Jak otworzyć się na miłość i zaufać?

Jak otworzyć się na miłość? Mam 18 lat i od miesiąca jestem w związku z chłopakiem. Jednakże on często mnie denerwuje, powinnam za nim tęsknić, mieć motylki w brzuchu gdy go widzę, chcieć z nim spędzać każdą chwilę, a tak nie jest. Nie wiem co robić, bo wiem że on mnie kocha i mówi że nie wyobraża sobie życia beze mnie, widzę jak się stara, tylko że ja nie czuję tego samego chyba i nie wiem co robić. W dodatku czasem myślę o innym chłopaku na którym kiedyś mi zależało, a nie chce tak.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Trudności w wyrażaniu emocji Psychologia Nieszczęśliwa miłość

Mgr Marta Belka-Szmit Psycholog, Kraków

55 poziom zaufania

Jest Pani młodą osobą, o małym doświadczeniu w byciu z drugą osobą. Warto przyjąć sobie taką perspektywę, że zanim pojawi się "prawdziwa", czyli w miarę dojrzała miłość, ma Pani prawo do różnych prób (i błędów), do przyglądania się sobie w różnych relacjach.
Aby być w zgodzie z sobą, powinna Pani być też uczciwa wobec partnerów - np. obecnego chłopaka, którego być może Pani lubi, ale nie odnajduje w sobie czułości, potrzeby intymności? Jeżeli powie mu Pani o tym wprost, a on zdecyduje się "dać Pani szansę", ma Pani czyste sumienie i możliwość swobodnego przyglądania się swoim reakcjom, potrzebom itp.
Być może nie w tej, ani nawet w kolejnej relacji pojawi się "to coś" "motyle w brzuchu". Jednak uważne, odważne i "fair" przyglądanie się sobie i drugiej osobie, stopniowo powinno otworzyć Panią na prawdziwą bliskość.
Gdyby mimo różnych prób nie czuła Pani w sobie rosnącej zdolności do bliskości, warto skonsultować się z psychologiem, psychoterapeutą. Oceni on, czy istnieje jakaś głębsza przeszkoda we wchodzeniu w bliskie relacje.

http://www.krakowpsycholog.com.pl/

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

to rozległy i wielowątkowy temat.odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY (moża też pracowac na skypie).pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak rozpoznać, czy to miłość? – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Jak otworzyć się na miłość? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Trudności w otworzeniu się na kontakty z innymi – odpowiada Mgr Sylwia Wiśniewska
Brak zaufania i głębszego zaangażowania w związku – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Czy można wyleczyć miłość do aktora? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Brak zaufania i podejrzliwość wobec partnera u 22-latki – odpowiada Mgr Ewelina Balcerowska-Mróz
Jak postępować, aby odzyskać miłość sprzed lat? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Czy istnieje miłość wirtualna? – odpowiada Mgr Agnieszka Sieniawska
Czy możliwa jest miłość osób starszych? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak odbudować utracone zaufanie do partnera? – odpowiada Mgr Violetta Ruksza

artykuły

Co widzisz na obrazku? Test powie prawdę o twoim życiu miłosnym

Niejedna dziewczynka czeka na swojego księcia z ba

Co widzisz na obrazku? Prosty test wiele powie o twoich problemach

Testy obrazkowe bazujące na pierwszym skojarzeniu

Co widzisz na obrazku? Prosty test w kilka sekund zdradza, jaką masz naturę

Testy obrazkowe bazują na pierwszym skojarzeniu, j

Miłość, zaufanie, depresja - jak opuścić martwy krąg?

Witam serdecznie. Jestem 28-letnim mężczyzną, posiadającym złożony problem, który postaram się w miarę możliwości zrozumiale i w streszczeniu opisać. Ponad dwa lata temu poznałem kobietę, z którą przeżyłem ponad roczny, najsilniejszy emocjonalnie związek w swoim życiu. Kilkanaście miesięcy temu jednak rozstaliśmy się, głównie z powodu braku zaufania ze strony mojej partnerki. Odbyliśmy wiele rozmów, doszukując się podłoża problemu i wraz z psychologiem (ok. 4 mies. wizyt - tylko ona) dostrzegliśmy problem w poprzednich relacjach, w których była przez partnerów oszukiwana. Nie przyniosło to oczekiwanych skutków/zmian w naszej relacji. Podczas rozstania wielokrotnie "szarpaliśmy się" wizjami powrotów do siebie (oboje po próbie nieudanego związku ze względu na wciąż żywe uczucia do siebie wzajemnie). Ja osobiście po drodze, m.in. jak sądzę z tego powodu, również straciłem pracę plus kłopoty rodzinne, co zaowocowało stanem depresyjnym. Środki SSRI pozwoliły mi dojść do stanu "używalności", w jakim jestem teraz. Po szczerych rozmowach naświetliła mi to, co jest we mnie, co nie pozwala jej ufać, etc. Mianowicie jestem osobą towarzyską (przynajmniej byłem), mam wiele kontaktu z kobietami, który ma wymiar, jak stwierdza: "nazbyt poufały i zażyły", co objawia się m.in. tym, iż ufają mi, powierzają swe zwierzenia, liczą na moją pomoc. W obliczu tego (zapewne również wzmocnionego pryzmatem wcześniejszych doświadczeń) wszystkiego ona sama czuje się zagrożona, mimo iż ja szczerze przed sobą wiem, że takie zagrożenie nie istnieje. Ona - konserwatystka, osoba religijna, ja – liberalny, bardziej nowoczesny, ale gotowy, by się zmieniać i powalczyć. Jakie podjąć kroki? Czy w ogóle szanse są realne? Mediacja? Wspólna terapia? Odpuścić i dać sobie czas aż przejdzie, by budować coś nowego? By dodać kolorytu, na koniec powiem, że oboje jesteśmy z wykształcenia psychologami... Z góry dziękuję za jakąkolwiek wskazówkę.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Konflikty w związku Psychologia Relacje z partnerem

Lek. Marta Mauer-Włodarczak Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witam Pana!

Na odległość trudno jest mi doradzać w sprawach sercowych, gdyż opieram się wyłącznie na subiektywnym opisie jednej ze stron konfliktu. Jednak z całą pewnością mogę stwierdzić, nie tylko jako psycholog, ale również jako kobieta, że Pana relacje z innymi kobietami, mimo tego że na pozór są niewinne, potrafią znacząco podkopać zaufanie w związku. Każda kobieta chce czuć się wyjątkowa i jedyna w życiu swego mężczyzny. Aby tak mogła się czuć, jej mężczyzna nie może mieć na boku przyjaciółek. Nie znaczy to oczywiście konieczności zerwania starych znajomości, ale oznacza konieczność zaproszenia swojej dziewczyny do grona starych znajomych i rezygnację z funkcji spowiednika, chyba że odbywa się to za zgodą i w obecności partnerki.

Zastanowiło mnie Pańskie stwierdzenie "ja szczerze przed sobą wiem, że takie zagrożenie nie istnieje". Zadam więc Panu pytanie: skąd ma Pan taką pewność? Jesteśmy ludźmi, każdy miewa trudniejsze momenty w życiu, Pan zapewne również. Tymczasem poufałe kontakty z płcią przeciwną są w takich momentach bardzo kuszące.

Nie mogę odpowiedzieć na pytanie: walczyć, czy odpuścić? Na to pytanie musi Pan sam odpowiedzieć. Nie wiem też, czy szanse na odbudowanie związku są realne, gdyż nie znam ani Pana, ani Pańskiej dziewczyny. Natomiast myślę, że terapia par mogłaby wnieść bardzo wiele w Państwa relację, wskazać aspekty problemu, z których nie zdawaliście sobie Państwo do tej pory sprawy oraz nauczyć Państwa prowadzenia otwartej i szczerej rozmowy, która jest podstawą budowania zaufania.

A psycholog to również człowiek, który tak samo jak inni popełnia błędy. Jako psycholog ma Pan lepszy wgląd w naturę relacji międzyludzkich, więc praca nad zmianą pewnych cech swojej osobowości teoretycznie powinna być dla Pana łatwiejsza, niż dla osoby o innym wykształceniu.

Chciałabym też zwrócić Pana uwagę na to, że stworzenie i utrzymanie szczęśliwego związku to nieustanna i heroiczna praca obu stron. Tutaj nie ma spoczywania na laurach. Związek z kobietą oznacza niekończącą się walkę o nią i zdobywanie jej. Jeśli przestanie Pan ją zdobywać i o nią walczyć, związek zacznie się psuć. Pod hasłem walka rozumiem nie tylko eliminowanie rywali, ale również pracę nad tzw. złymi przyzwyczajeniami, czy np. lenistwem. Zdobywanie natomiast nie oznacza wyłacznie walki ze smokiem, ale również drobne gesty, tj. otwieranie drzwi w samochodzie czy wręczanie kwiatka bez okazji.

Polecam książki J.Pulikowskiego m.in. Ewa Czuje inaczej.

Pozdrawiam!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Moja dziewczyna ucieka do innego mężczyzny - jak uratować związek? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak mam odróżnić miłość od przyzwyczajenia? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy to tylko samotność czy depresja? – odpowiada Paulina Witek
Zwykłe problemy czy już depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak zatrzymać dziewczynę, która chce odejść? – odpowiada Magdalena Pikulska
Nie potrafię zaufać mojemu chłopakowi – odpowiada Lek. Marta Hat
Jak sobie poradzić ze stratą zaufania do męża? – odpowiada Paulina Witek
Jak sobie poradzić z brakiem zaufania do swojego chłopaka? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Chorobliwa zazdrość o narzeczoną – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy moja narzeczona choruje na depresję? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

"Nie chcę wyższej kwoty renty. Chciałabym po prostu akceptacji". O dorosłości z dziecięcym porażeniem mózgowym

- Odkąd się urodziłam, to czuję się niewidzial

Jak znaleźć dobrego psychologa?

Znalezienie dobrego specjalisty, zdolnego zdiagnoz

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Jak otworzyć się na inne osoby?

Wpadam w popłoch gdy osoby, które cenię, próbują mi okazać sympatię. Boję się je zawieść lub w jakikolwiek sposób im zaszkodzić (choćby stratą ich czasu). Skutkiem jest to, że zazwyczaj albo jestem sama, albo w gronie osób, które są mi obojętne. Gdy próbuje to zmienić zawsze nachodzą mnie refleksje: „nie jestem dość dobra dla/nie zasługuję na x”. Często dopada mnie taki natłok myśli, że na niczym nie umiem się skupić. Mam problem z mówieniem o uczuciach. Na ogół przeżywam wszystko w samotności.

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Uczucie samotności Psychologia

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, napisała Pani że boi się zawieść osoby na których Pani zależy. To naturalne że dbamy o to aby przyjaciele mieli o nas dobre zdanie i nie zależy nam na opinii osób które są nam obojętne, jednak warto się nad tym zastanowić jeżeli lęk przed oceną i utratą aprobaty powoduje odcięcie się od kontaktów z innymi. Napisała Pani że nie czuje się warta uwagi, dość dobra, nie zasługuje na okazywanie sympatii. Proszę skontaktować się z psychologiem, zastanowić się jak zmienić schematy myślowe, uwierzyć we własne możliwości, w to że jest Pani w takim samym stopniu wartościowym człowiekiem jak inni. Porozmawiać jak podnieść swoją samoocenę, nauczyć się rozmawiać o uczuciach, zmniejszyć nieśmiałość. Przyjaciele okazują Pani sympatię, cenią, lubią spędzać z Panią czas, proszę spróbować zobaczyć w sobie to co oni widzą w Pani. Pozdrawiam serdecznie

Mgr Piotr Jan Antoniak Psycholog, Warszawa

70 poziom zaufania

Witam Panią. Po przeczytaniu Pani postu przyszła mi do głowy taka hipoteza, że nie czuje się Pani w relacjach z ludźmi bezpiecznie. Poczucie bezpieczeństwa jest niezbędne, żeby kontakty z ludźmi były satysfakcjonujące. Tymczasem one wywołują u Pani zarówno różne nieprzyjemne uczucia jak i negatywne myśli. Moim zdaniem niezbędne będzie określenie źródła Pani reakcji i tego co doświadcza Pani w obecnych kontaktach. Po takiej diagnozie można przystąpić do właściwego procesu pomocowego. Proszę rozważyć bezpośredni kontakt z psychologiem. Pozdrawiam Panią
http://piotrantoniak.pl/

mgr Agnieszka Dymska Psychologia, Pruszków

60 poziom zaufania

Witam Panią.
Wydaje mi się, że to o czym Pani pisze można nazwać konfliktem między dążeniem do kontaktów z ludźmi, a ich unikaniem. Gdy pojawiają się w Pani życiu osoby, które Pani ceni uruchamia się w Pani lęk, że nie "zawraca im Pani czas", że je Pani zawiedzie, że nie jest wystarczająca dobra.

Warto się przyjrzeć tym automatycznym myślom, ich pochodzeniu. Zrozumieć, aby podjąć pracę nad pozytywnymi zmianami w życiu.
Temu służy psychoterapia, do której gorąco Panią namawiam.

Pozdrawiam.
Agnieszka Dymska
Psycholog, psychoterapeuta.
www.pomocpsychologa.pl
https://www.facebook.com/Agnieszka.Dymska/