Twój przewodnik po zdrowiu

  1. Opisz swój problem. Pomożemy Ci znaleźć odpowiedź w bazie ponad miliona porad!
  2. Nie ma informacji, których szukasz? Wyślij pytanie do specjalisty.
Rozpocznij
7 6 6 , 4 7 1

odpowiedzi udzielonych przez naszych ekspertów

Rzetelnie + Bezpiecznie + Bezpłatnie

Psychologia: Pytania do specjalistów

Jak pozbyć się problemu z pamięcią i koncentracją?

Witam. Mam problem z pamięcią i koncentracją oraz samopoczuciem . Podejrzewam u siebie Mgłę Mózgowa spowodowaną przez leczeniem depresji oraz dieta bogata w cukier. Więc aby coś tym zrobić ograniczyłem cukier w mojej diecie jak i zacząłem brać witaminy .... Witam. Mam problem z pamięcią i koncentracją oraz samopoczuciem . Podejrzewam u siebie Mgłę Mózgowa spowodowaną przez leczeniem depresji oraz dieta bogata w cukier. Więc aby coś tym zrobić ograniczyłem cukier w mojej diecie jak i zacząłem brać witaminy . Co mogę jeszcze zrobić z tym problemem . Leki które zażywam: Nexpram 10mg 1-tabletka rano Biotropil1200 2-tabletki rano MultiBalans 1-tabletka wieczorem
odpowiada 1 ekspert:
Mgr dietetyki klinicznej Elżbieta Bogusz
Mgr dietetyki klinicznej Elżbieta Bogusz
Dotyczy: Neurologia Depresja Zaburzenia pamięci i intelektu Interna Psychologia Problemy z koncentracją Dieta w depresji Dieta na pamięć i koncentrację Dieta

Jak poradzić sobie z takimi snami?

Dzień dobry, mam pytanie. Często pojawiają się sny urzeczywistniające, które są zjawiskami dejavu lub zmory sennej lub proroczego snu. Objawia się że jest jak urywka lub zdjęcie i jest nieruchome. Gdy sen jest w realistyczny w życiu objawia się że... Dzień dobry, mam pytanie. Często pojawiają się sny urzeczywistniające, które są zjawiskami dejavu lub zmory sennej lub proroczego snu. Objawia się że jest jak urywka lub zdjęcie i jest nieruchome. Gdy sen jest w realistyczny w życiu objawia się że zobaczę jakieś rzeczy. Że to pojawią się dużo częściej i nie umiem rozpowiedziec swojego snu i nie odróżnić co znalazło się na śnie. Też rzadziej pojawią się sen, który mówią jakieś głosy lub zmarą obrazową, potem w realnym nie jest bez głosu w którym nie mówisz. Tylko ktoś do nas mówi. I też że widzę zdjęcia w oczach które są pod postacią ramy zdjęciowej Co mam robić w takiej sytuacji. Czy jest na to jakaś rada.
odpowiada 1 ekspert:
Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Dotyczy: Badanie snu Fazy snu Zaburzenia snu Interna Psychologia

Co robić z taką relacją z rodzicem?

Mam problem związany z moją własną seksualnością i ciałem. Potrzebuję kontaktu fizycznego. Nic na to nie poradzę, w końcu jestem nastolatką z burzą hormonów. Ale kiedy mam ochotę na masturbację, nie mogę tego zrobić. Myślę wtedy o tacie. Brzydzę się... Mam problem związany z moją własną seksualnością i ciałem. Potrzebuję kontaktu fizycznego. Nic na to nie poradzę, w końcu jestem nastolatką z burzą hormonów. Ale kiedy mam ochotę na masturbację, nie mogę tego zrobić. Myślę wtedy o tacie. Brzydzę się wtedy i rezygnuje z aktywności. Od zawsze wstydziłam się siebie. Wolałam unikać noszenia stroju kąpielowego ze względu na moje duże piersi. Ale sama myśl, że mój ojciec mógłby je zobaczyć sprawia, że wtydzę się jeszcze bardziej. A to jest absurdalne, bo to jest mój ojciec i nigdy mnie nie dotknął ani nie znęcał się nade mną seksualnie. Kiedy myślę o kontakcie fizycznym z kimś innym, nagle w mojej głowie pojawia się obraz taty. Kiedy widzę pół nagie kobiety w social mediach, zastanawiam się jak one mogą tak się odkrywać, co pomyślą o nich ich ojcowie. Sama nie odkrywam za dużo. Nie mogłabym się tak pokazać w towarzystwie taty tak jak one. To jest schiza. Kiedy myślę o ciepłych pocałunkach i bliskości z innym człowiekiem na myśl przychodzi mi tata I przestaję o tym myśleć. Czy to jest jakiś kompleks ojca czy co? Przecież ciało i akt masturbacji to naturalne rzeczy, lecz ja zaczynam się tego brzydzić coraz bardziej kiedy po raz kolejny przychodzi mi na myśl ojciec. Dlaczego tak jest? Czemu w takich momentach on mi się przypomina? Aby lepiej zilustrować moją sytuację, nakreślę moją relacje z ojcem: Nie czuję się przy nim komfortowo, nie ufam mu. Jest niczym nieprzewidywalna bomba, która może wybuchnąć w każdym momencie. Mój ojciec to wariat, jest zdolny do rozwalenia całego domu. Nie znosi sprzeciwu, jest totalnym tyranem. Moja mama cierpi najbardziej. I jej bólu znieść nie mogę. Deprecjonował ją wielokrotnie, najchętniej przy innych. Stosował wobec niej cichą przemoc. Obrażał się na nią jak dziecko. Zamykał się w garażu, do momentu, aż mama go nie przeprosi. Właśnie-przeprosi. On nigdy tego nie zrobił. On nigdy nie pomyślał, że zrobił źle. Znęcał się nad moją mamą, z jej opowieści dowiedziałam się, że nawet groził jej nożem, jeśli ta od niego odejdzie. Groził, że podpali dom. Najstraszniejsze jest jednak to, że nie wykluczam, że do tego mogłoby dojść. Myślę, że byłby do tego zdolny. Zmuszał ją pewnie do seksu. Biedna kobieta, uwieziona. Zostala z nim tylko dla pieniedzy, by jej dzieciom było dobrze. Robił jej wstyd na każdej rodzinnej imprezie. Przykładów jest wiele. Za to go nienawidzę. W moim domu nie ma miłości. Są wieczne krzyki. A mojego ojca słychać najgłośniej. On jest nieprzewidywalny. On nie wie co o nim myślę. Gdyby się dowiedział, najprawdopodobniej by mnie wyrzucił z domu. Wszystko jest wymuszone w tym domu. On oczekuje od nas, że będziemy szczęśliwi, że będziemy kochać siebie nawzajem. Śmiech przez łzy. Nazajutrz po każdej aferze przez niego wywołanej, udawał jakby do niczego nie doszło. Gdybym mu się wtedy wyżaliła, do awantury doszłoby ponownie. Ten głupi, żałosny teatrzyk. On mówił, że ją kocha. Kłamca. Dodam, że mój ojciec spędza praktycznie cały rok za granicą i nie cierpię kiedy przyjeżdża do Polski.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bożena Waluś
Mgr Bożena Waluś
Dotyczy: Hormony Psychologia Dziecko Seks Masturbacja

Czy po miesiącu stosowania leku coś się zmieni?

Przy ostatniej wizycie u psychiatry zostały mi zmienione leki z powodu problemów z koncentracja i pamięcią z Nexpram 10mg na Duloxetine pharma 60mg kapsułki dojelitowe , twarde .Zażywam je od niedawna i mam problemy problemy z pamięcią, koncentracją, wyobraźnią, brak... Przy ostatniej wizycie u psychiatry zostały mi zmienione leki z powodu problemów z koncentracja i pamięcią z Nexpram 10mg na Duloxetine pharma 60mg kapsułki dojelitowe , twarde .Zażywam je od niedawna i mam problemy problemy z pamięcią, koncentracją, wyobraźnią, brak myśli, brak motywacji ,brak apetytu .Utrudnia mi to normalne funkcjonowanie, mam wrażenie że nie dociera do mnie to co ktoś mówi, a sama podczas mówienia nie "czuje" swoich myśli, mówię jakby "z automatu". Poza tym czuję jakbym stracił swoją wiedzę i inteligencję, co utrudnia mi naukę oraz życie towarzyskie. Bardzo martwią mnie te objawy, przez co czuję napięcie oraz nie potrafię odczuwać przyjemności, straciłem zainteresowania oraz czuje jakby wszystkie moje zmysły zostały przytępione jak ból, dotyk, słuch itd. Wcześniej miałem takie problemy ale nie aż tak dokuczliwe Czy po miesiącu stosowania leku coś się zmieni .Oprócz Dulexetiny zażywam jeszcze MultiBalans i OLIMP GOLD OMEGA 3 1000 mg oraz ograniczyłem spożycie cukrów(nie mam cukrzycy) Bardzo proszę o poradę co z tym mam zrobić z kim się skonsultować. Z góry dziękuję za pomoc.
odpowiada 1 ekspert:
Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Dotyczy: Neurologia Interna Psychiatria Psychologia Stosowanie leków Problemy z koncentracją Brak apetytu Motywacja Inteligencja

Czy leki mogą powodować zaburzenia pamięci?

Od wielu lat choruję na nerwicę lękową i nerwicę natręctw. Przyjmuję leki abilyfy 10mg, pregabalinę 75mg oraz fevarin 100mg. Ostatnio zauważyłam u siebie problemy z kojarzeniem, pamięcią. Gdy myślę o imionach znajomych, przewinie mi się w glowie kilka imion... Od wielu lat choruję na nerwicę lękową i nerwicę natręctw. Przyjmuję leki abilyfy 10mg, pregabalinę 75mg oraz fevarin 100mg. Ostatnio zauważyłam u siebie problemy z kojarzeniem, pamięcią. Gdy myślę o imionach znajomych, przewinie mi się w glowie kilka imion i dopiero trafiam na to odpowiednie. Dzisiaj na kilka minut zapomniałam imienia koleżanki, którą znam od miesięcy. Czy mam się czym martwić? Czy leki mogą powodować zaburzenia pamięci? Czy to stres?
odpowiada 1 ekspert:
Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Dotyczy: Nerwica natręctw Zaburzenia pamięci i intelektu Stres Nerwica Psychiatria Psychologia Skutki uboczne leków

Jak leczyć te silne objawy lękowe?

Witam, od kilku miesięcy mam zwiększone obawy związane z przyszłością, pojawiają się ataki paniki często wieczorem i nad ranem. Głównie wtedy gdy jestem sama (jestem singlem i mieszkam sama). Dotyczą one zmian, pracy, zdrowia swojego i rodziny, sytuacji finansowej. Na... Witam, od kilku miesięcy mam zwiększone obawy związane z przyszłością, pojawiają się ataki paniki często wieczorem i nad ranem. Głównie wtedy gdy jestem sama (jestem singlem i mieszkam sama). Dotyczą one zmian, pracy, zdrowia swojego i rodziny, sytuacji finansowej. Na chwilę obecną nie mam podstaw do lęku, a jednak boję się że jutro, za tydzień wszystko ulegnie zmianie, pojawią się same problemy. Sprawy pozytywne stanowią niewielką część, wszystko widzę wyłącznie w ciemnych barwach. Dodatkowo zauważyłam podwyższone ciśnienie ok 128/93, badam je regularnie by sprawdzić czy jest to wyjątek czy też pojawiają się problemy. Chciałabym móc chociaż trochę spokojniej podchodzić do przyszłości, która jak nieraz się przekonałam nie jest taka straszna i wiem, że dam sobie radę nieraz zadziwiająco dobrze, ale mimo to i tak panicznie się jej boję.
odpowiada 2 ekspertów:
Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Mgr Hanna Markiewicz
Mgr Hanna Markiewicz
Dotyczy: Ataki paniki Psychologia

Co robić z takim nawykiem?

Mam 32 lata. Jako dziecko nie ssałam smoka ani kciuka. Zamiennikiem był róg poduszki. Do dziś przed zaśnięciem "ciumkam" powłoczkę. Próbowałam z tym walczyć niestety z marnym skutkiem. W trakcie snu mąż odsuwa mi ją spod twarzy ale wtedy momentalnie się wybudzam
odpowiada 1 ekspert:
Lek. Karol Gołębiewski
Lek. Karol Gołębiewski
Dotyczy: Psychologia Dziecko Twarz

Czy takie zachowania świadczą o zaburzeniach emocjonalnych?

Mój tato był człowiekiem o niezmiennych poglądach religijnych i politycznych, a także o mocnych zasadach moralnych. Wstawał codziennie o tej samej porze. Następnie jadł śniadanie, podczas którego czytał gazetę. Po śniadaniu zajmował się swoimi obowiązkami. Natępnie przychodził na obiad i... Mój tato był człowiekiem o niezmiennych poglądach religijnych i politycznych, a także o mocnych zasadach moralnych. Wstawał codziennie o tej samej porze. Następnie jadł śniadanie, podczas którego czytał gazetę. Po śniadaniu zajmował się swoimi obowiązkami. Natępnie przychodził na obiad i zawsze po zjedzeniu obiadu kładł się na drzemkę. Później aż do wieczora znów pracował. Wieczorem wracał, by obejrzeć "Wiadomości" w TVP, następnie jadł kolację i resztą wieczoru spędzał zawyczaj na czytaniu książek. W wolnym czasie zajmował się też gra w szachy, gra w karty, oglądaniem skoków narciarskich, lub słuchaniem transmisji z meczów Cracovii. Mój tato miał dwa swoje kubki - z jednego zawsze pił kawę, a z drugiego herbatę. W innych kubkach nie chciał pić. Codziennie czytał tylko jedną określoną gazetę - "Dziennik Polski" i oglądał tylko jeden dziennik telewizyjny - Wiadomości TVP. Miał też swoje specyficzne upodobania, jeśli chodzi o jedzenie - surówka zawsze musiała być na oddzielnym talerzu, kanapka zawsze musiała być dokładnie i równomiernie pokryta masłem i składnikami, a poza granice kanapki nic nie mogło wystawać. Tato miał też swoje ulubione sztućce oraz nóż doRA krojenia. Tato bardzo dbał o porządek - zawsze za sobą sprzątał, a ubrania układał w idealne kosteczki. Tata wysławiał się zawsze w ten sam, bardzo poprawny sposób, bez użycia słów potocznych i wulgarnych. Tata potrafił bardzo dobrze grać w szachy i był bardzo dobry z matematyki, pomimo wykształcenia podstawowego. Miał bardzo duży zasób słownictwa. Znał wiele słów powrzechnie nieznanych, lub żadko stosowanych i używał ich często w codziennych rozmowach. Miał też swoje powiedzenie "Dimikłando", którego używał bez żadnego znaczenia, np podczas wykonywania jakichś czynności. W momencie, gdy któryś z jego ulubionych przedmiotów się zgubił (np ulubiony widelec) bardzo się irytował. Podobnie, gdy z jakiegoś powodu nie mógł poczytać w trakcie śniadania "Dziennika Polskiego", lub wieczorem obejrzeć Wiadomości. Bardzo niechętnie plotkował i z tego powodu często unikał rozmów z ludźmi. Często udawał, że nie ma go w domu, gdy w odwiedziny przyszedł jakiś sąsiad. Najchętniej czytał i rozmawiał o historii i polityce. Nie rozmawiał o uczuciach i słabo je okazywał. W tym co robił, był bardzo dokładny, precyzyjny. Lubiał mieć wszystko zaplanowane i do wszystkiego przygotowywał się wcześniej. Bardzo lubił śpiewać. Zapisywał i uczył się na pamięc wielu piosenek. W ogóle bardzo wiele rzeczy zapisywał, segregował i przechowywał, bez większego celu. Czy takie usposobienie może świadczyć o jakichś zaburzeniach?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Oliwia Mazurowska
Mgr Oliwia Mazurowska
Dotyczy: Psychologia Kawa Herbata

Jak poprawić pewność siebie?

Dzień dobry. Chciałbym zadać pytanie mianowicie nie mogę poradzić sobie w życiu towarzyskim. Nie wiem o czym mam rozmawiać z innymi ludźmi, brakuje mi zupełnie tematów do rozmów, zamiast żyć na zewnątrz żyje w swojej głowie i się wyłączam ciągle... Dzień dobry. Chciałbym zadać pytanie mianowicie nie mogę poradzić sobie w życiu towarzyskim. Nie wiem o czym mam rozmawiać z innymi ludźmi, brakuje mi zupełnie tematów do rozmów, zamiast żyć na zewnątrz żyje w swojej głowie i się wyłączam ciągle tylko się przyglądając jak inni potrafią z łatwością prowadzić konwersacje. Jak już chce coś opowiedzieć to często się zacinam, albo mówię poważnie bez ubarwiania, brakuje mi szybkiego doboru słowa, mam jakąś pustkę. Próbuję wtrącić do rozmowy swoje 3 grosze, ale zawsze kończy się to tym, że ktoś inny mnie przegada. Czuję się nieporadny i wycofuje się z relacji. Czytałem o aspołeczności, ale nie wiem czy to jest tego przyczyną, ogólnie mało co mnie interesuje, staram się na siłę zainteresować jakimiś tematami czy to sportem czy to tym co dzieje się na świecie, ale na nic to się zdaje. Mam wrażenie, że myślę wolniej od innych przez co życie ucieka mi przez palce i nie wiem jak skupić się na tym co dzieje się tu i teraz. Rozmowy sam na sam jeszcze jakoś zdają egzamin ale jak już dochodzi trzecia lub jakąkolwiek inna osoba to zawsze idę w odstawkę i w cień. Czy da się to jakoś zmienić?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Tomasz Kościelny
Mgr Tomasz Kościelny
Dotyczy: Psychologia Sport

Czy te leki mogły mieć wpływ na mój stan?

Czy wenlafaksyna albo olanzapina mogą łagodzić przesadną ekscytację? Pamiętam że jeszcze jakieś 2 lata temu bardzo się ekscytowałam np. programem The Voice Kids w telewizji, a od kiedy przyjmuję wenlafaksynę i olanzapinę to się zmieniło, niemal nie jestem zdolna do... Czy wenlafaksyna albo olanzapina mogą łagodzić przesadną ekscytację? Pamiętam że jeszcze jakieś 2 lata temu bardzo się ekscytowałam np. programem The Voice Kids w telewizji, a od kiedy przyjmuję wenlafaksynę i olanzapinę to się zmieniło, niemal nie jestem zdolna do jakiejkolwiek ekscytacji. Czy te leki mogły mieć wpływ na tę część mojego stanu? A może to wcale nie jest działanie leków, tylko nowy objaw depresji?
odpowiada 1 ekspert:
Redakcja abcZdrowie
Redakcja abcZdrowie
Dotyczy: Depresja Psychologia Leki na receptę Leki

Czy to może być zaburzenie osobowości?

Witam, mam osiemnaście lat i od dobrej połowy swojego dotychczasowego życia zmagam się z poczuciem, że "coś jest ze mną nie tak". Ponad rok temu w końcu poszłam do lekarzy i zarówno psycholog jak i psychiatra zdiagnozowali u mnie zaburzenia... Witam, mam osiemnaście lat i od dobrej połowy swojego dotychczasowego życia zmagam się z poczuciem, że "coś jest ze mną nie tak". Ponad rok temu w końcu poszłam do lekarzy i zarówno psycholog jak i psychiatra zdiagnozowali u mnie zaburzenia depresyjne i lękowe. Biorę leki antydepresyjne z grupy SSRI i uczęszczam na terapię, jednak mam wrażenie, że mój stan ciągle się pogarsza. Szczególnie źle zaczęło być miesiąc temu, gdy doświadczyłam czegoś co nazwałabym ciężkim epizodem depresyjnym - nie miałam siły na nic, nie chciałam żyć i nie mogłam podnieść się z łóżka. Ten stan trwał dobre trzy dni, po których mniej więcej doszłam do siebie, mimo tego, że nadal czułam się osłabiona i zmęczona. Pojawił się natomiast lęk przed wyjściem z domu. Gdy doszłam do siebie, zaczęło być jeszcze gorzej - zamiast pustki, otępienia i braku chęci do czegokolwiek, zaczęłam czuć nieznośne pobudzenie. Objawiało się tym, że byłam lękliwa i nerwowa, a do tego niesamowicie szybko biło mi serca, strasznie bolał mnie brzuch, trzęsły mi się ręce i to wszystko powodowało we mnie okropny wewnętrzny ból. Ten stan trwał większość dnia, a w nocy nie pozwolił mi zasnąć. Czułam taki ból wewnętrzny, że doznałam wrażenia, że nie jestem w stanie uspokoić się inaczej niż zadając sobie ból więc pocięłam sobie rękę. Siedziałam w toalecie z żyletką i nie wiedziałam co dzieje się wokół, czułam się jakbym to był sen. Później też krótką chwilę wydawało mi się, że sinieją mi palce, choć to nie miało racji bytu, a jednak przez chwilę to widziałam - bladość skóry i zasiniałe, fioletowe końce palców. Przez ostatni miesiąc na zmianę doświadczam takich stanów, które potrafią zmieniać się co kilka dni, albo nawet kilka razy dziennie. Zdarzają mi się również niekontrolowane, nieuzasadnione wybuchy złości, oraz bezmyślne, impulsywne zachowania takie jak wzięcie zbyt dużej dawki doraźnych leków uspokajających, wydanie pieniędzy bez pomyślunku, albo właśnie okaleczanie się bez przemyślenia tego, po prostu czuję taką potrzebę. Czy to może być zaburzenie osobowości i czy powinnam zgłosić się do szpitala psychiatrycznego?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Dotyczy: Bladość Kołatanie serca Drżenie rąk Nerwica Zaburzenia osobowości Ból brzucha Zespoły urojeniowe i otępienie Interna Psychiatria Psychologia Psychoterapia Zaburzenia depresyjne Osłabienie Ból serca Leki uspokajające Serce

Jak poradzić sobie z takim podejściem do swojej orientacji?

Mam pytanie dotyczące mojej seksualnosci.. Podejrzewam u siebie biseksualizm Mam 29 lat i od kilku lat dręcza mnie myśli o tym jak to jest z drugim facetem I coś we mnie od czasu do czasu chce tego.. Wypieram to z... Mam pytanie dotyczące mojej seksualnosci.. Podejrzewam u siebie biseksualizm Mam 29 lat i od kilku lat dręcza mnie myśli o tym jak to jest z drugim facetem I coś we mnie od czasu do czasu chce tego.. Wypieram to z siebie, walcze z tym ale to wraca ,przeszkadza mi to ze tak mam.. Dlatego chciałbym zapytać czy jest sens z tym walczyć? Głównie blokują mnie przekonania religijne przed tym ale poprostu mecze się sam ze sobą..nie akceptuje tego w sobie
odpowiada 1 ekspert:
Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Dotyczy: Brak akceptacji własnej orientacji seksualnej Seksuologia Psychologia Orientacje seksualne Biseksualizm

Jak można leczyć te napady lęku?

Witam, jestem młodym 18 letnim mężczyzną, od dziecka bylem narażony na silny stres, od 3 lat pojawiają mi się napady lęku jak przy nerwicy, do tego nerwobóle i wiele innych pasujących schorzeń Jednakze pytanie moje jest takie, poniewaz od... Witam, jestem młodym 18 letnim mężczyzną, od dziecka bylem narażony na silny stres, od 3 lat pojawiają mi się napady lęku jak przy nerwicy, do tego nerwobóle i wiele innych pasujących schorzeń Jednakze pytanie moje jest takie, poniewaz od dziecka pamiętam ze bardzo często w nocy oddychalem ustami zamiast nosem, teraz również mi sie to zdarza, od partnerki dowiedziałem się ze chrapie w sposób pasujący do bezdechu (dodam ze na ostatnim wyniku ze szpitala miałem napisane cos o krzywej przegrodzie nosowej), po wielu latach stresu zauważyłem u siebie zaburzenia hipochondryczne przez co nadmiar boję sie o swoje zdrowie i życie, mam obawy ze jest to bezdech w tak młodym wieku Chciałbym spytać czy jest szansa ze przebudzeniae, czasami chrapanie(w dziwnym rytmie), mowienie przez sen są to objawy nerwicowe? tzw somatyczne? bo moze jest jakaś szansa ze to nerwica a nie bezdech z góry dziękuję za odpowiedź
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Hanna Markiewicz
Mgr Hanna Markiewicz
Dotyczy: Chrapanie Stres Nerwica Nerwobóle Psychologia Dziecko Nos

Czy to mogą być objawy choroby psychicznej?

Witam Mąż od jakiegoś czasu odizolował się od życia rodzinnego. To znaczy chodzi do pracy, po pracy właściwie tylko gra. Od jakiegoś czasu o nic już nie proszę bo reaguje agresją. Około 3 miesiące temu straszył mnie samobójstwem w obecności... Witam Mąż od jakiegoś czasu odizolował się od życia rodzinnego. To znaczy chodzi do pracy, po pracy właściwie tylko gra. Od jakiegoś czasu o nic już nie proszę bo reaguje agresją. Około 3 miesiące temu straszył mnie samobójstwem w obecności dziecka. Objawy zaczęły się nasilać po śmierci teściowej która zmarła we wrześniu. Od tamtej pory praktycznie nie rozmawiamy . Poszliśmy na terapię po pierwszym spotkaniu powiedział że więcej nie idzie. Wydaje mi się że ma cechy osobowości narcystycznej . Dużo osób znajomych mówi że mąż bardzo się zmienił. Czy to mogą być objawy choroby psychicznej czy faktycznie tak wygląda osobowość narcystyczna. Mąż zawsze niewiele mówił wynikały czasem kłótnie ale teraz nic go nie interesuje jeśli chodzi o rodzinę . Jego matka miała schizofremię.Co mogę zrobić w tej sytuacji która jest trudna dla mnie i dla dzieci.
odpowiada 1 ekspert:
Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Dotyczy: Zaburzenia osobowości Zaburzenia zachowania Trudności w komunikacji par Kryzys w małżeństwie Agresja Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Jak poradzić z bólem po sobie po rozstaniu?

Witam. Chciałabym opisać w skrócie moj problem. I bardzo chciałabym żeby ktoś chociaż mi odpowiedział i da wsparcie bo nie daje rady:( Byłam z chłopakiem 4 lata w związku. Mieszkaliśmy ze sobą. Od początku związku brakowało mi z jego strony... Witam. Chciałabym opisać w skrócie moj problem. I bardzo chciałabym żeby ktoś chociaż mi odpowiedział i da wsparcie bo nie daje rady:( Byłam z chłopakiem 4 lata w związku. Mieszkaliśmy ze sobą. Od początku związku brakowało mi z jego strony tak jakby więcej uczuć, czułości i takiego większego zainteresowania moja osoba i zaangażowania we wszystko.. ciagle było mi mało i mało tego. Tez ja ciagle mówiłam i rozmawiałam z nim, ze potrzebuje i chciałabym więcej tego od niego.. ale zawsze jakby grochem o ścianę. Nigdy nic nie docierało do niego;( może na początku związku i to na chwile tylko była zmiana i koniec. Bardzo się mimo wszystko zaangażowałam w ten związek i w ta osobę… tylko on był mi w głowie:( nie patrzyłam na siebie tylko na niego żeby jemu było dobrze ze wszystkim:( nie patrzyłam na siebie i na swoje uczucia choć czułam ze do końca nie jestem szczęśliwa :( Od dwóch tygodni jestem sama, rozstalismy się:( ja kompletnie nie daje rady psychicznie. Ciagle płacze, budzę się nad ranem cała sparaliżowana z płaczem, On mi się sni, ciagle wspominam, idealizuje strasznie tego chłopaka, bardzo siebie obwiniam, ze to przeze mnie się stało, strasznych wyrzutów sumienia dostałam, ze gdyby nie moje zachowanie to byśmy byli do teraz razem :( Bo na sile próbowałam go zmienić z takiego zamkniętego i wycofanego faceta w bardziej czułego i uczuciowego, otwartego gdzie bardzo mi tego brakowało :( To wszystko nie daje mi normalnie funkcjonować.. czekam ciagle do wieczora kiedy będę mogła się położyć i rozmyślać, płakać i pisać do niego, wręcz błagać o powrót i to, ze ja się zmienię i nie będę go zmieniać :( wiem, desperackie zachowanie ale naprawdę tak bardzo jest mi tego zal i przykro bo to nie był zły chłopak tylko nie umiał okazywać uczuć, zainteresowania, takiej miłości o jakiej zawsze marzyłam ;( ciężko nawet się rozmawiało z nim bo tak jakby olewał mnie i ciagle wolał cos innego robić np siedzieć w telefonie niż ze mna cos wyjaśnić :( gdy ja się czułam zle ;( I po czasie byłam bardzo sfrustrowana , smutna czułam się taka samotna, zła niemiła i agresywna dla niego ;( zaczął mnie później irytować, drażnić i denerwować… a teraz mi go strasznie brakuje ;( najbardziej gdy wspominam wszystko ;( Sama nie wiem jak to możliwe gdzie w związku do końca nie czułam się szczęśliwa a teraz za ta osoba płacze i nie mogę normalnie funkcjonować w życiu ;( Myśle ze gdybym nie zmieniała na sile kogoś byłoby dobrze i byśmy byli razem a teraz przechodzę depresje i ciężki stan bo dostaje myśli ze lepiej jakby mnie nie było na tym świecie, przynajmniej nie odczuwałabym takiego bolu :(
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Tomasz Kościelny
Mgr Tomasz Kościelny
Dotyczy: Depresja Agresja Uczucie samotności Psychologia

Czy powinniśmy skonsultować zachowanie dziecka już teraz?

Syn ma 2 lata i 3 miesiące. Od urodzenia bardzo dużo płakał i w dzień i w nocy, nie dało się go niczym uspokoić. Brany na ręce płakał tak samo, nie chcial się przytulać. Ok 10 miesiaca zaczal gaworzyc, usiadl... Syn ma 2 lata i 3 miesiące. Od urodzenia bardzo dużo płakał i w dzień i w nocy, nie dało się go niczym uspokoić. Brany na ręce płakał tak samo, nie chcial się przytulać. Ok 10 miesiaca zaczal gaworzyc, usiadl ok 10 miesiaca, chodzic zaczął w wieku 19 miesięcy. Zawsze był bardzo nerwowy, łatwo wpadał w histerię. Rehabilitowany kilka miesięcy ze względu na wzmozone napiecie mięśniowe, przy okazji podejrzenie zaburzen SI, ale byl za maly by cos z tym robic. To co mnie najbardziej niepokoi reaguje histerycznym placzem gdy w pobliżu są obce lub mało znane osoby, np dziadkowie z ktorymi widzi się raz na 2-3 miesiace. Mimo ze mam go na rekach, nie przestaje strasznie plakac dopoki nie wyjdziemy lub te osoby nie wyjdą. Mimo upływu czasu dalej placze, nie da się go niczym zainteresować, nikt nie może się do niego zbliżyć, a nawet jak się ktoś tylko odzywa to go to przeraża. Źle reaguje na kuzyna wjego wieku, ze starszymi dziećmi jest lepiej. Późno zaczal pokazywac palcem, dalej woli pokazać całą ręką albo ciągnąć za rękę lub mówić po swojemu. Mówi dość sporo, ale po swojemu, łączy słowa ale myślę ze tylko ja z mężem go rozumiemy. Bardzo dużo rozumie, wykonuje polecenia, odpowiada po swojemu co widział dziś na spacerze itp. Zabawy ma dość schematyczne, mało jest zabaw na niby, lubi ukladac puzzle. Często pokazuje mi co ma w rękach, ciagnie mnie za rękę bym się z nim bawiła lub coś zobaczyla. Bardzo często rzuca wszystkim i żadne metody nie pomagają, jest w ciągłym ruchu, lubi w zabawie ugryźć czy podrapać. Często zdarza się, że wpada w szał, a nie wiem o co mu chodzi. Do tej pory źle śpi w nocy, łatwo zasypia, ale często budzi się z placzem. Chcialabym go skonsultować, ale wiem ze jak tylko przekroczymy próg gabinetu zacznie się histeryczny krzyk i nie będzie się dało porozmawiać ani on nie pokaże swojego zachowania. Co robić w tej sytuacji, czekac ze moze wyrosnie z tego lęku przed obcymi i wtedy iść na konsultacje czy nie tracic czasu i isc teraz, mimo ze wpada w szał na widok obcego miejsca i osób i nic do niego wtedy nie dociera. Były momenty w jego rozwoju, że reagowal lepiej na ludzi, ale zazwyczaj było ciężko, teraz jest bardzo wycofany i lękliwy, chce chodzic ze mną wszedzie za rękę.
odpowiada 1 ekspert:
Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Dotyczy: Histeria Wzmożone napięcie mięśniowe Pediatria Psychiatria Psychologia Psychoterapia Dziecko

Czy w zaburzeniu schizotypowym mogą występować urojenia?

Witam. Zastanawiam się czy w zaburzeniu schizotypowym mogą występować urojenia np. pamięciowe, bo miałem właśnie zdiagnozowane zaburzenie schizotypowe i między innymi miałem te objawy.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Marek Lisowski
Mgr Marek Lisowski
Dotyczy: Zespoły urojeniowe i otępienie Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Jak pozbyć się tych wszystkich objawów?

Dzień dobry, nam 25 lat jestem trzeźwiejącym alkoholikiem od roku nie pije, od wieku dojrzewania miałem ogromne problemy ze stresem,wstydem. Jakoś około 4 lata temu został mi stwierdzonych zespół lęku uogólnionego i zespół stresu pourazwego, przyjmowałem wiele leków teraz jestem... Dzień dobry, nam 25 lat jestem trzeźwiejącym alkoholikiem od roku nie pije, od wieku dojrzewania miałem ogromne problemy ze stresem,wstydem. Jakoś około 4 lata temu został mi stwierdzonych zespół lęku uogólnionego i zespół stresu pourazwego, przyjmowałem wiele leków teraz jestem na Wenlafaksynie 150 mg. Od czasów picia alkoholu, dalej mam problemy ze stresem, wstydem, samooceną a najgorsze w tym wszystkim są trzęsawki, niepewność ruchowa, ataki paniki,zawroty, szumy uszne, piski .Dostawałem wiele leków na uspokojenie miedzy innymi Hydroksyzyne. Robilem wiele badań na krew,ciśnienie itp... mowią mi wiecznie ze to wszystko od tej nerwicy, naduzywania alkoholu przez 6 lat w duzych ilościach i zespol stresu. Chcialbym sie dowiedzieć co moge zrobić w tej sytuacji bo to wszystko mnie wykańcza, te myśli,ze juz nie bedzie lepiej. Czy poleci doktor jakieś leki bez recepty lub jakoeś rozwiązanie...
odpowiada 1 ekspert:
Lek. Karol Gołębiewski
Lek. Karol Gołębiewski
Dotyczy: Badanie krwi Dzwonienie (szum) w uszach Zespół lęku uogólnionego Stres Nerwica Ataki paniki Uzależnienie od alkoholu Interna Psychiatria Psychologia Psychoterapia Leki bez recepty Samoocena

Jak poradzić sobie z takimi wybuchami złości?

Dobry wieczór. Mój problem polega na tym że jestem bardzo nerwowa. Byle co potrafi mnie wyprowadzić z równowagi. Ciągle wybucham i jestem rozdrażniona. Nic mnie nie cieszy. Są momenty że z bezsilności płaczę. Nie potrafię nad tym zapanować. Zauważyłam też... Dobry wieczór. Mój problem polega na tym że jestem bardzo nerwowa. Byle co potrafi mnie wyprowadzić z równowagi. Ciągle wybucham i jestem rozdrażniona. Nic mnie nie cieszy. Są momenty że z bezsilności płaczę. Nie potrafię nad tym zapanować. Zauważyłam też u siebie obsesję zwiazaną z porządkiem. Lubię mieć w domu czysto, ale gdy ktoś nabrudzi wpadam w szał. Zdaje sobie sprawę że nie powinnam tak reagować ale jest to silniejsze ode mnie.
odpowiada 1 ekspert:
Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Dotyczy: Natrętne myśli Histeria Nerwica Psychiatria Psychologia Rozdrażnienie

Czy zaburzenia osobowości muszą występować od dziecka?

Czy zaburzenia osobowości muszą występować od dziecka? Podejrzewam u siebie osobowość anankastyczną bo mam tendencję do niepewności, wątpliwości, perfekcjonizmu, skrupulatności, potrzeby zajmowania się drobiazgami, uporu, ostrożności i niepożądanych myśli oraz mam potrzebę ujmowania spraw w sztywne ramy. Ale nie pamiętam... Czy zaburzenia osobowości muszą występować od dziecka? Podejrzewam u siebie osobowość anankastyczną bo mam tendencję do niepewności, wątpliwości, perfekcjonizmu, skrupulatności, potrzeby zajmowania się drobiazgami, uporu, ostrożności i niepożądanych myśli oraz mam potrzebę ujmowania spraw w sztywne ramy. Ale nie pamiętam żebym była taka od dziecka... Pierwsze objawy tego zaburzenia pojawiły się u mnie tak gdzieś w gimnazjum. Czy nadal mogę to mieć?
odpowiada 1 ekspert:
Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Dotyczy: Zaburzenia osobowości Psychiatria Psychologia Psychoterapia
Patronaty
Zdrowie
Dziecko
Psychologia
Newsy
Ważne tematy