Witam! Mam 13 lat, mój wiek kostny wyszedł na 14 lat i lekarz powiedział, że chrząstki nie są jeszcze zamknięte. Półtora roku już mam okres. Mam 161 cm i ważę 52 kg. Przez ostatni rok urosłam tylko centymetr. Moi rodzice są wysocy. Tata ma 184, a mama 176. Trenuję siatkę i bardzo bym chciała wiązać z nią przyszłość, jednak boję się, że nie urosnę za wiele. Ile tak naprawdę mogę jeszcze urosnąć?

Witam! Mam 14 lat, mierzę 162 cm wzrostu i ważę 51 kilo wieczorem, rano około 50. Niby jestem szczupła, ale jednak czuję się gruba. Jeśli to coś pomoże, to w biuście mam 80 cm, w talii 68 (chciałabym się pozbyć kilku cm), biodra - 89 cm, brzuch (przechodząc przez pępek) 78 cm. Do tego mam dużo tłuszczu na udach, około 45-47 cm w najgrubszych miejscach, najwyżej. Regularnie trenuję koszykówkę w szkole, a od niedawna piłkę nożną w klubie. Ogólnie jestem wysportowana, kiedyś byłam w klubie pływackim i kocham biegać. Martwi mnie to, że niedawno miałam szczuplejsze uda. Mogę jeszcze dodać, że lubię sobie dobrze zjeść. Niekoniecznie niezdrowe rzeczy, np. kiedy są obiady rodzinne, biorę wszystkiego po trochu, aż okazuje się, że zjadłam najwięcej z rodziny i jestem przejedzona. Po pierwsze, czy moja waga jest odpowiednia? Po drugie, jakie ćwiczenia stosować, aby schudnąć na brzuchu i w udach, a także na idealną talię (60 cm)? Jeszcze jedno. Mam skrzywienie kręgosłupa i się garbię, nie potrafię inaczej. Mogłabym wiedzieć, czemu jestem dość szeroka w klatce piersiowej? Nie sądzę, abyście byli w stanie wskazać na to odpowiedź, ale chociaż jakieś hipotezy?

W dodatku mam nadwagę 178 cm i 108,95 kg. Próbuję różnych sposobów i nie mogę schudnąć. Jeszcze te problemy z moczem... Dostawałam sterydy w kręgosłup. Po porodzie dokładnie minął rok. Nie schudłam nic, z tego względu, iż po 6 tygodniach po porodzie dostałam sterydy w kręgosłup i lekarz podejrzewa u mnie sztuczną chorobę cushinga. Czekam od lipca ubiegłego roku na wiadomości ze szpitala, ale ani widu ani słychu... 0 odpowiedzi. Bóle przy oddawaniu moczu same minęły, lecz jak mnie chwyci sikanie, jeżeli nie polecę od razu to nie mogę wstrzymać, samo leci, nie można tego powstrzymać. Podejrzewam, że jest jakiś powód tego wszystkiego, lecz nikt nie potrafi mi powiedzieć do jakiego lekarza się udać, żeby stwierdził co jest. Mój lekarz rodzinny mi nie odpowie na to pytanie, bo nie wie sam. A więc do kogo mam się udać, kto mi może pomóc?

Witam, mam 32 lata, 158 cm wzrostu i od półtora roku przybieram na wadzę. Nie wiem dlaczego? Obecnie ważę już 65kg a jeszcze półtora roku temu ważyłam 53kg. Byłam u dietetyka, nie widzi u mnie problemów w spożywanych posiłkach. Byłam w SABA takiej klinice dla otyłych, powiedziano mi, że mam za dużo tkanki tłuszczowej w organizmie wynik to 30% na 48,5 % wody. Podano mi jadłospis, stosuję to od maja i nic nie pomaga za wyjątkiem, że waga stanęła. Pani doktor w SABA powiedziała, że z moich wyników badań kierowała by się ku niedoczynności tarczycy, poszłam do endokrynologa i powiedziano mi, że moja sytuacja jest skomplikowana nie tylko ze względu na PCOS i Endometriozę, ale moje wyniki tarczycy nie są stabilne i to jest bardzo ciężko leczyć. Niestety od leczenia hormonalnego dostałam nadciśnienia i mam podwyższony cholesterol i trójglicerydy, pomimo diety wyniki nie spadały, więc dostałam dodatkowo jeszcze Z*** po dwóch miesiącach wyniki prawidłowe, ale jak tylko odstawiam Z*** znów cholesterol i trójglicerydy wracają. Obecnie Pani Doktor namawiała mnie na nowy lek V***. Ale jak poczytałam skutki uboczne to mi się odechciało jego stosowania, to prawię to samo co D***, tylko w mniejszej dawce. Ja brałam D*** przez 9 miesięcy po laparotomii jamy brzusznej nie tylko wyglądałam jak troll, ale ważyłam 76 kg. Po jego odstawieniu wróciłam do swojej wagi 53 kg, waga moja utrzymywała się przez ponad 10 lat. A teraz tragedia, rosnę w oczach z rozmiaru 36 teraz noszę 42 lub 44. Przy moim wzroście jest to dramat. Jakie powinnam zrobić jeszcze badania i do jakiego lekarza się udać, bo zdaję sobie sprawę z faktu, iż mój problem nie wynika z jedzenia? Dodam tylko, że tyję tylko w brzuchu i plecach, czyli taka oponka tułowia, nogi mam szczupłe, ręce, buzię, tylko kadłubek tyje. Nie umiem już sobie z tym poradzić w każde spodnie wejdę w biodrach, ale w brzuchu się nie dopnę, bo brakuje mi sporo, miałam 69cm a teraz 89cm, w biodrach bez zmian, 98cm, w udach 50cm, w przedramionach 26cm a brzuch coraz większy pod biustem też z 70cm. Doszłam już do 85cm, miseczka się na szczęście nie zwiększyła. Więc piersi mam takie same tylko pod biustem za dużo. Co mam robić? Błagam o pomoc!

Mam problem. Mój ojciec kłóci się ze mną, mówiąc, że mam niedowagę. Chciałabym się dowiedzieć, czy w wieku 11 lat, mając 155 cm wzrostu i 39 kg, mam nieprawidłową wagę. Chodzę do piątej klasy, mam WF trzy razy w tygodniu, jem normalnie (cztery posiłki dziennie, nie jem drugiego śniadania, a czasem podwieczorka). Tata się kłóci, że jestem chuda jak palec. Prawdą jest, że w pewnym momencie się odchudzałam, ale czy teraz wciąż mam niedowagę? Dziękuję.

Witam, mam 25 lat, od 7 lat borykam się z niedoczynnością tarczycy. Brałam długi czas L*** 75, lekarz 4 miesiące temu zmienił mi na E***75 (boję się, że tyję od tego). Kolejne schorzenie jakie mnie dotknęło to policystyczne jajniki około 4 lata temu. 2 lata temu doktor endokrynolog-ginekolog zdecydował, że muszę poddać się resekcji jajników i tak właśnie było, przez pierwsze 5 miesięcy cykle były jak zwykle 30 dni, po 5 miesiącach nawet 38 dni, więc lekarz przepisał mi Y***. Pigułki antykoncepcyjne biorę od pół roku, od 2 lat biorę również A*** 20, bo włączę przy okazji niedoczynności i PCO z podwyższonym cholesterolem.

Kolejna sprawa to nadwaga, mam 171 cm i wagę 79 kg - chudnę, tyję, tyję, chudnę. Mam już tego dosyć, byłam pod opieką dietetyka, schudłam 6 kg przez pół roku, stosowałam już różne diety, od marca tego roku ćwiczyłam z osobistym trenerem, był rezultat, lecz w czerwcu musiałam wyjechać, wróciłam teraz we wrześniu z 5 kg nadwagą i wylądowałam na stole operacyjnym z przepukliną pachwinową. Jestem tydzień po zabiegu, więc aktualnie o ćwiczeniach na siłowni mogę pomarzyć! Chciałabym dowiedzieć się od czego tak tyję? Proszę o podpowiedź od czego się tutaj zabrać? Jakie badania zrobić, które hormony? Czy rezonans magnetyczny głowy ma sens? Mam na myśli przysadkę mózgową? Do jakich lekarzy się udać? Jestem młoda, zależy mi na zdrowiu i ładnej sylwetce, czuję się bezradna i zmęczona tą ciągłą walką o każdy kg! Czekam na odpowiedź.

Witam, mam 22 lata i moją historię z dietą zaczęłam w marcu 2011 roku. Przy wzroście 159 cm ważyłam aż 64 kg - fakt, troszkę dużo. W przeciągu pierwszego miesiąca schudłam 10 kg, przy bardzo rygorystycznej diecie: 1. Śniadanie - 2 lub 3 kromki wasy + sałata + ogórek + pomidor + 1 plaster szynki + 1 plaster sera zółtego + twarożek president. 2. Obiad - 2 jajka + dwie kromki razowca + warzywa lub mięsko + warzywa z parowaru. 3. Kolacja - jabłko/grejpfrut/pomarańcza. Codziennie ćwiczyłam na rowerku stacjonarnym, zaczynałam od 5 minut, aż teraz jeżdżę do max. 2h dziennie bez przerwy, regulując sobie obciążenie. Od kwietnia do maja 2011 roku straciłam 5 kg i kolejne kilogramy (4/5 kg) straciłam na przełomie maja - czerwca.

4 czerwca 2011 przerwałam dietę, przestałam tak rygorystycznie patrzeć na to co jem - od święta robiłam sobie tzn. "dyspensę " - jedząc wszystko na co miałam ochotę. Niekiedy do boleści brzucha - żołądka, który utrudniał mi zaśnięcie. Przez kolejne dwa miesiące, czyli lipiec- sierpień ćwiczyłam regularnie (codziennie) 1 h na rowerku, lecz pozwalałam sobie na słodkie zastępując nimi posiłki: obiad, śniadanie. Na wakacje poszłam do pracy na 3 zmiany. Stwierdziłam, że jako pracownik fizyczny muszę jeść troszkę więcej niż dotychczas, więc do diety włączyłam czwarty posiłek - podwieczorek. I tak waga oscylowała 45 kg do końca sierpnia. We wrześniu ważyłam 44 kg, a po przyjeździe z wakacji w październiku waga spadła o kolejne 2 kg. Jadłam na tamten czas w granicach tysiąca kalorii, nawet na drugie śniadanie pozwalałam sobie codziennie na jakąś słodka bułkę czy ciasto. W dalszym ciągu ćwiczyłam jeżdżąc na rowerku przez 1,5h, a mój tryb życia był dość intensywny, codzienne dojazdy do szkoły + pracowałam na weekendy jako pracownik fizyczny w pralni chemicznej na 2 zmiany.

W listopadzie i grudniu przestałam pracować i w ten czas przytyłam do 45/46 kg. Choć w dalszym ciągu ćwiczyłam, ale coraz częściej zdarzały się dni obżarstwa lub limit kalorii był przekroczony o więcej niż 1000 kalorii. Po świętach waga wskazywała 45-47 kg i tak waga oscylowała ze względu na to ile zjadłam, pozwalałam sobie codziennie na słodycze, od czasu do czasu jakąś pizze czy innego fast food. W marcu postanowiłam, że nie będę jeść słodyczy kupnych do świąt Wielkanocnych. Do tego czasu schudłam znowu, waga pokazywała 43 kg. Jadłam na ten czas: Śniadanie - budyń/kisiel/kaszkę dla dzieci. II Śniadanie- 3 kromki wasa + szynka + ser zółty + twarożek + warzywa. Obiad: Tu było różnie max. do 300 kalorii. Kolacja - serek wiejski/serek homogenizowany + owoc/warzywa + zdrowy błonnik. W ten czas objadanie się niedozwolonymi rzeczami było co 2 tygodnie (od piątku do niedzieli). 9 kwietnia 2012 roku śniadanie wielkanocne skończyłam wielkim obżarstwem, po świętach waga pokazywała 45/46 kg. Nie potrafiłam wrócić do diety ani do wagi sprzed świąt, dojadając słodkości pozostałe po świętach.

Następnie była 18-stka mojego kuzyna, a więc do końca kwietnia było tak - tydzień diety - weekend objadanie się, tłumacząc sobie, że i tak to spalę i tak również przeżyłam majówkę. Waga oscylowała w granicach 45/48 kg, a po weekendzie majowym zdarzyło się zobaczyć na wadze nawet 50 kg, które do piątku spadały 45,5 kg. Po tygodniu "głodówki" - jaką jest moje menu, znów miałam napad obżarstwa czy też łakomstwa, na jedzenie, które było mi zakazane na diecie. Aktualnie napady zdarzają się od 13 maja 21012 roku coraz częściej, bo już nawet w tygodniu zdarza się, że robię sobie odstępstwo. Odczuwając nie odpartą chęć na słodkie - tylko i wyłącznie. Pochłaniam w ten czas wszystko co zobaczę - aż do boleści brzucha. Ostatnio przejadłam się, to było mi tak nie dobrze, że skończyło się na wizycie w WC. Zwróciłam 1/2 tego co pochłonęłam. Jeden dzień postu z powodu przejedzenia, a następne 2 dni umiarkowanego objadania się.

Teraz jestem na diecie 1000 kalorii codziennie ćwiczę, staram się jeść o stałych porach 5 posiłków dziennie. Wstaję codziennie o 5 rano, idę spać około 21,30 - 22 ostatni posiłek jem o 18. Chcę skończyć z wiecznym kontrolowaniem się tego co jem, przejść na upragnioną stabilizację (dodając o 100 kalorii tygodniowo), ale najpierw chcę ważyć te 45 kg co najmniej. Przestać myśleć o jedzeniu słodyczy, bo do tego mnie ciągnie oraz przestać się objadać w te cholerne weekendy. Słodkie starałam zastąpić się owocami surowymi i suszonymi, ale niestety to nie dało rezultatów. Kiedyś w ogóle nie jadłam słodyczy, ale za to nadrabiałam fast foodami. Aktualnie waga pokazuje 48 kg, brzuch wydęty jak u ciężarnej, czuję się strasznie ociężała - za dwa dni mam dostać okres wywołany plastrami hormonalnymi (od 3 miesięcy je biorę). Aktywność fizyczna to tak jak wcześniej wspomniałam: rowerek codziennie a od czasu do czasu spacer (basen), jazda na orbitreku itp. Błagam was, jaką dietę byście mi polecili i jak mam przejść na tę stabilizację. Już nawet myślałam, żeby jeść te 2000 kalorii, bo i tak będę ćwiczyć, to co zjem zamieni się w mięśnie, ale ja już sama nie wiem. Błagam proszę o pomoc.

Witam! Moja 7-letnia córka waży 29 kg, wzrost 125 cm, jest dzieckiem bardzo ruchliwym. Dwa razy w tygodniu chodzi na basen i oprócz tego ma w szkole WF i SKS. Po szkole chętnie rower, rolki itp. Od 4 roku życia jest na wziewach Flixotide i Serevent oraz Claritine w syropie. Z jedzeniem raczej pilnujemy, rano w szkole ma śniadanie z reguły skibka chleba z szynką, potem ok. 12 obiad, po południu druga skibka i banan lub jabłko. Po powrocie do domu jogurt lub deser. 18-19 kolacja kulki z mlekiem i potem już nic. Czasem jak bardzo jest głodna to jabłko lub marchewka. Są dni kiedy zje słodkie ciasteczko lub kawałek czekolady, ale jest to raczej ilość w normie. Czasem mam wrażenie, że ma takie ataki głodu, że musi się najeść do oporu a czasem wystarczy szklanka wody. A jeśli chodzi o picie to wypija duże ilości wody, tzn. ok. 2 litry dziennie - herbatę i soki rzadko.

Jest raczej postury dobrze zbudowanej i kręgosłup ma wygięty dając wrażenie wypchniętej pupy i mocno wypchniętego brzucha. Niepokoi mnie to, że od jakiegoś roku mam wrażenie, że im bardziej rośnie to też tyje. Dużo się rusza, a to nie daje żadnego efektu. Zrobiłam badanie TSH i wyszło 1,96, więc raczej nie jest to tarczyca. Zauważyłam także, że penie na skutek też tycia zaczynają jej rosnąć piersi i zmieniają jej się gruczoły. Proszę o radę czy mam się niepokoić czy to norma. Ewentualnie czy wprowadzić jej dietę. Pozdrawiam

Mam problem, mam 15 lat, ważę 48 kg, ale tylko dlatego, że dużo schudłam. Kiedyś ważyłam 61 kg, a wspomnę że mój wzrost to ok. 168 cm. Chciałabym ustabilizować swoją wagę, jednak trochę mi trudno, zwłaszcza, że zbliżają się święta, a ja nie chcę przytyć, jednak nie zamierzam sobie niczego żałować. Przez moje odchudzanie straciłam okres, jednak potem ginekolog przepisał mi tabletki hormonalne, po których okres powrócił. Jednak przez moją głupotę chyba znowu go stracę, ponieważ powinnam dostać dzisiaj miesiączki, a jeszcze się nie pojawiła, a zaczęłam sobie organizować tak jakby weekendy wolne od diety, w których jadłam wszystko, co chciałam, a potem przez cały tydzień starałam się jeść jak najmniej, ok. 800 kcal, nawet czasem mniej i to chyba przez to. Co zrobić by ustabilizować wagę, odzyskać okres i jeść w miarę normalnie? Proszę o pomoc ;)

Dzień dobry, mam 14 lat. Ostatnio miewam zawroty głowy, kiedy wstanę lub zmienię pozycję. Od rana zaczyna mnie boleć głowa i nie przestaje. Czasem wraz z bólem mam pulsowanie i nie do końca wiem wtedy, co się ze mną dzieje, gdzie się znajduję. Miewam nudności i nie chce mi się jeść, jest mi duszno, nawet kiedy mam otwarte okno. Ważę 48 kg, wzrost 164 cm - podaję, jeżeli to mogłoby pomóc.

Problem z 14-letnią córką, która przy wzroście 170 cm waży 49 kg. Jest bardzo szczupła, a sama twierdzi od kilku miesięcy, że nie akceptuje swoich nóg, dokładnie ud i łydek. Twierdzi, że są za grube. Mimo rozmów nie potrafię jej przekonać, że to nieprawda. Szczerze mówiąc zaczynam się obawiać, bo wyszukuje w internecie i gazetach przeróżne diety, nie chce uprawiać sportów, bo zagrożeniem jest, że zwiększają się mięśnie nóg. Może na początku było to niegroźne, ale teraz potrafi płakać z tego powodu. No i powstają kłótnie między nami. Proszę o pomoc, bo chyba problem mnie przerasta.