Chciałabym uzyskać poradę odnośnie sposobu odżywiania przy chorobie Hashimoto. Zacznę może od krótkiego przedstawienia siebie i mojego przypadku. Nazywam się Ania, mam 27 lat i do 24. roku życia nie miałam żadnych problemów zdrowotnych. Dokładnie 2 lata temu zaczęła się moja historia z Hashimoto. Ważyłam wtedy 62 kg przy wzroście 172 cm. Byłam szczupła i szczęśliwa. Jestem osobą, która czerpie radość ze zdrowego trybu życia, odżywiania i aktywności fizycznej. 3 lata temu zaczęły się ze mną dziać dziwne rzeczy, marzłam na kość nawet przy średnich temperaturach. Miałam wiecznie lodowate ręce i nogi, byłam ospała, bez energii, osowiała. Do tego doszły zmiany nastrojów - nawet objawy depresji - śmiałam się i płakałam na zmianę - chociaż zawsze byłam osobą roześmianą od ucha do ucha, szczęśliwą i spełnioną. Płakałam kilkanaście razy dziennie bez powodu, a potem śmiałam się - kompletnie nie miałam pojęcia, co się ze mną dzieje. Zaczęły mi wypadać włosy, miałam opuchniętą twarz i generalnie wszystko było na “NIE”. Po kilku wizytach lekarskich, gdzie słyszałam, że to nic, samo przejdzie. Trafiłam do lekarza Chińczyka (mieszkam w Szkocji), który skierował mnie na badanie krwi - biochemia, oznaczenie poziomu hormonow tarczycy i poziomu antyciał tarczycowych. Okazało się, że hormony były w normie, natomiast poziom antyciał - 789 - sugerował chorobę Hashimoto, i co za tym idzie niedoczynność tarczycy. Od tamtej pory przyjmuję lek rano na czczo. Z czasem pewne objawy zaczęły ustępować, niestety nie zauważyłam nawet, kiedy przytylam 11 kg... Ze smukłej sylwetki zorbiła mi się bardziej krągła - szczególnie uda, biodra, brzuch i pośladki. Od tamtej pory moja walka trwa... Co kilka miesięcy staram się przyjeżdzać do Polski - wtedy kontroluje mnie polska endokrynolog. Pani dr powiedziała, że jestem przypadkiem, który powinien oglądać każdy student medycyny. Praktycznie wszystkie objawy niedoczynności tarczycy u mnie występują i rozregulowują cały mój organizm. Niestety, jest on narażony również na inne rzeczy ze strony upośledzonego układu immunologicznego. W listopadzie zeszłego roku np. miałam reakcję anafilaktyczną na chemiczną farbę do włosów - wylądowałam w szpitalu na sterydach, ponieważ miałam opuchniętą całą głowę, oczy, uszy, szyję i bardzo źle się czułam. Po 10 dniach opuchlizna zeszła, ale pozostała wrażliwość na wiele substancji chemicznych - egzema, wysypki, świad skóry. Od tamtej pory dostaję z apteki specjalne kosmetyki dermatologiczne - balsamy, oliwki, kremy - bo tych ze sklepów nie mogę używać. Farby chemicznej do włosów nie będę mogła użyć już nigdy, więc staram się radzić sobie z naturalną henna. Od lekarza wiem, że to właśnie te antyciała, które produkuje moja tarczyca (jest mniejsza o połowę od zdrowego gruczołu) wzmagają skutki reakcji alergicznych i powodują, że jestem bardziej podatna na infekcje, wirusy itp. Przez 2 lata starałam się walczyć z moją wagą. Niestety, bez efektów. Nie jestem zupełnym laikiem w tej sprawie, ciężko nad sobą pracowałam: - żadnego jedzenia po 19-tej, - żadnych gazowanych i słodzonych napojów - tylko woda mineralna, herbata zielona i czerwona, czasem sok owocowy, - żadnych potraw smażonych - większość duszona badź grilowana, pieczona w rekawie bez tluszczu, - nie jadam raczej wołowiny i wieprzowiny - głównie pierś z kurczaka i ryby, - zero słodyczy - batoników, chipsów, ciastek itp., - tylko ciemne pieczywo, - mało produktow z białej mąki, - jadam warzywa i owoce, - nie dosalam potraw i nie docukrzam, - 2 razy w tygodniu chodzę na siłownię, saunę i basen - w domu co 2 dzień ćwiczę na rowerze stacjonarnym plus ćwiczenia rozciągające. W marcu 2009 r. na kontroli u endokrynolog. Okazało się, że mam niską hemoglobinę - 12.4 oraz, jak to pani dr powiedziała, praktycznie zerowy poziom żelaza w tkankach. Poziom ferrytyny - 15.4. Pani doktor powiedziała, że to dlatego, iż przy Hashimoto nie wchłaniam żelaza z pożywienia. W lipcu poziom ferrytyny podniósł się do 44.6. przy suplementacji. Pani doktor poinformowała mnie, że nie chudnę, bo przy niskim poziomie żelaza - nie transportuję tlenu do komórek i nie zachodzi proces spalania. Obecnie z polecenia lekarskiego - wciąż stosuję żelazo, magnez i kwas foliowy. Do tego mam zacząć jeszcze stosować selen, gdyż od pewnego czasu męcza mnie objawy nerwicy - kłopoty ze spaniem, palpitacje serca, szum w uszach, migrenowe bóle głowy. Dodam tylko, źe moja obecna waga to 75 kg. Moim celem byłoby zejście do chociaż 65 kg. Potrafię stosować się do zaleceń i ciężko nad sobą pracować - potrzebuję tylko wytknięcia błedów, które popełniam w obecnym żywieniu/stylu życia lub pokierowanie w zupełnie inną stronę. Bardzo proszę o jakiekolwiek rady i wskazówki. Jestem chętna spróbować czegokolwiek! Pozdrawiam, zrozpaczona brakiem efektow Ania

Od tegorocznych wakacji mam problem ze zbyt niską wagą ciała. Mam 156 i ważę 40 kg. Wiem dobrze, że mam niedowagę. We wrześniu tego roku byłam w szpitalu na badaniach. Wszystkie jednak wyszły bardzo dobrze. Miesiączki nie mam od roku, kiedy to właśnie zaczęłam się odchudzać. Na początku jednak moja waga była prawidłowa. Przed odchudzaniem ważyłam 66 kg, potem schudłam do 53 kg. Wtedy to nadal uważałam, że jestem za gruba. Wtedy zaczęłam jeść ok. 200 kcal dziennie. Zaczęły mi wypadać włosy. W zeszłe wakacje ważyłam 44 kg. Jadłam wtedy bardzo mało, zero słodkiego, pieczywo chrupkie, zero tłuszcu, owoce rzadko, wiecej warzyw i wody. Potem w ciągu roku zaczęłam stopniowo przybierać na wadze, w grudniu 46 kg, a w styczniu już 51 kg. Potem znów zaczęłam się martwić, że za dużo ważę. Zaczęłam dietę 1000 kcal. Do czerwca schudłam do 47 kg. Wtedy poszłam na urodziny i jadłam tort, czipsy, lody, ciastka, cukierki i pizzę.

W wakacje zaczęłam jeść o wiele więcej niż dotychczas. Potrafiłam zjeść 2 hamburgery domowej roboty albo 7 trójkątów tostów i nawet pizzę. Ale i tak nadal chudłam. Ważyłam 43 kg. Do tej pory jem ciągle tyle samo co w wakacje. MÓJ JADŁOSPIS OD WAKACJI WYGLĄDA TAK: Śniadanie - 3 kromki plus dodatki plus herbata (tak jest zazwyczaj, rzadko jem płatki, a bardzo bym chciała je jeść, tylko nie potrafię zrezygnować z kanapek, a poza tym płatki nie dają mi uczucia zaspokojenia głodu). II śniadanie - zazwyczaj jogurt, duży lub mały, w pudełeczku, typu activia lub danone z płatkami+owoc+woda mineralna lub czasami drożdżówka lub kanapka. Obiad - 2 dania - zupa i drugie danie. Podwieczorek - jogurt, jeżeli nie jadłam na 2 śniadanie, lub owoc, rzadko coś słodkiego. Kolacja - 3 kanapki plus dodatki plus herbata. Czasami parówki lub coś innego. Chciałabym zacząć pić soki, ale martwię się, że od zbyt dużej ilości cukru urośnie mi brzuch. A zależy mi, żeby był płaski. Chciałabym również zrezygnować z jedzenia na śniadanie kanapek i zacząć jeść wiecej nabiału, białka i płatków (które podobno są niezdrowe). Chciałabym również pozwolić sobie od czasu do czasu na jakiegoś batona, precla itp.

Moim problemem są zaparcia, które niekiedy mam 7 dni. Teraz się poprawiło, ale jeszcze miewam z tym problemy. Nie jestem nieraz 2 dni w toalecie. Nie chcę pić kakao, jeść czekolady itp. Prosiłabym też o doradzenie w tej sprawie. Chciałabym przytyć do 46 kg, ale żeby mój brzuch był nadal płaski i nie wzdymał się po posiłku. Od października chodzę również do psychologa i psychiatry. To właśnie psychiatra kazał mi przytyć, bo inaczej weźmie mnie na oddział. Kazała mi również pić nutridrink. Czy jest wskazany wysiłek fizyczny? Proszę o odpowiedź. Ile kcal powinnam jeść oraz odpowiedź na poprzednie pytania zadane w tym tekście.

Mam 22 lat, 167CM i ważę zaledwie 44 kg. Mam bardzo lekką pracę, a cały czas jestem zmęczona, sypiam długo, jestem rozdrażniona, czasem mam kilkudniowe depresje, nic mi się nie chce i mam wrażenie, że to może być związane z tą moją chudością. Nie jestem anorektyczką!!! Chcę przytyć, jem dużo, ale jak coś mi naprawdę smakuje. I tu jest problem... Większość rzeczy mi nie smakuje. Kiedyś jadłam praktycznie wszystko, słodycze zwłaszcza, a teraz... W moim menu są: kanapki z szynką, dżemem, na obiad jakaś zupa warzywna, sos, barszcz lub ziemniaki i koniecznie mięso - pod każdą postacią. Od czasu do czasu jajecznica, ryba, pizza i tyle... A i zapomniałam jeszcze o kawie. Produkty mączne, makarony, ryż, nabiał, ciasta i inne słodycze, To na prawdę rzadkość (może tak raz w miesiącu). Wiem, że aby przytyć trzeba jeść to, ale NIE WIEM JAK SIĘ PRZEKONAĆ DO TYCH PRODUKTÓW. Pozdrawiam.

Witam. Mam 14 lat i 165 cm wzrostu. Ważę ok 61 kg, i chciałabym "odjąć" sobie 5 lub 7 kg. Wcześniej uprawiałam sport, starałam się ograniczać słodycze i wszystko, co zawierało cukier. Niestety, bez skutu. Niedawno wykryto u mnie przyspieszenie fizjologicznego rytmu serca, czyli tachykardię zatokową. Uniemożliwiło to uprawianie sportu, za wyjątkiem lekkich ćwiczeń i gry w siatkówkę. Ćwiczę bardzo nieregularnie, często zapominam lub nie mam czasu. Jeśli chodzi o siatkówkę, kocham ten sport i chodzę na dodatkowe zajęcia. Co zrobić, żeby zmieścić się w zeszłoroczne ubrania? Żeby w końcu w sklepie nie odkładać z powrotem czterech par spodni, bo okazały się za małe, mimo, iż jeszcze rok temu byłyby za duże. Z pozdrowieniami, Ania.