Ale... ja muszę schudnąć... przecież jak będę ważyła 50 kg, to też będę miała prawidłową wagę... Proszę mi pomóc... moja waga ciągle się waha... jak uda mi się schudnąć (niedawno do 52 kg), to zaraz znów przytyję! I tak jest w kółko ;( chcę 50 kg! Dodam, że od 11 miesięcy nie mam miesiączki. Pozdrawiam.

Dzień Dobry! Mam 16 lat, 165cm wzrostu oraz ważę 76 kg. Podejmowałam próby odchudzania się wiele razy , tylko gdy miałam 13 lat to udało mi się schudnąć 8 kg przez 2 miesiące, ale wtedy miałam dużo wysiłku fizycznego oraz duży brak apetytu. Później waga zrobiła się dużo większa, w krótkim czasie przytyłam 12 kg. Nigdy nie byłam szczuplutka, ale może to dlatego, że bardzo dużo chorowałam i brałam wiele sterydów i innych leków. Nie wiem co mam robić. Stosowałam dietę z dużą ilością nabiału (nie wiem czy powinnam, bo mam skazę białkową od urodzenia) było to w marcu 2010 roku, przez 3 tygodnie schudłam 1 kg. A teraz nic nie mogę zrzucić z wagi, a nawet przytyłam 3 kg. Jestem załamana. Nie jem tak dużo. Słodycze ograniczam do minimum, dużo piję wody. W mojej rodzinie nie ma chudych osób, wszyscy są ,,przy kości". Gdy byłam u lekarza pediatry to powiedział, żebym stosowała dietę ,, MŻ" oraz dużo ruchu na świeżym powietrzu. Stosowałam się do zaleceń, lecz to nie pomogło, a wręcz byłam bardzo osłabiona. Jem 3- 4 posiłki dziennie : śniadanie - dwie kromki chleba z masłem i plasterkiem szynki z serem oraz herbata bez cukru , II śniadanie - owoce np. pomarańcze , śliwki (również suszone), obiad - zupa warzywna lub ziemniaki z mięsem i surówką, kolacja - jogurt lub musli z mlekiem nie stosuję czegoś takiego - słodycze tylko w weekend i jedzenia do woli w te dwa dni ( nie jem nic po 18) Często choruję, mam skazę białkową oraz uczulenie na truskawki. Źle się czuje z tym tłuszczem, chociaż nie wyglądam fatalnie, ale zawsze byłam, „większa" niż moje rówieśniczki. Będę wdzięczna, jeżeli Państwo mi poradzicie, co powinnam robić, aby skuteczne się pozbyć chociaż 6 kg.

Witam! Mam 21 lat i mam 165 cm wzrostu, a ważę 46 kg. Od prawie miesiąca zaczęłam brać tabletki antykoncepcyjne, dzięki nim odzyskałam troszkę apetyt, ale bardzo mało, jem sam chleb i piję jogurty. Obiadów nie jem w ogóle. Każdy mówi, że jestem za szczupła i dokuczają mi. Chciałabym się dowiedzieć, czy ważę naprawdę za mało? Jem dwa posiłki dziennie, nie mam apetytu takiego jak inne kobiety, ale odpowiedzcie na moje pytanie - czy z moją wagą jest coś nie tak? Ja się dobrze czuję w swojej wadze.

Witam, mam 19 lat, ważę 73 kilo i mam 177 cm wzrostu. Jak każda kobieta mam problem z zaakceptowaniem niektórych partii ciała, z których bym mogła się pozbyć tkanki tłuszczowej. Stopień mojej aktywności fizycznej jest niewielki. Kiedyś trochę biegałam i grałam w siatkówkę, ale to czysto relaksacyjne, dla siebie. Moje próby co do odchudzania były różne. Poprzez jakieś ćwiczenia, ograniczenie jedzenia. Nigdy nie specjalistyczne. Niestety z ujemnym skutkiem. W mojej rodzinie nikt nie cierpi na nadwagę, ale zauważyłam, że mam bardzo powolne spalanie materii.

Zazwyczaj w pośpiechu nie jem śniadania, a mój dzienny tryb żywieniowy ogranicza się do 3-4 posiłków w ciągu dnia i zazwyczaj kończę go późnym podjadaniem z racji kolacji około 18. Ale raczej nie z głodu, po prostu coś zagryzam, gdy np. mi się nudzi. W weekend jem jak wstanę, więc jest to godzina 11-12. Później jakaś przekąska, obiad, a następnie kolacja. Moje ciało jest nieproporcjonalnie zbudowane. Chciałabym wyszczuplić odrobinę talię. Również zauważyłam zbytnie nagromadzenie tkanki tłuszczowej na rękach w okolicy ramion. No i coś, z czym w ogóle nie umiem się uporać, to masywne uda. Nie są one umięśnione i pokrywa je głównie tłuszcz. Prosiłabym o pomoc, bym mogła schudnąć około 8 kg. Obiecałam sobie wytrwałość w dążeniu do osiągnięcia celu. Dziękuję:)

Od wielu lat zmagam się z bardzo niskim poczuciem własnej wartości. Obecnie mam 18 lat. Zdaję sobie sprawę, że nie jestem brzydka ani gruba, ale tu pojawia się problem. Niby wiem, że nie jestem, ale druga część mnie wiecznie się sobie nie podoba i chce się odchudzać ("chce", bo to zwykle nie wychodzi). Czasem mam nawet takie momenty, że trudność sprawia mi wyjście z domu. Z tego powodu często też wagaruję, bo zwyczajnie nie mam siły wyjść z domu. Akurat z tym lepiej już sobie radzę. Nie miewam dołków takich jak wcześniej (co jakiś czas pojawiały mi się na długi czas objawy dystymii, może ciągle tak miałam, teraz jest lepiej i niewiele pamiętam). Ale teraz ponownie wróciła obsesja na punkcie wyglądu.

Nie przekonują mnie pozytywne opinie facetów na mój temat. "Ja wiem swoje". Czuję się gruba, ważąc 57 kg przy wzroście 162 cm. Chuda nie jestem, ale strasznie męczy mnie myślenie, że jestem za gruba, mam problem z kupowaniem ciuchów, bo często uważam, że we wszystkim źle wyglądam. Dziś bardzo mało zjadłam, czuję się słaba... Natomiast wczoraj miałam napad obżarstwa. Albo nie uważam na to co jem, jem wszystko, co mi wpadnie do reki, albo przesadnie uważam na to, co jem. Ogólnie zdrowo się odżywiam, nie jadam fast foodów i zbyt wiele słodyczy. Wiem, że problem tkwi w mojej psychice, w zaniżonej samoocenie, Czuje się niepotrzebna, niekochana. Wstydzę się pójść z moim problemem do specjalisty, bo może nie ma powodu. Może sama dam sobie jakoś z tym radę. Na razie proszę o pomoc tutaj.