Myśli samobójcze - Pytania do specjalistów, strona 2

Czy jest możliwość, że mam anoreksję?

Dzień dobry, mam 18 lat i od minimum 4 zmagam się z zaburzeniami odżywiania. Zaczęło się to od objawów depresyjnych, przez co po prostu nie byłam głodna, aż przerodziło się w celowe Głodówki i strach przed jedzeniem. Liczę kalorie...

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Małgorzata Ziółkowska

Dotyczy: Anemia Anoreksja Zaburzenia odżywiania Niedowaga Dietetyka Psychologia Myśli samobójcze Cykl miesiączkowy Żywienie Żelazo

Jak mam poradzić sobie po rozstaniu z żoną?

Witam, mam 46lat i od 2020 roku borykam się z rozstaniem z żoną która odeszła z dnia na dzień. Byliśmy małżeństwem 22 lata mamy 2 dzieci. Kocham ją bardzo nadal. Odkąd odeszła mam chyba depresję,3 pruby samobójcze, brak chęci do...

odpowiada 1 ekspert:

Lek. Karol Gołębiewski

Dotyczy: Depresja Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze Rozstanie Małżeństwo

Czy to moja wina, że doszło do tej sytuacji?

Witam. Poznałam chłopaka 30 letniego, tuż po niedługim czasie bycia razem (jak dobrze pamiętam 4 tyg) chciał dziecka, powiedziałam że nie i idę po antykoncepcję, wstał, rozwalił telefon o podłogę i nalykal się duzo tabletek. Ja się wystraszyłam ponieważ mój... Witam. Poznałam chłopaka 30 letniego, tuż po niedługim czasie bycia razem (jak dobrze pamiętam 4 tyg) chciał dziecka, powiedziałam że nie i idę po antykoncepcję, wstał, rozwalił telefon o podłogę i nalykal się duzo tabletek. Ja się wystraszyłam ponieważ mój brat również kiedyś popełnił samobójstwo. Powiedziałam że jak mu się coś nie podoba to ma się wyprowadzić bo też szybko namówiłam go aby zamieszkał u mnie. Kłóciliśmy się codziennie i codziennie słyszałam, jak mnie zostawisz to się zabije, nie mam po co żyć bez ciebie, jak wrócisz z pracy to zostaw dzieci u mamy bo lepiej aby tego widoku nie widziały, ciekawe czy przeżyje jak skoczę z balkonu, ciągle był temat samobójstwa. Później wziął żyletki i chciał pociąć sobie żyły gdzie dzięki własnej siostrze tego nie zrobił i kazał jej spakować swoje rzeczy ode mnie. Później przychodził non stop pukał w drzwi, dzwonił na domofon i uciekał, zaklejał mi wizjer w drzwiach taśma, płakał prosił o zaufanie a ja prosiłam o czas aby choć trochę mu zaufac. I tak płakał codziennie. O próbach samobójczych dwóch wiedziała jego rodzina ale ciągle wychodziło że mam z nim być bo się zakochał, że po co go wzięłam jak teraz go nie chce. Mówiłam mu o psychologu ale twierdził że nie pójdzie bo psycholog będzie kazał mu się odkochać a on nie chce. Mówił że kiedyś był zakochany i dziewczyna go zdradziła z jego przyjacielem i się wtedy już załamał. Koniec końców zadzwonił do mnie powiedział że ktoś mu powiedział że ja mam jakiś romans co było nie prawda bo ja go ciągle do domu wpuszczalam no i życzył mi dziecka z tym kimś no i po rozłączeniu odebrał sobie życie. Oczywiście obwiniana jestem ja bo się z nim wyzywalam ciągle i telefonicznie i smsowo, że niby to ja go zniszczyłam psychicznie tymi smsami że jest taki siaki i owaki, on równiez mnie wyzywal ciągle że kogoś mam skoro nie miałam i nadal nie mam. Jaka jest opinia psychologa? Czy ja poznałam go już z depresją? Czy pomimo szantażów powinnam z nim być? Czyja jest wina takiego jego zachowania od samego początku? Proszę o specjalistyczna odp.

odpowiada 2 ekspertów:

Mgr Marek Lisowski

Redakcja abcZdrowie

Dotyczy: Mania Depresja Badanie psychiatryczne Trudności w komunikacji par Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze Zdrada w związku

Dlaczego mam takie objawy podczas leczenia?

Od 3 lat odkąd też leczę się psychiatrycznie odczuwam jakbym była pod wpływem alkoholu - np.: widzę niewyraźnie, podwójnie, otoczenie odbieram jakby z daleka, ogłuszona, otumaniona. Czuję też wtedy wiele razy obniżenie nastroju, nerwy, miewam wtedy także czarne myśli, czyli...

odpowiada 1 ekspert:

Lek. Karol Gołębiewski

Dotyczy: Depresja Nerwica Psychoza Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze

Jak pozbyć się tej samotności?

Witam. Nie wiem od czego zacząć więc może się przedstawię. Mam 18 lat i jestem całkowicie samotny. Nie mam żadnych znajomych, ponad to mam ciągle zły nastrój i złe myśli. Właściwie to leżę całymi dniami i nic nie robię, na... Witam. Nie wiem od czego zacząć więc może się przedstawię. Mam 18 lat i jestem całkowicie samotny. Nie mam żadnych znajomych, ponad to mam ciągle zły nastrój i złe myśli. Właściwie to leżę całymi dniami i nic nie robię, na nic nie mam ochoty. Nawet nie mam energii na moje zainteresowania, o ile one nimi są. Jest to dla mnie bardzo duży problem, ponieważ to tylko potęguje moje problemy. Czuję się beznadziejnie i z każdym kolejnym dniem utwierdzam się w tym przekonaniu bo nic nie robię i nie rozwijam się w żadnej z dziedzin. Ciągle żyję przeszłością. Czuję się jakbym był w jakimś transie, z którego nie mogę wyjść. Napisałem że jestem samotny. Chodzi mi o ludzi spoza rodziny. Mam bardzo dobry kontakt z rodzicami, ale nie mam i nigdy nie miałem żadnych znajomych, a przyjaciół to już na pewno. Nie rozmawiałem o tym nigdy dokładnie z rodzicami, z resztą nie chcę ich tym zamartwiać, wystarczy im już problemów z którymi muszą się borykać. Czuję, że nie jestem w stanie odnaleźć się w dzisiejszym społeczeństwie, czuję się "wyalienowany" i osamotniony. Miałem w przeszłości myśli samobójcze, ale nie robiłem na to większych przymiarek. Puki co mam jeszcze energię na samo egzystowanie, jednak uważam że to wszystko na dłuższą metę nie ma sensu i dlatego szukam rozpaczliwie pomocy. Jak chodzi o moje problemy z ludzmi, to mam też takie dziwne coś co jeszcze dodatkowo utrudnia mi ich poznawanie. Mianowicie nie potrafię złapać i utrzymać kontaktu wzrokowego. Jest to dla mnie bardzo trudne i czuję się bardzo dziwnie i nie komfortowo kiedy muszę komuś obcemu spojrzeć w twarz. Jestem z pewnością introwertykiem i w grupach w których są same obce osoby czuję się bardzo źle, szczególne jeśli są to osoby z mojego rocznika. Wolę raczej towarzystwo osób starszych, tam się trochę lepiej odnajduje. Trochę skaczę z kwiatka na kwiatek ale bardzo ciężko mi jest to wszystko zebrać w głowie do kupy. Ogólnie to te moje problemy zaczęły się jakoś 7 lat temu. Kiedy najpierw mi dokuczano, a potem znęcano się nade mną w szkole. Przez te 7 lat dużo podziało się w mojej głowie i jest coraz gorzej, tak jak to napisałem wcześniej, żyję w jakimś transie. Wciaż noszę w sobie ten ból i nie umiem o tym zapomnieć, prześladuje mnie to. Choć bywa lepiej bo potrafię odczuwać szczęście, to po prostu ten trans nie pozwala mi normalnie funkcjonować. Chciałbym móc skupić się na moich zainteresowaniach i zacząć się z powrotem rozwijać. Bardzo proszę o pomoc

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Joanna Marciniak

Dotyczy: Uczucie samotności Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze

Od czego zacząć leczenie depresji i bulimii?

Dzień dobry. Od 5 lat zmagam się z depresją i kompulsywnym objadaniem/bulimia. Towarzyszą mi przy tym silne myśli samobójcze ostatnio i samookaleczenie. Co zrobić jeżeli mimo tego że mówiłam o tym rodzinie i psychiatrze to nikt nie zareagował?...

odpowiada 1 ekspert:

Lek. Karol Gołębiewski

Dotyczy: Depresja Bulimia Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze

Jak poradzić sobie z moimi emocjami?

Witam. Mam problem nie radzę sobie z emocjami. Staje się nagle agresywna przez co krzywdzę najbliższych, później miewam stany lękowe i chce popełnić samobójstwo. Jest mi źle nie wiem jak sobie z tym radzić. Mój mąż wyzywa mnie od wariatek co potęguje moje napady . Proszę o pomoc :(

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Hanna Markiewicz

Dotyczy: Agresja Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze Emocje

Jak leczyć te zaburzenia emocjonalne?

Witam. Mam problem dość nietypowy, mam nadzieje, że znajdę tutaj rozwiązanie. Zacznę od tego, że miałem trudne dzieciństwo. Tak jak powiedziałą mi psycholog do której chodzę od około miesiąca, w młodym wieku rozwinęło się u mnie tzw. myślenie magiczne. Innymi... Witam. Mam problem dość nietypowy, mam nadzieje, że znajdę tutaj rozwiązanie. Zacznę od tego, że miałem trudne dzieciństwo. Tak jak powiedziałą mi psycholog do której chodzę od około miesiąca, w młodym wieku rozwinęło się u mnie tzw. myślenie magiczne. Innymi słowy wykreowałem sobie swój świat, żeby radzić z rzeczywistością. Zostałem również wychowany religijnie przez moją babcię, a w związku z nią rozwinęły się pierwsze objawy nerwicy natręctw. Moja babcia wierzyłą również w przesądy, dlatego nie rozumiałem, że jest to złe i nie należy łączyć wiary z przesądami. Niemniej, miałem lęki przed rzekomymi złymi znakami, oraz wpoiłem sobie, że jeżeli nie będę wstawać na krótki czas z łóżka w nocy to coś złego się stanie moim rodzicom. Przez taką dziwaczność w pewnym momencie zacząłem się bardzo zadręczać i spadło moje poczucie własnej wartości. W pewnym momencie odpuśliłem sobie te rytuały, bo stwierdziłem, że jest to dziwne i nie wypada tak robić. Niestety to, że z tego zrezygnowałem nie spowodowało, że się całkowicie od tego zwolniłem. Kiedy zakochiwałem się w jakiejś dziewczynie to mówiłem sobie w głowie, że jeżeli coś się stanie, lub nie stanie (coś zupełnie losowego, np czy usłyszę z tłumu tak lub nie) to wtedy będę lub nie będę z tą dziewczyną. Bardzo mocno się angażowałem w to emocjonalnie, i się bardzo zadręczałem, kiedy ten rytuał był na nie moją korzyść. W zasadzie przez całe moje życie miałem wrażenie, że nie pozwalam sobie na szczęście. Z kolei uznałem, że jak znajdę tą jedyną to nieszczęście się skończy. Obecnie jestem ze swoją dziewczyną, natomiast ostatnio zrozumiałem, że przez cały rok coś w głowie mi podpowiadało, żebym z nią skończył. Po tym jak zdałem sobie sprawę co to było, to się załamałem. Okazuję się, że w podświadomości zapisałem sobie fakt przebiegnięcia przez drogę czarnego kota na naszej pierwszej randce. Ubzdurałem sobie, że z tą dziewczyną będę nieszczęśliwy mimo, że ona jest najlepszym co mnie w życiu spotkało. Przez to wpadłem w depresję, oraz zacząłem mieć lęki. W pewnym momencie zacząłem się obawiać o swoje życie, gdyż depresja jest chorobą śmiertelną z racji samobójstw. Walczę z nią od miesiąca, i nawet nieżle mi szło, natomiast ciągle starałem się jakoś z tą nerwicą targować. Pewnego dnia stwierdziłem, że trzeba ostro skonfrontować swoją wiarę w zabobony. Wszedłem na stronkę magiczna kula tak/nie i zadałem pytanie czy się zabiję. Kiedy odpowiedź wyszłą na tak to się znowu na siebie wkurzyłem, że to zrobiłem. Muszę dodać, że się uważam na co dzień za osobę która nie wierzy w takie rzeczy i wiem, że ta strona jest picem. Z kolei negatywne emocje i nieuzasadniony lęk pozostaje. Czy da się jakoś z tym uporać?

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Małgorzata Ziółkowska

Dotyczy: Nerwica natręctw Depresja Nerwica Psychologia Myśli samobójcze Emocje Randki

Co zrobić z takim dziwnym zachowaniem starszego brata?

witam Mam problem ze starszym bratem. On ma 36 lat ja zaś mam 32.On nigdy i nigdzie nie pracował.nie chce iść do pracy pomimo swoich lat bo?Musi pilnować siostrę,która ma skończone studia(On ma tylko liceum).jak sam to nazywa Poświęceniem się....

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Alicja Maria Jankowska

Dotyczy: Schizofrenia Agresja Zespoły urojeniowe i otępienie Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze

Dlaczego odczuwam te niepokojące myśli?

Od 2 lat i 7 miesięcy odczuwam kilka razy w miesiącu, a wcześniej codziennie dekoncentrację, niepokój, miewam też wtedy, gdy nachodzą mnie te nerwy myśli samobójcze, ale raczej nie do spełnienia - negatywne myślenie, boję się, że myśli będą szły...

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Bożena Waluś

Dotyczy: Depresja Nerwica Psychoza Psychiatria Myśli samobójcze

Czy są jakieś sposoby na radzenie sobie z takim lękiem?

Witam. Mam lekką schizofrenię paranoidalną od lat przy której nie dostaję psychoz i nie ląduje w szpitalu (taki dziwny przypadek ze mnie, nawet leki odstawiam), ale za to mam bardzo silne lęki na które dostaję od miesiąca lek przeciwdepresyjny Dutilox...

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Aniceta Kijewska

Dotyczy: Fobie społeczne Zawał serca Zespół lęku uogólnionego Schizofrenia Psychoza Fobie Psychiatria Psychoterapia Myśli samobójcze Leki przeciwdepresyjne Serce

Jak mogę pomóc partnerce w depresji?

Problem dotyczy mnie tylko częściowo. Byłem kilka lat z dziewczyną (31), mieszkaliśmy razem, ale od roku często jeździła do rodziców, gdzie rozwijała biznes. Od tego czasu ma dużo stresu, mało czasu i nie idzie. Co więcej, mama od niej wymagała... Problem dotyczy mnie tylko częściowo. Byłem kilka lat z dziewczyną (31), mieszkaliśmy razem, ale od roku często jeździła do rodziców, gdzie rozwijała biznes. Od tego czasu ma dużo stresu, mało czasu i nie idzie. Co więcej, mama od niej wymagała pomocy w domu (pretensjami). Dziewczyna zaczęła mieć niekontrolowane wybuchy płaczu i agresji. Alergicznie reagowała na drobne uwagi czy komentarze. Z normalnej rozmowy często przechodziła na złe wspomnienia lub narzekanie, aż się odechciało rozmawiać. Miała o wszytko żal do mnie. Chciała czułości i przytulania, ale nie miała ochoty na nic więcej. Często jej normalne zdanie wobec mnie były nieprzyjemne, z pretensją w głosie, na zwrócenie wtedy uwagi reagowała "o co ci chodzi, normalnie mówię" albo "uspokoiłeś się już?". Myślałem, że to stres w pracy lub ukryta niechęć do mnie. Od trzech miesięcy dla mnie to było jak chodzenie po polu minowym albo kolejka górska. Robiło się nieprzyjemnie. Z drobiazgu mogła być sprzeczka, że "ma już dość, to koniec". Czasem wtedy płakała, że "lepiej jej było umrzeć na drodze". Najpierw starałem się uspokoić sytuację, ale ostatnio już wtedy wychodziłem, myślałem, że to szantaż emocjonalny, manipulacja, a związek staje się toksyczny. Wycofywałem się i byłem zmęczony. Mimo planów na następne dni i tygodnie, po jednym takim wybuchu płaczu i późniejszym nieporozumieniu odeszła. Płakała "związek tak nie powinien wyglądać, raz jest dobrze a potem jest okropnie", "nie wie, co czuje", "tak będzie lepiej" oraz "naprawdę Cię kochałam". Wtedy zwierzyła się, że od kilku miesięcy przy zasypianiu ma myśli samobójcze, obwiniała się o zdrowie mamy, że "jest ze wszystkim sama", "nie wyrabia, bo każdy ma oczekiwania", "już ją niewiele powstrzymuje przed samobójstwem" i "nie chce znów brać leków". Dopiero wtedy dowiedziałem się, że huśtawki nastrojów i agresja to też typowe dla depresji - chory nie musi leżeć całymi dniami, jeśli czuje motywację do działania. Od tego czasu nie rozmawiamy, nie widzimy się. Nie mam siły ani ochoty do ponownego kontaktu. Powinienem się odseparować - ale czy jest coś, co mogę teraz zrobić? Dlaczego wcześniej mi o tym nie mówiła? Czy osoby w depresji mogą w ogóle kochać? Czy mówi prawdę?

odpowiada 1 ekspert:

Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska

Dotyczy: Depresja Stres Agresja Zaburzenia nastroju Psychologia Myśli samobójcze Motywacja

Jak przyspieszyć leczenie depresji?

Od 5 lat mam zdiagnozowaną depresje, nerwice lękową, mieszane zaburzenia zachowania i emocji, od roku ADHD. Przyjmuje 40mg escitilu, egzystę 150mg, eutyroks, medikinet 20mg. Byłam w 2019 roku na oddziale zamkniętym w szpitalu psychiatrycznym na 3 miesiące z...

odpowiada 1 ekspert:

Lek. Karol Gołębiewski

Dotyczy: Depresja ADHD Nerwica Zaburzenia zachowania Psychiatria Myśli samobójcze Emocje

Czy mam dalej stosować terapię?

Dzień dobry. Od roku jestem w terapii EMDR, cierpiałam na nerwicę, zespół stresu pourazowego z epizodami depresji. Przez rok dość szybko robiłam postępy, zaczynałam bardzo świadomie ze sobą pracować, pochylać się nad wszystkim co się we mnie wydarza... Dzień dobry. Od roku jestem w terapii EMDR, cierpiałam na nerwicę, zespół stresu pourazowego z epizodami depresji. Przez rok dość szybko robiłam postępy, zaczynałam bardzo świadomie ze sobą pracować, pochylać się nad wszystkim co się we mnie wydarza i objawy zaczynały powoli ustępować. Niestety w styczniu podczas jednej z rozmów terapeutka zakomunikowała mi, że nadmierne przeżywanie może być szkodliwe, a ja zaczynałam zdrowieć właśnie przeżywając. Odniosła to również do radości, jakby nadmierna radość mogła być destrukcyjna. Całkowicie mnie to zamknęło i przerwało cały proces zdrowienia, cieszenia się życiem na nowo, retraumatyzując moje problemy z dzieciństwa, gdzie nie mogłam właśnie przeżywać całą sobą i byłam za to karana. Rozumiem, że terapeuta może wyrażać każde swoje zdanie i szanuję tę opinię, jednak ciężko mi się zmierzyć z konsekwencjami tego co usłyszałam od kogoś komu zaufałam, a co było dla mnie tak zamykające. Od trzech miesięcy mam całkowity lęk przed przeżywaniem i naturalnym przepływem emocji, lęk przed radością, jestem w całkowitym dołku, mimo że zaczynałam się już cieszyć życiem całą sobą (jestem osobą wysoko wrażliwą). Jakby ktoś wytrącił mi z ręki broń zdrowienia. Nie wiem co powinnam zrobić w tej sytuacji, od trzech miesięcy wymiotuję, jestem zablokowana i pierwszy raz nie widzę jakiegokolwiek wyjścia. Terapeutka o tym wie, ale nasze spotkanie niczego nie zmieniają ani nie wnoszą żadnej poprawy. Czy według Państwa powinnam pozostać w tej terapii i wytrzymać ten kryzys (pierwszy raz zaobserwowałam u siebie myśli samobójcze, omdlenia z powodu nasilenia objawów związanych z bojkotowaniem wszystkich pozytywnych odczuć itp.) czy może to czas by zrezygnować? Czuję, że terapeuta powinien mieć na uwadze traumatyczne historie i predyspozycje pacjenta wrażliwego przy wygłaszaniu takich opinii. Szczególnie gdy osoba dopiero co wychodzi do przeżywania i życia. Chciałabym to lepiej zrozumieć i dowiedzieć się co powinnam zrobić z tym całkowitym zblokowaniem, gdzie najlepiej szukać pomocy bo czasami mam wrażenie, że umieram. Wydaję mi się, że aż takie pogorszenie nie jest normalne. Czy to naturalna część terapii czy może jednak powinnam zmienić terapeutę? Z góry dziękuję za odpowiedzi.

odpowiada 2 ekspertów:

Mgr Joanna Marciniak

Mgr Małgorzata Mróz

Dotyczy: Depresja Wymioty Stres Nerwica Psychoterapia Myśli samobójcze Omdlenia Zespół stresu pourazowego Emocje

Kiedy miną takie myśli?

Witam.potrzebuje psychoterapii poznawczo behawioralnej Kraków woj małopolskie. Mam nerwicę lękowa z agarofobia. Biorę 3 tyg asertinu.po tym ssri mam myśli samobójcze a w sumie to lek przed tym że sobie coś zrobię. Proszę o szybką odpowiedź kiedy to minie. Lekarz...

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Dariusz Szukalski

Dotyczy: Nerwica Psychoterapia behawioralna Psychiatria Psychoterapia Myśli samobójcze Nurty psychoterapeutyczne

Czy to może być objaw zażywania tego leku?

Witam Czy gdy dziewczyna 15 lat leczy się na anoreksje w między czasie zaczyna się u niej pojawiać depresja która bardzo szybko nasila się i dziewczyna dostaje leki antydepresyjne a mianowicie fluoeksytyna najpierw 10mg później po miesiącu 20mg i w...

odpowiada 1 ekspert:

Redakcja abcZdrowie

Dotyczy: Anoreksja Depresja Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze

Z czego mogą wynikać moje problemy w wieku 17 lat?

Dzień dobry, mam kilka takich spraw : 1. Od kilku dni pojawiło się u mnie drganie prawej powieki i drganie prawej ręki. Stale co jakiś czas tak mam. Od czego to może być? 2 problem: Od 5 klasy szkoły podstawowej... Dzień dobry, mam kilka takich spraw : 1. Od kilku dni pojawiło się u mnie drganie prawej powieki i drganie prawej ręki. Stale co jakiś czas tak mam. Od czego to może być? 2 problem: Od 5 klasy szkoły podstawowej czuję się bardzo źle psychicznie. Nienawidzę siebie, mam tak, że mam myśli samobójcze, potem do kilku tygodni ich nie mam, potem znowu mam. W 7 klasie połykałam kilka różnych tabletek na raz, ale w ogóle nic mi się po tym nie działo. Od kilku lat się samookaleczałam, ale od 9 miesięcy już tego nie robię, choć cały czas bywają takie chęci, raz małe, a raz potężne, ale na razie do czasu sobie jeszcze nic nie zrobiłam. Chciałabym chodzić np w sukienkach, spodenkach czy chociażby w krótkim rękawku, ale mam na ręce 3 bardzo widoczne blizny, a ludzie jak to ludzie, pewnie by krzywo patrzyli, albo jeszcze by komuś o tym powiedzieli, tak jak kiedyś "kolega" z dawnej klasy powiedział innemu koledze, a ten kolegą nauczycielce. Choć wtedy miałam świeże rany z dnia wcześniej, ale teraz już mam tylko blizny, więc nie chciałabym czyjejś ingerencji w ten temat. 3. Ostatnio spotkałam w komunikacji osobę, którą kiedyś kochałam. I od tego czasu mam doła, bo wszystkie wspomnienia związane z tą relacją się odświeżyły. 4. Byłam o krok od kupienia amfetaminy, ale zrezygnowałam ponieważ mój idol nie brał nigdy narkotyków, pomimo tego jak był traktowany w szkole. Ale ostatnimi czasy myślę, czy by jednak nie kupić tego. Mogłabym nawet tego nie brać, ale mogłoby sobie chociaż leżeć w szafce. Ale wiem, że tak by nie było, bo uległa bym skuszeniu. Stale walczę psychicznie z tym, żeby tego nie wziąć, żeby się nie samookalczać, żeby nie myśleć o dawnej relacji i tak dalej. Problem głównie polega na tym, że po prostu czuję jakbym pewnego dnia już miała nie wytrzymać, te chęci co jakiś czas tak przybierają na mocy.. czasem spotykam osobę, która by mi to sprzedała, w szkole ostatnio na religii nam Pan opowiada coś o narkotykach, na lekcji o zdrowiu pani ostatnio mówiła, że "wszystko jest dla ludzi, ale z umiarem", więc myślę wtedy jeszcze bardziej, żeby kupić tą amfe i chciałabym brać choćby po 5 mikro-okruszków, ważne że w ogóle by było. Nie jestem i nie była bym żadnym narkomanem, żeby brać po 5 gramów.

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Bożena Waluś

Dotyczy: Blizny Psychologia Myśli samobójcze Drżenie powiek Powieka Narkotyki

Z czego mogą wynikać moje dolegliwości w wieku 45-lat?

Za mną ok 30 lat z odczuwalnym problemami z nastrojem. Dziś mam 45 lat i... przed 30 psychoterapia (DDA, depresja, nerwica po alkoholizmie i samobójstwie ojca). Wydawało się, że po tym wszystko się poukładało. I tak po 10 latach...

odpowiada 1 ekspert:

Lek. Wiesław Łuczkowski

Dotyczy: Neurologia Depresja Nerwica Uzależnienie od alkoholu Dystymia Drętwienia i mrowienia Interna Psychiatria Psychologia Psychoterapia Antybiotykoterapia Myśli samobójcze Osłabienie Dłonie

Jak wspomóc leczenie depresji u młodej osoby?

Moja 17 letnia córka przyjmuje od połowy kwietnia 2022r lek Asentra. Początkowo w dawce 50mg potem 150mg. Na początku kuracji, dosłownie na od pierwszych dni i gdzieś do 2,5 miesiąca stosowania leku córka poczuła poprawę samopoczucia, choć nie obyło się...

odpowiada 1 ekspert:

Redakcja abcZdrowie

Dotyczy: Nudności Drżenie rąk Zaburzenia snu Agresja Psychiatria Stosowanie leków Myśli samobójcze Brak apetytu Cykl miesiączkowy Dziecko Motywacja

Jak sobie poradzić z takim problemem w wieku 16-lat?

Podejrzewam że mam depresję, od 1,5 roku czuję się strasznie źle ze sobą. Nie mam na nic siły, każda najprostsza czynność sprawia mi problem. Nic nie czuje, wszystko jest mi obojętne nic nie sprawia mi radości. Mam problemy ze snem,...

odpowiada 1 ekspert:

dr n. med. Lech Popiołek

Dotyczy: Depresja Zaburzenia snu Psychologia Myśli samobójcze

Twój przewodnik po zdrowiu