WITAM!!! Mam na imię Iwona. Pytanie dotyczy mojej mamy. Wiek 62 lata. Mama brała przez 6 miesięcy sulpiryd 50 mg 2 razy dziennie. Dwa miesiące temu lekarz odstawił mamie ten lek z dnia na dzień. Wówczas pojawiły sę mdłości. Na początku duże, z czasem już mniej dokuczliwe, ale ciągle powracające co parę dni. Czy ten objaw może mieć związek z odstawieniem sulpirydu z dnia na dzień? Zastanawiam się, czy taki lek nie należałoby odstawiać stopniowo. Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam. Iwona z Gdyni

Witam! Mam pytanie! Od roku leczę nerwicę lękową! Najpierw brałam lek uspokajający z grupy benzodiazepin, a teraz od dłuższego czasu biorę opipramol! Ostatnio lekarz przeisał mi nowe tabletki przeciwdepresyjne, zawierające wenlafaksynę, króre mam przyjmować razem z dotychczas stosowanym lekiem! Chciałabym coś więcej dowiedzieć się na temat tego leku, bo dziś, kiedy wzięłam pierwszą tabletkę rano, to cały dzień jakoś dziwnie się czułam: byłam strasznie ospała i męczyły mnie mdłości praktycznie cały dzień! Nie wiem, czy brać ten lek, czy go odstawić? Bardzo proszę o pomoc. Pozdrawiam

Biochemia: Alat 58 U/I ^ [<34], Aspat 34 U/I ^ [<31], Kreatynina 0,66 mg/dI [0,6 - 1,1], eGFR (MDRD) >60 ml/min/1,73 >60, Mocznik 41 mg/dI [15 - 45]. Hematologia WBC 6,9 K/uI [4,5 - 10], LYM 1,6 K/uI [0,9 - 5], LYM% 23,6% [19 - 48], MID 0,6 K/uI [0 - 1,8], MID% 8,4% [0,1 - 13,5], GRAN 4,7 K/uI [1,9 - 8], GRAN% 68,0% [40 - 74], RBC 4,09 M/uI v [4,2 - 5,4], HGB 12,7 g/dI [12 - 16], HCT 38,4% [37 - 47], MCV 94,0 fI [79 - 105], MCH 31,1 pg ^ [27 - 31], MCHC 33,1 g/dI [33 - 38], RDW 12,5% [11,5 - 14,5], PLT 240 K/uI [150 - 400], MPV 11,1 fI ^ [8 - 11].

Jestem kobietą, mam 37-lat i okazało się, że przekwitam, zażywam od maja 2009 hemostin mita, od 22 sierpnia 2009 femoston. Od 01 lipca 2009 zażywam też Lerivon 30 mg od depresji i w ostatnim czasie Aulin, gdyż od 2002 roku mam problem z kręgosłupem - DYSKOPATIA L5-S1. W 1990 byłam chora na żółtaczkę (rozpoznanie - Hepatitis Vilaris Bag/+/ II Graviditas V ml. Anaemia Soc). Piszę o tym, gdyż pobolewa mnie wątroba, przy oddawaniu moczu (pod koniec siusiania) bardzo mnie kłuje, opuchnięte miewam kostki, stopy, kolana. Codziennie od mniej więcej 26 czerwca 2009 zaobserwowałam 37,36 stan podgorączkowy. Badany był mocz 14 sierpień 2009, wynik - analiza moczu bez zmian.

Od 22 sierpnia odstawiłam Lerivon 30 mg, bo coś mi mówi, że to ten lek jest przyczyną tych objawów. Badania wyżej podane były wykonane 20 sierpnia 2009. Pani doktor nie dała mi skierowania na te badania, bo gdy dowiedziała się, że biorę hormony, oburzyła się wielce, gdyż jest, jak powiedziała, antyhormonalna, i wszystkie dolegliwości, jakie zgłaszam zrzuca na hormony i wysyła mnie do ginekologa, a ginekolog mówi, że to nie ma nic wspólnego z hormonami. Dość mam być piłeczką pingpongową i wzięłam sprawy w swoje ręce i zrobiłam te badania, nawet nie wiem czy takie, jakie trzeba. Bardzo proszę o pomoc w ich zdiagnozowaniu, gdyż ja się na tym nie znam, no i nie wiem, który lek mi szkodzi. Bardzo proszę o pomoc i z góry dziękuję. Iwona

Witam. Przez około 10 lat brałem Lerivon i teraz mam problemy z jego odstawieniem. Za każdym razem, gdy próbuję, objawia się to wczesnym budzeniem po około 4, 5 godz. snu, po czym czuję się niewypoczęty i zmęczony. Wypełniałem test Becka i wyszło mi 12 pkt. Próbowałem wcześniej inne tabletki na depresję, ale zawsze po Lerivonie sen był najlepszy, chociaż później w ciągu dnia często bywałem otępiony i dlatego to odstawiam. Czy powinienem leczyć się z depresji? Co mam zrobić, żeby proces odstawiania Lerivonu przejść w miarę łagodnie? Pozdrawiam.

Witam. W maju 2008 roku zaczęłam brać Xetanor, brałam go równo rok. Po odstawieniu tabletek czułam się bardzo dobrze, chociaż nie było to łatwe. W poprzednim tygodniu objawy wróciły, znów mam kołatanie serca, lęki, problemy z zasypianiem, gdyż wybudzam się z kołataniem serca. Objawy nie są tak silne jak rok temu i nie powtarzają się regularnie. Dziś byłam u psychiatry i przepisała mi Citabax, nie jestem jednak pewna, czy to dobry pomysł, aby zaczynać od nowa. Po Xetanor byłam bardzo senna, nie chcę, aby znów to powróciło, czy nie da się tych objawów leczyć w inny sposób? Czy tylko tabletki są rozwiązaniem? Pozdrawiam.

Z WIKIPEDII: Wśród leków z grupy SSRI transporter serotoniny najsilniej hamuje paroksetyna, następnie citalopram (2,5 raza słabiej w tej samej dawce), fluwoksamina i sertralina (ok. 6 razy słabiej) oraz fluoksetyna (ponad 20 razy słabiej). Natomiast największą selektywność hamowania transportera serotoniny w odniesieniu do transportera noradrenaliny wykazuje citalopram, następnie sertralina (5 razy słabiej), fluwoksamina i paroksetyna (ok. 8 razy słabiej) oraz fluoksetyna (ok. 70 razy słabiej). I JEŚLI TO PRAWDA - CO TO OZNACZA?

Mam 20 lat, biorę Seronil od 1,5 miesiąca i już jakiś czas temu odczułam poprawę, jednak nie chciałam odstawiać leków, ponieważ wiem, że powinno się je przyjmować co najmniej pół roku. Ja jednak nie miałam ciężkiej depresji z jakimiś myślami samobójczymi lub czynami, miałam zwykłe załamanie psychiczne, czemu towarzyszyła częsta apatia i huśtawki nastroju. Teraz, gdy biorę je 1,5 miesiąca, czuję, że jestem bardzo senna i leki te bardzo mnie otumaniają... Zauważyłam to tym bardziej, gdy poszłam do pracy (pracuję dopiero 3 dzień). Nigdy nie byłam u psychiatry, chodzę jednak regularnie do psychologa i raz na jakiś czas do neurologa. Jestem młodą osobą i nie chcę dłużej faszerować się takiego typu lekami... Czy praca, szkoła i wizyty u psychologa byłyby w tej chwili wystarczające??

Proszę mi napisać, ile czasu powinnam zażywać Coaxil? Lekarz psychiatra twierdzi, że wystarczy miesiąc, natomiast lekarz prowadzący, że minimum pół roku. Lek biorę na nerwicę, bolało mnie prawie całe ciało, a wyniki mam dobre. Również mam lęki przed spaniem, chodzi o pierwszą fazę snu, potrafię się obudzić i czuję lęki, drżą mi nogi, ręce. Obecnie biorę Coaxil 3 razy dziennie, ból pomału ustępuje.

Mam problem, który teraz się dopiero zaostrzył, świadomie go dostrzegam. Jestem 27-letnią dziewczyną. Mam kompleksy, bardzo niskie poczucie wartości, cały czas mam wrażenie, że coś robię źle, boję się zmian, bardzo boję się krytyki, czuję wewnętrzny niepokój, np. denerwuję się, gdy mam z kimś rozmawiać, nawet znajomym, że nie będę miała tematu, nie mam chłopaka. Pocę się, co bardzo mi przeszkadza, rumienię się, nienaturalnie zachowuję, nie jestem ani odrobinkę spontaniczna. Znajomi i otoczenie mówią, że jestem ładną dziewczyną, jestem wykształcona, ale ja nie wierzę w siebie zupełnie. Zrzucam na siebie wszystkie złe sytuacje, zawsze obwiniam siebie. Sytuacja się zmieniła zupełnie, gdy lekarz przepisał mi lek (mam niewielką nadwagę, ale cały czas czuję się bardzo gruba), który hamuje wychwyt zwrotny serotoniny w mózgu. Objadam się kompulsywnie - jak zacznę jeść, to siedzę w kuchni ponad godzinę, potem czuję się jeszcze bardziej beznadziejna :/ Ale zażywając ten lek, schudłam, stałam się spontaniczna, uwierzyłam w siebie, po prostu wszytko było fantastyczne - poczułam, że żyję! Problem pojawił się, gdy chciałam go odstawić, miałam taką depresję, że nie mogłam normalnie funkcjonować, przeraziło mnie, że sobie nie poradzę, że znowu tyję, znów stałam się szarą myszką, która nie wierzy w siebie... i ten wewnętrzny niepokój - znów stałam się osobą, która się wszystkiego boi. Nie wiem, czy się nie uzależniłam. Ale nie wyobrażam sobie życia bez tego leku, który mnie pobudza do działania i dawał chęć do życia. Co mam robić?

Witam, problem ze snem zaczął się u mnie stopniowo od roku, jednak pierwsze nieprzespane noce zaczęły się maj-czerwiec 2009. Przyczyną, jak mi się wydaje, stał się stres. Połączony został z nieznośnymi współlokatorami w domu, przez co mój sen został stopniowo totalnie rozregulowany. Od 2 miesięcy chodzę na wizyty do psychiatry, obecnie stosuję trópierścieniowy lek przeciwdepresyjny, który jest coraz słabszy, mimo że zwiększam dawki. Śpię długo, ale z częstymi przerwami. Pprzyznam, że po tabletkach panuje u mnie otępienie, lekkie zaburzenie wzroku, a w szczególności brak koncentracji. Niedługo zaczynam wytężony okres, gdzie będę musiał wykazać się dużą sprawnością fizyczną, a przede wszystkim psychiczną (nauka). Czy istnieją jakieś dobre preparaty do poprawy pamięci, koncentracji? Sam korzystam z mocnej kawy, plussza active, no ale to minimalnie działa na mnie. Próbowałem zastosować jogę, a dokładnie Salamba Sarvangasana, bo podobno może zrekompensować źle przespaną noc w jakimś stopniu, i to nie pomogło. W ciągu dnia dalej chodzę senny. Dziękuję.

Mam 37 lat. Po ponad półtoramiesięcznym okresie bycia "nie sobą", zdecydowałam się na wizytę u lekarza. Ponieważ u psychiatry pierwszy wolny termin przypada na późny listopad, a ja nie chcę się już męczyć, postanowiłam zgłosić się do lekarza rodzinnego. Objawy, które mam - zdaniem tego lekarza - wskazują na depresję. Zalecił mi wizytę u psychiatry, ale jednocześnie wypisał receptę na lek, który kazał przyjmować na noc, jedną tabletkę dziennie (50 mg), do czasu, aż lekarz psychiatra ustawi mi być może nowy lek. Nie czuję się najlepiej po tym lekarstwie (skutki uboczne...), ale proszę o udzielenie odpowiedzi, czy faktycznie, skoro to mi przepisał lekarz rodzinny, to powinnam brać ten lek do czasu wizyty u psychiatry? Andżelika.