Moja 2,5-miesięczna córeczka, gdy tylko biorę ją na ręce, pręży się i zaczyna potwornie płakać. Wręcz krzyczeć. Czasem towarzyszy temu wkładanie piąstki do buzi i wygląda na to, że sobie próbuje ją "gryźć". Czy to może być objaw autyzmu? Dodam, że normalnie nawiązuje kontakt wzrokowy, często się uśmiecha, guga, jednak ta niesamowita niechęć do kontaktu fizycznego potwornie mnie niepokoi. Proszę o odpowiedź.

Dziękuję i pozdrawiam serdeczne.

Witam.

Mam synka, ma 20 miesięcy. Bardzo niepokoi mnie fakt, że jest troszkę inny od swoich rówieśników. Od niemowlaczka był bardzo grzeczny, na początku cieszyliśmy się z mężem że mamy tak grzeczne dziecko. Otóż Czarek nie reaguje na swoje imię, mogę go wołać i wołać a on nie odwraca głowy. Bardzo późno zaczął chodzić miesiąc temu. Nie lubi bawić się z innymi dziećmi, wręcz ucieka od nich. Czasami się do mnie przytula, ale tylko wtedy gdy on tego chce. Nie daje buziaków, cześć też nie daje, nie robi papa. Nie chce sam jeść. Tylko chrupki bierze do rączki i je, je, a gdy zachęcam go by jadł łyżeczką często kończy się płaczem i rzucaniem na podłogę łyżeczki. Zachowuję się tak jakby jej się bał. Jeśli chodzi o zabawę to najbardziej lubi bawić się sam, do niedawna wystarczały mu do tego rączki, jeszcze czasami mu się zdarza oglądać paluszki. Bardzo lubi oglądać książki i wszystko co jest kolorowe. W rytm muzyki tańczy. Jest wesołym i uśmiechniętym dzieckiem. Raczej nie boi się obcych osób, często się ich wstydzi. Wstydzi się też zwierząt kota lub psa. Jeśli chodzi o mowę, to jest bardzo źle, potrafi powiedzieć mamo ale tylko wtedy gdy czegoś ode mnie chce. Lub babu. Gdy był mniejszy mówił tata ale teraz już nie mówi. Bardzo się o niego martwię. Czy to mogą być objawy autyzmu?

Syn skonczył 3.5 roku. Jego rozwój przebiegał prawidłowo. Około roku zaczął wypowiadać pierwsze slowa było ich ok 15. W wieku dwóch lat zaniepokoił mnie fakt, że syn nie zwasze reagował na swoje imię. Wówczas jego pediatra skierował nas do neurologa dzicięcego. Synowi wykonano EEG- wynik według opini lekarza był prawidłowy do wieku. W chwili obecnej takie zchownie nie występuje ale niepokoją mnie inne zachowania syna, postaram się je wymienic; syn mówi ok. 25 słow, ale np. słowo mama kieruje do mnie, mówi tak jednak do taty i cioci. Nie próbuje powtarzać nowych słów, woli pokazać ręką lub zaprowadzić kogoś do tego, co go interesuje niż próbować nawiązać jakikolwiek kontakt słowny. Rozumie znaczenie słów: nie, papa, brum brum, potrafi powiedzieć swoje imię Kuba, ale pytając jak ma na imie pokazuję rączką, że nie ma. Zauważyłam rownież, że potrafi godzinę lub więcej chodzić w kółko. W wielu sytuacjach reaguje płaczem, bardzo potrzebuje przytulania. Jest bardzo żywiołowym dzieckiem. Chciałabym się dowiedzieć czy ten opózniony rozwoj mowy to objaw autyzmu?

Witam.

Mam 27 lat. Moja córeczka Oliwka ma teraz skończone 16 miesięcy. Noszę w sobie ogromny niepokój o jej rozwój. Oliwia mało mówi, był moment (około roku), że mówiła tylko baba, potem zaczęła mówić więcej, mama, tata, baba, dada. A teraz znowu na wszystko mówi tata. Jak widzi mnie, mowi tata, jak mówię o mężu, tata, jak do niej mowię lala ona powtarza tata! Czasem jak coś idzie nie po jej myśli i się rozpłacze i stoi pod moimi nogami to woła mama. Baba też czasami jej się wymsknie, ale na tata wiedzie prym. Teraz stosuje szantaż, jak stoi i stęka i pokazuje że coś chce, to mowię do niej powiedz daj to Ci dam, no i dziś usłyszałam w końcu daj, ale takie jakby bez sensu, tylko po to żebym dała jej ciastko. Ale z drugiej strony na samochody sama pokazuje i woła bum bum, jak chce jeść to idzie pod lodówkę i woła am am, na chuśtawke bu bu (buju buju), na pieski na podwórku woła "hau hau", jak się pytam jak robi kotek to mówi "aaaaaaau" (niby miaaaau) i widać jakie zwierzatka naśladuje bo piesek jest krótki hau hau, a kotek przedłużony tak jak jej wszyscy mówią że miaaaaauuuu". Za to papa za diabła nie chce powiedzieć. Zrobi papa i rozumie, nawet jak jej się nie mówi zrób papa, za to ktoś zakłada buty to ona już stoi i papa macha, bo wie że ta osoba wychodzi.

Poza mową nie mam zastrzeżeń: dziecko rozumie większość poleceń i je wykonuje, sama inicjuje zabawy (np. kiedy ja się chowałam za ścianą i wołałam akuku, teraz ona sama z siebie staje za ścianą, wychyla tylko główkę woła aaa! i wybucha śmiechem (bardzo to lubi) i umie tę zabawę odmieniać w różne sposoby w zależności od sytuacji (raz chowa sie za ścianą, raz za firanką (czego ja nie robiłam). Przytula się i ogólnie dużo bardziej interesuje ją ja i to co ja robię niż cały pokój zabawek jakie jej ciągle kupuję. Wiesza ze mną pranie, rozpakowuje zakupy, wyciąga rączki do noszenia od zawsze, jak mówię "Daj buziaka i robię cmok cmok" to też zaczyna "cmok cmok" i przychodzi na buziaka. W ogóle widzę że sama inicjuje znane jej już zabawy tyle że w nowych okolicznosciach. Sama pokazuje w co by się chciała bawić i co ją w danym momencie cieszy. Ale z drugiej strony, moje dziecko zbiera okruszki z dywanu i za każdym razem przynosi mi je w dwóch paluszkach, żeby wyrzucić (nie wiem czy mogła się na tyle wyuczyć, bo obsesyjnie zabierałam jej spod rączek paprochy, odkurzałam 5 razy dziennie by sie niczym nie zadławiła, kiedy była młodsza, teraz ja wyluzowałam, za to jak ją coś uwiera pod paluszkami to zbiera i przynosi). Oliwka chodzi do żłobka, w którym dobrze sypia, dobrze je, podobno (po miesiacu) zaczęła sie bawić sama (nie na rączkach i kolanach Pań) i socjalizuje się z dziećmi. Nigdy nie miała problemów ze snem, ani z jedzeniem ale to gadanie mnie wykończy bo inne dzieci w jej wieku mówią więcej. Chcę tylko dodać że mała była uzależniona od smoczka, i dopiero od jakiegoś miesiąca zabieramy go jej w ciagu dnia w ogóle, bo może to stopowało jej rozwój mowy?

Witam serdecznie.

Mam pytanie dot. mojego 11 m-cy synka. Strasznie dużo znow naczytałam się o autyzmie. Zdaję sobie sprawę, że nie ma mowy o postawieniu diagnozy przez internet, ale chodzi mi bardziej o sugestie. Martwi mnie, że czasem mój syn nie reaguje jak się go woła; tzn. częściej reaguje niż nie, ale nie zawsze (szczególnie jeśli jest czymś zajęty). Druga rzecz to ciągłe podekscytowanie: macha rączkami, to sa takie niespokojne ruchy i lubi obracać kółkami np. od samochodu (nie trwa to jednak długo). Ciągle też włącza sobie muzykę i robi tany tany podskakując, czasami siedząc kiwa się w przód i w tył. Potrafi też w złości wyginać się w pałąk (przez chwile), boi się przeraźliwych dźwięków np. strasznie głośnego przesypywania koralików i ostatnio strasznie zgrzyta zębami. Poza tym bawi się ze mną w "a kuku" (uwielbia ta zabawe), ma dobry kontakt wzrokowy, nie boi się ludzi, wskazuje przedmioty, podaje jeśli o coś go poproszę, zanosi się od śmiechu w trakcie zabawy, cieszy się na widok bliskich, robi papa, koci koci, pokazuje gdzie miś ma oko i nos, pokazuje masę innych rzeczy, o które się go poprosi. Uwielbia turlać ze mną piłkę, zawołany "chodź", przyjdzie do mnie, wyciąga rączki, mówi tata, baba, pa-pa. Nie wiem tylko czy w/w zachowania nie wskazują na autyzm. Bardzo się martwię, lekarze trąbią, żeby obserwować dziecko od małego, wiec to robię i wpadam w jakieś obsesje. Nie wiem już czy cokolwiek z tego co opisalam może budzić niepokój czy to ja potrzebuję pomocy.

Pozdrawiam

Jestem kobietą 22-letnia. W wieku 3 lat dopiero zaczęłam mówić. Mam bardzo duży problem z nawiązaniem kontaktu z drugim człowiekiem, taką chorobliwą nieśmiałość. Nawet nauczycielka na uczelni zasugerowała mi wizytę u psychologa. Gdy rozmawiam z innymi, to nie patrzę się na nich, poza tym nie rozumiem komunikatów pozawerbalnych, wszystko rozumiem dosłownie, w ogóle nie rozumiem metafor, mówię nieprawidłowo, w ogóle nie trzymam się szyku zdania, czasami jak coś mówię, to widzę przed oczami, ale brakuje mi słów. Poza tym bardzo długo myslę zanim coś powiem, to trwa wieczność. Robię bardzo dużo błędów ortograficznych, mam problemy z koncentracją, spore problemy z pamięcią, gdy się uczę na egzamin na drugi dzień pamietam jakies 30% tego czego sie uczyłam. Gdy czytam gazetę i ja odkładam, zwykle tylko pamietam jaka była tematyka, ale nie pamiętam dokładnie o czym był artykuł. Leków żadnych nie biorę, z wyjątkiem nerwosolu, bo jestem strasznie nerwowa często bez powodu, trochę mi ten lek pomaga. Ostatnio też zaczęłam brać lecytynę na poprawę pamięci, ale jak narazie nie pomaga. Nie wiem, co mam robić, wydaje mi się, że to może być autyzm. Byłam kiedyś u bioenergoterapeutki i ona powiedziała, że mam zmiany autystyczne w mózgu. Miałam robione EEG - wynik nieprawidłowy, tomografia prawidłowa.

Witam!

U mojego 5 letniego syna stwierdzono autyzm dziecięcy. Jest on poddawany regularnej terapii. Sen z powiek spędza mi jego przyszła edukacja. Zastanawiam się czy zapisać go do szkoły specjalnej czy do klasy integracyjnej w normalnej podstawówce. Terapeutka mojego dziecka powiedziała, że syn robi coraz większe postępy - powoli probuje wypowiadać się, nie ma już ataków agresji i zostały (w niewielkim stopniu) zniwelowane jego niektóre stereotypie ruchowe. Gdy zapytałam ją o poradę do jakiej szkoły powinnam wysłać swoje dziecko powiedziała "że to ja jestem matką i to do mnie należy ta decyzja". Boję się, że uczęszczając do szkoły masowej, syn może spotkać się z niezrozumieniem ze strony innych dzieci oraz brakiem tolerancji. Bardzo proszę o radę - czy dziecko autystyczne lepiej posłać do szkoły specjalnej, czy do szkoły podstawowej z oddziałami integracyjnymi?

Witam,

mam pytanie dotyczące mojego synka, który ma obecnie 2,5 roku. W grudniu 2008 roku dostał serię antybiotyków, brał je ponad 3 tygodnie co zakończyło sie biegunką. Od tej pory ma kłopoty z załatwianiem się: biegunka lub stolce normalne na przemian. Około lutego 2009 roku zachowanie Filipa zaczęło się pogarszać. Najpierw zauważyłam, że chodzi na paluszkach. Wpisałam sobie wyrażenie w google i pojawila sie strona o autyzmie. Zachowań niepokojących zaczęło przybywać. Filip zaczął się kręcić w kółko, patrzeć ,,bokiem'', rozbierać do naga, ogladać te same bajki w kółko, nie chciał abyśmy uczestniczyli w zabawie, kontakt wzrokowy sie pogorszył. Bylismy w ośrodku diagnozującym autyzm i zalecili nam tam terapię, jednak diagnozy nie dostaliśmy, ponieważ nie było pewne czy to autyzm czy tez nie. Filip strasznie lubił jeść słodycze oraz bułki, pojawił się niepohamowany apetyt. Na dzień dzisiejszy Filip bardzo sie zmienił. Nie wiem czego to zasługa, może terapii, może to jego samoistny rozwój. Mowa u niego bardzo kulała, nie chciał nic powtarzać, a gdy wprowadziliśmy mu dietę bez cukru i bez mleka zaczął powtarzać po nas slowa. Teraz łączy słowa, na pewno jest lepiej, kontakt wzrokowy idealny, ale bardzo piszczy no i nadal problemy z kupa. ładnie sie bawi tematycznie, karmi misie, lalki, nazywa obrazki, przynosi i pokazuje książeczki lub inne zabawki, chce żeby mu nazywać obrazki. Z dziećmi uwielbia się bawić, choć zdarza się, że je popchnie. Wszytko naśladuje dźwięki oraz czynności. Byliśmy u lekarza, który leczy autyzm biomedycznie, pani doktor uważa, że to kłopoty z grzybami, silne zapalenie jelit, nietolerancja pokarmowa, być może alergie, krew w stolcu. Teraz robimy szereg potrzebnych badań za granica. Byliśmy juz w wielu miejscach, gdzie diagnozują autyzm u terapeutow i lekarzy, nikt z nich nie powiedział, że Filip ma autyzm. Moje pytanie brzmi, czy jesli Filip ma grzyby i tak chore jelita, to czy po wyleczeniu ich powinna ruszyć mowa i dziecko wróci do zdrowia? Jakie objawy daja chore jelita, czy podobne do autystycznych?

Dziekuje Ania

Witam. Mój syn ma 2,5 roku. Do tej pory wszystko było ok. Dziecko w zeszłym roku miało stwierdzone w centrum autyzmu tylko zaburzenia rozwoju ruchowego. W tym momencie dziecko chyba nadrobiło rozwój ruchowy. Wchodzi, schodzi ze schodow, rzuca piłkę. Niepokoją mnie jednak inne rzeczy. Długo do dziecka mówilismy w 3 osobie. Synek idzie do kuchni... co synek dziś robił... I on odpowiadał "synek był na huśtawkach". Koleżanka zwróciła mi uwagę, że to źle i od dwóch miesięcy mówimy normalnie. Syn natomiast mówi o sobie w drugiej osobie. Czyli na pytanie "chcesz herbatki" odpowiada "chcesz herbatki". W ogóle zdarza mu się powtarzać wypowiedzi innych, jak np. nie wie co odpowiedzieć, jak go ktoś zapyta, to powtarza po nim pytanie. Poza tym jak się z nim rozmawia to odpowiada na każde pytanie normalnie, bawi się w zabawy udawane, kupuje na niby w sklepie, jeździ autami, jak się uderzy to przybiega i mówi "boli cię ręka". Nie mówi "chodź tu", tylko "mama przyjdzie tu zobaczyć"... "mama pobawi się tu z synkiem"... Wypowiedzi "ja" jest coraz więcej, być może dlatego, że bawimy się misiami i on wtedy będąc misiem ćwiczy te zaimki. Wczoraj tych wypowiedzi było już więcej niż połowa z "ja", więc to chyba idzie do przodu. Ale martwi mnie to powtarzanie pytań.

Czasami jest naturalny, spontaniczny, a czasami taki trochę przytłumiony, sztywny. Odpowiada na pytanie, ale tak jakby w trakcie odpowiedzi myślał. Poprawnie wykonuje polecenia - byliśmy u okulisty teraz, to wykonał wszystkie jej polecenia. Mówi zdaniami, ale niepoprawnie gramatycznie. Rozmawia z babcią przez telefon, uwielbia zabawy udawane, czasami aż za bardzo się do nas tuli. Zrobił się ostatnio ruchliwy, dużo biega, a w chwilach radości tak dziwnie łokciami ociera o cialo. Na zmiany reaguje pozytywnie, z dnia na dzień zmieniliśmy mu łóżko i cieszył się strasznie. Każdemu gościowi w domu pokazywał nowe łóżko. Byliśmy na wycieczce w górach 4 dni i ze wszystkiego się cieszył. Dzieci chyba lubi, zauważa je, jeździ z chłopczykami autami. Już sama nie wiem, co jest ważne... Czy powinnam się niepokoić?

Witam!

Jestem mamą Igora ( 2,5 roku). Kilka dni temu miała miejsce u nas superwizja. Potwierdziły się moje przypuszczenia, że Igor ma cechy autyzmu. Dowiedziałam się też, że ostateczna diagnoza autyzmu w tym wieku jest niemożliwa. Wskazana jest natomiast terapia w domu. Rodzic jako terapeuta. W sumie nadal jestem niespokojna i krążę po omacku, nie wiem co mam robić. Czy cechy autyzmu to autyzm? Czy można je zlikwidować za pomocą terapii, czy tylko zniwelować? Igor słabo nawiązuje kontakt wzrokowy, długo nie reagował na imię, teraz reaguje chociaż nie błyskawicznie. Nie mówi, poza jednym świadomym "aj", czyli daj, którego go miesiącami uczyłam. Nie wskazuje palcem, żeby zwrócić moją lub czyjąś uwagę, ale pokazuje czasem w książce, jak go o to proszę. Poza tym jest mega pogodny i zawsze uśmiechnięty. Uczę go chodzić moimi drogami, bo do drugiego roku życia ja biegałam za nim, codziennie ta sama droga, po wyjściu z domu zawsze w lewo :) Nie jest agresywny. Naśladuje brata w zachowaniu, ale nie naśladuje, nie bawi się w sposób symboliczny. Czy dopasowana do dziecka indywidualnie terapia behawioralna jest jedyną metodą leczenia, czy są też inne? Przyznam, że dopiero zaczynam robić rozeznanie w temacie.

Pozdrawiam. Magda

Dzien dobry.

Przeczytałam bardzo wiele opinii rodzicow, którzy mają dzieci chore na autyzm. Rozmawiałam też z mamą takiego dziecka i jedna rzecz nie daje mi spokoju. Wszystkie te osoby podkreślają, że po szczepieniu MMR ich pociechy całkowicie się zmieniły. Wymiotowały po zastrzyku i pojawiły się objawy choroby. Rodzice twierdzą, że lekarze nie chcą się przyznać do skutków ubocznych tej szczepionki, ponieważ boją się konsekwencji (np.odszkodowań). Firmy farmaceutyczne zanotowałyby miliony strat. Poza tym nawet psychiatrzy odradzają tę szczepionkę. Rozmawiałam osobiście z jednym z nich. Czy lekarze i firmy famaceutyczne wzięłyby na siebie odpowiedzialność za chorobę dzieci? Ja raczej nie zdecyduję się na skojarzone szczepienie, kupię 3 szczepionki. W związku z tym mam do Państwa pytanie - czy swoje dzieci, jeśli oczywiscie posiadacie, zaszczepilibyście tą szczepionką?

Pozdrawiam.

Mam synka, ma teraz skończone 19 miesięcy, wszyscy w domu uważają, że sama stwarzam sobie problemy, bo szukam u synka objaw autyzmu. Nie szukam, ale dużo czytałam w tym temacie i boję się, że on może być na to chory. Studiuję pedagogikę - kształcenie wczesnoszkolne i mam styczność z różnymi dziećmi, czy może mi Pani odpowiedzieć czy mam się czym martwić? Mój synek, mówi już mama, tata, baba, ciocia itd, uczy się nadal nowych słów "banan, bałwan, kazik itp." jest ich wiele, powtarza dużo po innych członkach rodziny. Jak go wołam, to w większości reaguje na swoje imię, ale czasem nie, już mnie to martwi, ale mama mówi mi, że to normalne, że nie zawsze chce mu sie odwracać, ale czy to może być jakiś objaw? Śpi całą noc, nie ma z tym problemu, nie macha rączkmi jak to czytałam o dzieciach z autyzmem. Płacze, śmieje się, jest czesto uśmiechnięty, interesuje go wszystko, pokazuje palcem jak coś chce i ciągnie za palec kogoś, gdy chce coś sobie wziąć - czy to dobre zachowania?

Proszę mi pomóc, bo ja spać nie mogę już 2. noc, tak mnie to męczy. Szczepiliśmy go Pentaximem i jest trochę ospały. Przeczytałam o jakimś autyzmie poszczepiennym i szaleję ze strachu. Co mogę napisac jeszcze o moim synku: jest wesoły, powtarza wiele słów, tańczy, śpiewa, bawi się ze wszystkimi. Czy jak się kręci przed telewizorem w kółko to jakiś objaw? Bo ja już nie wiem, czy tak inne dzieci robią? Przytula sie do mnie bardzo często, całuje, głaszcze. Tylko jest jeszcze jedna rzecz, która nie daje mi spokoju: czy inne dzieci też sobie tak "buczą" pod nosem? Jak sie przytula to sobie tak buczy. Strasznie się tuli. Proszę o pomoc. Ja zostałam sama z tym problemem, wszscy twierdzą, że stwarzam sobie problemy sama, że wszystko ich zdaniem jest dobrze, oby to była prawda, bo ja sama chyba będę potrzebowała pomocy, bo nikt nie chce mi wytlumaczyć czy wszystko jest ok. Będę wdzięczna za pomoc.

Pozdrawiam! Mama, która nie we co robić... :(

Witam.

Niepokoi mnie zachowanie dziecka sąsiadki. Filip ma 28 miesięcy, nie mówi, wydaje dźwięki piskliwe. Do roku czasu uderzał głową w szczebelki łóżeczka, obecnie uderza o podłogę. Jak przychodzi do mojej córki zabiera jej zabawki, kilka razy ją uderzył. Czy to może być autyzm i czy sąsiadka powinna się zgłosić do specjalisty?

Dziękuję i pozdrawiam.

Witam serdecznie.

Jestem mamą 13-miesięcznego chłopca. Jest cudownie pogodnym dzieckiem, super mądrym i kontaktowym chłopcem, jednak kilka rzeczy mnie niepokoi. Najpierw to co na plus - doskonały kontakt wzrokowy, uwielbia zabawy w chowanego, turla ze mną piłeczki, ogólnie chodzi mi o to, że raczej potrzebuje towarzystwa do zabawy, lubi się przytulać, całować, odpowiada uśmiechem na mój uśmiech, żywo reaguje na widok taty czy babci, woła ich po imieniu (baba, tata), oprócz tego mówi mama, bąbel (czyli nasz pies), kaka (myszka), mniam mniam (z pokazywaniem). Wskazuje oko, nos, ucho, wykonuje proste polecenia typu daj butelkę lub piłkę... Wrzuca i wyjmuje klocki do pudełka, robi pa-pa, koci-koci, gdzie kokoszka dziobała, naśladuje głosy wielu zwierzątek...

Uwielbia tańczyć i uciekać w zabawie przede mną na czworaka. Zbiera wszystko z podłogi i przynosi mi to mówiąc be, be. Przesyła całuski. Otwarty do ludzi, wyborny apetyt (lubi wszystko), jest go wszędzie pełno, taka iskierka... A minus, no właśnie... często macha rączkami, najczęściej w chwili kiedy się bardzo cieszy, kiedy coś bardzo chce i na to czeka, jest wtedy taki podekscytowany i radosny lub w trakcie złosci. Lubi turlać zabawki, tzn. turla wszystko po podłodze, kółka, butelki, puszki lub podrzuca tym wszystkim. Ma wtedy taką radochę. Nie jest to jedyny jego sposób zabawy, ani też nie bawi się w ten sposób jakoś długo, ale uwielbia to, często właśnie tak się bawi. Lubi bawić się kółkami, wszystkim co się kręci (też nie jest tym pochłonięty jakoś szczególnie, ale lubi).

No i ciągle tańczy, kiedykolwiek tylko usłyszy muzykę tańczy lub sam włącza wszystko, co gra (zabawki) i tańczy. Mam pytanie więc czy te objawy mogą wskazywać na jakieś autystyczne cechy, czy jest to normalny rozwój dziecka, jak odróżnić zdrowe machanie rączkami od tego już patologicznego, kiedy kręcenie, wprawianie przedmiotów w ruch jest normą, a kiedy zaczyna być niepokojące. Jestem jakaś bliska obłędu, ciągle o tym myśle, czytam... Proszę o jakąkolwiek odpowiedź.

Pozdrawiam serdecznie!

Bardzo martwię się o rozwój mojej 17-miesięcznej córci, o to że ma autyzm. Mała nie lubi się przytulać, ani dawać buziaczków, mało mówi: dada, baba, mama, tata, jajo, papa, to nie, i naśladuje dużo zwierzątek, czasami gdy ją wołam nie reaguje, lubi oglądać gazety, jest dzieckiem wrażliwym i boi się obcych, czy to może świadczyć o autyzmie? Córeczka boi się obcych, nie pójdzie na ręce do nikogo obcego, poza tym chyba ładnie się bawi, lubi oglądać książeczki, jest zainteresowana bajkami, śmieje się, jak coś chce pokazuje paluszkiem, a jak zadaję jej pytanie czy coś chce i tego chce to mówi tak, nie da w ogóle posadzić się na nocnik, odrazu się wypręża, nigdy nie lubiła siedzieć w wózku grzecznie. Proszę o rady, bo odchodzę od zmysłów.

Moja 2-letnia córeczka zaczęła się dziwnie zachowywać. Zaczęło się to 2 tygodnie temu. Wyrastają jej górne piątki i bardzo bolały ją dziąsła. Później miała trzydniową gorączkę. Teraz co dzień ma kilka napadów histerii, denerwuje się, jeśli coś nie jest po jej myśli. Nie chce jeść. Poza tym jest przyjacielska, lubi bawić się z dziećmi. Ale niechętnie dzieli się swoimi zabawkami. Niepokoi mnie również fakt, że wydaje się być mało związana ze mną i mężem. Na widok taty, którego mijamy na przykład na ulicy tylko popatrzy i to wszystko, zero reakcji, nie uśmiechnie się, nie pomacha itd. Poza tym często się śmieje i w jej zachowaniu nie ma jakiś schematów. Dlatego nie wiem czy powinnam pójść do lekarza czy to po prostu bolesne ząbkowanie... Córeczka zna kilkanaście słów i stara się powtarzać po mnie wyrazy.

Witam.

Mój 3-letni synek jeszcze nie mówi. Wypowiada tylko jakieś słowa "po swojemu". Byliśmy na dwóch wizytach u pani psycholog i kazała zrobić badanie słuchu. Niestety nie doszło do niego, ponieważ synek nie dał sobie włożyć do ucha niczego. Czekamy teraz na badanie na śnie fizjologicznym, ale udaliśmy się również do Ośrodka Wczesnej Interwencji na spotkanie z psychiatrą dziecięcym, ponieważ synek rzeczywiście nie reaguje na polecenia. Słucha jedynie zakazów, często bawi się sam, ale nas czasami angażuje również do zabaw. Poza tym jest wesołym dzieckiem i strasznym pieszczochem. Pani doktor zdiagnozowała autyzm. Czy to faktycznie jest autyzm? Jak po kolei przebiega jego rehabilitacja? Na razie jesteśmy na etapie diety bezcukrowej i mamy zakupić książkę z ćwiczeniami dla dziecka w domu, a poza tym mają też się jakieś spotkania odbywać się w ośrodku, co dalej?

Witam!

Mój 4 letni syn ma opóźniony rozwój mowy. W tej chwili już powtarza praktycznie wszystkie wyrazy a nawet zdania, choć artykulacja jest dość kiepska... Miał robione wiele badań.. słuch, rezonans itp. Żadne z badań nie wykazało aby coś było nie tak... poprostu diagnoza brzmiała "opoźniony rozwój mowy". Neurolog kazał chodzić regularnie do psychologa i logopedy. Dziecko chodzi do przedszkola uwielbia kontakt z dziećmi. Uwielbia się bawić, szaleć, biegać. Zdarza się, że naśladuje dzieci, dzieli sie wszystkim. Mój problem jest następujący: pani psycholog, o której nie słyszałam żadnej dobrej opinii stwierdziła, że syn ma objawy autyzmu, bo nie patrzy na nią, jak ona do niego mówi. Rzeczywiście syn rzadko patrzy prosto w oczy, ale nie mogę powiedzieć, że wcale. Jestem załamana opinią psychologa. Z tego co czytałam, to z objaw autyzmu, które ma, to jedynie opóźniony rozwój mowy i brak "lekkiej" nieobecności wzrokowej. Czy to może być autyzm? Dodam, że syn bardzo lubi się przytulać i ciągle sie śmieje,  jest bardzo pogodny.

Dziękuję za pomoc, pozdrawiam.

Witam.

Mój półtoraroczny synek jest wcześniakiem. Od pewnego czasu ktoś mi powiedział, że z moim synem nie ma kontaktu wzrokowego i to mogą być objawy autyzmu. Mój synek faktycznie jak jest zajęty, to nie reaguje na swoje imię. Mówi tylko mama, am, nie. Jak mówi nie to kręci przecząco główką. Bawi sie bardzo ładnie uwielbia wertować książeczki lubi kółeczka od samochodów. Kiedy turla się piłeczkę to potrafi ją oddać. Boję się o niego, nie wiem czy to że tak słabo mówi i ma słaby kontakt świadczy o chorobie.

Pozdrawiam.

Witam,

jestem mamą dwóch chłopców Dawidzia (2,9) i Antosia (6 m-cy). Moje pytanie dotyczy Dawidzia, a mianowicie jego bardzo małego zasobu słów, który zawiera się aktualnie do: mama, gdzie, nie, brrrrrum, muu oraz odgłosy syreny policyjnej. No i kilka dźwięków, które mają stałe znaczenie np. duży i mały - gruby głos to duży, a piskliwy to mały. Ponadto wiele rzeczy pokazuje, wskazuje palcem. Martwi mnie to, że nie próbuje powtarzać słów, nie pokazuje, że jest głodny czy, że chce mu się pić - wtedy się denerwuje i płacze. Lubi bawić się samochodami, ma ich całe mnóstwo. Łączy je w różne kombinacje z przyczepami, traktorami itp.

Wcześniej ustawiał samochody obok siebie np. same wyścigówki, osobowe lub same ciężarówki i często prowadził mnie żeby je policzyć. Z dziećmi oraz innymi osobami dorosłymi lubi się bawić i przebywać. Utrzymuje kontakt wzrokowy, choć różnie bywa z jego długością. Byliśmy już na 2 wizytach u logopedy, która też brała pod uwagę autyzm, ale raczej nie była o tym przekonana i stwierdziła, że to raczej nieharmonijny rozwój mowy ze względu na mój powrót do pracy, gdy Dawid miał 1,3.

Wróciłam do domu po 5 m-cach, gdy nie było powrotu nabytych słów. Zastanawiam się czy to zachowanie autystyczne czy też może reakcja na moje zachowanie związane z opieką nad młodszym synkiem, choć starałam się poświęcić mu czas jak tylko było to możliwe. Dawidzio od początku był raczej mało aktywny, w gaworzeniu pierwsze mama i baba było w 8 m-cu, później dada, papa i lala. Z tym, że wyrazy wypracowane po zakończeniu treningu ich mówienia nie są używane i to też bardzo mnie przeraża, że nie korzysta z tych umiejętności. Proszę o pomoc.

Zrozpaczona mama.