Witam, jestem 20-letnią kobietą. Od roku leczę się na depresję, rozpoznaną jako przewlekłe zaburzenia adaptacyjne z wyraźnymi cechami osobowości bierno-zależnej. Przyjmowałam początkowo lek z grupy SSRI, ponieważ pojawiły się bóle jelit nie mogłam go brać, aktualnie jestem (od roku) na leku z grupy SNRI - 1 tabl na dobę. Od około 14 dni odczuwam nudności, zdarzają się wymioty, ból oczu, głowy, poczucie ogromnego osłabienia. Czy może to być kwestia zbyt długiego przyjmowania leków? Nie mogę się dostać do lekarza, dlatego próbuję zasięgnąć jakiejkolwiek opinii tutaj. Przez moje złe samopoczucie ciągle jestem zmęczona, nie jestem w stanie wydajnie pracować, a w zasadzie normalnie funkcjonować, nie mogę jeść, ponieważ cokolwiek zjem jest mi niedobrze. Wspomagam się jakimiś probiotykami, pije rumianek i ciućkam Lokomotiv. Nigdy wcześniej nie miałam takiego epizodu, proszę o jakąś wskazówkę co to może być, bo czuję się jak balon, z którego uchodzi powietrze. Pozdrawiam i dziękuję.

Witam, Moje pytanie dotyczy nagłego wzrostu apetytu po zażywaniu leków antydepresyjnych. Po około dwóch tygodniach stosowania tabletek zauważyłem, że dotychczasowe porcje jedzenia nie zaspokajają mojego łaknienia, jadłem coraz więcej, doszło do tego, że nie ważne ile bym zjadł, non stop byłem głodny, tak jest do teraz. Zaczyna mnie to przerażać trwało to przez cały okres leczenia i trwa nadal, mimo iż od 6 dni nie zażywam już leków. Ciągle nie mogę zaspokoić swojego apetytu, wytrzymanie 2 godzin bez jedzenia jest dla mnie wręcz katorgą, mógłbym jeść non stop. Czy to rzeczywiście może być spowodowane zażywanymi dotychczas lekami? Dodam, że na ulotce informacyjnej znajduje się taka informacja. Ile czasu po ich odstawieniu może to trwać? Bardzo proszę o odpowiedź.

Witam. Jestem wyleczona z zaburzeń depresyjno-lękowych, leków nie przyjmuję od jakiegoś czasu, podczas ostatniej wizyty u lekarza psychiatry dowiedziałam się, że nie ma przeciwwskazań bym była dawcą krwi, co też robiłam przed chorobą. Ile czasu musi upłynąć, aż moja krew będzie odpowiednia dla potencjalnego biorcy po odstawieniu leku przeciwdepresyjnego? Dziękuję i pozdrawiam, Green.

Mam takie pytanie: jeśli ktoś leczy się na zaburzenia osobowości, czy nawet na zaburzenia depresyjne, to jak wiemy - wynikają one miedzy innymi z podświadomych konfliktów w psychice. Wobec czego depresja, czyli brak działania, może być sposobem na "nie pogrążanie się" w chaosie własnych emocji, nie pogłębianie "rozszczepienia" (chyba tak to się fachowo nazywa?) osobowości i utrzymywaniu jako takiego ładu w głowie, albo przynajmniej nie zwiększanie nieładu. Wobec tego, czy SSRI lub inne leki aktywizujące, nie wyjdą takim osobom w długotrwałym rozrachunku na złe? Chcąc nie chcąc zmuszenie do aktywności osób, które nie mogą poradzić sobie z dotychczasowymi emocjami, może spowodować właśnie jeszcze większy chaos. Osoba taka przyzwyczai się do zwiększonej aktywności, a przecież kiedyś lek będzie trzeba odstawić - i wtedy nadmiar obowiązków (które sama na siebie dana osoba w trakcie leczenia nakładała) uderzy ze zdwojoną siłą. Prosiłbym o wytkniecie błędów w moim rozumowaniu - w końcu jakieś muszą być, jeśli leczenie farmakologiczne jest stosowane, natomiast mnie taka racjonalna odpowiedz po prostu uspokoi i (mam nadzieje) zmniejszy moją obsesję na punkcie zasadności codziennego wspomagania się lekami. ;) Z góry dziękuję

Witam. Mam 34 lata. Jestem chorobliwie zazdrosny o żonę. Jest to dla mnie już męczące i chciałbym leczyć to urojenie. Dużo czytałem na temat zazdrości i wiem, że to bez pomocy lekarza samo nie przejdzie. Moim problemem jest to, że jeśli dostanę leki, jak się domyślam – psychotropowe, to lekarz może wnieść wniosek o zatrzymanie mi prawa jazdy . Czy moje obawy są słuszne? Proszę o odpowiedź. Z góry dziękuje, Darek.

Witam! Mam 17 lat i dwa lata temu w tygodniowym odstępie czasu umarły dwie bardzo mi bliskie osoby. Od tamtego czasu leczę się na depresję. Psychiatra stwierdził depresję umiarkowano-ciężką. Biorę lek z grupy NDRI i słaby neuroleptyk, gdyż mam problemy se snem. Jeśli nie wezmę leku przeciwdepresyjnego jeden dzień to czuję się bardzo źle, płaczę z byle powodu i jestem agresywna. Czy te objawy kiedyś ustąpią? Miewam również myśli samobójcze, raz próbowałam popełnić samobójstwo przyjmując dużo tabletek psychotropowych i nasennych, jednak po przespaniu kilkunastu godzin nic się nie stało. Kiedy mogę liczyć na to, że w końcu wyzdrowieję? W końcu to już 2 lata… Z góry dziękuję.

Witam serdecznie! Mam na imię Małgorzata i w tym miesiącu kończę 40 lat. Od czerwca przyjmuje SSRI w związku z depresją. Pierwsze trzy tygodnie zamiast ulgi były koszmarem; ucisk w żołądku (tak jakby ktoś wciskał mi zaciśniętą pieść), mocne bicie serca, które czułam niemal w każdej części ciała, cała jakbym pulsowała, gorąc przenikający moje ciało i wylewający się w głowie, wieczne "rewolucje" w żołądku i związane z tym rozwolnienie, potworne mdłości i wręcz jadłowstręt - czułam głód, a nie byłam w stanie jeść. Do tego dochodziło takie dziwne uczucie jak tylko wychodziłam z domu w drodze z dzieckiem do szkoły, że jeszcze chwila i zemdleję. Bałam się więc wychodzić z domu - paranoja po prostu!Teraz, po zaczynającym się 5-tym miesiącu przyjmowania leku jest dużo lepiej, a nawet były okresy, kiedy czułam się bardzo dobrze. Bywają jednak odcinki czasów, kiedy depresja nie pozwala o sobie zapomnieć - wtedy zaczynam się bać, że to jeszcze nie koniec walki, że nie mogę tak do końca zacząć normalnie funkcjonować. Rozpisałam się o tym jak żyję z depresją i w czasie jej leczenia i teoretycznie, szczególnie czytając doświadczenia i walkę innych ludzi z tą trudną chorobą mam świadomość co może mnie czekać, jak sobie przynosić ulgę, jak nie wpadać w jeszcze większe lęki itd. Mnie nurtuje jeszcze jedno zagadnienie, którego się nie doczytałam. Wiem, że jednym ze skutków ubocznych brania w/w antydepresantu może być tycie (mam tendencję i muszę całe swoje dorosłe życie bardzo uważać co i jak jadam). Jaki jest schemat tycia po tym leku? Czy tyje się właśnie od tego leku, czy jeśli już to z powodu zwiększonego apetytu, spowolnionego trybu życia, braku chęci do aktywności fizycznej, czyli m.in. na skutek spowolnienia tempa życia? Mam nadzieję, że dość dokładnie przekazałam sens mojego pytania. Czy lek ten sam z siebie może spowodować przyrost tkanki tłuszczowej? Z wielka niecierpliwością czekam na odpowiedź. Z góry bardzo dziękuję i pozdrawiam serdecznie. Malgorzata

Mój mąż zażywa leki antydepresyjne przez bardzo długi czas, jakieś 10 lat. Bierze je tak długo ponieważ kiedyś, na własna rękę, postanowił zerwać z lekiem. Z dnia na dzień po prostu przestał je brać i choroba strasznie nawróciła, od tej pory boi się zerwać z lekiem... Od niedawna namawiam go abyśmy razem spróbowali zmieniać dawki leku, powolutku, tj. 1/2 tabletki mniej na około pól roku. Z dawki 2 tabletek dziennie zeszliśmy do 1. Od jakiegoś czasu jednak mąż stal się bardziej impulsywny, zdarza mu się podnieść na mnie głos, odnieść się w wulgarny sposób, co zupełnie do niego nie pasuje, gdyż zawsze był oazą spokoju. Chciałabym zapytać, czy jedno może być powiązane z drugim.

Witam! Niedawno zadałam pytanie odnośnie przyjmowania jakichkolwiek leków i ich wpływu na nerwicę. Pytałam także o zależność między nerwicą, a zespołem policystycznych jajników. Dostałam odpowiedź - za co dziękuję - że powinnam leczyć się u ginekologa, endokrynologa i psychiatry, a także wspomagać się psychoterapią, a lekarz psychiatra powinien przepisując mi leki wziąć pod uwagę fakt, że choruje na PCO. Byłam u psychiatry, poinformowałam go o moich problemach ginekologicznych, dostałam lek z grupy SSRI (lek jest podobno nowoczesny). Ja jednak bardzo boję się go zażyć, boję się przytyć. Strach ten i brak zaufania do lekarzy może wynikać z mojej nerwicy albo z doświadczenia. Kiedyś już leczyłam się u psychiatry również informowałam go o PCO, brałam przepisane leki i bardzo przytyłam. Dlatego właśnie teraz bardzo się boję zacząć brać znów leki. Boję się przytyć ze względów estetycznych, ale też dlatego, że to utrudni mi zajście w ciążę (PCO). Lekarz ginekolog naciska żebym schudła i udało mi się to już w jakimś stopniu, ale boję się, że gdy zacznę brać leki psychotropowe cały mój wysiłek odchudzania zostanie zmarnowany. Nie wiem co robić, bo chcę schudnąć, żeby mieć większe szanse na zajście w ciążę, ale z drugiej strony moja nerwica bardzo mi już dokucza i coraz bardziej sobie z nią nie radzę.

Witam. Mam 43 lata. W 2001 r. uległam wypadkowi komunikacyjnemu. W m-c po wypadku wystąpiły u mnie lęki, bałam się wychodzić z domu, lęk się przemieszczał, był w sklepie, w kościele, wszędzie, lekarz psychiatra stwierdził, że to nerwica lękowa.

Brałam różne leki, z przerwami, cały czas jestem pod opieką lekarza, byłam raz w szpitalu, bo stwierdzono u mnie depresję, trzy epizody, od 2 lat mam ustawione leki, czuję się dobrze, biorę lek z grupy SSRI, chciałabym wyjść z tej choroby, lekarz powiedział, że gdzieś za dwa lata będę mogła odstawić leki, ale czy ta choroba jest do pokonania?

Po odstawieniu leków to wszystko wraca, obniżony nastrój, lęki, płacz - dlaczego tak jest?Kiedyś psycholog powiedział, że mogłam się uzależnić od tych leków, ale ja nie biorę leków, które uzależniają, na początku, kiedy chorowałam na nerwicę lękową brałam benzodiazepiny, ale je odstawiłam, obecnie jestem leczona na nawracające stany depresyjne. Pozdrawiam.

Szanowna Pani Doktor, Mój chłopak od roku leczy się na depresje, miał za sobą próbę samobójczą. Na chwilę obecną jest dobrze, jednak martwi mnie jego zachowanie. Czasami jest zwyczajnie szczęśliwy, pełen optymizmu, następnego dnia zwykłe spóźnienie na zajęcia może zaburzyć harmonię na cały dzień. Kiedy jest szczęśliwy jest go pełno wszędzie, ma sto pomysłów na minutę, wówczas dużo rozmawiamy o jego chorobie, bo chcę się o niej dowiedzieć jak najwięcej. Jeden lekarz stwierdził u niego borderline, po czym kolejny wykluczył tę chorobę. Jakie symptomy mogłyby świadczyć o jej istnieniu? Czy lekarstwa, które zażywa po ostawieniu mogą wpłynąć na jego zachowanie, czy taka osoba może wówczas stać się agresywna? Mój chłopak samookaleczał się w przeszłości.

Witam, Mam ibs objawiający się przewlekłymi zaparciami, o bólach brzucha, wzdęciach i zagazowaniach szkoda wspominać. Biorę leki rozkurczowe, trzymam dietę bogatoresztkową. Poprawa jest, albo jej nie ma - nie wiem od czego to zależy. Biorę leki przeciwdepresyjne zawierające lek czteropierścieniowy. Mam wrażenie, że ten lek spowalnia mi perystaltykę jelit - czy to możliwe?

Witam! Na wstępie chciałbym przeprosić za to, że wysłałem w przeciągu kliku dni, chyba z 2-3 razy to samo pytanie (było to spowodowane problemami z moją przeglądarką internetową). Chciałbym również przekazać ważną informację. Otóż po Pani artykule nt. dziurawca (w szczególności MAO), którego stosowałem przez okres 3 tygodni w postaci wyciągu alkoholowego w dawce 10 ml dziennie, wystosowałem oficjalne pismo do producenta. Pani dr z działu naukowego tegoż koncernu potwierdziła działanie na MAO i nawet podała przykład osoby, u której był znaczny wzrost ciśnienia po spożywaniu dziurawca wraz z czerwonym winem i serem. Jednocześnie pani dr przyznała, że nie ma oficjalnych ostrzeżeń na ulotkach ich produktu (na co zwróciłem uwagę w moim piśmie). Po jakim czasie mogę ponownie spożywać wszystkie produkty? Co to znaczy, że w depresji jest "osłabiony mechanizm sprzężenia zwrotnego ujemnego w obrębie osi stresu w szczególności związany hipokampem i receptorami GR"? Czy tarczyca i jej prawidłowe funkcjonowanie może być wskaźnikiem do tego, iż oś stresu (do której niektórzy badacze zaliczają również tarczycę) działa u mnie poprawnie? Z góry dziękuję i pozdrawiam!

Witam! Nazywam się Ania, mam 26 lat. Od 2 lat leczę się na zaburzenia depresyjno-lękowe. Wszystko zaczęło się jednego dnia. Dzień po obronie pracy mgr nagle zrobiło mi się słabo, kręciło mi się w głowie. Objawy się coraz bardziej nasilały. Nie wiedziałam co się ze mną dzieje. Stwierdzono u mnie nerwicę lękową z agorafobią. Mam tylko objawy somatyczne, które trwają cały dzień. Jak tylko wstanę po około 15 min. zaczyna się. Mam wrażenie takiego skołowania, zagubienie, osłabienia, zawrotów głowy oraz sztywność karku. Czasem mam wrażenie, że nie mam gruntu pod nogami. Od półtora roku leczę się psychiatrycznie. Biorę leki antydepresyjne oraz uspakajające. Chodziłam także na terapię, ale nie ma żadnych efektów. Różnica w samopoczuciu jest niewielka - nadal mam te wszystkie objawy, tylko zaczęłam je lekceważyć i staram się jakoś z tym żyć, chociaż to bardzo trudne. Najdziwniejsze jest to, że ja się czuję źle przez cały dzień. Pomagają mi tylko leki uspakajające, ale też nie całkiem i jak wiadomo one silnie uzależniają. W związku z tym mam pytanie: czy jest możliwe, że postawiono mi niewłaściwą diagnozę, skoro leki antydepresyjne nie działają? Nie wiem co robić dalej, bo czas leci, a efektów nie ma:(( Z góry dziękuję za odpowiedź. Pozdrawiam