Przez 3 lata walczyłam z bulimią. Nie było łatwo. Ale udało się. Nie wymiotuję od 2 lat. Przytyłam jednak 20 kg. 3 tygodnie temu rozpoczęłam dietę 1500 kalorii. Z początku czułam się wspaniale, mimo iż nie chudłam. Czułam się mimo to lżejsza i miałam lepszy humor. Ostatnio zaczęły się napady objadania się... I tu wszystko, co piękne legło w gruzach. Zaczęły się wyrzuty sumienia, mdłości i takie dziwne, znane mi poczucie przejedzenia, przepełnienia i chęci zwrócenia. Wymiotowałam jednak tylko 1 raz od tego czasu. Teraz objadanie się trwa już nie pół godziny, lecz cały dzień ( z przerwami naturalnie). Jednak po prostu nie chce mi się wymiotować! I nie robię tego! Potrzebuję pomocy, bo nie chcę się opychać. Ale nie potrafię przestać. Pomocy! Jaka dieta jest dla mnie najodpowiedniejsza?

Witam:) Mam na imię Anita i mam 22 lata. Obecnie ważę 75 kg przy wzroście 167 cm jednak o tyle dobrze, że moja figura jest proporcjonalna, mam figurę klepsydry. Prowadzę tryb życia siedzący jednak staram się 2-3 razy w tygodniu ćwiczyć. Wcześniej stosowałam różne diety między innymi kopenhaska. W rodzinie występuje otyłość, jednak nie uzgodniłam tego z lekarzem. Od ponad roku nie jem pieczywa, jeżeli już to w minimalnych ilościach, piję herbatki odchudzające różnego rodzaju, nie piję kawy oraz alkoholu, jednak mam problem ze słodyczami, a szczególnie w sytuacjach stresowych. Jem bardzo dużo owoców, oraz staram się jeść ostatni posiłek przed godziną 18-19. W jadłospisie omijam produkty smażone. Pracę zaczynam o godzinie 7-30 ale rano nie jem śniadania, gdyż mój żołądek sitę ego nie domaga. Pierwszy posiłek zjadam w godzinach od 9-11 ( twarożek z musli, jogurt rzadkość pszenna bułka z serem gdyż nie przepadam ze wędlinami) drugie śniadanie owoc lub coś słodkiego o godzinie 12-13. Obiad zjadam po pracy i jest to różnie 15-17 ( np. ziemniaki z sosem i kurczakiem)w zależności od dnia czasami jest to mój ostatni posiłek a czasami zjem na kolację płatki z mlekiem lub jogurt. W ciągu dnia pije dużo wody mineralnej niegazowanej. Wcześniej stosowałam tabletki antykoncepcyjne, gdyż miałam problemy hormonalne. Teraz gdy wszystko jest już ok odstawiłam. Chciałabym poznać i stosować konkretna dietę która naprawdę by mi pomogła schudnąć. Mam średnią motywację ale umiem się dostosować do planu diety (dietą kopenhaską przeszłam w całości pomimo małych rezultatów). Mam nadzieję, że uzyskam od Państwa pomocy, gdyż chciałabym osiągnąć cel 57 kg:) Pozdrawiam:)

Mam 20 lat, studiuję dziennie, jestem osobą dość zamkniętą w sobie i cierpię na nerwicę, co też utrudnia wiele. Od grudnia (czas w którym zaczęły się zaliczenia i egzaminy) ze stresu przestałam jeść. Wystarczało mi kilka mandarynek i dużo piłam, co mnie chyba zapychało. Ciągnęło się to przez grudzień, styczeń, ale nie uważałam tego za coś dziwnego. Nie miałam problemu z jedzeniem, ale nigdy nie byłam głodna i go nie potrzebowałam. W styczniu skończyły się egzaminy, schudłam przez te dwa miesiące 6 kg, więc niedużo. Mam 160 cm wzrostu, ważyłam zawsze koło 63-4 kg i czułam się źle ze sobą.

Ogólnie mam niską samoocenę, ale to już chyba od małego. Na dzień dzisiejszy ważę 54 kg, ale rodzina, przyjaciele zaczynają mi mówić, żebym zaczęła więcej jeść, a ja wiem, że gdybym schudła jeszcze z pięć kilo, nie byłoby to dla mnie złe i mogłabym wtedy przestać. Tylko teraz zamykam się w takim kręgu, nie myślałam i nadal nie myślę, że się odchudzam, tylko po prostu nigdy nie jestem głodna, każdego dnia próbuję coś zjeść, nie ćwiczę nałogowo, tyle co zawsze, i zastanawiam się, czy mogę się tym wpędzić w anoreksję, samą myślą, że teraz jest mi lepiej z tym, jaka jestem. I wydaje mi się, że będzie mi się lepiej żyło z tymi kilkoma kilogramami mniej, a skoro nie mam przy tym jakiś problemów natury fizycznej (osłabienie, zawroty głowy owszem, ale tego jestem świadoma, że tak może być), to czy mogę zachorować, mimo że jestem całkowicie świadoma tego, co się ze mną dzieje, tylko nie zawsze biorę "na serio" to, co mówią mi inni i nadal źle się ze sobą czuję…?

Ważę 57-58 kilo, mam 164 cm wzrostu, będę mieć 14 lat w grudniu, codziennie ćwiczę po 15 min + trzy godziny wf-u w tygodniu + dwa razy w tygodniu po 45 min, czyli wychodzi 6 i jedna czwarta godzin tygodniowo. Kiedyś ważyłam 66 kg, ale zmusiłam się do niejedzenia słodyczy i ćwiczeń, i w ogóle chciałam jeść mniej. Mój problem polega na tym, że ja wyczekuję godziny, gdzie będę mogła jeść. Piję ciągle herbatę nie słodzoną, żeby zająć czymś brzuch. Nie jestem głodna, ale ja naprawdę muszę coś jeść między posiłkami. Co robić, by ta ochota zniknęła? Mam dobre BMI? A jeszcze jedno pytanie: powinnam się odchudzać?

Witam! Mam 13 lat. Od jakiś 3 tygodni próbuję schudnąć i udało mi się. Boję się natomiast, że to coś złego, bo tak mi koleżanki mówią. Chodzi o to, iż mam wzrostu 160 cm i ważyłam 57 kg. Najpierw schudłam w ciągu mniej więcej 1,5 tyg. do 54 kg, potem przytyłam do 55 kg. W końcu powiedziałam sobie: bierz się za siebie, i dzisiaj ważę 51,8 kg w ciągu następnych ok. 2 tyg. Czy to coś złego, że tak szybko chudnę? Czy to normalne? Proszę o pomoc, bo się boję, a się sobie nie podobam.