Witam, na początku leczenia brałam lek przeciwdepresyjny z grupy SSRI, ale nie działał i lekarz mi zmienił na kolejny lek, ale w ulotce wyczytałam, że ten lek może wywoływać myśli i/lub zachowania samobójcze. Wcześniej nie miałam takich myśli, tylko bałam się tego, że stracę kontrolę nad sobą i mogę to zrobić. Proszę o pomoc.

Witam serdecznie! Mam kilka pytań co do szkodliwości leków. Leki biorę od dość dawna, zacząłem dużo wcześniej niż powinno się zacząć najwcześniej (zacząłem w wieku około 13 lat), obecnie mam 18. Nigdy podczas brania leków jakoś szczególnie nie odczuwałem skutków ubocznych, nawet na początku brania, kiedy jest to normalne. Zawsze jakoś mój organizm dobrze je tolerował. Teraz biorę preparat escitalopramu i to pierwszy lek, po którym zacząłem czuć obniżenie moich lęków, ale nie o to mi chodzi, więc przejdę do rzeczy. 1. Słyszałem, że tego typu lek jest jednym z najmniejszą ilością i nasileniem skutków ubocznych lekiem. Czy to oznacza też, że także szkodzi mniej od innych leków? 2. Czy leki takie jak preparaty escitalopramu czy wenlafaksyny po dłuższym czasie brania ich, np. po 2, 3, 4 lub więcej latach, mogą spowodować jakieś trwałe uszkodzenia na zdrowiu, jak na przykład trwałe pogorszenie pamięci, koncentracji, uszkodzenie układu nerwowego? (Chodzi mi głównie o te dwa leki - one nie są chyba szczególnie mocne?) 3. No i właśnie - jeśli nie odczuwam skutków ubocznych brania tych leków, czy to oznacza, że tak jakby są one przeze mnie dobrze tolerowane i nie powinny mi zaszkodzić nawet po dłuższym okresie brania, czy po dłuższym czasie zacznę odczuwać, że je brałem poprzez swój stan zdrowia? Z góry ogromnie dziękuję za pomoc i jednocześnie przepraszam, że aż tyle pytań, ale pomyślałem, że można już wkleić tych kilka pytań tu, razem, niż opisywać je po kolei osobno w kolejnych wątkach... Pozdrawiam

Witam, mam na imię Agnieszka mam 22 lata. Moja mama ma zdiagnozowane zaburzenia adaptacyjne. Miewa napady lęku i bywa tak że nie ma siły by wstać z łóżka. Kilka dni temu zalecono mamie zamianę leku przeciwdepresyjnego (uczulał mamę) na inny lek z grupy SSRl. W związku z odstawieniem leku (być może zbyt gwałtownym) u mamy pojawiło się nieustające pieczenie skóry całego ciała i ogólne złe samopoczucie. Wiem, że są to objawy odstawienia leku, ale chciałabym zapytać czy można to jakoś złagodzić?Maści przeciwbólowe i stosowanie doraźnych leków uspakajających nic nie pomaga. Ile takie objawy "odstawienne" mogą się utrzymywać i czy po tym jak nowy lek zacznie działać, to objawy te ustąpią? Martwię się o mamę i chciałabym jej jakoś pomóc. Przy okazji życzę chorym jak również ich najbliższym dużo cierpliwości.

W 1998 roku zachorowałem. Objawy to głównie lęk. Zostałem skierowany na psychoterapię oraz dostałem trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny, po którym nastąpiła poprawa. Jednak w klinice odstawiono leki i wpadłem w głęboką depresję. W takim stanie po 10 tygodniach zostałem wypisany do domu. Leczyłem się w poradni, brałem leki trójpierścieniowe oraz SSRI. Największą poprawę stwierdzono  po leku trójpierścieniowym, po czym odstawiłem lek i stan zdrowia trwał 3 lata. W maju 2005, wskutek stresów, znów zachorowałem. Dostałem ten sam lek, ale poprawę czułem dopiero po wieczornej dawce, rano koszmar. Trafiłem do szpitala, gdzie zmieniono leczenie na lek z grupy SSRI.  6 tygodni bez efektu. Następnie kolejny preparat z tej grupy przez 3 miesiące – bez efektu. Wypisano mnie do domu, gdzie lekarz zalecił jeden lek oraz drugi. Było odrobinę lepiej, wskutek tego lekarz odstawił pierwszy, a zalecił inny 100 mg plus 60 mg tego drugiego. Poczułem się dobrze, jednak po 2 miesiącach zdarzały się utraty przytomności i lekarz internista kazał odstawić koniecznie leki. Psychiatra zmienił lek na trójpierścieniowy, poczułem się już 2 dnia super, ale przez 4 doby nie spałem. Później lek już nie działał tak wyraźnie i po 6 miesiącach, jak po każdym TLPD, miałem wysokie ciśnienie i zaburzenia rytmu. Następny lek był też super przez 5 dni – później lęk i napięcie wzrosły do poziomu nie do wytrzymania. Leczenie zmieniono – brałem lek rok, poprawa średnia, wysokie ciśnienie, tętno 150. Zmieniono znowu lek, który biorę 5 miesięcy plus 10 mg innego. Poprawa jest średnia, dalej dokucza mi napięcie i niemożność zaśnięcia oraz siedzenia w miejscu, bez przerwy muszę ruszać nogami. Lekarz już bezradnie rozkłada ręce. Proszę o poradę.

Witam! Moja mama ma 52 lata i od wielu lat cierpi na depresję. Regularnie korzysta z pomocy psychiatry, który przepisuje jej leki psychotropowe. Niepokoi mnie jednak jej stan, gdyż po wieloletnim przyjmowaniu tych leków ona stała się małym dzieckiem. Jest otępiała, zadaje pytania jak dziecko, nie umie sama nic zrobić, nie można z nią o niczym porozmawiać. Stała się zupełnie inną osobą, jak ten stan w ogóle można nazwać byciem osobą. I tak jest od kilku lat, a dokładniej, to jest coraz gorzej. Czy istnieje możliwość innego sposobu pomocy jej? Czy jest jakaś szansa, że kiedyś stanie się normalnym człowiekiem? Czy nie można zmienić sposobu leczenia, na inny, który nie będzie powodował tego, że wygląda jak narkoman, któremu narkotyki zniszczyły szare komórki?

7.12.09 byłam u psychiatry. Lekarz po bardzo długim wywiadzie stwierdził, że nie mam depresji. Ponad 6 lat temu zdiagnozowano u mnie depresję. Leczyłam się farmakologicznie, a także chodziłam na terapię. Brałam lek z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Zmniejszyłam dawkę i czułam się dobrze. Po 2 miesiącach poszłam na kolejną wizytę do psychiatry. Podjęłam wspólnie z lekarzem decyzję - odstawiam lek. Od 2 miesięcy nie biorę leku. To był koszmar. Lekarz nie uprzedził mnie, że będę się fatalnie czuć. Dopiero w internecie, od ludzi, dowiedziałam się, że jestem na detoksie. Mdłości, biegunka, ból brzucha i głowa nie moja, dziwna, to objawy odstawienia leku. Te okropne objawy minęły, ale zaczęły się inne. Jestem smutna, nic mi się nie chce, nie lubię siebie, piętrzą się problemy. Życie straciło swój smak. Czy to powrót depresji?

Witam, mam na imię Magda, od dłuższego czasu cierpię na depresję. Brałam leki, takie przeciwdepresyjne z grupy ihhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny, ale po nich jest tyko gorzej... Dlatego je odstawiłam. Nie mam na nic ochoty, ciągle czuję się taka otępiała, praktycznie nie wychodzę z domu, wszystko sprawia mi wielką trudność, chciałabym nabrać chęci do życia, zacząć działać. Obecnie mam 20 lat, nie uczę się, nie pracuję... Proszę o radę ;/ Może są jakieś leki bardziej pobudzające?

Witam, proszę o pomoc... Chciałbym się dowiedzieć, jak bardzo szkodliwe może być długotrwałe zażywanie leków takich jak np. SSRI. Czy mogą one powodować trwałe zmiany w organizmie, jak np. pogorszenie koncentracji, pamięci lub uszkodzenie układu nerwowego (mam na myśli już okres po odstawieniu leków)? Czy jest to możliwe, czy raczej leki te nie są szkodliwe aż tak bardzo? Prosiłbym o odpowiedź, z góry dziękuję, pozdrawiam.

Witam! Mam 17,5 lat, z powodu przewlekłej depresji ponad rok temu zgłosiłem się do psychiatry. Po pierwszej nieudanej próbie z lekiem - moklobemidem, lekarz przepisał mi paroksetynę. Wydaje się, że wtedy wyzdrowiałem. Niestety, zbyt szybko odstawiłem lek i jakieś 1,5 miesiąca temu doszło do nawrotu mojej apatycznej depresji. Z powrotem wróciliśmy do paroksetyny. Tak więc zażywam ją już 4 tydzień. Niestety, kłopot w tym, że nie czuję żadnej poprawy mojego stanu. Martwi mnie to, ponieważ podobno po przerwie w stosowaniu leku, lek może przestać być skuteczny. Co wtedy??? Czy należy zmienić lek na inny? Czy ten inny będzie skuteczny? Mam też drugie pytanie. Jeżeli lekarstwo należy przyjmować "razem z posiłkiem", znaczy to że przed rozpoczęciem jedzenia, między kęsami, czy tuż po? Jakie ma to znaczenie? Jak stosować paroksetynę, aby najlepiej się wchłaniała? Czy kiedy zażyję ją na czczo albo po jedzeniu będzie, to miało jakieś znaczenie? A może będzie skuteczniejsze? Przepraszam za bezsensowność tych pytań, prawdopodobnie są to zmartwienia mojej "chorej duszy", ale bardzo mi Państwo pomogą i uspokoją odpowiedzią na nie. Z góry dziękuję, Krzysztof

Witam, mam 49 lat i jestem kobietą, borykającą się z nerwicą, lękami i depresją od kilkunastu już lat. Leczenie moje polegało głównie na zażywaniu okresowo jakichś leków z grupy "benzo", przez okres od kilku tygodni do kilku miesięcy i potem przerwa, ale nie na długo. Pojawiły się objawy somatyczne ze strony układu pokarmowego, krążenia, hormonalnego i neurologicznego. Stany skaczącego ciśnienia tętniczego. Po ostatniej wizycie u psychiatry otrzymałam lek o nazwie xxxxx, biorę na razie 10 mg, po 6 dniach mam zwiększyć do 20 mg, ale skutki są fatalne. Ciśnienie 170/100, lęk jeszcze większy, ból głowy, zawroty, drżenie rąk i bóle w klatce piersiowej, skurcze serca kilka razy w ciągu dnia. Na noc biorę jeszcze lek z grupy benzodiazepin, bym mogła trochę spać, ale od rana już jest problem z ciśnieniem. Proszę o radę, czy to minie, bo ja z każdym dniem mam wątpliwości, czy zażywać ten lek dalej.

Mam na imię Klaudia, mam 21 lat, jestem mamą 14-miesięcznej Sophie. Od 8 tygodni zażywam tabletki przeciwdepresyjne. 8 tygodni temu lekarz stwierdził, że mam ataki paniki i depresję, ale ja nie jestem pewna, czy na pewno mam depresję. Czuję się jakoś dziwnie, nie czuję się sobą. Jak myślę o świecie, to mi się wydaje, że nie ma nic ciekawego, no i po co żyć, jak i tak się umrze /:( Wydaje mi się, że po tych tabletkach gorzej się czuję, jak tak pomyślę, to tak nie myślałam przed zażywaniem tych tabletek. Teraz to ja się boję z domu wyjść i dziwnie się czuję wobec mojej córeczki. Ja się boję, że będzie już tylko gorzej :( Proszę o pomoc.