Witam. Mam 16 lat, jestem uczennicą 1. klasy Liceum Ogólnokształcącego i chyba mam mały problem. Otóż: od kilku miesięcy nie mogę uwolnić się od panicznego lęku przed przytyciem, wskutek czego wciąż chudnę. Mam 174 cm wzrostu i ważę 57 kg. Wiem, że moja waga najzupełniej mieści się w normie i nie chcę już chudnąć, jednak nie potrafię skomponować diety w ten sposób, aby jednocześnie nie przytyć, ponieważ sama myśl o przybraniu na wadze napełnia mnie odrazą i sprawia, że chce mi się płakać.

Nie rozmawiam o tym z mamą, bo boję się, że uzna mnie za osobę próżną, która zamiast skupić się całkowicie na nauce, zajmuje się tak błahym tematem jak własny wygląd. Mój jadłospis jest dość ubogi i mało zróżnicowany, przez co zaczyna mi brakować różnych witamin i mikroelementów, co objawia się m.in. szarą cerą, zajadami w kącikach ust. Bardzo proszę o radę - jak powinnam prawidłowo się odżywiać, aby dostarczyć organizmowi wszystkich potrzebnych składników i jednocześnie nie doprowadzić do zamienienia ich w tkankę tłuszczową? Dodam jeszcze tylko, że nie uprawiam wyczynowo żadnego sportu, ale zużywam sporo energii podczas nauki. Z góry serdecznie dziękuję za pomoc!

Witam! Mam 32 lata, 170 cm wzrostu, waga 57-59 kg, jestm kobietą. Pracuję w biurze, do pracy chodzę piechotą, 2 razy w tygodniu uczęszczam na zajęcia fitness, w domu staram się także poćwiczyć ok. 15 minut. Nie wiem, czy moje menu jest prawidłowe, ponieważ mam często "napady" na słodycze, chleb, żółty ser. Ok. 5:30- 6:30 piję kawę z mlekiem 2%, jem śniadanie: płatki z jogurtem naturalnym i owoc lub kromkę chleba razowego z 2 plastrami wędliny drobiowej, 1-2 rzodkiewki, ogórek kiszony oraz 100 g sera chudego. Ok. 9:30-10:00 jem kanapkę (2 kromki) z pieczywa żytniego z wędliną drobiową (2 plastry), sezonowe warzywo lub bułka sojowa z twarogiem naturalnym z sezonowym warzywem. Ok. 13:00 piję 200-250 g jogurtu naturalnego/lub naturalny +owocowy, jabłko. Ok. 16:00 obiad - zupa (z makaronem, ryżem lub kaszą, gotowanym kurczakiem) lub II danie typu leczo, porcja mięsa, ryba z ziemniakami, ryżem lub makaronem, surówka. Ok. 19:00 lekka kolacja (kromka pieczywa chrupkiego z kefirem lub jogurt z ziarnami lub ryba w galarecie). W ciągu dnia piję herbaty ziołowe typu pokrzywa, rumianek, herbatę zieloną i wodę.

Proszę o opinię, czy dostarczam odpowiednią ilość poszczególnych pokarmów? Charakter pracy pozwala na jeden posiłek w postaci kanapki, a jogurt czy kefir musi być w wersji do picia. Jak walczyć z apetytem na słodycze - jeść raz w tygodniu, zrezygnować w ogóle? Pozdrawiam.

Witam! Mam 14 lat.Miesiączkuje od ponad roku, od 2 miesięcy pije herbate czerwoną ok 3-ech szklanek dziennie.Oczywiście w stosowaniu miałam czasem tygodniową lub dłuższa przerwe. Wczoraj miałam dostać planowany okres zamiast krwi pojawiła sie brązowa wydzilina z małą ilością krwi.Czy jest to skutek uboczny stosowania czerwonej herbaty?Wiem że takie pytania to raczej do ginekologa ale proszę o rade dietetyka.Będe bardzo wdzieczna za szybką odpowiedz bardzo się boję o swój okres.

Mam 14 lat i od roku mam duże problemy z jedzeniem. Zaczęło się tak jak u większości, tym, że chciałam schudnąć - miałam 62 kg i 166 cm wzrostu. Ograniczyłam jedzenie, dużo ćwiczyłam itp. Z czasem jednak zauważylam, że jetem za chuda (45 kg) i po rozmowie z mamą poszłam do kilku psychologów. I to był błąd, gdyż powinnam iść do dietetyka (bo cały czas jadłam wszystko, tylko bardzo mało i nie wiedziałam jak wyjść z diety). Żaden psycholog mi nie pomógł, nie powiedział, jak mam jeść, żeby już nie chudnąć, ale żeby też nie przytyć do poprzedniej wagi. Ostatni raz byłam u psycholog, która wpisała mnie na tzw. oddział otwarty dla osób z problemami żywieniowymi. Zgodziłam się, gdyż miałam nadzieję, że wytłumaczą mi w końcu, jak je człowiek bez problemów - cały czas do tego dążę. Niestety, to był odział, na którym były osoby trochę niebezpieczne. Wytrzymałam tam 2 dni, a potem mama powiedziała, że to tylko wszystko pogarsza i już nigdy ze mną nie pódzie do nikogo.

Potem zaczęłam jeść wiecej, ale to się przerodziło w nałóg. Zaczęłam co prawda jeść więcej tłuszczy i rzeczy, które ograniczałam, ale jedzenie przerodziło się w moją rozrywkę. Nie mam co robić, to robię stos kanapek, ale zamiast je zjeść, ja przeżuwam je i wypluwam. Wiem, że to, co robię, jest złe. I właściwie w niczym mi to nie pomogło, ponieważ w ciągu ostatnich 2 miesięcy przytyłam ponad 10 kg. Potrafię tak przeżuwać nawet cały bochen chleba i żałuję, że kiedykolwiek zaczełam ''zabawę'' z dietami.

Myślę, że mam spowolniony metabolizm, i mimo tego jak postępuję z jedzeniem, codziennie jem śniadanie, obiad i kolację, gdyż nie chcę jeść tak mało jak przy 45 kg. Wiem, że najlepsze byłoby znalezienie jakiegoś zajęcia, by nie myśleć o jedzeniu i jeść tylko 4-5 posiłków, nie podjadać itp. Ale nie potrafię. Nie wiem, jak wrócić do normalności, a bardzo tego chcę, ponieważ wiem, że to, co robię jest pewnego rodzaju brakiem szacunku do samego siebie.

Jestem dziewczyną i mam 14 lat. Ważę 48 kg przy wzroście 167 cm. Dziesięć miesięcy temu zaczęłam się odchudzać. Jadłam dziennie 1200 kalorii i dużo ćwiczyłam (i nadal ćwiczę). Teraz jestem zadowolona z mojej wagi i ciała. Nie chcę więcej chudnąć. Więc co mam jeść i ile, abym nie przytyła ani nie schudła. Proszę o pomoc.