Witam, jestem obecnie w 14 tyg. ciąży. Wczoraj po południu odczułam w prawej części podbrzusza krótki kłujący ból. Ból nie był bardzo uciążliwy, trochę zakłuło i przestało. Trwało to może ze 2 sekundy. Po jakimś czasie - po godzinie, dwóch znów zakłuło. Potem znowu wieczorem i w nocy. Dziś ten sam ból pojawił się parę razy. W piątek miałam robione dokładne USG (genetyczne, w ramach programu badań prenatalnych), wszystkie parametry były w normie. Z dzieciątkiem też wszystko w porządku. Lekarz, który wykonywał to badanie, wspomniał o jakiejś przegrodzie, jednak nie rozwinął tematu, kazał to omówić z lekarzem prowadzącym ciążę. Jest to moja druga ciąża - w poprzedniej wszystko było w porządku, nic mi nie było wiadomo na temat jakiejś przegrody. Po ciąży regularnie chodziłam na kontrole do mojego ginekologa - też nie było mowy o żadnej przegrodzie. Czy to możliwe, żeby tak nagle się coś takiego utworzyło? Jestem kompletnie zielona jeśli chodzi o ten temat, dużo już poczytałam w Internecie na temat przegród macicy i się przeraziłam. Teraz doszły te bóle z prawej strony. Dzwoniłam do mojego ginekologa, zalecił brać No-spę. Przed chwilą z kolei zauważyłam niewielkie plamienie (jasne, lekko pomarańczowe) i bardzo się zaniepokoiłam. Bóle na razie (po No-spie) minęły. Staram się leżeć i się oszczędzać, jednak przy moim żywym czterolatku, który ma obecnie wakacje i siedzi ze mną w domu, jest to trudne do wykonania. Z moim lekarzem będę się widziała w czwartek, czyli za trzy dni, ale do tego czasu chyba zwariuję, tak bardzo sie niepokoję. Co to za ból i skąd to plamienie (na razie wystąpiło raz i od godziny nic podobnego nie zaobserwowałam)? Dodam, że ostatnio też leczyłam infekcję układu moczowego (Urosept + wit. C). Dodatkowo miałam też infekcję pochwy (Tantum Rosa, Nystatyna, Clotrimazol). Robiłam ostatnio wyniki, czekam na ich odbiór, mam nadzieję, że już się z tym uporałam. Będę wdzięczna za odpowiedź skąd mogą brać się takie bóle i plamienia.

Witam, w maju tego roku trafiłam na nocna pomoc lekarską z powodu wysokiej gorączki, bólu mięśni i lekkiego bólu brzucha przypominającego bardziej skurcze. Na izbie zrobiono mi podstawowe badania i skierowano na oddział chirurgiczny na leczenie szpitalne z podejrzeniem OZT (CRP 70, amylaza we krwi w normie, w moczu 900). Podczas pobytu w szpitalu po 3 dniach głodówki amylaza spadła do 700 a CRP do 30. Niestety po podaniu jedzenia amylaza w moczu podskoczyła do 4 tyś i pojawiła się we krwi. USG nie pokazało żadnej nieprawidłowości, zrobiono TK, która także potwierdziła, że wszystko jest w normie - żadnych zmian. W szpitalu byłam 2 tygodnie, podczas których na zmianę głodzono mnie i kazano jeść. Ordynator oddziału nie umiał dokładnie określić co mi jest, bo wg niego wyniki badań były sprzeczne - USG, TK, lipaza we krwi i amylaza we krwi (tylko podczas 1 badania była ponad normę) były dobre a amylaza w moczu przekraczała dopuszczalną ilość kilkanaście razy. Dodam, że jestem 24-letnią kobietą, która w 2010 roku przeszła operację usunięcia woreczka żółciowego (dziedziczna przypadłość). Jestem ponadto narażona na cukrzycę (ojciec jest chory na cukrzycę II stopnia) oraz niedoczynność tarczycy (w mojej krwi wykryto przeciwciała i muszę kontrolować hormony tarczycy co pół roku). Dodam, że podczas choroby nie odczuwałam żadnego większego bólu, tylko niekiedy lekkie uwieranie po prawej stronie. Po wyjściu ze szpitala stosuje odpowiednią dietę. Chciałabym zapytać się, czy możliwe, że nie miałam OZT tylko jakąś inną przypadłość? Czy jakaś inna choroba wywołuje takie objawy? Czemu moje wyniki, jak określił to lekarz, były sprzeczne? Czemu nie odczuwałam typowego strasznego bólu po lewej stronie tylko lekkie uczucie uwierania/rozpychania po prawej stronie na wysokości pępka? Czy OZT można wykryć za pomocą TK? Czy powinnam przyjmować jakieś leki (np. Kreon)?(Lekarz stwierdził, że jest to niekonieczne...) Chciałabym zaznaczyć, że alkohol piję sporadycznie i nie lubię typowego tłustego jedzenia. Z powodu zaburzeń hormonalnych przymjuję tabletki hormonalne Yasmin na uregulowanie okresu. Wyczytałam, że mogą one wpływać na stany zapalne trzustki. Czy więc możliwe, że były one przyczyną moich problemów? Czy powinnam z nich zrezygnować? Wykonałam już 3 razy badanie amylazy w moczu i za każdym razem wynik mieści się w normie. Fizycznie czuję się dobrze, gorzej jest z psychicznym nastawieniem, ponieważ czytałam wiele w Internecie na temat otz i jestem przerażona - wynika, że otz to choroba śmiertelna. Jestem młoda i boję się o moją przyszłość. Czy kiedykolwiek będę mogła zapomnieć o chorobie i napić się kawy, zjeść grillowane mięso czy napić się drinka? Podobno napicie się piwa może skończyć się szpitalem... Czy jestem skazana już do końca życia na gotowane mięso i suchary? Bardzo proszę o odpowiedź na moje pytania, poradę i wskazówki dotyczące funkcjonowania z tą chorobą.

Witam Państwa! Mam 44 lata, wzrost 168 cm. Mam mieć operację przepukliny pępkowej. Problem polega na tym, że jestem znerwicowany i mocno nadwrażliwy i z powodu nerwicy natręctw zażywam Hydroxyzinę: od 1996 roku do 2001 roku w dawce 120 mg na dobę z powodu obsesji natrętnych o treści agresywnej jak również samobójczej, od 2002 do dziś zażywam 40 mg Hydroxyziny na noc – z nerwicowych obsesji wyleczyłem się w 90 % lub też 30 mg Hydroxyziny na noc oraz Clemastine 1 mg (gdy zaostrzenie podrażnienia gardła na tle alergii). Zauważyłem, że Clemastine ma też lekkie działanie uspokajające, więc mój lekarz psychiatra kazał mi zmniejszyć dawkę Hydroxyziny przy równoczesnym zażywaniu Clemastiny).

Problem w tym, że perspektywa operacji zaostrzyła znacznie moje myśli natrętne. Boję się znieczulenia ogólnego, ponieważ: obawiam się że nigdy się nie obudzę - umrę lub wpadnę w śpiączkę pod wpływem narkozy. Obawiam się również, że doświadczę świadomej narkozy, czyli częściowo wróci mi świadomość w trakcie operacji. (Mój znajomy w pewnym mieście w Polsce na stole operacyjnym doświadczył tego stanu w czasie operacji wyrostka - obudził się, poczuł ostry ból i… zasnął. Mówił mi potem, że dostrzyknięto mu narkozy. - Ja nie chciałbym być w jego skórze. Skóra mi cierpnie!)

Faktycznie, pozostaje mi też znieczulenie dordzeniowe, jednak mam stan po chorobie Scheuermanna w kręgosłupie w odcinku piersiowym jednak głównym powodem obawy jest paniczny lęk świadomości przy znieczuleniu dordzeniowym gdy słyszeć będę rozmowy operatorów i odgłosy z sali operacyjnej. Zdaję sobie sprawę, że całkiem realnie mogę dostać ataku serca (!), ponieważ będę mocno podekscytowany, a nawet przerażony całą tą sytuacją (mam zdiagnozowane przez kardiologa po wykluczeniu nadciśnienia i choroby wieńcowej silne skoki ciśnienia na tle emocjonalnym aż do 190 jednostek).

Lekarz psychiatra mówił mi, że nie ma dla mnie leków psychotropowych, ponieważ na wszystkie reagowałem paradoksalnie, więc zostaje mi tylko Hydroxyzina. Jednak mam zapytać się lekarza najlepiej anestezjologa czy w przeddzień operacji wolno mi wziąć 90 mg Hydroxyziny, a na 4 godziny przed operacją czy wolno mi wziąć 30 mg Hydroxyziny. Mój lekarz psychiatra nie chciał się wypowiadać za lekarza anestezjologa. Zatem pytanie, czy wolno mi uspokoić paniczne lęki przed operacją taką dawką Hydroxyziny i wobec tego, że codziennie przed snem z powodu nerwicy przyjmuję 30 do 40 mg Hydroxyziny plus Clemastine przez około 1 miesiąca (gdy taka potrzeba) i już się trochę uzależniłem od Hydroxyziny to czy mogę dzień przed 90 mg zażyć i przed operacją 30 mg zażyć?

Kolejne pytanie: wobec moich powyższych chorób (nie mam nadciśnienia ani choroby wieńcowej-dwóch kardiologów mnie badało) jakie jest u mnie statystyczne prawdopodobieństwo wystąpienia świadomej narkozy której się bardzo boję. Jak też jakie jest u mnie prawdopodobieństwo przedawkowania narkozy że już nigdy się nie obudzę. Przypominam że od 2002 roku zażywam 40 mg Hydroxyziny na noc (gdy Clemastine 1mg to zmniejszam Hydroxyzinę z 40 do 30 mg.)

Taką mam chorobę – nerwica natręctw, która potrafi wyolbrzymić niewielkie obawy do monstrualnych rozmiarów. To nie ja lecz moja choroba wyolbrzymia a ja nie mogę nad tym zapanować. Leki nie pomagają działają paradoksalnie Hydroxyzina działa bardzo skutecznie lecz w dużych dawkach przez dłuższy okres czasu. Rozumiem że nie jest to porada lekarska lecz wskazówka co mam dalej zrobić. Proszę o odpowiedź i przepraszam za mój chaotyczny sposób wypowiedzi - taki po prostu jestem. Z poważaniem - bardzo zmartwiony tym wszystkim