Związek z chłopakiem, który stracił bliską osobę

Dzień dobry mam pytanie do psychologa .. Jak podchodzić do chłopaka w związku jeżeli mu umarła bliska osoba jak siostra. A przez ten czas olewa związek

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Strata bliskiej osoby Brak satysfakcji ze swojego związku Psychologia

Mgr Joanna Kołodziejczyk Psycholog, Kłodzko

59 poziom zaufania

Witam,
strata bliskiej osoby jest bardzo bolesna. Trudno odpowiedzieć na Pani pytanie, ponieważ każdy jest inny i potrzebuje czego innego w trudnym dla siebie momencie. Jedni potrzebują np. rozmawiać a inni wolą ten czas spędzić w samotności. Proszę porozmawiać z chłopakiem i zapytać jak może mu Pani pomóc, zapewnić go o swoim uczuciu i chęci wsparcia.
Pozdrawiam.

Mgr Justyna Plucińska Psychoterapeuta, Tarnowskie Góry

56 poziom zaufania

Pani chłopak jest w żałobie. Może go Pani wspierać, okazując zrozumienie i pytając o jego potrzeby. Trudno w tym momencie wymagać jednak od niego zaangażowania w związek.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Strata bliskiej przyjaciółki – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka
Pomóc osobie po stracie bliskiej osoby – odpowiada
Trauma po śmierci bliskiej osoby – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Śmierć bliskiej osoby – odpowiada Mgr Karolina Matlak
Depresja po śmierci wnuczki – odpowiada Mgr Małgorzata Bukowska
Jak radzić sobie z utratą bliskiej osoby? – odpowiada Mgr Bohdan Bielski
Pogorszenie relacji z siostrą po śmierci mamy – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Czy po śmierci mojego psa potrzebuję psychologa? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak zakończyć związek z chłopakiem? – odpowiada Mgr Milena Goncerz
Czy warto walczyć o taki związek? – odpowiada Mgr Joanna Marciniak

artykuły

Święta w żałobie. Jak pomóc bliskim, którzy stracili kogoś przez COVID?

Święta Bożego Narodzenia dla osób w żałobie mogą b

Ekspert: Utrata domu i dotychczasowego życia to dla uchodźców porównywalne do żałoby po stracie bliskiego

Od początku wybuchu wojny w Ukrainie do Polski prz

18-letni Szymon odszedł we śnie. "Zmarł, ale jego cząstki nadal żyją"

Szymon pewnego dnia nie obudził się ze snu. Choć w

Straciłam najbliższą przyjaciółkę...

Witam. Zacznę może od samego początku... Pod koniec maja straciłam ukochanego zwierzaka, ciężko mi z tym było, ale wszystko wróciło do normy. W połowie lipca zaczęły się problemy u mnie w domu... tzn. ja bardzo rozczarowałam się na moim ojcu, a później w moim domu były same kłótnie itp. To wszystko było dla mnie do poukładania, jakaś trudność, z którą sobie poradzę. Ale 29 października w tragicznym wypadku zginęła moja przyjaciółka (obie mamy po 18 lat). Nie umiem, nie chcę tego zaakceptować, poradzić sobie z tym... Wszystko mnie dobija, wszystko ją przypomina, brakuje mi jej w każdej chwili mojego życia. Nie wyobrażam sobie pomyśleć, że już nigdy nie będzie jej przy mnie... Poznałam ją po tym, jak ktoś mnie bardzo skrzywdził i to ona nauczyła mnie żyć na nowo, cieszyć się każdym dniem, tym, że jestem. Miała prześliczny uśmiech, którym zarażała cały świat, kiedy ona była uśmiechnięta, nie można było samemu się nie uśmiechać... Nie umiem zrozumieć, jak ktoś przez swoją nieuwagę mógł mi ją zabrać. Od dnia tego fatalnego wypadku cały czas myślę, że chcę, żeby zabrała mnie ze sobą... Nic innego się nie liczy. Nie będę raczej się zabijać, ale marzę o śmierci. Jest ona dla mnie jedynym wyjściem i możliwością mieć ją znów obok mnie... mojego aniołka [*]. Od tamtego momentu również cały czas mam jakieś problemy ze zdrowiem i im bardziej się nasilają, tym bardziej ja wierzę, że to już niedługo. Naprawdę myślę, że śmierć może być dla mnie rozwiązaniem, bo przecież nikt nie cofnie czasu i nie odda jej życia. Byłyśmy jak jedna dusza w dwóch ciałach... a przecież nie można żyć w połowie. Nic nie rozumiem z tego, co się ze mną dzieje. Nikt o tym nie wie i z nikim nie chcę o tym rozmawiać. Chciałabym tylko wiedzieć, czy potrzebuję pomocy?

KOBIETA ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Żałoba i strata

Lek. Jan Karol Cichecki

52 poziom zaufania

Witaj.

Z Twojego listu wynika, że trudne emocje związane ze stratą bliskiej Ci osoby utrudniają w znacznym stopniu Twoje funkcjonowanie. Żal, smutek, rozpacz to naturalne odczucia w takiej sytuacji, jednakże czy nie wydaje Ci się, że ich nasilenie jest niepokojące? Pomyśl, co doradziłaby Ci Twoja przyjaciółka w tej sytuacji? Czy Ona chciałaby, byś się zabijała, czy może raczej, byś o niej pamiętała? Czy ten, który żyje w pamięci innych rzeczywiście odszedł?

Może poszłaby z Tobą do psychologa, by Ci pomóc?

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak odzyskać przyjaciółkę? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak mogę pomóc swojej przyjaciółce, u której podejrzewam depresję? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Przez matkę straciłam wszystkich przyjaciół. Jak żyć, skoro to wszystko jest bez sensu? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak pomóc przyjaciółce, która chce popełnić samobójstwo? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy to problem, czy rozkapryszenie? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Ból po stracie bliskiej osoby – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Czy to urojenia? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Moje życie straciło sens - co mogę zrobić, by wyrwać się z tego stanu? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Straciłam mamę, teraz boję się o tatę. Jak mam dojść do siebie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak długo może trwać ból po utraconej miłości życia? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Choroba afektywna dwubiegunowa. Agnieszka opowiada, jak wygląda życie z chorobą bipolarną (ChAD)

Nawet lekarzom zdarza się mylić jej objawy z depre

Introwertycy w czasie epidemii koronawirusa. "Ta sytuacja dla mnie mogłaby trwać znacznie dłużej"

Izolacja, samotność i brak kontaktów towarzyskich.

Rak to najlepszy rodzaj śmierci? "To przewrotna teza"

Oczekiwanie na odejście osoby śmiertelnie chorej t

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

umów wizytę

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

umów wizytę

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

umów wizytę

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

umów wizytę

Martwię się o bliską mi osobę...

Mam 16 lat, nazywam się Aśka. Mam nadzieję, że moje pytanie nie zostanie zlekceważone ze względu na wiek. Od jakiegoś czasu w moim domu istnieje trudna sytuacja. Mianowicie chodzi o mojego ojca. Już kiedyś miał problem z depresją i się na nią leczył. Podejrzewam, że najprawdopodobniej była ona wynikiem problemów finansowych. Rok temu zmarła również babcia, jego mama, z którą miał bardzo dobry kontakt. Zawsze był nerwowy, ale ostatnio często wybucha krzykiem i ma myśli samobójcze, o których nas poinformował w ataku złości. Razem z mama chcemy namówić go na leczenie, ale nie wiemy jak.. Chciałam dowiedzieć się czegoś więcej o tej chorobie i trafiłam na tą stronę. Już próbowałam z nim o tym rozmawiać, ale on twierdzi , że psycholog mu nie pomoże, bo on jest już swiadomy swojej choroby. Poza tym mówi , że codziennie pije piwo i nie mógłby przyjmować leków. Mój tato pracuje jako kierowca i zastanawiam się czy nie jest to przeciwwskazanie do przyjmowania leków. Proszę o pomoc i radę, bo czuję sie bezsilna, a wiem , że powinnam coś zrobić, ponieważ się o niego boję i mama również. Z góry dziękuje za pomoc

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Dr n. med. Paweł Gosek Psychiatria, Warszawa

60 poziom zaufania

Witam Serdecznie Pani Joanno
Depresja może nawracać i w takim przypadku leczenie tzw. podtrzymujące powinno być kontynuowane przez dłuższy czas. Nerwowość, niepokój, niekiedy agresywne zachowanie – mogą, ale nie muszą być konsekwencją depresji.

Opisuje Pani, iż w życiu Pani Taty wydarzyło się wiele trudnych sytuacji, którym musiał sprostać. Jego zachowanie może być także następstwem tych obciążeń. Bardzo niepokojące są opisywane przez Panią wypowiadane przez Tatę myśli samobójcze. Zgadzam się, że wizyta u psychologa nie jest optymalnym rozwiązaniem. Proszę po raz kolejny spróbować namówić Tatę na wizytę u lekarza psychiatry – proszę powołać się na własne obserwacje, wyjaśnić iż bardzo martwią Panią myśli samobójcze Taty, i że jeżeli jest to depresja, może być skutecznie leczona. Dobrym pomysłem jest także zaangażowanie w tą rozmowę innych członków rodziny. Proszę próbować do skutku. Codzienne picie piwa jest z pewnością przeciwwskazaniem do prowadzenia pojazdów mechanicznych, co do rodzaju leczenia i konsekwencji mieszania leków z alkoholem, Pani Tata powinien porozmawiać o tym z lekarzem.
pozdrawiam i proszę próbować rozmawiać z Tatą