Twój przewodnik po zdrowiu

  1. Opisz swój problem. Pomożemy Ci znaleźć odpowiedź w bazie ponad miliona porad!
  2. Nie ma informacji, których szukasz? Wyślij pytanie do specjalisty.
Rozpocznij
7 6 6 , 5 2 9

odpowiedzi udzielonych przez naszych ekspertów

Rzetelnie + Bezpiecznie + Bezpłatnie

Psychoterapia: Pytania do specjalistów

Jak pozbyć się tego ciągłego uczucia strachu?

Dzień dobry, Od 5 lat leczę się u psychiatry i psycholog. Miałam stwierdzona nerwice przez ataki paniki do tego uczucie odrealnienia przez ciągły strach. Miałam spokój 2 lata, rok temu po mobbingu w pracy znów zaczęły się objawy chodź nie... Dzień dobry, Od 5 lat leczę się u psychiatry i psycholog. Miałam stwierdzona nerwice przez ataki paniki do tego uczucie odrealnienia przez ciągły strach. Miałam spokój 2 lata, rok temu po mobbingu w pracy znów zaczęły się objawy chodź nie tak silne (doszła bezsenność) zgłosiłam się na oddział dzienny bo miałam również problemu z agresja. I inne problemy przez które trudno było mi funkcjonować. Stwierdzili u mnie osobowość chwiejna emocjonalnie. Byłam 7 miesięcy na terapii i skończyłam ja z zaleceniem kontunuacjo terapii indywidualnej. Odkąd skończyłam terapie jest coraz gorzej. Nie śpię w nocy a jak zasypiam ro o 4 , potem śpię do południa. Dodatkowo mam uczucie zagrożenia ze coś się stanie. Takie emocje których nie mogę znieść. Teraz lekarz przepisał mi escitalopram Ale ja nie wierze ze to pomoże. Ciagle uczucie strachu ale takiego jakby Mrocznego ciężko ro opisać. Nie wiem co mam już robić.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Dotyczy: Bezsenność Nerwica Ataki paniki Agresja Psychiatria Psychologia Psychoterapia Emocje

Jaki lekarz będzie mógł postawić diagnozę?

Dzień dobry. Podejrzewam u siebie depresję połączoną z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi (nerwica natręctw). Nie wiem, do jakiego specjalisty powinnam się zgłosić w pierwszej kolejności, by uzyskać diagnozę - czy najpierw do psychiatry, a potem do psychoterapeuty, czy też może... Dzień dobry. Podejrzewam u siebie depresję połączoną z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi (nerwica natręctw). Nie wiem, do jakiego specjalisty powinnam się zgłosić w pierwszej kolejności, by uzyskać diagnozę - czy najpierw do psychiatry, a potem do psychoterapeuty, czy też może sam psychoterapeuta jest w stanie zdiagnozować wspomniane wyżej zaburzenia. Z góry dziękuję za odpowiedź.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bartosz Neska
Mgr Bartosz Neska
Dotyczy: Nerwica natręctw Depresja Nerwica Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Czy podczas ciąży mogę wziąć te leki na uspokojenie?

Mam bardzo stresujący czas co złe wpływa na mnie i moja ciąża (30tydzien) odczuwam somaty. Czy w razie ataku paniki mogę jednorazowo wziac mała dawkę afobamu albo hydroksyzyny?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Hanna Markiewicz
Mgr Hanna Markiewicz
Dotyczy: Ginekologia Ataki paniki Ciąża Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Czy taki lek byłby dla mnie wskazany?

Dzień dobry, Choruję na Hashimoto, insulinooporność oraz PCOS. Dodatkowo również na depresję i nerwicę. Chodzę na terapię i przyjmuję Servenon. Lek bardzo dobrze na mnie wpływa, bardzo mi pomógł. Niestety ostatnio moja terapia się "zagęszcza", przechodzę przez bolesne zmiany,... Dzień dobry, Choruję na Hashimoto, insulinooporność oraz PCOS. Dodatkowo również na depresję i nerwicę. Chodzę na terapię i przyjmuję Servenon. Lek bardzo dobrze na mnie wpływa, bardzo mi pomógł. Niestety ostatnio moja terapia się "zagęszcza", przechodzę przez bolesne zmiany, jestem nieco bardziej nerwowa. Mam jednak ogromny problem z kompulsywnymi zachowaniami - podjadanie wieczorem "aby zapełnić jakieś braki" , picie alkoholu i popalanie. Nie umiem zapanować nad szkodzeniem sobie. Słyszałam o leku Mysimba. Czy taki lek byłby dla mnie wskazany? Czy można go łączyć z Servenonem czy wykluczają się? Czy można go łączyć z Euthyroxem oraz metforminą?
odpowiada 1 ekspert:
Redakcja abcZdrowie
Redakcja abcZdrowie
Dotyczy: Depresja Zespół policystycznych jajników Choroba Hashimoto Nerwica Psychiatria Psychologia Psychoterapia Insulinooporność

Co mogą sugerować moje częste zawroty głowy?

Witam, od niedawna odczuwam częstę utrzymujące się zawroty głowy, powodują u mnie zakłopotanie i dziwne uczucię.. takiej nie wygody, uczucie zamieszania wewnątrz głowy, ciężko mi skupić wzrok na czym kolwiek podczas ich trwania tak jakby możg nie nadążał za... Witam, od niedawna odczuwam częstę utrzymujące się zawroty głowy, powodują u mnie zakłopotanie i dziwne uczucię.. takiej nie wygody, uczucie zamieszania wewnątrz głowy, ciężko mi skupić wzrok na czym kolwiek podczas ich trwania tak jakby możg nie nadążał za obrazem, zapytałem się partnerki czy mam ocząpląs ale powiedziała że oczy wyglądają wporządku, co ciekawe nie odczuwam przy nich braku równowagi, mogę podczas ich występowania bez problemu stać na jednej nodzę z zamkniętymi oczami lub chodzić po prostej linii. Mam zdjagnozowaną depresje, leczę się na żołądek (refluks) i jestem dość hipochondryczny, samo uczucię ich występowania mi doskwiera przez nie czuję się nie obecny. Boję się że to coś neurologicznego ale to jedyny objaw z tego
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Renata Dąbrowska-Jagieło
Mgr Renata Dąbrowska-Jagieło
Dotyczy: Neurologia Oczopląs Depresja Zawroty głowy Psychiatria Psychologia Psychoterapia Problemy z równowagą Żołądek Noga

Jak dać do zrozumienia rodzicom, że nie mogą mnie tak kontrolować?

Witam, długo zastanawiałam się, czy opisać tutaj swoją sytuację i biłam się z myślami. Mam problem od wielu lat z mamą, która nadmiernie chce mnie kontrolować. Zaczęło się dawno temu w latach szkolnych, gdzie bez problemu czytała moje pamiętniki, dzienniki,... Witam, długo zastanawiałam się, czy opisać tutaj swoją sytuację i biłam się z myślami. Mam problem od wielu lat z mamą, która nadmiernie chce mnie kontrolować. Zaczęło się dawno temu w latach szkolnych, gdzie bez problemu czytała moje pamiętniki, dzienniki, które były sekretem. Nierzadko wykorzystywała moje sekrety przeciwko mnie, wpędzając w poczucie winy. Nie mogłam chodzić na imprezy, a o późnych spotkaniach mogłam zapomnieć - nawet będąc już pełnoletnią. Obecnie mam 26 lat, stałą pracę, wykształcenie. Gdy tylko chcę wyrwać się spod jej kontroli słyszę, że całe życie mi poświęciła a ja jej teraz chcę odpłacić za to wszystko i ją zostawić. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że na co dzień jest dobrze. Życie komplikuje się tylko wtedy, gdy chcę coś zrobić po swojemu. Rodzice pomogli mi wyremontować mieszkanie, wszyscy mamy w tym wkład finansowy. Jednakże ciągle słyszę, że tylko oni za to zapłacili. Ojciec, który nigdy nie interesował się nami, życiem domowym, obowiązkami i opłatami nakręca dodatkowo mamę, że nic z tego mieszkania nie jest moje. Jest mi bardzo przykro, bo do dziś opłacam nadal kredyty. Nie rozumiem dlaczego oni tego nie widzą. Nie mogę do tego, teoretycznie swojego, mieszkania nikogo zaprosić, bez uprzedniego informowania mamy kto, o której i do której będzie. Sytuacja z dzisiaj po prostu mocno mnie zdołowała. Wyszłam od rodziców do siebie do domu, zaprosiłam w międzyczasie koleżankę. Nie informowałam mamy o tym, bo zaraz miała u mnie być i stwierdziłam, ze skoro i tak pól dnia spędziłam z rodzicami, to mogę mieć czas dla siebie. Gdy zadzwonił domofon zamarłam - moja mama za mną przyszła do mojego mieszkania. Gdy weszła poinformowałam ją, że zaraz będzie koleżanka i nie mam dla niej już czasu, chciałabym spędzić czas z rówieśnikiem. Mama rozpętała awanturę, dzwoniła do taty, by się mu pożalić. Mówiła, że chcę ją wyrzucić z jej mieszkania. Kłamała tacie przez telefon różne rzeczy - że ja się ich chcę wyrzec, że przywłaszczyłam sobie to mieszkanie a oni tyle pieniędzy w to włożyli i nie mają wstępu. Nie rozumiem tej sytuacji - oboje wiedzieli, że zależy mi na niezależności. Moje mieszkanie to było moje marzenie i jestem im bardzo wdzięczna za pomoc, jaką mi udzielili w tym zakresie. Jednak nie mogę w tym mieszkaniu swobodnie się czuć - nie mogę nikogo tutaj zaprosić. Ponadto nie wiem czy to normalne, ale moja mama także notorycznie wypisuje do mnie sms-y w trakcie spotkań, a jak nie odpisuję to dzwoni po kilkanaście razy. Gdy ostatecznie odbieram wprawia mnie w wyrzuty sumienia, że dostała ciśnienia przeze mnie. Wpada w histerię, robi awantury w domu. Mój ojciec, który niechętnie bierze udział w naszym życiu rodzinnym (kiedyś ciągle praca, po pracy telewizja i spanie - zero obowiązków, pojęcia o tym jakie są opłaty itp., zero wykonywania jakichkolwiek prac domowych typu sprzątanie odkurzanie; całymi dniami potrafi tylko leżeć) oczekuje chyba ode mnie, że będę mamą się ciągle zajmowała, rozmawiała i organizowała jej czas. Nie pamiętam, kiedy moi rodzice razem rozmawiali, gdzieś byli. Zawsze tato skupiał to wszystko na mnie, bym ja się mamą zajmowała. Ona nie ma koleżanek, a jak któraś chce ją zaprosić, to ona tłumaczy się wiecznie brakiem czasu. Odkąd z nimi nie mieszkam, gdy tylko jest awantura z mojego powodu, tato dzwoni do mnie, żeby mi "podziękować" za to, że mama ma przeze mnie ciśnienie a on musi teraz koło niej chodzić. Wielokrotnie już rozmawiałam z nimi, że nie mogą mnie tak ograniczać i w ten sposób traktować. Mówiłam, że boli mnie to zachowanie i oczekuję szacunku i traktowania jak osobę dorosłą. Mam wrażenie, że w myślach mnie wyśmiewają i uważają za gówniarę. Zastanawiam się teraz, czy powinnam się wyprowadzić z obecnego mieszkania, ale z drugiej strony jest mi bardzo żal. Tyle czasu włożyłam w to, aby wyglądało tak, jak wygląda, nie mówiąc już o poniesionych finansach. Chciałabym w końcu znaleźć znajomych, od których mama nie będzie mnie odciągała robiąc awantury. Chciałabym zrobić krok naprzód, ale nie wiem jak... Proszę o pomoc. PS. Rozważałam terapię, ale w obecnej sytuacji nie mam takich możliwości finansowych.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Dotyczy: Histeria Psychiatria Psychologia Psychoterapia Poczucie winy Konflikty w rodzinie

Czy często spotyka się taką fascynację wśród ludzi?

Dzień dobry Mam zdiagnozowany zespół Aspergera. Od dawna (około 22 lata) mam fiksacje na idealnie równą linię, wydaje mi się, że jest w niej coś nadzwyczajnego, wręcz nadprzyrodzonego i że jest doskonałym kształtem. Czy często spotyka się taką fascynację wśród ludzi?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Magdalena Klekotko
Mgr Magdalena Klekotko
Dotyczy: Zespół Aspergera Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Co znaczy moje zaburzenie?

Witam. Mam tak czasami jednorazowo na jakiś czas co podkreślam, mam nerwice lekową, pogorszyła się gdy tata zmarł, ostatnio zero ataków paniki i jest lepiej, ale czasami myśle ze nie jestem sobą a jakby moim tata czasami czuje ze zachowuje... Witam. Mam tak czasami jednorazowo na jakiś czas co podkreślam, mam nerwice lekową, pogorszyła się gdy tata zmarł, ostatnio zero ataków paniki i jest lepiej, ale czasami myśle ze nie jestem sobą a jakby moim tata czasami czuje ze zachowuje się jak on że czasem boje się czy to jestem ja czy jakoś on we mnie wnikł, może to spowodowane tęsknotą za nim i dodatkowo głównie to przez nerwice? Jak myślicie? Wiem ze nie wszyscy tak mogą mieć i nerwica może być tak ze są objawy które tylko jedna osoba na milion takie ma, od jakiegoś czasu myśle ze to może być jakby zaburzenie osobowości ale pewny nie jestem stad mój post by doświadczone osoby z was się wypowiedziały, miałem mieć spotkanie z psychologiem w piątek niestety przełożyła spotkanie
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Dotyczy: Nerwica Zaburzenia osobowości Ataki paniki Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Jak mogę pozbyć się tych koszmarów?

Dzień dobry od paru miesięcy miewam koszmary senne. Pojawiają sie niemal codziennie strasznie mnie ,,wybijają z rytmu". Biorę leki które przepisał mi psychiatra ,,Escitil" na agorafobie i nerwice, lecz wątpię że to przez leki. Czy da się pozbyć tych koszmarów?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bartosz Neska
Mgr Bartosz Neska
Dotyczy: Nerwica Psychiatria Psychologia Psychoterapia Senność Agorafobia

Czy powinniśmy zacząć osobne terapie?

Witam, mam 30lat od.ok 10 borykam się z poczuciem niskiej wartości i problemami z zaufaniem do innych. Byłam w 2 dłuższych związkach. W pierwszym, który trwał od 2 liceum a partner mnie zdradzał, i w drugim gdzie partner był nałogowym... Witam, mam 30lat od.ok 10 borykam się z poczuciem niskiej wartości i problemami z zaufaniem do innych. Byłam w 2 dłuższych związkach. W pierwszym, który trwał od 2 liceum a partner mnie zdradzał, i w drugim gdzie partner był nałogowym kłamcą (w tym temacie nawet skorzystaliśmy w terapii dla par jednak postanowiliśmy się rozstać). Obecnie jestem w związku od 2,5 roku. Związek do wczoraj wydawał się być idealny. Jednak okazało się, że mój partner "kolekcjonuje" zdjęcia innych kobiet (jest ich 8). Są to konkretne kobiety: celebrytki, trenerski, gwiazdy porno. Podejrzewałam o to partnera, ale do tej pory zaprzeczał. Robi to kompulsywnie tłumacząc, że musi to robić, bo to mu pomaga jak "mycie rąk" u osób z nerwicą. Najbardziej boli mnie kłamstwo, że pytany o to mówił, że tego nie robi. Moje poczucie wartości i samoocena sięgnęły dna. Jak sobie z tym poradzić? I znowu mu zaufać? Czy powinniśmy zacząć osobne terapię, czy terapię dla par?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Dotyczy: Nerwica Psychoterapia par i małżeństw Psychologia Psychoterapia Rozstanie Samoocena

Kiedy leki zaczną działać na mojego syna?

Od 2 czerwca br. syn 14 lat ma przepisany lek Asentra po stwierdzeniu depresji przez psychiatrę. Zaczynał od 1/4 tabletki, stopniowo zwiększając do półtora tabletki. Od 9 lipca przyjmuje już maksymalną ilosc 1,5 dawki tabletki Asentra. Chciałam się zapytać kiedy... Od 2 czerwca br. syn 14 lat ma przepisany lek Asentra po stwierdzeniu depresji przez psychiatrę. Zaczynał od 1/4 tabletki, stopniowo zwiększając do półtora tabletki. Od 9 lipca przyjmuje już maksymalną ilosc 1,5 dawki tabletki Asentra. Chciałam się zapytać kiedy lek zacznie działać, czy to normalne że jeszcze nie działa, a jest wręcz jeszcze gorzej. Syn nie jest w stanie nic zrobić, nawet nie ma ochoty umyć się, ma problem ze snem, potrafi nie spać cała noc. Jedynie gra na komputerze lub patrzy w komórkę. Najgorsze jest to że ma cały czas myśli samobójcze.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Alicja Maria Jankowska
Mgr Alicja Maria Jankowska
Dotyczy: Depresja Zaburzenia snu Pediatria Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze Dziecko

Czy w tej sytuacji powinienem ponownie udać się na wizytę do psychoterapeuty lub psychologa?

Dzień dobry. Mam 19 lat i moim problemem jest uczucie niespełnienia. Od gimazjum, a napewno przez 3 lata technikum codziennie doskwiera mi silny stres, gdy mam iść do szkoły oraz w szkolę. Nie stresuję się testami ani nauczycielami, tylko ludźmi.... Dzień dobry. Mam 19 lat i moim problemem jest uczucie niespełnienia. Od gimazjum, a napewno przez 3 lata technikum codziennie doskwiera mi silny stres, gdy mam iść do szkoły oraz w szkolę. Nie stresuję się testami ani nauczycielami, tylko ludźmi. Czuję się niespełniony, ponieważ przez te 6 lat nie zagadywałem za bardzo do dziewczyn, które mi się podobały. Aktualnie nie mam żadnej zajawki i przez ponad rok, większość czasu w dniu albo nawet przez cały dzień mam uczucie beznadzieji. Uczucie beznadzieji, ponieważ wszystko co robię, robię na siłę. Wyjście z rodziną na basen, chodzenie na boisko, ćwiczenie siłowo ciężarami, jazda na rowerze, wychodzenie do ludzi, wyjście na siatkówkę do nieznajomych na plażę. Po wykonywaniu tych rzeczy ja i tak wpadam w poczucie beznadzieji i w doła. Jak coś robię, to jest źle, jak nic nie robię to też jest źle. Poprostu nie wiem co zrobić, żeby poczuć się dobrze. Musze wypełnić swoje jakieś braki z przeszłości albo się czymś szczerze zainteresować. Mam do siebie żal, że przez te kilka lat nie udało mi się poprawić swojego nastroju ducha. Jak idę gdzieś na boisko, to zawsze mam w głowie, że to nie jest raczej to, czego chcę, ja chciałbym już jakieś dziewczyny bajerować. Jestem totalnie niespełniony w tym obszarze i mam wrażenie, że wszystko co nie jest z tym związane, będzie robione na siłę. Jak przechodzi jakaś fajna dziewczyny na ulicy naprzeciwko mnie, to zawsze psuje mi się humor, gdy do niej nie podejdę. Czuję się wtedy źle, bo mam wrażenie, że straciłem coś, co mogło wpłynąć pozytywnie na moje życie. Mam nadzieję, że chociaż trochę jest to zrozumiałe, co napisałem. Prooszę o pomoc. A i chodziłem do psychoterapeuty i psychologa, ale póki co nie mogę się zdecydować, czy iść znów, bo ostatnio to też zrobiłem na siłę, żeby tylko robić coś w kierunku pomocy sobie i na spotkaniu online chciałem, żeby się ono jak najszybciej zakończyło. Więc póki są wakacje, to spotkania odpadają, może pójdę w roku szkolnym, gdy nadal ten silny stres będzie mnie męczył.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bartosz Neska
Mgr Bartosz Neska
Dotyczy: Stres Psychologia Psychoterapia Siatkówka Jazda na rowerze Turystyka

Z jakim lekarzem muszę omówić ten problem?

Jeszcze do niedawna miałem problem z przedwczesnym wytryskiem i orgazmem. W przypadku masturbacji, lub seksu oralnego nie stanowiło to, aż tak wielkiego problemu, ponieważ mogłem kontrolować intensywność stymulacji. Natomiast w przypadku seksu analnego wystarczyły dosłownie 3 lub 4 ruchy... Jeszcze do niedawna miałem problem z przedwczesnym wytryskiem i orgazmem. W przypadku masturbacji, lub seksu oralnego nie stanowiło to, aż tak wielkiego problemu, ponieważ mogłem kontrolować intensywność stymulacji. Natomiast w przypadku seksu analnego wystarczyły dosłownie 3 lub 4 ruchy frykcyjne, abym osiągnął orgazm i wytrysk. W związku z tym wykształcił się we mnie wstyd i dlatego w przypadku seksu analnego przyjmuję rolę pasywną. W połowie marca rozpocząłem leczenie psychiatryczne, ale z zupełnie innego powodu - depresji i problemów nerwowo lękowych. Mój lekarz stopniowo zwiększał mi dawkowanie leków i dodawał nowe. Obecnie przyjmuję Zoloft 2x100 mg rano, Pregabalin 150 mg rano i tyle samo wieczorem, Ketrel 25 mg wieczorem i doraźnie (w sytuacjach ekstremalnych) Xanax, od 0,25 mg, do maksymalnie 0,75 mg. Uczęszczam również na psychoterapię. Mój stan zdrowia uległ znacznej poprawie, ale problem z przedwczesnym orgazmem i wytryskiem ustąpił, tylko mam wrażenie, że aż za bardzo. Teraz potrzebuję zdecydowanie silniejszej i dłuższej stymulacji, aby osiągnąć orgazm i wytrysk. Zastanawiam się, czy może to być uboczny skutek mojego leczenia psychiatrycznego i psychoterapii? Martwi mnie też właśnie to, że wręcz trudno mi osiągnąć orgazm. Gdy np. się masturbuję, to ostatecznie osiągam orgazm, ale jest to męczące z powodu konieczności poświęcenia dużej ilości czasu i większej intensywności stymulacji. Nie miałem ostatnio okazji uprawiać seksu z partnerem, więc nie wiem, jak by to wyglądało, gdybym tym spróbował seksu analnego, ale tym razem jako strona aktywna. Zdaję sobie sprawę, że nie uzyskam tu diagnozy, ale poproszę o podpowiedź, lekarz jakiej specjalizacji byłby właściwy, abym mógł omówić ten problem?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Alicja Maria Jankowska
Mgr Alicja Maria Jankowska
Dotyczy: Depresja Problemy z orgazmem Seksuologia Psychoterapia Leczenie psychiatryczne Seks Seks oralny Seks analny Masturbacja Orgazm

Czy to może być nerwica u 29-latki?

Od roku bardzo często się denerwuje, wystarczy że ktoś zwróci mi uwagę, czy przyjdę z pracy a czeka mnie sterta zmywania, sprzątania prania to już wewnętrznie mnie trzesie, jestem zła aż ręce czasami mi się trzęsą ze złości, wstając rano... Od roku bardzo często się denerwuje, wystarczy że ktoś zwróci mi uwagę, czy przyjdę z pracy a czeka mnie sterta zmywania, sprzątania prania to już wewnętrznie mnie trzesie, jestem zła aż ręce czasami mi się trzęsą ze złości, wstając rano przeraża mnie fakt ze znów trzeba wstać zaprowadzić dziecko do przedszkola iść do pracy, a po pracy znów to samo zakupy, obiad, sprzątanie itp. Jest to codzienne życie ale co mi jest że nie umiem na spokojnie tego zaakceptować, przeraża mnie to, czasem chce zamknąć się i beczeć. Każdy coś planuje po pracy czy na weekend a mnie denerwuje że braknie mi czasu żeby iść z dzieckiem na spacer czy w wolny weekend zamiast jechać nad jezioro to muszę ogarnąć dom po prasowac popać czy przygotować obiad czy dziecko na kolejny dzień do przedszkola. Czy to jest brak jakiś witamin, czy jakaś nerwica czy po prostu zmęczeni e-learningu one by tyle nie trzymało tak myślę. Fakt dla siebie czasu nie mam, żeby iść na siłownię czy wyjść ze znajomymi gdzieś się spotkać. Czy i jakie zrobić badania? Gdzie szukać pomocy?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bartosz Neska
Mgr Bartosz Neska
Dotyczy: Drżenie rąk Nerwica Interna Psychiatria Psychologia Psychoterapia Siłownia

Czy da się wyjść x tego stanu psychicznego?

Witam od 5 lat zmagam się z nerwicą. Od grudnia po traumatycznej dla mnie sytuacji z którą nie mogłam sobie poradzić przestałam wychodzić z domu lub uczestniczyć w rozmowach z innymi ludźmi, byłam tylko ja i moje myśli ,,zamknięte... Witam od 5 lat zmagam się z nerwicą. Od grudnia po traumatycznej dla mnie sytuacji z którą nie mogłam sobie poradzić przestałam wychodzić z domu lub uczestniczyć w rozmowach z innymi ludźmi, byłam tylko ja i moje myśli ,,zamknięte w czterech ścianach". Przez te kilka miesięcy nie mogłam przestać myśleć o niczym niż o tej sytuacji, która mnie zjadała od środka. Wkońcu w marcu przestałam myśleć o tym zdarzeniu. Zaczęłam czuć się okej. Lecz aż do teraz boję sie wychodzić do sklepu czy na dwór sama, mam uczucie niepokoju, trzęse się i mam uczucie jakbym miała upaść oraz mam zawroty głowy i jakby mój wzrok ,,widział wszytsko z bliska". Także mam uczucie, że nic nie jest realne. Pare tygodni temu dostałam leki od psychitry Escitil. Polepszył on trochę sytuacje, lecz czasami dalej występują te lęki przed wyjściem. Czy da się wyjść z tego stanu?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Hanna Markiewicz
Mgr Hanna Markiewicz
Dotyczy: Lęk Zawroty głowy Nerwica Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Czy jest jakiś sposób na pozbycie się tego odczucia przy Zespole Aspargera?

Dzień dobry mam zdiagnozowany zespół Aspergera. od około 9 roku życia mam fiksacje na idealnie równą linie, którą uważam za formę doskonałą. ta fiksacja towarzyszy mi z przerwami do dzisiaj. inne moje fiksacje się zmieniały i nie są uciążliwe, ta... Dzień dobry mam zdiagnozowany zespół Aspergera. od około 9 roku życia mam fiksacje na idealnie równą linie, którą uważam za formę doskonałą. ta fiksacja towarzyszy mi z przerwami do dzisiaj. inne moje fiksacje się zmieniały i nie są uciążliwe, ta nieraz doprowadza mnie do poczucia inności i bycia niezrozumianym. Czy jest jakiś sposób pozbycia się tej fiksacji ?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Magdalena Klekotko
Mgr Magdalena Klekotko
Dotyczy: Zespół Aspergera Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Co zrobić, żeby to kłucie minęło?

Obudziłam się dziś z kłującym bólem przy głębszym wdychaniu powietrza z lewej strony tułowia, a konkretnie w dole łopatki i pod piersią, przez chwilę czułam go też w ramieniu (w tym krótkim odcinku między szyją a barkiem), mam wrażenie jakby... Obudziłam się dziś z kłującym bólem przy głębszym wdychaniu powietrza z lewej strony tułowia, a konkretnie w dole łopatki i pod piersią, przez chwilę czułam go też w ramieniu (w tym krótkim odcinku między szyją a barkiem), mam wrażenie jakby ten ból koncentrował się w mięśniach/kościach aniżeli w jakimś narządzie. Miewałam już w przeszłości takie bóle, ale nigdy się z takimi nie budziłam ani nie trwały one tak długo, zwykle łapały mnie od razu gdy sobie siedziałam i przechodziły po wstaniu, wygięciu ciała w jakimś kierunku i uciskaniu miejsca bólu. Tym razem to nie pomogło. Na codzień mam mało ruchu i siedzę z pochyloną głową z niewyprostowanymi plecami, borykam się też z utrudnionym oddychaniem (stąd potrzeba częstych głębokich oddechów), które mogą się brać z nerwicy, którą się u mnie podejrzewa, mam też prawdopodobnie depresję (stąd siedzący tryb życia i nie dbanie o siebie). Od kilku dni mam też zatwardzenie, ale nie wiem czy ten skurcz może być od tego, bo nie pamiętam czy w przeszłości miewałam takie bóle gdy też miałam taką dolegliwość, poza tym wydaje mi się że w takim przypadku ból byłby umiejscowiony niżej, w okolicy jelit. Kilka dni temu musiałam przejść pieszo dłuższy dystans i zawsze się bardzo męczę w takich okolicznościach, dzień po tym się trochę podziębiłam, ale nie wiem czy ten ból może mieć coś z tym wspólnego. Czy mogę coś zrobić, żeby to kłucie zniknęło? Skąd może się ono brać? Co powinnam zrobić gdy nie przejdzie i czy mam coś z tym robić gdy przejdzie?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Dotyczy: Depresja Nerwica Interna Psychiatria Psychologia Psychoterapia Bóle mięśni Ból kości

Czy powrót do minimalnej dawki tego leku byłby dobrym pomysłem?

Pół roku temu po konsultacji psychiatrycznej odstawiłem fluoksetynę. Brałem ją 5 lat. Wiem, że znacznie za długo. Od 3 lat jestem również niepijącym alkoholikiem. Mimo to przebywałem z osobami spożywającymi alkohol i inne używki. W zasadzie poza kilkoma przypadkami... Pół roku temu po konsultacji psychiatrycznej odstawiłem fluoksetynę. Brałem ją 5 lat. Wiem, że znacznie za długo. Od 3 lat jestem również niepijącym alkoholikiem. Mimo to przebywałem z osobami spożywającymi alkohol i inne używki. W zasadzie poza kilkoma przypadkami moje towarzystwo to osoby uzależnione. Byłem w związku od listopada zeszłego roku do połowy lipca tego roku. Czyli jakiś miesiąc temu się rozstałem. Od tego czasu praktycznie codziennie płaczę. Po płaczu przychodzi ulga. Patrząc z perspektywy na to, co działo się przez czas, kiedy nie przyjmuję żadnych tabletek, to mam wrażenie, że miałem coraz gorszy kontakt ze sobą i z innymi. Niby byłem wesoły, ale jakby w amoku. Podczas ostatnich kłótni ze swoją partnerką nie krzyczałem ani nie wyzywałem, jednak w ogóle nie myślałem nad tym, co mówie. Mniej więcej od tego czasu bardzo słabo sypiam, apetyt mniej więcej wrócił. Po rozstaniu poczułem, że coś jest ze mna nie tak i, po obejrzeniu iluś filmików na youtube, postanowiłem wybrać się do psychoterapeuty. Zacząłem podejrzewać się o narcyzm czy inne zaburzenia osobowości. Póki co niewiele się dowiedziałem. Czuję ulgę po rozmowie i staram się być dla siebie łagodny, jednak te regularne płakanie i myśli, że jestem mało warty bardzo mnie męczą. Zastanawiam się nad powrotem do minimalnej dawki fluoksetyny. Obawiam się, że bez tego może być coraz gorzej. Gdzieś tam powtarzam sobie, że podjąłem dobre kroki po rozstaniu, że trzeba było sporo odwagi, żeby iść do psychoterapeuty, nie pisać do byłej partnerki. Nie zarzuciłem też sportu, za to zacząłem medytować. Wychodzę do ludzi i nawet jakoś bardziej ich dostrzegam. Niestety, wciąż mam huśtawki nastrojów, a bardzo nie chcę popaść w taką głęboką depresje.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Karolina Jankowska-Frej
Mgr Karolina Jankowska-Frej
Dotyczy: Depresja Zaburzenia osobowości Uzależnienie od alkoholu Uzależnienia Zaburzenia nastroju Psychologia Psychoterapia Konsultacje psychiatryczne Rozstanie Sport

Jak stopniowo zmniejszać dawkę?

Dzień dobry, Ja również przyjmuję zolpidem, ale w dawkach eksemalnych. Na przestrzeni około 8 lat uzależnienie, niczym 'cichy zabójca' rozwinęło się do 50-60 tabletek dziennie. W tym czasie pracowałam w korporacjach od dużym stresem i presją. Rzecz jasna wszystko... Dzień dobry, Ja również przyjmuję zolpidem, ale w dawkach eksemalnych. Na przestrzeni około 8 lat uzależnienie, niczym 'cichy zabójca' rozwinęło się do 50-60 tabletek dziennie. W tym czasie pracowałam w korporacjach od dużym stresem i presją. Rzecz jasna wszystko to straciłam, pracę, przyjaciół, zdolność prowadzenia samochodu, uczenia się, choć tuż po studiach zapowiadałam się na osobę dumną z siebie (może innych też), ale przede wszystkim siebie. Kilkakrotny detoks w szpitalu nie przynosił skutku, po opuszczeniu szpitala, jeszcze tego samego dnia kupowałam i żeby zapomnieć o szpitalnej traumie, coraz szybciej dochodziłam do ekstremalnych dawek. To samo działo się po opuszczeniu ośrodka. Jestem w terapii, ale ponieważ cały czas ogarnięta myślą, czy starczy, czy nie, co zrobić jak kontrolować, nie mam już swojego życia. Jestem w terapii i pod opieką doktora psychiatry, ale zdarzają mi się podknięcia, kiedy kilka dni (ciąg lekowy) biorę ich za dużo i potem brak. Moje pytanie jest takie, jak szybko można bezpiecznie zejść z zolpidemu? To znaczy, mając np. 30 tabletek, a biorąc wcześniej 50, czy mogę w warunkach domowych, bez napadu padaczkowego zredukować liczbę tabletek z 30 do 1-2? Stopniowo. Jak stopniowo: 8-6-5-4-3-2-2? do tego mam Pregabalinę 2x150mg i lamotryginę 2x200mg. Wielką rolę odgrywa dla mnie sport - bieganie.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Katarzyna Pigulska
Mgr Katarzyna Pigulska
Dotyczy: Stres Uzależnienia Trauma Psychiatria Psychologia Psychoterapia Bieganie Sport

Czy są to objawy jakiejś choroby psychicznej?

Dzień dobry. Mam problem z partnerem. Odkąd pamiętam uważa, że jest nieskazitelny, a o każdym wokół wyraża się niepochlebnie. Nie znam osoby w jego środowisku o której powiedziałby coś dobrego. Najgorsze jest to, że potrafi obmawiac nawet mnie do obcych... Dzień dobry. Mam problem z partnerem. Odkąd pamiętam uważa, że jest nieskazitelny, a o każdym wokół wyraża się niepochlebnie. Nie znam osoby w jego środowisku o której powiedziałby coś dobrego. Najgorsze jest to, że potrafi obmawiac nawet mnie do obcych osób. Przypisuje mi chorobę psychiczną, podczas gdy ja cierpię na zaburzenia lękowe, opowiada sytuację, które miejsca nie miały, koloryzuje wszystko tak, żeby każdy uważał, że jest biedny, poszkodowany i się nad nim użalał. Wieczorami nadużywa alkoholu i ma swój świat. Wtedy najczęściej przesiaduje sam, po czym idzie spać. Zauważyłam, że nie przyjmuje krytyki. Nawet tej konstruktywnej, a winni są wszyscy tylko nie on. W towarzystwie wystawia mnie na pierwszy plan i stroi sobie przykre żarty z mojej osoby. Wielokrotnie upominałam, że sobie tego nie życzę. Gdy zrobił że mnie osoba chora psychicznie, a cała sytuacja ujrzała światło dzienne to wieczorem po dopiciu piw założył bluzę i wyszedł. Jakiś czas go nie było, więc wyszłam za nim.Wypuscil z ręki sznurek, Nie wiem, czy chciał się powiesić, czy też usiłował wzbudzić we mnie poczucie winy. Co ja mogę z nim zrobi? Czy to jest jakieś zaburzenie, czy już choroba psychiczna. W jego rodzinie nikt nie choruje.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Mgr Małgorzata Ziółkowska
Dotyczy: Nerwica Konflikty w związku Psychiatria Psychologia Psychoterapia Poczucie winy

Popularne tematy

Zaburzenia depresyjne • Wsparcie w niepłodności • Dystymia • Uzależnienie od leków • Zaburzenia lękowe • Badanie psychiatryczne • Zespoły urojeniowe i otępienie • Anoreksja • Uzależnienie od zakupów • Zaburzenia psychosomatyczne • Psychoza • Natrętne myśli • Psychoterapia dzieci • Uzależnienie od papierosów • Omamy • Zaburzenia zachowania • Uzależnienie od leków uspokajających i nasennych • Nerwica natręctw • Zaburzenia rozwoju • Zaburzenia osobowości • Zaburzenia adaptacyjne • Uzależnienie od seksu • Hipochondria • Trauma
Patronaty
Zdrowie
Dziecko
Psychologia
Newsy
Ważne tematy