Twój przewodnik po zdrowiu

  1. Opisz swój problem. Pomożemy Ci znaleźć odpowiedź w bazie ponad miliona porad!
  2. Nie ma informacji, których szukasz? Wyślij pytanie do specjalisty.
Rozpocznij
7 6 3 , 6 6 9

odpowiedzi udzielonych przez naszych ekspertów

Rzetelnie + Bezpiecznie + Bezpłatnie

Psychoterapia: Pytania do specjalistów

Czy związek z alkoholikiem ma jakikolwiek sens?

Mam 34 lata. Od dwóch lat jestem z mężczyzna który jest alkoholikiem. Poznałam go przez przypadek. Na początku nie wiedziałam ze ma taki problem do momentu pierwszego upicia się. Jest to o tyle ciężkie ze potrafi pic przez miesiąc codziennie... Mam 34 lata. Od dwóch lat jestem z mężczyzna który jest alkoholikiem. Poznałam go przez przypadek. Na początku nie wiedziałam ze ma taki problem do momentu pierwszego upicia się. Jest to o tyle ciężkie ze potrafi pic przez miesiąc codziennie każdego dnia. Ucina się od wszystkich. Odsuwa mnie od siebie . Wyłącza telefon. Wielokrotnie zamartwiam się czy jeszcze żyje. Bo przecież po takiej ilości alkoholu można się zapic . Jak już kończy taki cuk alkoholowy to potrafi nie pic przez rok i wszystko jest w porządku do kolejnego razu. Kiedy nie pije jest idealnym mężczyzna kiedy zas znowu zaczyna pic zapomina o całym świecie również o mnie. Kiedy go poznałam to byłam przekonaNa ze to ta wlasnie moja druga połówka . Teraz wiem ze powinnam o nim zapomnieć ponieważ nie tak wyobrażam sobie życie z nim. Wiem jaka uzyskam odpowiedz na swoją wypowiedz ale to wszystko jest trudniejsze niż myslalam
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bożena Waluś
Mgr Bożena Waluś
Dotyczy: Uzależnienie od alkoholu Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Co mam robić z uzależnieniem chłopaka?

Mój chłopak ma depresje i jest uzależniony od marihuany, co mam zrobić?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bożena Waluś
Mgr Bożena Waluś
Dotyczy: Depresja Uzależnienia Psychiatria Psychologia Psychoterapia Narkotyki

Jak zapomnieć o tej znajomości?

Niecały rok temu zakończyła się moja relacja z jednym mężczyzną. Spotykaliśmy się kilka miesięcy, był wspólny wyjazd, nocowanie u siebie, wspólne weekendy, czasem gdzieś wyszliśmy. Nigdy nie nazwał tego związkiem, mówił, że się kolegujemy, poznajemy. Gdy podejmowałam tematy co jest... Niecały rok temu zakończyła się moja relacja z jednym mężczyzną. Spotykaliśmy się kilka miesięcy, był wspólny wyjazd, nocowanie u siebie, wspólne weekendy, czasem gdzieś wyszliśmy. Nigdy nie nazwał tego związkiem, mówił, że się kolegujemy, poznajemy. Gdy podejmowałam tematy co jest między nami mówił, że nie wie, że patrzy na mnie jak na kandydatkę na przyszłość, ale trzeba się sprawdzić, że mam dużo dobrych cech itd. W końcu nacisnęłam na deklaracje. Zastanawiał się, wzdychał. W końcu zakończył relację pisząc mi sms że nie może się zaangażować. Było mi okropnie, jeszcze to, że zostałam poinformowana smsem. Nie zostawiłam tego i pojechałam do niego i powiedziałam, że należy mi się rozmowa. Było dziwnie, znów jakby blisko, proponował żebym została na noc, ale wyszłam. Nie wiedziałam kim dla niego jestem, nie czułam gruntu. Nigdy już się nie odezwał. Straciłam go i potem miałam okropne wyrzuty i poczucie winy, że nalegałam na deklarację, że byłam sztywna przy nim, że nie pokazałam całej siebie. Bardzo to przeżywałam. Miałam wrażenie, że on nie traktował mnie jako osobę tylko jak obiekt, który zbierał plusy i minusy. Moje poczucie własnej wartości zawsze niskie spadło jeszcze niżej. W miarę się ogarnęłam, choć powraca czasem w moich myślach. Jestem nadal sama. Kilka dni temu przypadkowo go spotkałam. Przywitaliśmy się tylko ale bardzo mnie to ruszyło. Sposób w jaki mnie przywitał - taki dziwny, nonszalancki trochę, jak gdyby nigdy nic, bez ciepła w oczach - bardzo mnie zabolał i zezłościł. Po wyjściu z lokalu, w którym się minęliśmy w myślach wyzywałam go od najgorszych. Potem miałam wyrzuty sumienia. Targają mną od tego dnia różne uczucia - złość, poczucie winy, tęsknota, żal, poczucie niższości. Jednak dominuje silna złość. Jak sobie z tym poradzić? To co mnie przeraża to myśl, że chciałabym żeby się odezwał i miałam na to nadzieję po tym spotkaniu. Jak to w sobie zakończyć raz na zawsze? Czy to nie dziwne, że kilkumiesięczną znajomość przeżywam prawie rok po rozstaniu?
odpowiada 2 ekspertów:
Mgr Katarzyna Kulczycka
Mgr Katarzyna Kulczycka
Mgr Bożena Waluś
Mgr Bożena Waluś
Dotyczy: Psychologia Psychoterapia Rozstanie Poczucie winy

Jak uratować naszą relację?

Cały czas myślę jak odzyskać partnera. Byliśmy razem 1,5 roku nasze spotkania były zawsze cudowne, byliśmy zawsze blisko gdy byliśmy sami wszystko się układało. Oboje byliśmy po rozwodzie ja bardzo ciężkim każde z nas ma dwoje dzieci z poprzednich związków.... Cały czas myślę jak odzyskać partnera. Byliśmy razem 1,5 roku nasze spotkania były zawsze cudowne, byliśmy zawsze blisko gdy byliśmy sami wszystko się układało. Oboje byliśmy po rozwodzie ja bardzo ciężkim każde z nas ma dwoje dzieci z poprzednich związków. Partner mnie kocha jestem tego pewna okazywał mi to każdego dnia. Powodem rozstania było to że on czuł się przy mnie ukrywany ciągle przekladalam poznanie dzieci rodziny chciał zamieszkać bliżej też się nie zgadzalam. Poczuł się odtracony jak mam mu pokazać że dojrzalam do wspólnego życia że wszystko przemyslalam że wiem gdzie błędy popelnilam i wyciagnelam wnioski.
odpowiada 2 ekspertów:
Mgr Katarzyna Kulczycka
Mgr Katarzyna Kulczycka
Mgr Bożena Waluś
Mgr Bożena Waluś
Dotyczy: Psychologia Psychoterapia Rozstanie

Czy ja mogę mieć jakąś chorobę psychiczną?

Agresja i wieczne niezadowolenie Witam piszę ponieważ niewiem co ze mną sie dzieje , otóż od jakiś 3-4 lat mam problem z agresja a zwlaszcza do mojego partnera , zawsze bylam osoba nerwowa ale nigdy to nie bylo zachowania na... Agresja i wieczne niezadowolenie Witam piszę ponieważ niewiem co ze mną sie dzieje , otóż od jakiś 3-4 lat mam problem z agresja a zwlaszcza do mojego partnera , zawsze bylam osoba nerwowa ale nigdy to nie bylo zachowania na taka skale. Wystarczy drobnostka by wyprowadzila mnie z rownowagi. Ogolnie czuje ciagly strach przed tym ze zostane sama a jednoczesnie doprowadzam sama do roztania. Z moim partnerem mamy synka 3 letniego i kocham swoja rodzine i tez niechce aby dziecko widzialo matke furiatke , nie jestem jakas patologia ( chociaz z tego co pisze moze tak to wygladac ) staram sie dbac o dom , nie zaniedbuje synka , ale od jakiegoś czasu bardzo zle sie czuje z soba , mam bardzo niskie samopoczucie brak wiary w siebie , nie cieszy mnie dosłownie nic , ciagle mam o cos pretensje . Kiedy po awanturze sama sie uspokoje odczuwam wstyd i wstret do siebie i wiem ze to co robie jest zle , poprostu mi wstyd za siebie ale w tym momemncie nie panuje nad swoimi reakcjami chociaz wiem ze to zle . Bardzo kocham swojego partnera i synka i chce miec kochajaca rodzine ale niewiem jak sobie pomoc sama , moj partner ma juz mnie dosyc i nie dziwie sie ze chce zakonczyc zwiazek . Boje sie ze moge byc powaznie chora psychicznie .
odpowiada 2 ekspertów:
Mgr Irena Mielnik - Madej
Mgr Irena Mielnik - Madej
Mgr Bożena Waluś
Mgr Bożena Waluś
Dotyczy: Agresja Psychologia Psychoterapia

Jak poradzić sobie z tym życiowym zagubieniem?

Dzień Dobry. Jestem 19 letnią dziewczyną, która jest zagubiona w życiu. Studia zaczęłam od października i z każdym dniem budzę się aby je rzucić, czuję, że po nic nich nie osiągnę. Dużo wymagam od życia i również od siebie. Najgorsze... Dzień Dobry. Jestem 19 letnią dziewczyną, która jest zagubiona w życiu. Studia zaczęłam od października i z każdym dniem budzę się aby je rzucić, czuję, że po nic nich nie osiągnę. Dużo wymagam od życia i również od siebie. Najgorsze jest to, że nie wiem gdybym rzuciła studia jaki wybrać drugi kierunek. Interesuję się wszystkim po trochu. Jestem bardzo osoba dynamiczną żywiołową lecz te studia to we mnie zabiły. Nie czuję się szczęśliwa. Czuję, że w tej sytuacji został mi tylko sznurek na szyję. Nienawidzę siebie tym co zrobiłam sama sobie wybierając takie studia i taką uczelnię.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bożena Waluś
Mgr Bożena Waluś
Dotyczy: Psychologia Psychoterapia

Jak sobie poradzić z takimi objawami przy zaburzeniach lękowych?

Problem z przełykaniem śliny i oddychaniem zaburzenia lękowe jak sobie poradzić?
odpowiada 2 ekspertów:
Mgr Katarzyna Kulczycka
Mgr Katarzyna Kulczycka
Mgr Bożena Waluś
Mgr Bożena Waluś
Dotyczy: Laryngologia Nerwica Zaburzenia oddychania Psychiatria Psychologia Psychoterapia Problemy z przełykaniem

Czy mój chłopak może być hipochondrykiem?

Mój chłopak od 4 lat skarży się na bóle brzucha do tego stopnia że wplywa to na jego stan psychiczny. Badania nie wykazują niczego, dieta nie pomaga. Ja zaczynam się zastanawiać czy on nie cierpi na hipochondrię. Jak przekonać go do wizyty u psychologa?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Irena Mielnik - Madej
Mgr Irena Mielnik - Madej
Dotyczy: Hipochondria Ból brzucha Interna Psychologia Psychoterapia Dieta

Hak poradzić sobie z fobią mycia rąk?

Witam mam fobie mycia rąk ciagle je myje czasem nawet kilka minut i i tak czuje że mam brudne przez to dużo trace czasu na mycie ich, rezygnuje z dużo rzeczy nie wiem jak z tym sobie poradzić
odpowiada 2 ekspertów:
Mgr Katarzyna Kulczycka
Mgr Katarzyna Kulczycka
Mgr Hanna Markiewicz
Mgr Hanna Markiewicz
Dotyczy: Fobie Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Co zrobić, żeby uratować nasz związek?

Witam. Po 6latach małżeństwa żona postanowiła mnie zostawić po tym jak dowiedziała się o moich długach zaciągniętymi za jej plecami... Oklamalem ja poraz kolejny wpo pierwszym razie powiedziała że jak się do wie o kolejnym moim kłamstwem stracę ja i... Witam. Po 6latach małżeństwa żona postanowiła mnie zostawić po tym jak dowiedziała się o moich długach zaciągniętymi za jej plecami... Oklamalem ja poraz kolejny wpo pierwszym razie powiedziała że jak się do wie o kolejnym moim kłamstwem stracę ja i dziecko... Jak się poznaliśmy wiedziała o moich wcześniejszych problemach finansowych które były spowodowane hazardem... Z hazardu się wyleczylem u specjalisty.. Posplacalem wszystkie długi z jej pomocą... Teraz nawet nie wie i nie potrafię wytłumaczyć jej po co brałem te pożyczki... Ona twierdzi że wydałem na dziwki... A ja naprawdę tego nie zrobiłem w hazard też nie popadlem sam nie wiem po co je brałem wiedząc że jak ona się dowie to ja stracę razem z dzieckiem... Teraz chce rozwodu i planuje już przyszłość.. Sprawa rozwodowa w toku... Zrozumiałem że je straciłem kocham je obie żonę i córkę ale ona mówi że się już nic nie da zrobić bo mi nie zaufa.. Nie chce jej stracić.... Co mam robić...
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Hanna Markiewicz
Mgr Hanna Markiewicz
Dotyczy: Uzależnienie od hazardu Psychologia Psychoterapia Małżeństwo

Jak reagować w takiej sytuacji?

Jak reagować na ojca córki mojej kobiety. Żyje z kobietą która ma córkę jej ojciec jest o mnie zazdrosny. Ostatnio poprosił mnie o rozmowę w rozmowie prosił o to abym nie mówił do jego córki że ją kocham będąc i... Jak reagować na ojca córki mojej kobiety. Żyje z kobietą która ma córkę jej ojciec jest o mnie zazdrosny. Ostatnio poprosił mnie o rozmowę w rozmowie prosił o to abym nie mówił do jego córki że ją kocham będąc i żyjąc z jej mamą tworząc partnerski związek normalne jest że kocha się też córkę, chodzę z nią Na różne zajęcia odbieram ją ze szkoły, odrabiam z nią lekcje kiedy jej mama jest w pracy. Ojciec dziecka pracuje 400 km od miejsca zamieszkania przyjeżdża do siebie do domu na weekendy i wtedy odbierać dziecko od nas z domu. Dziecko samolubnie do mnie bawi się ze mną trzyma mnie za rękę a ojciec jest oto zazdrosny Jak reagować?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bożena Waluś
Mgr Bożena Waluś
Dotyczy: Psychologia Psychoterapia Relacje z dziećmi

Jak poradzić sobie z takim uczuciem samotności?

Witam. Postaram się po krótce opisać swój problem, aby nie wchodzić w szczegóły, choć jest on dużo bardziej skomplikowany. Jestem 22-letnim mężczyzną, wysokie stanowisko, najlepszy na kierunku, do tego mam dwie wielkie pasje w swoim życiu. Przez dwa lata czułem... Witam. Postaram się po krótce opisać swój problem, aby nie wchodzić w szczegóły, choć jest on dużo bardziej skomplikowany. Jestem 22-letnim mężczyzną, wysokie stanowisko, najlepszy na kierunku, do tego mam dwie wielkie pasje w swoim życiu. Przez dwa lata czułem się całkiem dobrze, jednakże znowu powraca do mnie problem, z którym musiałem zmierzyć się już dwa lata temu, kiedy przez okres 4/5 miesięcy nie miałem ochoty dosłownie na nic - jedyne na co miałem ochotę to powrót do domu i przysłowiowe "gapienie się" w 4 ściany. Doskwiera mi ciągły lęk przed samotnością. Wielu moich znajomych jest już albo zaręczona albo właśnie planuje ślub, niektóre koleżanki są już nawet w ciąży. Po paru nieudanych relacjach, które nie trwały zbyt długo, mam już po prostu dość, zastanawiam się czy pisana jest mi samotność, bądź jak długo muszę jeszcze się z nią mierzyć, mimo iż doszedłem ciężką pracą tam, gdzie niektórzy chcieliby być przykładowo za kilka następnych lat. Jestem w stanie zaoferować bardzo wiele, od zawsze chciałem mieć jedną kobietę, z którą założę rodzinę i której niczego nie zabraknie - to było i jest w sumie jedno z moich największych marzeń. Chodzenie po imprezach i barach już od dawna mnie nie bawi, raczej zawodowo czy naukowo zadaję się z ludźmi starszymi ode mnie - z rówieśnikami ciężko mi się dogadać. Problem samotności zaczyna mi przeszkadzać w realizacji bieżących obowiązków, ponieważ zaczynam być ciągle zamyślony, nie mam ochoty dosłownie na nic - spotkanie ze znajomymi pomaga na chwilę - wracam do domu i czuję dosłownie to samo uczucie. Do tego głęboko w podświadomości ciągle wspominam mocną pierwszą miłość z czasów licealnych, która oczywiście mocno mnie zraniła i nie potrafię o tym bólu zapomnieć, choć minęło już około 5 lat... Czy ktoś jest w stanie mi pomóc/doradzić? Z góry będę bardzo wdzięczny za jakiekolwiek wskazówki. Pozdrawiam!
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bożena Waluś
Mgr Bożena Waluś
Dotyczy: Lęk Uczucie samotności Psychologia Psychoterapia Ślub

Jak pozbyć się tej niechęci do kontaktu z innymi?

Witam. Mam problem z byciem aspoleczny a raczej z podejściem do ludzi których unikam. Jestem po udarze, który wyłączył mi działanie niektórych organów. Mój brzuch przestał działać dobrze, przez co mam problem z oddechem co przekłada się na funkcjonowanie w... Witam. Mam problem z byciem aspoleczny a raczej z podejściem do ludzi których unikam. Jestem po udarze, który wyłączył mi działanie niektórych organów. Mój brzuch przestał działać dobrze, przez co mam problem z oddechem co przekłada się na funkcjonowanie w społeczeństwie. Widząc jak ludzie reagują na mój problem i na moją obecność w ich towarzystwie całkowicie odebrało mi chęci na kontakt z nimi... Przestałem wychodzić, spotykać się, a ostatnio nawet zacząłem się bać rozmawiać. Czuje, że ten problem ściąga mnie w dół i staje się coraz bardziej słabszy mentalnie i czasem nawet myślę o samobójstwie. Nie potrafię już żyć z tym i myślami zapedzam się gdzieś w mrok. Prosze o pomoc
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Hanna Markiewicz
Mgr Hanna Markiewicz
Dotyczy: Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze

Jak długo może utrzymywać się taki stan po rozstaniu z partnerem?

Byłam z swoim byłym chłopakiem ponad 2 lata. Pierwsze półtora roku było rajem na ziemi. Po tym czasie, gdy zaczęłam poruszać temat zaręczyny, ślubu i deklaracji życiowych zaczął się koszmar....wieczne kłótnie, rozstania i powroty, próby naprawienia wszystkiego, miliony obietnic.... W... Byłam z swoim byłym chłopakiem ponad 2 lata. Pierwsze półtora roku było rajem na ziemi. Po tym czasie, gdy zaczęłam poruszać temat zaręczyny, ślubu i deklaracji życiowych zaczął się koszmar....wieczne kłótnie, rozstania i powroty, próby naprawienia wszystkiego, miliony obietnic.... W miedzy czasie zmarła jeszcze moja mama po 2 letniej walce z choroba, byłam podłamana tą sytuacją.... On nie chciał znaleźć kompromisu i wyprowadzić się z miasta w którym mieszkał, bo mieszkał tam z "mamusią" i miał tam swoich znajomych. Ja powiedziałam że zamieszkam w dowolnym miejscu na świecie tylko nie w jego mieście, ponieważ widziałam że środowisko i jego Mama mieli na niego zły wpływ(alkohol, paierosy). Wynikiem tej sytuacji było rozstanie. Nie mam z nim kontaktu od 4 miesięcy, po czym dzień przed wigilią dostałam paczke od niego z częściami do mojego auta, które były u niego(chociaż nie chciałam ich wcale spowrotem, sam bez pytania zapakowal i wysłał). Pomimo całego zła jakie mnie spotkało wchodzę czasem na jego facebooka i patrze co u niego, i czasem tęsknię, szczególnie kiedy jestem sama. Czy to normalne ? Jak długo taki stan będzie się utrzymywał? Dziękuję za odpowiedź.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Katarzyna Kulczycka
Mgr Katarzyna Kulczycka
Dotyczy: Psychologia Psychoterapia Rozstanie Ślub

Co zrobić z brakiem zaufania do partnera?

Jestem w związku partnerskim od 11 lat mamy 8 letnia córkę mój partner mnie zdradził i kilka krotnie utrzymywał kontakty na różnych portalach z kobietami pisząc bardzo intymne komentarze jak również wielokrotnie padały słowa chęci spotkania się widm to bo... Jestem w związku partnerskim od 11 lat mamy 8 letnia córkę mój partner mnie zdradził i kilka krotnie utrzymywał kontakty na różnych portalach z kobietami pisząc bardzo intymne komentarze jak również wielokrotnie padały słowa chęci spotkania się widm to bo przypadkowo natknęłam się na takie wiadomości jak również jedna z kobiet napisała do mnie ja fb z wyjaśnieniem gdyż mój partner podawał się zawsze za osobę samotna Te sytuacje miały miejsce przed zdrada jak również po Zdradę mu wtedy wybaczyłam choć było mi bardzo ciężko Natomiast przeraża mnie jego zachowanie ze mimo naszych rozmów i wyjaśnień nie jestem w stanie mu zaufać Co ja mam zrobić jak postąpić , ?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bożena Waluś
Mgr Bożena Waluś
Dotyczy: Psychologia Psychoterapia Zdrada w związku

Jak jeszcze mogę pomóc mojej córce?

Dziecko boi się wejść do szkoły to trwa już od początku października wszystko co złe kojarzy sobie ze szkołą i nauczycielami. Ucieka przed każdym nauczycielem bojąc się, że znowu ktoś ją wciągnie na siłę do klasy. Córka mówi za każdym... Dziecko boi się wejść do szkoły to trwa już od początku października wszystko co złe kojarzy sobie ze szkołą i nauczycielami. Ucieka przed każdym nauczycielem bojąc się, że znowu ktoś ją wciągnie na siłę do klasy. Córka mówi za każdym razem, że boi się Pani dyrektor i poprzedniej pani wychowawczyni. Dziecko chętnie przebywało na lekcji gdy ja byłam obecną w szkole przy niej potem stopniowo wychodziłam wcześniej informując dziecko o tym., że napewno po nią przyjdę i wszystko było w porządku do dnia kiedy Pani dyrektor wiedząc jaki dziecko ma problem wyszła i powiedziała, że wezwoe policję bo nie wolno przebywać w szkole i szkołę zamykają, dziecko słyszało każde słowo i przestraszył się uciekając do szatni i krzycząc że nie będzie chodzić do szkoły, i całe starania poszły na marne nie wiem do kogo się zwrócić o pomoc poradnia psychologiczne pedagogiczna każe współpracować i wprowadzać dziecko do szkoły gdy już dochodzi do całego przedsięwzięcia Pani dyrektor wychodzi do mnie i do pedagoga wiedząc, że dziecko boi się jej i pogarsza sprawę dziecko jest szarpane krzyczy ma objawy somatyczne jest narażone na drwiny i posmiechowisko ludzi stojących na schodach a Pani dyrektor wykrzykuje że to wina rodziców przy dziecku i reszcie zgromadzonych gapiów. Moja córka przez te wszystkie sytuację mające miejsce w szkole nie chce mnie nawet wypuścić po bułki do sklepu przy mnie czuje się najbezpieczniej i boję się, że niedługo nie zrobi sama nic a to mądra dziewczynka nie miła nigdy problemów z zachowaniem w domu jest spokojna i chętna do nauki. Poradnia psychologiczna wydaje 3 miesiące opinie to jest za długo nie ma współpracy i postępów nie mogę przenieść dziecka do innej szkoły bo nie ma opinii i decyzja co dalej robić jak pomóc mojej córce utknela w martwym punkcie boję się że córka dostanie depresji bardzo proszę o pomoc pisałam do kuratorium była inspekcja to ciągle mam odpowiedź że trzeba współpracować tylko z kim?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Łucja Fitchman
Mgr Łucja Fitchman
Dotyczy: Pomoc psychologiczna Psychologia Psychoterapia Dziecko Pedagogika

Jak poradzić sobie z tym uczuciem zagubienia?

Zaczynając od początku problem pojawił się już jak byłam dzieckiem . Mam 2 rodzeństwa jestem najmłodsza i jedyna dziewczyna. Cale życie było mi powtarzane że jestem najgorsza i bez sensu , a to że jestem marginesem społecznym było mi wbijane... Zaczynając od początku problem pojawił się już jak byłam dzieckiem . Mam 2 rodzeństwa jestem najmłodsza i jedyna dziewczyna. Cale życie było mi powtarzane że jestem najgorsza i bez sensu , a to że jestem marginesem społecznym było mi wbijane jak mantrę , w wieku 12 lat musiałam sobie sama wyjmować kawałki szkla z policzka bo moja rodzicielka rozbiła na mnie szklanke bo byłam chora i nie chciałam przygotowac starszemu bratu obiadu . dopókii nie skończyłam 14-15 lat byłam gnojona na wszelkie sposoby ale wierzyłam że to moja wina. Później obrałam sobie za cel pokazanie że wszyscy się mylili i że mogę być za wszelką cenę najlepsza we wszystkim . Przez co zaczęłam sprawac problemy. Później już poszło lawinowo , bardzo złe towarzystwo,używki . Aż się nie wyprowadziłam w wieku 17lat , szybkie życie ciągnęło sie za mną aż do zeszłego roku a dokładniej października 2018 kiedy to otworzyłam własny salon Barbarski , przy okazji zeszłam się ze swoim narzeczonym który mnie znał od 9lat , przy nim moja skorupa niezniszczalnej kobiety zaczęła topniec , jak to ja mówię skończyły mi się kody na niezniszczalność. I teraz jestem w totalnym chaosie, bo poznaje normalne życie, nie wiem kim jestem,nic o sobie nie potrafię powiedzieć. Najłatwiej zakładać maskę 'dawnej mnie' co już też działa na mnie tak że najlepiej bym strzeliła sobie kulkę w łeb . Czuję się totalnie zagubiona , coś co dawało mi szczęście kiedyś teraz jest utrapieniem. Mam w sobie tylko 3 uczucia ogromną miłość do narzeczonego i psa, chęć ogromnej zemsty na tych co mnie skrzywdzili i gniew . Do tego wszystkiego w głowie mam że moi rodzeni bracia nabrali na mnie kredyty bez mojej wiedzy , wykorzystali momnet kiedy mi zależało na odzyskaniu ich . Nie spodziewałam się że ja jako twardzielka poznam kiedyś miłość ,wsparcie . Tyle że dalej nie umiem z tego korzystać i nie mogę w tym całym chaosie odnaleźć siebie ...
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bożena Waluś
Mgr Bożena Waluś
Dotyczy: Psychologia Psychoterapia

Jak poradzić sobie po zranieniu przez bliską osobę?

Witam. 3 miesiące temu doznałam ogromnych krzywd od osoby, którą darzyłam ogromnym uczuciem. Od tego momentu nie potrafię żyć, normalnie funkcjonować. Próbowałam wychodzić, robić coś ze sobą ale to nie pomagało. Zamknęłam się w domu. Nigdzie nie wychodzę. Codziennie płaczę... Witam. 3 miesiące temu doznałam ogromnych krzywd od osoby, którą darzyłam ogromnym uczuciem. Od tego momentu nie potrafię żyć, normalnie funkcjonować. Próbowałam wychodzić, robić coś ze sobą ale to nie pomagało. Zamknęłam się w domu. Nigdzie nie wychodzę. Codziennie płaczę i analizuje wszystko, obwiniam siebie. Rodzina nie daje już rady mnie pocieszać. Moja wartość o sobie spadła do zera. Nic mnie nie cieszy. Byłam u psychiatry, ale leków nie mogę przyjmować. Mam wrażenie, że wszyscy mi źle życzą, nienawidzą, nie lubią, śmieją się ze mnie, ciągle myślami błądzę bo przeszłości i po tym co się stało. Nie daje już rady. Chciałabym po prostu już o tym nie myśleć i zacząć żyć tak jak kiedyś.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Katarzyna Kulczycka
Mgr Katarzyna Kulczycka
Dotyczy: Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Czy moja córka po terapii będzie mogła kontynuować studia medyczne?

Moja córka, studentka 4 roku medycyny próbowała popełniać samobójstwo, czy po terapii będzie mogła kontynuować studia medyczne?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Katarzyna Kulczycka
Mgr Katarzyna Kulczycka
Dotyczy: Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze

Jak jeszcze leczyć nerwicę lękową?

Witam zmagam się z nerwicą lękowa od kilku lat, ostanie pół roku mam wrażenie że ja chciałbym się czymś zająć, a mój umysł czy głos wewnętrzny, może wewnętrzny krytyk szuka ciagle zagrożenia, analizuje która myśl mnie wystraszyć może czego się... Witam zmagam się z nerwicą lękowa od kilku lat, ostanie pół roku mam wrażenie że ja chciałbym się czymś zająć, a mój umysł czy głos wewnętrzny, może wewnętrzny krytyk szuka ciagle zagrożenia, analizuje która myśl mnie wystraszyć może czego się boję, nie mogę tego zatrzymac, mniewam sny ciężkie, jest em zalekniony i przerażony, że to już nie przejdzie, że ciągle będę myślał, to działa jakby bez mojej kontroli ja chcę jedno a ten umysł czy głos w mojej głowie bo niewiem jak to nazwać jakby chciał żebym na sile zwariował, bal się, niemand ochoty na nic nie spotykam się z niikim, nie chcę żeby ludzie widzieli że jestem jakiś chory
odpowiada 2 ekspertów:
Mgr Irena Mielnik - Madej
Mgr Irena Mielnik - Madej
Mgr Hanna Markiewicz
Mgr Hanna Markiewicz
Dotyczy: Nerwica Psychiatria Psychologia Psychoterapia Nerwica lękowa
Patronaty
Zdrowie
Dziecko
Psychologia
Newsy
Ważne tematy