Witam, mam 32 lata i problem z określeniem swojej orientacji seksualnej. Gdy całuję się z kobietą to czuję, że zaczynam mieć wzwód, nawet jak mnie dotknie czasami, ale zaraz myślę o tym, że nie będę miał pełnego wzwodu i i już znika. Dużo się masturbowałem przez 4 lata, w sumie czuję się uzależniony. Przy partnerce na początku szybko miałem orgazm, często też nie czułem podniecenia lub nie miałem wzwodu, choć chciałem uprawiać seks. Często też wzwód zanikał podczas stosunku. Ona opisuje współżycie ze mną, że jako mam zadanie do wykonania, podczas stosunku jestem zestresowany, nie mogę też jej zadowolić, nie mogę zmienić pozycji, bo mi opada. Jak masturbuję się myśląc o kobiecie to nie mam orgazmu, ale jak tylko pomyślę np. o takiej sytuacji, że siedzi jakiś mężczyzna, nie wyobrażam sobie jego twarzy ani niczego innego, się na mnie gapi i myślę, żeby pokazał mi swojego penisa - tutaj też nie wyobrażam sobie jakiś szczególnych kształtów, tylko myślę, że jest duży, to od razu mam orgazm. Czasami wyobrażam sobie, że jestem kobietą i nie mam na sobie tej presji, że muszę mieć wzwód, że muszę uważać aby nie dojść w partnerce, przy zakładaniu prezerwatywy też mi opada. Jak byłem mały, nie wiem ile lat miałem, ale to było w przedszkolu, to głaskałem dziewczynki, ale też miałem wzwód. Jak spałem u kuzyna i bawiliśmy się, że on jest dziewczyną, a ja chłopakiem, nigdy nie miałem w tamtej sytuacji orgazmu, nawet napletka nie ściągałem. Pamiętam, że w przedszkolu bawiłem się z dziewczynkami i przedszkolanka nazwala mnie babskim królem, ostatnio ma manie patrzenia chłopakom na spodnie przy rozporku, co mnie irytuje, czasami patrzę też na dziewczynę w tym miejscu i myślę penis. Byłem u psychologa - stwierdził, że jestem DDA, czy ja jestem gejem? Na ulicy oglądam się za dziewczynami, w pracy dotykam koleżankę, jej skóra jest miła w dotyku, ma śliczne nogi, piersi, ale czuję się przy niej zdenerwowany i nie czuję wzwodu. Podczas zbliżeń często myślę o tym, czy będę miał wzwód czy nie, co mnie paraliżuje. Czasami myślę, że kobiety mnie nie podniecają. Przez 3 miesiące śnili mi się mężczyźni i miałem wtedy wzwód, ostatnio miałem sen jak dwóch facetów się kochało, ale nie miałem wzwodu i w tym śnie powiedziałem, że tego nie chcę. Dodam, że mam ochotę na seks z koleżanką z pracy, ale boję się, że nie będę miał wzwodu, że to podniecenie to wymysł mojej głowy, która broni się przed myślą, że jestem gejem, ale czy jestem? a

Moja córka ma 12 lat. Trzy miesiące temu powiedziała mi, że kocha swoją koleżankę. Uznałam, że jest to rodzaj testu. Jak się zachowam i jak zareaguję. Ponieważ, córka wie, że zawsze może przyjść do mnie z każdą sprawą. Powiedziałam, że jeżeli jest jej z tym dobrze, to nie mam nic przeciwko temu. Uznałam wtedy, że jest to nowa "poza", rodzaj nowej zabawy. Jej koleżanka jest dwa lata od niej starsza. Dziewczynki czasami u siebie nocują. Ale ostatnio robiąc porządki w córki pokoju znalazłam jej pamiętnik. Ponieważ uważam, że kontrola jest największą formą zaufania, przeczytałam go. Dowiedziałam się, że dziewczynki lubią pieścić swoje piersi, całować się i wkładają sobie palce w intymne miejsca. Dotychczas miałam nadzieję, że to jakieś dziecięce "zauroczenie" koleżanką, że córka spotka jakiegoś kolegę i zmieni zdanie na temat "miłości". Nie wiem jak mam się zachować. Zdaniem mojej siostry powinnam powiedzieć wszystko mężowi i zacząć rodzinną terapię. Boję się, że jak mąż się dowie zabroni córce spotykać się z tą koleżanką. Sama wiem, że takie zakazy osiągają często przeciwny skutek. Nie chcę stracić kontaktu z córką. Urodziłam ją mając 37 lat. Córka jest bardzo dobrą uczennicą. Dotychczas nie mieliśmy z nią żadnych kłopotów wychowawczych. Zdaniem mojej siostry, córka zawsze od nas dostawała, to co chciała.

Mam problem z własną orientacją seksualną. Mam 27 lat i podobają mi się dziewczyny, choć nie czuję do nich takiego popędu jak do mężczyzn. Często fantazjuję z ich udziałem, no ale są też i kobiety, które mi się podobają. Staram się zagadać, ale zawsze coś spartolę. Nie wiem co mam myśleć. Czy jestem gejem - brzydzę się tego słowa, i nie dopuszczam myśli do siebie, co najdziwniejsze nie przeszkadza mi seks z facetem, ale nie czuję się gejem; a może heterykiem lub biseksem? A nie dodałem jeszcze, że mój pierwszy raz był z facetem, kolegą ze szkoły miałem 13 lat ... i poszedłem na całego, akurat wtedy dużo myślałem o tym i tak jakoś wyszło, dopiero później z dziewczyną a dokładnie z dwiema, na obozie, tylko nie wiem jak to nazwać "pierwszy raz", zostałem związany i wykorzystany (miałem 14 lat, one - 15 i 16), strasznie mnie to "podjarało", i nawet nie oponowałem, tylko później straszyły mnie, że obie są w ciąży... Później miałem różne przygody z kobietami i facetami, ale traktowałem to jako młodzieńcze eksperymenty. Nigdy mi to nie przeszkadzało i za bardzo się nad tym nie zastanawiałem, a uważam że jeżeli ktoś czegoś nie spróbuje to nie może się na ten temat wypowiadać! Okazuje się, że większość ludzi wypowiada się na tematy, o których nie ma zielonego pojęcia. A trzeba najpierw poznać problem, "liznąć" go, żeby powiedzieć, absolutne nie to nie dla mnie! Ba! Na własną prośbę poszedłem do wojska by sprawdzić, jak tam jest, i mieć swoje zdanie na ten temat! 1,5 roku chodziłem by mnie przyjęli! Byłem, odsłużyłem i wróciłem, teraz już wiem, że to taki dłuższy obóz, poza regulaminem i prawdziwą bronią niczym się nie różnił. Jak się człowiek wie, jak się ustawić to da radę. Ponadto miałem problem z określeniem własnej osobowości, braku podporządkowania się zasadom, utartym schematom, ludziom, nauczycielom, przełożonym no po prostu wszystkiemu itp. najchętniej byłbym wszędzie naraz i chwytałbym każdą okazję, a jak coś mi się nie podobało to miałem wybuchy furii, musiało być groźnie bo wtedy ludzie ode mnie uciekali, bo nie potrafiłem zapanować nad sobą, a potrafiłem przybić każdemu gwóźdź do trumny jednym słowem, dlatego nigdy nie mogłem zbudować trwałego związku z kobietami. Zawsze coś partoliłem, na takich mówi się cham! Ale ja nigdy, nie wiedziałem dlaczego? Nigdy nikomu nie chciałem zrobić źle, jakoś tak wychodziło... obrona konieczna? Postawiłem mur wokół siebie i nikogo nie dopuszczałem. Do czasu aż zrozumiałem, że trzeba wpuścić nieco powietrza za ten mur. No i tak mi pozostało, mam znajomą, z którą od czasu do czasu sypiam i znajomego z którym się spotykam, i czasem "coś z tego spotkania wyjdzie". On jest heterykiem w związku (ma dwójkę dzieci) tylko jak sobie popijemy, to jakoś tak samo wychodzi, brak zahamowań, i skłonność do eksperymentowania, bo nigdy nie należałem do ludzi bojących się czegoś nowego czy zakazanego. Teraz zapanowałem nad gniewem, jak zauważyłem, że zaczynam tracić znajomych, odpuściłem (chociaż nie było łatwo, kontrolować gniew, ale pomogła mi automotywacja[1] i autodyscyplina) i zamieniłem go w uśmiech, zawsze gdy coś mnie wytrąci z równowagi myślę pozytywnie, i staram się zawsze we wszystkim widzieć "szklankę do połowy pełną". "Nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło." Najgorzej jest z rodziną, cały czas te pytania, kiedy się wreszcie ożenisz, kiedy znajdziesz żonę, a dzieci? - to ostatni dzwonek! Bo u mnie w rodzinie wszyscy już pożenieni i zamężne, mają gromadki dzieciaków, i wszystko jest takie "sweetaśne". A ja nawet bym chciał mieć żonę i dzieci tylko nie wiem... kim jestem? Bo chciałbym wiedzieć, czy zbuduję kiedyś szczęśliwą rodzinę. [1] Z automotywacją jest tak, że jeżeli osiągnę już jakiś cel szukam następnego, i następnego... tylko czasem, gdy osiągnę go zbyt szybko, przychodzi małe "załamanie", bo nie wiem co dalej i z tego powodu szukałem rozwiązania w narkotykach... i tu się zaczyna błędne koło.

Witam, mam bardzo krępujące pytanie. Może zacznę od wstępu: Otóż od 12 roku życia, zacząłem się masturbować, gdzie głównym bodźcem były dziewczyny w rajstopach, tak trwałem do 15 roku życia. Kiedy w domu pojawił się internet, zacząłem praktykować masturbację coraz częściej. Po jakimś czasie, pod wpływem pewnego filmu, zacząłem wyszukiwać hasła związane z transwestytami. Na początku interesowały mnie wyłącznie ich transformacje, mężczyźni w żaden sposób mnie nie interesowali, jednak dalej głównym bodźcem były kobiety w rajstopach. Z czasem coraz bardziej interesowali mnie transwestyci. Poza tym do tego dochodziły inne dewiacje, głównie związane z transformacją tj. furry albo zentai. Jednak, mimo wszystko zawsze pociągały mnie kobiety, i nigdy nie wyobrażałem sobie związku z mężczyzną, wręcz mnie to obrzydzało... Aż do teraz (obecnie mam 20 lat), zauważyłem, że zanika u mnie pociąg i zainteresowanie kobietami i mam takie głupie wrażenie, że zaczynam "przechodzić na drugą stronę", dodatkowo zaczęły się pojawiać "głupie myśli" związane z mężczyznami, ale są one całkowicie niechciane i nie sprawiają mi przyjemności. Mimo to czuję przez nie lekkie podniecenie. Co więcej nie czuje już takiego podniecenia kobietami, jak transwestytami lub innymi dewiacjami. Sam nigdy nie byłem zainteresowany przebieraniem się za kobietę. Do tej pory byłem w jednym poważniejszym związku z kobietą i prowadziliśmy udane życie seksualne, poza tym miałem kilka innych, mniej istotnych zbliżeń intymnych z kobietami. Relacje z kobietami pełniły bardzo ważną rolę w moim życiu i zawsze byłem nimi zainteresowany pod względem emocjonalnym i seksualnym. Moja dewiacja związana ze środowiskiem transwestytów, zupełnie nie miała znaczenia i nie przeszkadzała w relacjach damsko-męskich. Pragnę dodać, że od jakiegoś czasu ciepię na depresję i podejrzewają u mnie zaburzenia osobowości (uczęszczam na terapie do psychologa, oraz korzystam z terapii farmakologicznej). Nie ukrywam, że przeraża mnie perspektywa zostania homoseksualistą albo biseksualistą. Moje życie planuje ułożyć wyłącznie z kobietą i nigdy bym siebie nie zaakceptował gdyby miało być inaczej. Nie chciałbym tak żyć. Jestem przerażony obecnym stanem. Moja terapeutka stwierdziła, że niepotrzebnie wmawiam sobie homoseksualizm, a zainteresowanie środowiskiem homoseksualnym jest spowodowane młodzieńczym popędem, co zdarza się czasem. Jednak te argumenty nie pomagają mi dostatecznie. Moim pytaniem jest: Czy można, wrócić do "normalności"? Wiem, że tego nie da się wymazać, ale strasznie chciałbym, aby jakiekolwiek zainteresowania związane z homoseksualizmem, zniknęły. Nie ukrywam, że brzydzę się tego. Już bardziej wolałbym się skierować w stronę aseksualizmu niż zostać gejem.