. Polecam Pani gorąco przeczytanie książki „Patrząc prosto w słońce” amerykańskiego psychiatry Irvina Yaloma. Ta lektura w dużej mierze traktuje o problemach z zaakceptowaniem śmierci.
Niepokojące jest to, że aby poczuć się lepiej, sięga Pani po alkohol – może to prowadzić do uzależnienia. Zresztą, jak sama Pani zauważyła, nie rozwiązuje to problemu.
Jeżeli lęk jest dominujący i działa destrukcyjnie, warto rozważyć wizytę u psychiatry. Proponuję, aby rozpoczęła Pani jednocześnie psychoterapię - wraz z farmakoterapią przynosi najlepsze efekty w leczeniu zaburzeń nastroju, a z listu wnioskuję, że to Pani dolega... Dzięki psychoterapii dotrze Pani do przyczyn złego samopoczucia i będzie mogła je przepracować wspólnie z terapeutą.
Życzę powodzenia i pozdrawiam!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Brak poczucia sensu w życiu – odpowiada Paulina Witek
Brak sensu życia - może coś pora zmienić? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Brak poczucia sensu życia i utrata zainteresowania czymkolwiek - jak mam sobie pomóc? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Brak sensu życia i problemy z rodzicami – odpowiada Mgr Joanna Kwiatkowska
Jak żyć z poczuciem winy? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Jak zmienić nastawienie i pokonać niechęć do życia? – odpowiada Magdalena Pikulska
Brak sensu życia i myśli o śmierci – odpowiada mgr Katarzyna Binder
Nie widzę sensu życia. Czy to depresja? Jak ją zwalczyć samemu? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Uczucie pustki, brak sensu i życia – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Umarłam za życia – odpowiada Mgr Joanna Kwiatkowska

artykuły

Psychoterapia egzystencjalna

Psychoterapia egzystencjalna może przynieść psychi

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Myśli samobójcze - przyczyny, zaburzenia, depresja, leczenie

Myśli samobójcze mogą być wynikiem różnych czynnik

Dr n. med. Jacek Gajewski Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Dr n. med. Agnieszka Kamińska Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Lek. Ewa Gruszecka Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Agata Todzia Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Brak poczucia sensu w życiu

Witam. Nie wiem co mam zrobić ze swoim życiem, a raczej egzystencją... nie widzę rozwiązania. Mam same problemy, po krótce: mam 23 lata i nieudane dotychczasowe życie, które już nie ma sensu.

Nie mam pracy, pracuję dorywczo jako opiekunka co mnie dobija, nie jestem w stanie ukonczyć studiów co jest dla mnie ogrmną porażką, nic nie osiagnęłam, ciągle myślę o tym, że jestem nikim. Nie mam wsparcia, ponieważ nie utrzymuję kontaktów z matką, która jest alkoholiczką, mam siostrę, która ma swoje życie i nie interesuje się mną, miałam przyjaciółkę, ale odsunęła się ode mnie bardzo mnie raniąc. Mam problemy zdrowotne, ciągle ląduję w szpitalu, zmagam się z chorobą krwi, ciągle źle się czuję, nie mam na nic sił, cały czas śpię, głowa mnie boli bez przerwy.

Najbardziej nie mogę sobie poradzić, i to już od 2 lat, z tym, że rozstałam się z mężczyzną, z którym byłam w związku 4 lata. Bardzo go kochałam i nadal bardzo cierpię, nie mogę z tym żyć, że go nie ma i mimo że rozstaliśmy się 2 lata temu, cały czas byłam z nim w kontakcie. Dopiero 2 miesiące temu odważyłam się zakończyć tę niedobrą relację. On jest w związku z kimś innym, już więc musiałam odejść w cień. Nie chce mi się już nic, nie mam nic, nie mam nikogo, każdy dzień jest dla mnie męką, mam depresję, nie chce mi się dbać o siebie, nigdzie nie wychodzę...

Siedzę w moim małym pokoju i rozmyślam nad życiem i śmiercią, zastanawiam się po o żyć, skoro los cały czas wszystko mi odbiera... Nie wiem już co robić... Dlaczego tak się dzieje?

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

72 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Priorytetową sprawą jest podjęcie leczenia depresji, z którą może mieć Pani do czynienia. Bardzo ważne jest zdiagnozowanie tego problemu przez lekarza psychiatrę. Zmaga się Pani z kilkoma bardzo trudnymi problemami, których rozwiązanie wymaga wsparcia ze strony osób trzecich, czyli m.in. psychologa czy lekarza psychiatry. Na taką pomoc może Pani liczyć, jest udzielana bezpłatnie w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. Gorąco Panią namawiam do wizyty w Poradni Zdrowia Psychicznego. Poza tym proszę zasięgnąć wsparcia u psychologa, a o ile to możliwe zachęcam do podjęcia psychoterapii.

Proszę pamiętać, że depresja jest chorobą, która wymaga leczenia. Niszczy życie osoby poprzez ukazywanie wszystkich płaszczyzn egzystencji człowieka w szarym świetle. Depresja zniekształca postrzeganą rzeczywistość w ten sposób, że automatycznie "wyłapuje się" z niej to, co złe. Trudno zaprzeczyć, że te rzeczy miały miejsce, że są trudne. Pytanie tylko, czy utrata ważnej dla Pani przyjaźni wyklucza możliwą inną, lepszą relację przyjacielską w przyszłości?

Czy zakończenie ważnego związku nie daje możliwości zbudowania nowej relacji na solidnych podstawach z szansą na zbudowanie jeszcze trwalszej więzi dzięki zdobytym doświadczeniom (m.in. poprzez unikanie błędów z zakończonego związku)? Psychoterapia nie zmieni Pani przeszłości, ale pomoże Pani zbudować lepszą przyszłość, zwiększy szanse na ukończenie studiów i pomoże Pani budować trwałe i bliskie relacje z osobami, na których Pani zależy.

Gorąco namawiam do konsultacji ze specjalistą i trzymam za Panią kciuki.

Pozdrawiam serdecznie