Piszę po raz kolejny, to już zaszło za daleko. Teraz ważę 48 kg i mam 170 cm wzrostu. Chociaż teraz to już pewnie ważę powyżej 49 kg po takim obżarstwie. Nie umiem nic innego robić, tylko mysleć o jedzeniu, zawaliłam szkołę, ledwo zdałam. Budzę się po nocach z myślą co jutro zjem, a czego nie. Boję się przytyć. Wszyscy codziennie, po kilka razy, mówią mi, że strasznie źle wygladam, że jestem wychudzona. Ale ja tego nie widzę! Dalej mam wielki, odstający brzuch i grube uda (49 cm). Codziennie się głodzę, jem około 500 kcal dziennie, a potem co parę dni przychodzi dzień, że mam taki napad, kiedy jem ile wlezie, aż mnie mdli, ale nie mogę zwymiotować. Ciągle jadę na tabletkach przeczyszczajacych, nie mam siły, boję się zacząć jeść normalnie, bo boję się efektu jo-jo. Nie chcę więcej przytyć. I te wyrzuty sumienia, i ten tluszcz wszędzie go czuję, szczególnie na brzuchu.

Nie mam 3. miesiąc miesiączki, prawie wcale nie mam piersi, paznokcie i włosy też wyglądają źle. Mam na przemian wzdęcia i zaparcia. Nie mam siły, probowałam się zabić, ale nie wyszło. Jest już późno, jak sie zaraz lepiej nie poczuję, to nie wytrzymam. Napad miałam o 18.00, teraz jest 23.21, a ja dalej o tym myślę. Już tak nie mogę. Mama mnie nie rozumie.

Mam 15 lat, 177 cm wzrostu i ważę 70 kg. 24 lipca wyjeżdżam na wakacje i chciałbym do tego czasu trochę schudnąć i pozbyć się boczków oraz brzucha. Czy ćwicząc, biegając, grając w różne gry, mniej jedząc (tak, żeby się nie opychać), nie jedząc żadnych słodyczy i ograniczając napoje słodzone, mogę schudnąć chociaż 5 kg do mojego wyjazdu?

Witam! Mam 12 lat, 160 cm wzrostu i ważę 54 kg. Chciałabym poprosić o jakiś jadłospis na tydzień, najlepiej do 2000 kcal dziennie. Prosiłabym, żeby to było 5 posiłków dziennie. Wyglądam na dość otyłą osobę, chicałabym wyglądać ładnie i szczupło. Chciałabym się też dowiedzieć, ile musiałabym być na takiej diecie, żeby osiągnąć jakiś efekt? Przepraszam za kłopot i z góry dziękuję.

Mam 20 lat, 153 cm i ważę 44 kg. Od 5 lat choruje na anoreksję. Boję się jedzenia, ale są etapy, gdzie bardzo chce zmienić swoje życie i zaczynam wtedy więcej jeść. Jest to tylko zdrowie jedzenie, nie biorę do ust nic słodkiego ani tłustego, no oprócz tłustych ryb i avocado, bo wierzę, że ten tłuszcz jest zdrowy, że jest dla mojego serca i mózgu. Wtedy kiedy zacznę już jeść, bardzo rośnie mi brzuch i w ogóle bardzo tyję, co powoduje u mnie kompletna panikę. Rezultat jest taki, że znowu zaczynam ograniczać wszystko do minimum. Tak jest w kółko.

Wszyscy mi mówią, że nie jestem grubaską i że mój organizm czuje, że musi sobie skumulować jedzenie na "biedniejsze" czasy, ale ja nie potrafię się przełamać, nie potrafię wytrwać z zdrowym normalnym jedzeniem. Wagę mam niby ok, ale nie mam okresu już od pięciu lat, boje się, że mój organizm nie wytrzyma, jem ok. 900 kcal dziennie, ale moje wewnętrzne organy są już u kresu. Płaczę, bo nie wiem, co mam robić, nie chcę już więcej przytyć, przecież nie jestem chuda, a jednocześnie wiem, że tak dalej być nie może, bo się totalnie już zrujnuję. Błagam, niech mi ktoś pomoże!!!

Mam 22 lata, 163 cm wzrostu i 68 kg wagi. Moim odwiecznym problemem są szerokie biodra i uda. Ostatnio doszły do tego brzydkie boczki. Zasadniczo nie wiem, co się stało. Wagę mam niezmienną od kilku lat, do tej pory nie byłam taka "galaretowata". Zupełnie tak, jakbym miała za dużo skóry. Nie mam za dużo czasu na ćwiczenia. Po powrocie do domu najczęściej kończy się na brzuszkach i rowerku, choć i to nie zawsze - nie należę do osób uwielbiających nadmierną aktywność. Efektów jednak nie ma. Jeśli chodzi o dietę, to nigdy żadnej nie stosowałam. Od dziecka należę do niejadków i osób wybrednych.

Nie jadam tłustych mięs i ociekających tłuszczem potraw. Słodycze sporadycznie, raz w tygodniu przy niedzieli, a i wtedy niewiele. Dań fast food nie toleruję, tak samo jak obcych stołówek - jem jedynie to, co sama przygotuję. Jem 4 posiłki dziennie, ostatni na co najmniej 3 h przed snem. Nie mam pojęcia co z tym fantem zrobić, marzeniem by było przekroczenie magicznej granicy 60 kg w możliwie najkrótszym czasie, bo dość szybko się zniechęcam, jeśli nie widzę efektów. Czy istnieje jakaś skuteczna i prosta dieta lub ćwiczenia, które pomogą w osiągnięciu celu?

Chciałam tylko zapytać, czy moje zachowanie jest normalne, czy jestem bliska ED? Od trzech lat staram się wprowadzać do mojego jadłospisu zdrowe zamienniki, np. zamiast białego pieczywa jem tylko razowe, zamiast białego ryżu- ryż dziki. Rok temu kupiłam sobie wagę i ważę się codziennie. Nie pamiętam dnia, żebym nie skontrolowała wagi. Na początku tego roku ważyłam 55 kilogramów przy wzroście 170 cm. Niestety, w ciągu miesiąca waga wzrosła do 59, czasem pokazywała 60. Nie zmieniałam trybu życia, nie mam pojęcia skąd to się wzięło. Towarzyszyły temu też dziwne objawy: Palce u rąk puchły mi w środku dnia (np. w szkole). W nocy budziłam się z wielkim uczuciem pragnienia, mimo że tuż przed snem piłam szklankę herbaty czy innego napoju. Budziłam się też z gwałtownym kołataniem serca, przez 4 miesiące nie miałam okresu. Co się ze mną dzieje? W maju ważyłam 58, teraz nagle waga sama z siebie spadła (nie odchudzam się) 56,3. I znowu nie mam okresu.

Bardzo się martwię tym, co się dzieje, co się działo, a najbardziej przeraża mnie moja waga. Boję się, że ona wzrośnie znów w tak gwałtownym tempie. Proszę o odpowiedź, albo jakieś rady. Z góry dziękuję.

Witam, mam 13 lat i ważę 63 kilo, przy wzroście 166 cm. Jestem uczennicą i mam WF 4 razy w tygodniu. Nie odchudzałam się wcześniej. Moja waga jest w normie, ale mam bardzo gruby brzuch, uda i nogi. Chciałabym się tego pozbyć. Za kilka dni wakacje i przez ten okres chciałabym schudnąć. Motywuje mnie do tego gimnazjum, do którego idę po wakacjach. Nie chcę się głodzić! Chcę tylko, aby podała mi Pani zestaw ćwiczeń, które mogę wykonywać. Bardzo proszę o pomoc. Chciałabym też otrzymać wykaz, co ile ma kalorii. Dodam też, że miesiączkuję od listopada 2009 roku. Proszę o szybką pomoc.