Witam. Mam na imię Jarek, mam 28 lat, mój problem to impotencja, a właściwie to powód, dla którego ona występuje. W kroczu mężczyzny jest cewka moczowa, czyli mięsień Kenala, i to on powoduje moją niedyspozycję. Odbyłem już terapię indywidualną, około 30 spotkań, i nic nie pomogło z małymi pozytywnymi, chwilowymi poprawami. Mój terapeuta powiedział mi, że mój problem to mięsień Kenala, a za niego odpowiada psychika. Moje objawy: boję się ludzi, bardzo źle się czuję w towarzystwie kilku osób, duszę się, denerwuję, nie myślę. A właśnie: mój terapeuta powiedział mi, że nie ma u mnie połączenia emocji z umysłem, czyli gdy jestem w ogniu pytań, to nie wiem, ile jest 2 plus 2. Generalnie nie mam pewności siebie. Po tych spotkaniach doszedłem do wniosku, że częściowo moim problemem jest złość, a właściwie to tłumienie jej w sobie. Nigdy nie okazywałem złości, bałem się ją okazać. U mnie w domu nigdy nie było okazywania uczuć i emocji. Generalnie ojciec cały czas mnie wyśmiewał i obrażał. Teraz moje pytanie: jak z tego wyjść? Czy psychoterapia grupowa mi pomoże? Czy jest sens chodzić na warsztaty ze złości, a może jakieś inne? Co robić? Nadmieniam, iż ostatnio raz udało mi się wyrazić złość, co prawda pośrednio, poprzez wysłanie e-maila, i wtedy moja sytuacja uległa chwilowej poprawie, tzn. ten mięsień Kenala zaczął się odzywać. Będę wdzięczny za konstruktywną odpowiedź.

Witam. Mam 25 lat, leczę się na nerwicę i biorę lek psychotropowy. W poprzednim związku miało to duży wpływ na moje życie seksulane. Mój wzwód był niepełny, a odczucia bardzo płytkie. O klasycznym seksie nie było mowy, jedynie długotrwałe pieszczoty oralne mogły mnie doprowadzić do orgazmu, ale nie było to zbyt przyjemne ani dla mnie, ani dla partnerki z racji długiego czasu, jaki trzeba było na to poświęcić. Poprosiłem więc lekarza o zmianę leku na taki, który by nie powodował problemów ze wzwodem. Poprawa była, ale niewielka, za to ten lek nie działał należycie na moją nerwicę. Ostatecznie tamten związek skończył się z innych powodów, choć pewnie też problemy seksualne miały na to wpływ. Wrociłem więc do poprzedniego leku, który był skuteczny. Podobno dobrać odpowiedni lek psychotropowy jest dość trudno i jeśli któryś działa dobrze, to nie warto eksperymentować. Teraz jednak mam nową partnerkę, z którą chcielibyśmy współżyć, ale obawiam się znowu problemów. Tym bardziej, że moje libido znowu spadło. Czy branie takiego leku, który nie bardzo mogę zmienić, przekreśla udane życie seksualne? Czy też można coś na to poradzić?

Witam, jaka może być przyczyna, że nawet odbywający się 2-3 godzinny stosunek nie pozwala mi dojść? Dodam, że często się masturbowałem w dziecinstwie, dochodzilo nawet do codziennego masturbowania się. Tylko przy jednej pozycji potrafię dojść, choć z wielkim trudem, jak leże dobrze wyprostowany. Moja kobieta zaspokoja mnie ręką tylko, nawet po paru orgazmach mój penis dalej ma erekcję, lecz normlanie dojść nie mogę. Nie wiem czemu. Staram się skupić, fantazjuję o mojej kobiecie, bo sama myśl o niej, to płynie ze mnie płyn ejekulacyjny. Jest jakaś rada? Czy tylko seksuolog mi może pomóc? A może jakieś zioła? Pozdrawiam.

Witam. Jakie badania zrobić, żeby dwa razy nie chodzić (i nie płacić) przed wizytą u urologa u osoby z problemami z wzwodem w wieku 24 lat? Domyślam się, że badania laboratoryjne: stężenie glukozy w surowicy, morfologia, poziom mocznika, kreatyniny, testosteronu, prolaktyny, transaminaz, lipidogram, kortyzol, ogólne badania moczu. Czy coś jeszcze jest konieczne? Na przykład TSH, FS, LH? Pozdrawiam

Witam serdecznie i bardzo proszę o pomoc. Problem dotyczy mojego chłopaka. Jesteśmy razem od pół roku, współżycie rozpoczęliśmy po miesiącu związku. Od samego początku mojemu chłopakowi zdarzały się zaburzenia erekcji - utrata jej w trakcie stosunku lub pieszczot albo w ogóle jej brak. Problem ten występuje okresowo - zdarza się, że przez dwa-trzy tygodnie jest okej i każdy stosunek jest udany. Czasami zaś nic z seksu nie wychodzi. Przykładowo ostatni weekend - w sobotę kochaliśmy się 3 razy (1x rano i 2x wieczorem) i było wspaniale, w niedzielę wieczorem już się nie udało, mimo obustronnych chęci, odpowiedniego nastroju i warunków. Zaburzenie erekcji nie wiąże się z alkoholem. Mój chłopak ma 24 lata, ja 26. Jest zdrowy, nie przyjmuje żadnych leków, nie pali papierosów, nie ma nadwagi, dobrze się odżywia, nie nadużywa alkoholu ani narkotyków. W czasach szkolnych był zwolniony z biegania na wf., bo po dłuższym biegu robiło mu się duszno i "brakowało mu powietrza". Mówi, że taka duszność zdarza mu się również obecnie, np. po szybkim przepłynięciu kilku basenów. Nigdy się z tego powodu nie leczył ani nie diagnozował. Studiuje dziennie, nie pracuje. Rozmawialiśmy o naszym problemie i okazuje się, że również z poprzednimi partnerkami było podobnie. Chłopak mówi również, że kiedyś często miewał spontaniczne erekcje w ciągu dnia, natomiast od ok. 3 lat zdarza mu się to coraz rzadziej. Podobnie z erekcją poranną - częstość jej występowania ocenia na 3-4 razy w miesiącu. Nasz związek ogólnie oceniam jako bardzo udany - kochamy się, dbamy o siebie nawzajem, spędzamy razem sporo czasu. Mamy do siebie zaufanie, dużo rozmawiamy, a seks - pomijając okresowe zaburzenia erekcji - jest naprawdę świetny. Nie mam wątpliwości, że jestem dla niego wciąż atrakcyjna seksualnie, jak również wiem, że mnie nie zdradza. Moim największym zmartwieniem jest rozróżnienie, czy przyczyna tych zaburzeń wzwodu jest psychiczna, czy organiczna oraz podjęcie odpowiedniego leczenia... nie bardzo wiem, gdzie szukać pomocy... seksuolog, urolog, psycholog, a może jeszcze ktoś inny? Bardzo proszę o poradę. Pozdrawiam, Layette

Od roku mam osłabioną erekcję i na wizytach lekarskich u: geriatry, urologa i dermatologa odmówiono mi wymijająco pomocy. Do jakiego mam udać się lekarza? A może lekarz konsultujący zaleci stosowanie jakiegoś suplementu wspomagającego? Pragnę zaznaczyć, że pomimo 70 lat jestem nadzwyczaj sprawny fizycznie i zdrowy. Uprawiam turystykę i sport amatorski jak rower, łyżwy, narty, biegi. Nie wiem, czy badanie ubytków testosteronu jest wskazane i jaki lekarz może skierować? Czy stosowanie viagry może być korzystne?

Witam, mam 35 lat, od 17 lat palę papierosy, kierowcą jestem od 12 lat. Od jakiegoś czasu mam problem ze wzwodem podczas stosunku. Gdy z partnerką zaczynamy grę wstępną, jest wszystko dobrze, ale gdy powstaje choć chwila przerwy, wszytko się odwraca i jest koniec, już nic dalej się nie da zrobić. Byłem u urologa i seksuologa, to pierwszy po badaniu stwierdził zapalenie prostaty. Gdy porobiłem wszystkie badania, czyli krew, mocz i PSA, to poszedłem do seksuologa, że tu jestem zdrowy, a problem to praca. Przepisał mi pewne leki i była lekka poprawa, nawet kilka razy było dobrze bez leków, ale się skończyło, i teraz jest tak, jak było przed wizytą u lekarza. Czy zostały mi tylko tabletki?