Dzień Dobry Panu,
Zacznę od tego, że komunikacji partnerskiej, relacyjnej, rodzinnej, szkolnej, negocjacyjnej, zinstytucjonalizowanej, konfliktowej, uczymy się tak naprawdę przez całe życie.
Gdyż każdy z Nas jest wyjątkowy i inny, każdy z Nas ma inne DNA, inne linie papilarne , swoją indywidualną historię osobistą, poprzez którą odbiera rzeczywistość, reaguje i zachowuje zachowuje się tak, a nie inaczej.
W relacji związkowej komunikacja powierzchowna nie funkcjonuje.
Potrzebna jest cierpliwa rozmowa skoncentrowana na zrozumieniu Partnera, na daniu uwagi, empatii, by móc dotrzeć do prawdziwej przyczyny trudności.
Gdy uzewnętrzniamy swoje pragnienia w postaci żądań, to wtedy mówimy językiem
"blokującym współczucie i rozumienie".
A prawda jest taka, że nie możemy nigdy nikogo zmusić do działania ( nawet jak nam się coś nie podoba).
Jest mi szczególnie bliskie "porozumienie bez przemocy", tzw. językiem serca, której prekursorką jest dr Rosenberg, a do której Pana chciałabym zainspirować...
Istotnym jest żeby umiejętnie formułować komunikat, bez oceniania i osądu,
by starać się dostrzec sytuację i zadowalająco dla obu stron ją rozwiązać.
Co myślę na temat ewentualnego rozstania?
Myślę, że przyczyną trudności i napięć w Waszej relacji jest właśnie nieumiejętność komunikacji między Wami, i nad tym widziałabym celowość pracy nad związkiem.
Wspólne mieszkanie z Pana Bratem nie służy Waszej relacji...
Wskazane i optymalne byłoby podęcie przez Państwa terapii partnerskiej, by wypracować bardziej zadowalającą więź między Wami.
Jest to proces, który trwa i warto pracować nad relacją.
Jednak decyzja należy do Pana.
Życzę Panu tylko satysfakcjonującej decyzji,
irena.mielnik.madej@gmail.com
