Witam, jestem mężczyzną, 20-latkiem. Od jakiegoś czasu spotykam się z dziewczyną, z którą 2 tygodnie temu rozpocząłem życie seksualne. Rozpoczęliśmy i zdążyliśmy skończyć. Pojawiły się komplikacje. Pierwszy raz nasz był udany, wszystko działało bez problemu. Niestety, później (w międzyczasie wystąpił jeszcze seks oralny) mój penis odmówił posłuszeństwa. I to był początek dramatu. Od tamtej chwili moje libido jakby opadło, wszystko wydaje mi sie aseksualne. Mam zaburzenia erekcji - znacznie trudniej osiągnąć mi erekcje, a i wydaje mi się wtedy niepełna (twardość), nie mówiąc już o problemach z jej utrzymaniem (szybko tracę koncentrację i penis opada). Jeszcze podczas pieszczot zdarza mi się stanąć na wysokości zadania, ale jak tylko ma dojść do penetracji, momentalnie następuje zwiotczenie. Występują poranne wzwody i nocne, mniej więcej z taką częstotliwością jak kiedyś. Udało mi się również przeprowadzić masturbację, ale pod wpływem bardzo ostrych filmów dopiero członek dostał krew, a i to mam wrażenie, że erekcja (twardość) zarówno przy porannych/nocnych wzwodach, jak i przy masturbacji, była niepełna. Całe życie miałem nadciśnienie, ale problemów z erekcją, nawet najmniejszych. nigdy nie miałem, mimo prowadzenia niezdrowego trybu życia (niezdrowa dieta, duże ilości papierosów i alkoholu ). Faktem jest, że jestem bardzo zestresowanym człowiekiem (problemy z nauką na prestiżowej uczelni, problemy osobiste), mało sypiam i czuję się niepewnie w związku (duży dystans sprawia, że spędzamy tylko 2-4 dni w tygodniu) z różnych powodów. Faktem jest jednak także to, że całe życie prowadzę niezdrowy tryb i mało sypiam, więc dlaczego teraz mnie to spotyka? Co do masturbacji, mastrubuję się od 13 roku życia, zdarzało się bardzo często (nawet ponad 5 razy dziennie w okresie 16-18 lat), jednak od kilku miesięcy (jeszcze przed poznaniem aktualnej partnerki) zacząłem znacznie ograniczać te czynności. Szczera rozmowa z partnerką również nie przyniosła zbawiennych rezultatów (zatrzymało się na "z pewnością minie, to nic takiego, poczekamy po prostu"). Podejrzewam więc czynniki chorobowe, jednak zastanawia mnie czemu cał problem i wszelkie objawy zaczęły się dosłownie z dnia na dzień. Nie miałem nigdy obniżonego libido w tym okresie. Dodam może jednak, że jest to pierwsza partnerka seksualna, z którą mam więź emocjonalną i głębsze odczucia, wcześniej zdarzały mi się raczej przypadkowe sytuacje tylko. Zmierzając do końca, czy jest jakiś sposób bym odzyskał sprawność szybko? Bardzo mi zależy na tym, by w tym okresie właśnie świąteczno-noworocznym być sprawnym. Czy powinienem sięgnąć po odpowiednie środki na receptę (czy urolog mi takie wypisze, jeśli nie mam problemów natury fizycznej?)? Całą sytuacją jestem już mocno sfrustrowany i nie pomaga fakt, że moja partnerka uważa, iż problem leży w tym, że mnie nie podnieca, a nie w mojej psychice. Napisałem chyba wszystko co mogłem, bardzo proszę o wszelkie formy pomocy i z góry dziękuję. Pozdrawiam.

Witam, mój problem zaczął się niecałe 2 lata temu (miałem niecałe 18lat). Wziąłem dość mocny cykl sterydowy. Podczas niego całkiem utraciłem zdolność do wzwodu. Oczywiście odblokowałem się jak należy, ale dalej nic nie wracało do normy. Czekałem dni i miesiące, mając ciągle stałą partnerke, z którą jestem do dzisiaj. Po jakimś czasie zdarzały się dni, kiedy osiągałem satysfakcjonujące wzwody, jednak takie dobre okresy były kilka razy na miesiąc lubi rzadziej. Nie ma reguły. Udałem się do lekarza endokrynologa, aby sprawdzić poziom hormonów. Testosteron na początku był bardzo zaniżony. Lekarka kazała zgłosić się na badania za parę miesięcy. Wtedy już testosteron wyszedł w normie, ale fsh było za niskie lub za wysokie, już nie pamiętam. Skierowano mnie na usg jąder ,na którym urolog stwierdził, że z jądrami jest wszystko wporządku. Do dzisiaj nie mam żadnych porannych erekecji, a wzwody czasami są słabe, czasami średnie, a czasami wspaniałe. Nie wiem od czego to zależy, ale czasami zdarzał się tydzien lub okres iluś tam dni, kiedy miałem mocne poranne erekcje. Oczywiście wtedy wszystko układało się dużo lepiej. Ale nagle znów znikały i nie wracały długo. Urolog na kolejnej wizycie zawiódł mnie, bo nie bardzo słucha mojego problemu i przepisał mi tabletki na depresję i jakieś zaburzenia emocjonalne. Wątpie, żeby trafił, bo skoro są zaburzenia emocjonalne, to dlaczego zdarza się, że po prostu jest dobrze przez jakiś czas. Proszę o jakieś fachowe porady, a nawet o zaproponowanie dobrego lekarza w mojej okolicy. Ten problem męczy mnie już dość długo.

Witam. Mam 20 lat i zacząłem współżyć z dziewczyną. Nasz 1. raz był udany, wszystko było w porządku, nie miałem żadnego problemu ze wzwodem. Żadne z nas nie uprawiało wcześniej seksu. Jednak ,gdy na kolejnych 2 spotkaniach chcieliśmy się kochać, to nie wyszło. Wszystko było OK do momentu, kiedy zaczynałem się rozbierać, żeby założyć prezerwatywę, ponieważ wtedy członek zwiotczał. Nie mam pojęcia, co się dzieje, czy to stres, czy zmęczenie? Zacząłem się masturbować w wieku 12 lat, kiedyś sporo, ostatnie kilka miesięcy to albo w ogóle, albo raz/dwa na tydzień. Dodam, że mało sypiam, bo jest to ok. 5 godzin od poniedziałku do piątku od 3 miesięcy i sporo czasu muszę poświęcać nauce. Jestem też dosyć nerwowy, potrafię się wkurzać właściwie o nic i nagle. Nie wiem, czy powinienem iść do lekarza, czy po prostu starać się nie denerwować, czy też stresować przed stosunkiem, bo teraz to już jestem sfrustrowany tą dolegliwością

Dzień dobry! Bardzo proszę o pomoc, bo jestem zdesperowany. Byłem w związku przez 2 lata, seks wyglądał super, mogłem się kochać wszędzie i o każdej porze, nie było kompletnie żadnych problemów z erekcją. Poza tym paliłem i nie odmawiałem sobie alkoholu na imprezach. Po rozstaniu się z dziewczyną, związałem się z inna, z którą zawsze chciałem być, od paru lat mieliśmy się ku sobie. Gdy miało dojść do stosunku spaliłem się psychicznie, ale wytłumaczyłem to sobie stresem. Jednak taka sytuacja miała miejsce przez kolejne parę miesięcy i zdecydowałem udać się do seksuologa. Przepisał mi M... (na odblokowanie się) i S... Na początku było OK, odblokowałem się, ale potem znowu wszystko wróciło, byłem kolejny raz u lekarza i kolejny raz przepisał mi to samo i skończyło się tak samo, jak za pierwszym razem. Na początku, gdy brałem M... było OK, S... chyba w niczym mi nie pomaga, więc nie będę go więcej brać, tylko spać mi się chce. Pomyślałem, że przyczyna tkwi w czymś innym, np. mam cukrzyce. Jednak zrobiłem wszystkie badania i jestem zdrowy jak ryba. Chce mi się tylko cały czas spać i nie mam ochoty na nic. Jestem już tym załamany, trwa to już rok. Dalej jestem ze swoją partnerką, ale nie mówiłem jej tego, wstydzę się. Zacząłem brać witaminy i suplementy diety. Nie wiem, może pomoże... Błagam o pomoc, bo już nie mam siły. Co to może być? Pozdrawiam.