Witam serdecznie! Zdaję sobie sprawę, że uczucia, jakie teraz Pani towarzyszą, są bardzo ciężkie. Rozczarowanie, smutek, poczucie skrzywdzenia, samotność… Byliście Państwo ze sobą prawie 5 lat, planowaliście ślub, wspólne życie, a narzeczony nagle stwierdził, że nic do Pani nie czuje i chce zakończyć związek. Nie dziwię się, że przeżyła Pani szok. Nie precyzuje jednak Pani, czego Pani oczekuje, jaka jest sytuacja na dzień dzisiejszy, czego chce Pani, czego chce partner. Z tego, co zrozumiałam, Pani zależałoby na związku, chciałaby Pani kontynuować relację, natomiast partner zupełnie nie widzi takiej możliwości, argumentując swoją decyzję brakiem uczuć do Pani. Rozumiem, że jest Pani trudno pogodzić się z takim obrotem spraw, ale proszę pamiętać, że nie zmusi Pani partnera do miłości i do tego, by był z Panią. Napisała Pani, że partner miał niegdyś problem z alkoholem, ale namówiła go Pani na leczenie i teraz nie uczęszcza na terapię, bo jest lepiej. Nie wiem, jak jest w rzeczywistości, ale być może leczenie zostało przerwane zbyt szybko? Może Pani partner wcale sobie nie radzi, tylko stwarza jakieś pozory? Może ma problemy, o których boi się Pani powiedzieć, dlatego przed Panią ucieka i chce zerwać kontakt? Drogą wirtualną nie odgadnę, jak jest naprawdę. Zachęcam Panią do spokojnej rozmowy z partnerem, byście mogli sobie wszystko szczerze i uczciwie powiedzieć, zwierzyć się ze swoich obaw czy wątpliwości. Proszę jednak nie naciskać na związek, kiedy narzeczony tego nie chce. Nie da się bowiem kochać za dwoje i nie da się nikogo zmusić do miłości. W ten sposób możecie się unieszczęśliwić wzajemnie. Jeżeli trudno Wam się ze sobą porozumieć na własną rękę, może warto rozważyć wizytę u psychologa albo psychoterapeuty, który pełniłby rolę mediatora między Wami? Być może kryzys w Waszym związku łatwiej byłoby rozwiązać podczas terapii dla par? Pozdrawiam!
