Problemy wychowawcze po odejściu ojca

Witaj,
jak widać dzieci mają charakter,wiec nie trzeba ich łamać.Czy szkoła nie interweniuje w tej sprawie i czy nie można sprawy skierować do sądu rodzinnego z wnioskiem dot.ustaleń opieki ojca lub zaniedbań jej ?One mają do tego prawo ale nie wiemy,jaką postawę zajmuje matka,więc sąd musi skierować sprawę do psychologa.Zachęcam jednak do takiej wizyty z własnej woli matki i dzieci lub choćby matki.Proszę też wiedzieć.
,że jest możliwość nauki w domu i wiele innych rozwiązań.


Pozdrawiam Panią

Witam, dzieciom bardzo trudno jest się pogodzić z odejściem rodzica i za pomocą znanych im sposobów, próbują zwrócić na siebie uwagę rodzica, który odszedł. Niekiedy jest to choroba, trudności szkolne, agresja. Są agresywne w stosunku do mamy, bo się złoszczą na zaistniałą sytuację, a mama jest obecna i dostępna, więc do niej kierują gniew. Dla mamy musi być to trudne, że cały gniew jest na na nią, a ojciec jest chroniony. Sytuację z pewnością pogarsza fakt, że ojciec dzieci w niedojrzały i nieodpowiedzialny sposób zrywa kontakt z nimi. W tej sytuacji, mama i dzieci powinny poszukać wsparcia na zewnątrz, dzieci potrzebują odreagować i zaakceptować sytuację, co nie będzie łatwe. Z tego co Pani pisze one czują w sobie taki upór i moc, że poprzez swoje destruktywne zachowanie skłonią ojca do powrotu. Natomiast mama dzieci, też potrzebuje wsparcia, aby być bardziej uważną na zachowania dzieci, a także, aby wzmocnić siebie w tej sytuacji, bo w niej też jest złość i rozczarowanie. Pozdrawiam

Witam... to o czym Pani pisze to częsty problem. Kłopoty z dziećmi w rodzinie niepełnej, szczególnie gdy rodzina stała się niepełna wskutek rozwodu. Proszę nie szukać rozwiązania problemu z dziećmi.Tym co robią, starają się pomóc całej rodzinie najlepiej jak potrafią. Czasem, nam, dorosłym, trudno w to uwierzyć. Napisała Pani o rodzinie, w której niejasne i nieczytelne są granice.TO RODZINA MA PROBLEM! ROZWIAZANIEM JEST ROZWIAZANIE PROBLEMU RODZINY ! Z listu wynika, że Pani (czyli ciocia) bardziej martwi się o dzieci niż ich matka ("jesteśmy załamani, nie możemy sobie z nimi poradzić" - to nie Państwo macie sobie radzić z dziećmi, to dzieci (przy Państwa pomocy - pomoc to działania na prośbę potrzebującego, nie wbrew jego woli, działanie wbrew woli potrzebującego "pomocy" to NAPASC!) mają nauczyć się radzenia sobie z problemami życiowymi (np. niechęcią do pójścia do szkoły). Zastanawia mnie czyje rozmowy i z jakimi specjalistami nie pomogły. Czy było choć jedno wspólne spotkanie wszystkich zainteresowanych problemem jaki stwarzają dzieci: dzieci ich matki, Pani, Pani męża, może jeszcze Pań mamy czy obojga rodziców ? Jeżeli nie było - to wiem dlaczego dotychczas nic nie pomogło. Proszę skontaktować się z NFZ z działem informacji w regionalnym oddziale i zapytać o poradnię terapii rodzin lub poradnię zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży (tam często można znaleźć terapeutów rodzinnych) lub, jeżeli dysponujcie Państwo możliwościami, skorzystać z doświadczonych terapeutów rodzinnych działających prywatnie. Wierzę, że pomoże. Pozdrawiam .