Uzależnienie od alkoholu - Pytania do specjalistów, strona 2

Czy faktycznie mój partner jest alkoholikiem?

Witam, Mam 23 lata i od dwóch lat jestem w związku z partnerem o 14 lat starszym. Od początku naszego związku mój partner lubił wypić Sobie "piwko". Każdego dnia pij conajmniej 3 piwa a często zdarzało się że ich ilość...

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Joanna Marciniak

Dotyczy: Uzależnienie od alkoholu Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Jak pomóc bliskiej osobie z problemem alkoholowym?

Dzień dobry. Mam problem, otóż mój mąż ( 36 lat) upija się co miesiąc. Dodam, że mamy dwoje dzieci ( 2 latka, 2 miesiące). W ciągu miesiąca wypija 4 razy po 3 piwa, podkreślę ze w mojej obecności, gdyż pracuje... Dzień dobry. Mam problem, otóż mój mąż ( 36 lat) upija się co miesiąc. Dodam, że mamy dwoje dzieci ( 2 latka, 2 miesiące). W ciągu miesiąca wypija 4 razy po 3 piwa, podkreślę ze w mojej obecności, gdyż pracuje na stacji gdzie ma nocne zmiany i kilka osób mi mówiło że nieraz go widziało nie trzeźwego w pracy. On oczywiście się wypiera gdy go pytam. Na codzień jest dobrym mężem i ojcem natomiast jest ten problem ze gdy się pokłócimy to on jedzie się upic, nie zwraca wtedy uwagi na dzieci, trzaska drzwiami a później znika na dwa dni, piję i nocuje u rodziców i dziećmi się nie interesuje. Kilka razy się zdarzyło że zrobił to w ważny dla mnie dzień m.in. rano w dzien Wigili lub gdy miałam mszę za tatę która była dla mnie ważna. Zawsze na drugi dzień przeprasza i mówi ze więcej tak sie nie upije lub niekiedy zrzuca winę na mnie ze ja go denerwuje i musiał wypić. Bywa też że wsiada pijany za kierownicę, raz znalazł się w rowie gdzie remont samochodu wyniósł kilka tysięcy. Raz już nie wytrzymałam i go spakowałam i wyprowadził się na tydzień do rodzicow ale gdy przyjechał i zaczęliśmy rozmawiać to zdecydowaliśmy że musimy na bieżąco rozwiązywać jakieś nieporozumienia żeby nie było kłótni bo jak stwierdził robił to przeze mnie bo go wkurzałam i czepiałam się wszystkiego, wiec postanowiłam sie nie czepiać. W jednym tygodniu wypił sobie dwa piwa, później za dwa dni 3 piwa. W kolejnym tygodniu wypił 3 piwa. I następnego dnia stwierdził że sprzątając garaż wypije sobie piwo bo był upał. I gdy poszłam do garażu po 3 godzinach był kompletnie pijany. Zapytałam czemu znów to zrobił to powiedzial że chciał odreagować i w domu zaczął mnie obrażać bo nie chciałam z nim rozmawiać i zabroniłam mu brać starsze dziecko na ręce żeby nie zrobił jej krzywdy. Przekonałam się ze to nie przeze mnie się upija tylko dlatego, że po prostu chce. Proszę o pomoc, czy to alkoholizm czy ja przesadzam? Dodam że proponowałam nawet terapię małżeńską żeby po tych wszystkich sytuacjach naprawić nasze relacje. Też chciałam męża namówić na wizytę u psychologa bo być moze ma problem który go dręczy ale ze zdenerwowaniem odpowiedział żebym sama poszła jak mam problem a on z siebie debila nie da zrobić i mowi że dla mnie to połowa społeczeństwa byłaby alkoholikami gdyż on prawie nie pije a ja mu coś wmawiam i że krzywdy mi żadnej nie robi tym że się upija i robi to rzadko. Natomiast ja czuję ciągle do niego złość bo gdy coś próbujemy poprawić w naszym małżeństwie to po miesiącu on się upija i wszystko niszczy. Prosze o pomoc.

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Bożena Waluś

Dotyczy: Uzależnienie od alkoholu Psychologia

Jak radzić sobie z utrudnionymi kontaktami z ludźmi?

Nie wiem właściwie od czego zacząć. Od dziecka mam problem z nawiązywaniem i utrzymywaniem relacji. Gdy będąc mała zwracałam się z czymś do rodziców, kazali mi się odczepić, a gdy udawało mi się nawiązać jakąś relację z rówieśnikami, zazwyczaj bardzo... Nie wiem właściwie od czego zacząć. Od dziecka mam problem z nawiązywaniem i utrzymywaniem relacji. Gdy będąc mała zwracałam się z czymś do rodziców, kazali mi się odczepić, a gdy udawało mi się nawiązać jakąś relację z rówieśnikami, zazwyczaj bardzo szybko byłam odrzucana. W końcu zaczęłam sama izolować się od innych. Miałam wiele zainteresowań, np. taniec, języki obce, ale ze wszystkiego rezygnowałam, bo rozwijanie ich wiązało się z kontaktem z innymi ludźmi, a w domu ze względu na brak warunków (ojciec alkoholik, wieczne awantury o wszystko, brak jakiegokolwiek wsparcia) nie dałam rady tego robić - miałam (i mam do tej pory) ogromne problemy z koncentracją - przykładowo nauka do małego sprawdzianu, która powinna zająć mi minimum 2 godziny ze względu na małą ilość materiałów, zajmowała mi nawet 12. Przez fakt, że niejako unikałam kontaktu z innymi dziećmi, uznały mnie za łatwy cel, przez co padłam ofiarą prześladowania - w najgorszym momencie błagałam mamę o przeniesienie do innej szkoły i zaczęłam się samookaleczać. Usłyszałam, że wymyślam, inni mają gorzej i jestem głupia. Po gimnazjum, zmianie otoczenia, było już nieco lepiej - nie miałam jako tako kontaktu z ludźmi z poprzedniej szkoły, jednak wciąż stroniłam od kontaktu z rówieśnikami. Ponadto przez 4 lata technikum przytyłam 40 kg pomimo, że nie zmieniłam stylu życia - sporo się ruszałam, nie jadłam śniadań, w zasadzie moje posiłki ograniczały się tylko do obiadów. Po szkole, pierwsza praca jaką znalazłam, była praca na słuchawce - zrezygnowałam po dwóch dniach, bo dostawałam ataków paniki na samą myśl, że muszę rozmawiać z kimś przez telefon. Znalazłam pracę w handlu i w tej branży pracuję do tej pory. Chciałam iść na studia, ale od początku rodzice zapowiedzieli mi, że mi nie pomogą, wręcz naciskali na to, żebym się wyprowadziła, a ze względu na wcześniej wspomniane problemy z koncentracją nie udźwignęłabym opanowania dużej ilości materiału i pracy zarobkowej jednocześnie. I tak w handlu pracuję już 7 lat. Od tamtego czasu zaczęłam wymyślać sobie życie, którym żyję. Wymyśliłam sobie głównie osoby, które mogłyby być mi bliskie, a których w prawdziwym życiu nigdy nie miałam - to za nimi tęsknię, z nimi tworzę sobie sztuczne wspomnienia, o nich opowiadam w pracy, gdy ktoś pyta o moje życie. Nie wiem, czy to nie dzięki temu jeszcze nie zwariowałam. W świecie realnym tak naprawdę tylko istnieję. Jestem, pracuję, ale najchętniej zaszyłabym się w domu i wychodziła tylko po zakupy. Kontakt z ludźmi sprawia mi coraz większy ból, ostatnio nawet fizyczny - na samą myśl o tym, że muszę wyjść boli mnie głowa, trzęsą mi się ręce. Często płaczę, ciągle jestem zmęczona, ale często jest tak, że pomimo zmęczenia nie mogę zasnąć. Bardzo łatwo wpadam we wściekłość i dostaję histerii, po czym śmieję się jak gdyby nigdy nic. Czuję się przytłoczona wszystkim, co dzieje się dookoła mnie, często myślę, że chciałabym umrzeć, ale jedyne co trzyma mnie przy życiu to myśl o tym, że moja kotka ma na świecie tylko mnie i jeśli umrę to sobie nie poradzi. Rok temu przełamałam się i powiedziałam jednej osobie, że chciałabym pójść do psychologa i przy okazji endokrynologa (problemy z nadmiernym owłosieniem, płytki oddech - na zdjęciach rtg płuca czyste, ktoś kiedyś rzucił że to może być tarczyca, okres co parę miesięcy), jednak usłyszałam wtedy, że sobie wymyślam, użalam się nad sobą i szukam problemu tam gdzie go nie ma. Wtedy zrezygnowałam. Długo zbierałam się na zadanie pytania na tej stronie - zdecydowałam się ze względu na anonimowość i na to, że rzeczywiście potrzebuję porady. Nie wiem, co robić. Chciałabym, żeby było lepiej, ale co jeśli rzeczywiście szukam problemu tam gdzie go nie ma i powinnam po prostu pogodzić się z tym, co się dzieje i jak się czuję?

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Bożena Waluś

Dotyczy: Nadmierne owłosienie Histeria Ból głowy Drżenie rąk Uzależnienie od alkoholu Psychologia RTG płuc Problemy z koncentracją Dziecko Taniec Tarczyca

Gdzie mogę znaleźć dla siebie pomoc?

Witam, mam 23 lata i borykam się z kilkoma zaburzeniami psychicznymi, moje problemy zaczęły się od narodzin, jestem efektem gwałtu i próbowano się mnie pozbyć, od aborcji poprzez nadmierne picie alkoholu. Urodziłem się zdrowy ale na moje jakże cudowne... Witam, mam 23 lata i borykam się z kilkoma zaburzeniami psychicznymi, moje problemy zaczęły się od narodzin, jestem efektem gwałtu i próbowano się mnie pozbyć, od aborcji poprzez nadmierne picie alkoholu. Urodziłem się zdrowy ale na moje jakże cudowne szczęście szybko nabrałem świadomości i pamiętam rzeczy gdy miałem nawet jeden rok, od samotnego darcia się w kołysce po obrzydzenie w oczach matki gdy mnie karmiła. Dalsze życie nie wyglądało lepiej, ojca nie znałem matka się prostytułowała, dopiero w wieku 11 lat umieszczony zostałem w rodzinie zastępczej, dzięki temu przestałem się moczyć w nocy, pozostało mi jednak kołysanie się do snu. Pierwsza moja dziewczyna po zerwaniu ze mną namówiła mnie na seks tym że do mnie wróci i że mnie kocha, na drugi dzień z obrzydzeniem w oczach stwierdziła żebym sobie nie robił nadziei no potraktowała mnie jak rzecz. Od tamtego czasu zmagam się z depresją, samotnie. Doszły do tego problemy w domu, nowotwór i alkoholizm. Słyszałem praktycznie kilka razy dziennie że jestem do niczego i nic nie potrafię, pomimo tego że łączyłem studia z pracą. Poznałem nowa dziewczynę ale niestety wpadałem w jakieś manie przy niej, nie potrafiłem po prostu jej przytulić i oglądać w spokoju film tylko jak psychol się do niej dobierałem. Zostawiła mnie w momencie kiedy moją mamę zastępcza zabrali na operację a ojciec chodził schlany. Tak wyglądały moje święta, w moje urodziny była dzwoniła do mnie z życzeniami by powiedzieć mi że jestem dla niej ważny, choć w ten sam dzień zabawiała się w klubie z innym. Dzwoniła jeszcze parę razy by powiedzieć mi że brzydzi się naszej relacji. Zapisałem się do psychiatry ale leki tylko pogorszyły mój stan. Wyprowadziłem się z domu i znalazłem pracę (studia oczywiście olałem na 3 roku). Tydzień temu mnie zwolnili bez konkretnego powodu. Nie potrafię znaleźć sobie zajęcia, nie wyobrażam sobie nawet następnego dnia a co dopiero przyszłość. Potrzebuje panicznie pomocy, ale boje się po nią już sięgać. Pomocy

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Joanna Marciniak

Dotyczy: Depresja Uzależnienie od alkoholu Choroby nowotworowe Uczucie samotności Psychiatria Psychologia Psychoterapia Seks

Czy trzeba zwiększyć dawkę leku na depresję?

Witam.Leczę się u psychiatry.Miałam depresję ale to już dosyć dawno .Biorę Bioxetin rano i Pinexet 25 mg wieczorem zamiast chlorprotixen 25 mg 2 tabletki wieczorem.Myślę że mam nerwucę ponieważ mąż alkoholik ,żyję w ciągłym stresie.Czasem czuję wewnętrzny lęk.Czy mogę zwiększyć...

odpowiada 2 ekspertów:

Redakcja abcZdrowie

Naturopata - specjalista medycyny naturalnej Mariusz Bek

Dotyczy: Depresja Stres Uzależnienie od alkoholu Psychiatria

Jak pomóc bliskiej osobie uzależnienionej od alkoholu?

Witam. Mam 25 lat. Od 4,5 roku jestem z chłopakiem, od dziewięciu miesięcy jesteśmy małżeństwem. Mąż jest ode mnie starszy o 15 lat i mieszka w Austrii. Na początku związku było pięknie. Był bardzo opiekuńczy, troszczył się o mnie. Podczas... Witam. Mam 25 lat. Od 4,5 roku jestem z chłopakiem, od dziewięciu miesięcy jesteśmy małżeństwem. Mąż jest ode mnie starszy o 15 lat i mieszka w Austrii. Na początku związku było pięknie. Był bardzo opiekuńczy, troszczył się o mnie. Podczas pierwszych odwiedzin w jego mieszkaniu w Austrii, zauważyłam że pali marihuanę. Na początku mi to nie przeszkadzało, aż do czasu kiedy dał mi spróbować. Po zapaleniu dostałam ataku kaszlu, duszności, kręciło mi się w głowie. Miałam wrażenie że za chwilę umrę. Po tej sytuacji moje nastawienie do marihuany się zmieniło. On też obiecywał że nie będzie palił, bo zależy mu tylko dla mnie. Gdy zamieszkaliśmy na stałe, zauważyłam że pali codziennie, po kilka razy. Początkowo płakałam, bardzo mnie bolało że mnie okłamuje, później zaczęłam wpadać w szał kiedy tylko zapalił. W międzyczasie doszedł do tego alkohol. Początkowo to było piwko, dwa dziennie. Aktualnie nie ma dnia bez alkoholu. Po wypiciu nie panuje nad sobą, nie nie ma kontroli nad pieniędzmi, krzyczy, pisze do obcych dziewczyn. Zrobił się bardzo nerwowy. Niedawno wyszło na jaw że zażywał kokainę, brał tabletkę ecstasy. Wcześniej zarzekał się że do tych rzeczy go w ogóle nie ciągnie. Miesiąc po ślubie zrobił mi po raz pierwszy awanturę w centrum miasta. Zaczął na mnie krzyczeć, wyzywać. Wtedy nie był pijany. Dwa miesiące po tej sytuacji miała miejsce podobna awantura podczas wyjazdu. Nie mógł zaakceptować że nie chcę iść z nim na imprezę. Od kilku miesięcy pojawiły się ciągłe docinki, komentarze. Już nawet nie umiem reagować płaczem, krzykiem. Jest mi to obojętne. Przyzwyczaiłam się do ciągłych awantur. Pięć dni temu podczas pobytu znajomych, zażartował że wyrzuci dziewczynkę koleżanki przez balkon. Był kompletnie pijany. Wziął ją na ręce, potknął się o doniczkę, ona wpadła w krzaki przy poręczy. Wtedy dotarło do mnie że byłby w stanie to naprawdę zrobić. Zaczęłam krzyczeć żeby się uspokoił, poszedł spać. On mnie zwyzywał, kazał mi się wynosić z domu. Po czym nad ranem mnie przepraszał. Myślałam że teraz już na 100% odejdę, jednak on znów prosi mnie o ostatnią szansę. Dodam że mój tata również ma problemy z alkoholem. Widzę co przechodzi moja mama i boję się że ja też utkwię w tym błędnym kole. Zamknęłam się w sobie. Nie mam ochoty utrzymywać kontaktu z innymi ludźmi, nie mam nikogo z kim mogłabym porozmawiać. Tracę wiarę na szczęśliwe życie, tracę wiarę w życie...

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Klaudia Andrzejczak

Dotyczy: Uzależnienie od alkoholu Psychiatria

Czy mogę w tej sytuacji oddać krew?

Witam mam 33 lata jestem trzeźwiejącym alkoholikiem mam pytanie odnośnie oddawania krwi potrzebującym, około.5.lat temu miałem 3 ataki padaczki alkoholowej jak odstawiałem alkohol..od kad nie pije atak padaczki nigdy nie wystąpił , chciałbym zaoytac czy w tym przypadku moge...

odpowiada 1 ekspert:

Redakcja abcZdrowie

Dotyczy: Padaczka Uzależnienie od alkoholu Interna

Czy muszę leczyć schizofrenię?

Witam. Mam 35 Lat.Jestem uzależniony od alkoholu.Nie leczę się systematycznie u psychiatry.Moje leczenie polega na paru tygodniowych wizytach w szpitalu co jakiś czas.Biorę olanzine i Hydroksyzyne.Moje pytanie o refundacje tych leków bez stwierdzenia schizofrenii.Cały czas mam lęki,nie posiadają mi pracować,boję się ludzi

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Marek Lisowski

Dotyczy: Uzależnienie od alkoholu Schizofrenia Uzależnienia Psychoterapia

Dlaczego jestem agresywny po alkoholu?

Dzień dobry, mam 23 lata i mam pewien problem. Nigdy nie byłem agresywny po alkoholu, a ostatnio po spożyciu nadmiernej ilości wybuchnąłem agresja w kierunku jednej osoby. Bardzo się przestraszyłem cala ta sytuacja i mam ogromne wyrzuty sumienia, z...

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Daniel Jerzy Żyżniewski

Dotyczy: Uzależnienie od alkoholu Agresja Psychologia

Czy moja psychoterapia będzie skuteczna?

Witam Mam 45 lat. Od 5 lat jestem w psychoterapii. Trafilam tam z kilku powodów. Uzaleznienie od środków psychoaktywnych, uzaleznienie od alkoholu, zaburzenia lękowe( uogolnione, lęk napadowy, fobia spoleczna). Nie mowiac o trudnym dziecinstwie. Bardzo lubię moja terapeutkę....

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Błażej Capek

Dotyczy: Fobie społeczne Zespół lęku uogólnionego Nerwica Uzależnienie od alkoholu Uzależnienia Lęk napadowy Fobie Psychologia

Jak radzić sobie z atakami złości?

Zacznę moze od tego, że pochodzę z rodziny, w której byl alkoholizm, próba samobójcza ojca, rozwód rodzicow i długi. Jestem jedynaczką. Nie tlumacze siebie w ten sposób, ale zdaje sobie sprawę z tego ze te rzeczy mogą być również przyczyna...

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Magdalena Klekotko

Dotyczy: Uzależnienie od alkoholu Psychologia

Czy te objawy wskazują na zespół stresu pourazowego?

Dzien dobry. Bylam 13 lat w związku z przemocowym partnerem. Od 8 lat leczę się na depresję i zespół stresu pourazowego. Obecnie jestem w związku od 2 lat z mężczyzną, który jest uzależniony od alkoholu. Jego uzależnienie wywołuje...

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Dorota Nowacka

Dotyczy: Depresja Wymioty Stres Uzależnienie od alkoholu Uzależnienia Psychiatria Rozdrażnienie Zespół stresu pourazowego

Co oznaczają wynik badań wątroby?

Czy AST 67 i ALT 35 oraz GGTP 73 i TSH 7,58, sugeruje o problemach wątroby, czy jednak bardziej tarczycy? Są to wyniki Taty, który przez kilka lat (podejrzewam, że około 20) codziennie pił alkohol (kilka piw) codziennie, a ostatnie kilka miesięcy pił jeszcze więcej mocnych alkoholi każdego dnia.

odpowiada 1 ekspert:

Lek. Karol Gołębiewski

Dotyczy: Badanie hormonów tarczycy Uzależnienie od alkoholu Hepatologia Tarczyca

Co oznaczają te wyniki badań u 31-latka?

Witam ! Jako że cierpie na bezsenność z wymienionych objawów lekarz wysłał mnie na badania ... krew mnie zalała gdy zobaczyłem wyniki i boje się teraz do niego wrócić wpadłem w paranoije ponieważ jestem alkoholikiem chce z tego wyjsc, podaje...

odpowiada 1 ekspert:

Dr Mieczysław Bakun

Dotyczy: Badanie krwi Bezsenność Uzależnienie od alkoholu Interna Psychologia Psychoterapia Cholesterol

Jak wygląda terapia psychodynamiczna?

Dzień dobry. Chciałbym poradzić się w sprawie terapii odbywającej się w nurcie psychodynamicznym. Proszę o informację zwrotną. Znajomy korzysta z terapii jakieś półtora roku, kiepsko się czuje. Jest to terapia indywidualna, raz w tygodniu. Szukał pomocy. Jest uzależniony od alkoholu... Dzień dobry. Chciałbym poradzić się w sprawie terapii odbywającej się w nurcie psychodynamicznym. Proszę o informację zwrotną. Znajomy korzysta z terapii jakieś półtora roku, kiepsko się czuje. Jest to terapia indywidualna, raz w tygodniu. Szukał pomocy. Jest uzależniony od alkoholu w abstynencji dwuletniej. Chciał się o swoim uzależnieniu dowiedzieć więcej, rozwinąć umiejętności radzenia sobie w trudnych dla niego obszarach, zauważać objawy nawrotu choroby i zmierzyć się z tym co się przyczyniło do uzależnienia od alkoholu. Z jego opowiadań wynika, że czuje się rozchwiany, mówił, że nie czuje tego, że tylko mu gorzej itd. Jak pytałam go o konkrety, dlaczego tak się czuje, czego dotyczy teraz terapia, jakich obszarów, nie mógł sobie przypomnieć, rozumiem, że są momenty w terapii, zwłaszcza dotykające trudnych obszarów, które mogą powodować taki stan, proponowałam, zeby to omówił z terapeutką, jednak zaniepokoiłam się, kiedy się otworzył i powiedział, że sesje zazwyczaj się przeciągają nawet i do półtorej godziny, że terapeuta pisał wiadomość do niego dotyczącą sesji po za sesją, chciał rezygnować z wynagrodzenia, kazał mu pilnować płatności czy napewno już mają wyrównaną tą płatność, że zdaje się w płatnościach na niego, często sesje były odwoływane, przekładane bez rozmowy o tym, notoryczne spóźnienia, odwoływania, przekładania bez konsekwencji finansowych z jednej i drugiej strony. Telefony do terapeutki powiedzmy w kryzysie, kiedy ona zawsze znajdowała czas na natychmiastowe spotkanie, nie chcąc pieniędzy, co powodowało jego konflikty z rodziną. Opowiadania o osobach z zewnątrz, które niejako były powiązane i z terapeutą i z tym kolegą, omawianie problemów osobistych tych ludzi... nie jestem profesjonalistką, ale sama odbywałam terapie indywidualną w tym nurcie i nie spotkałam się z czymś takim nigdy. Zawsze miałam określone ramy czasowe spotkań, nigdy nie był poruszany temat problemów innych osób niż moich własnych, nie było mowy o spóźnianiu bez konsekwencji tego, że sesja będzie trwała krócej, a nie jeszcze dłużej i przedewszystkim miałam określone cele terapii, tu jakby brakuje podstaw, profesjonalizmu... jednak relacja została nawiązana bo gdy wspomniałam o tym, że jeżeli czuje się gorzej to może poprostu poszukać pomocy w innym miejscu reakcja była stanowcza, że nie bo rozmawiał już o tym z nią i mu powiedziała, że musi to zakończyć sama, wyprowadzić, że nie może jej tak poprostu zmienić z dnia na dzień, ufa jej. Chciałabym mądrze poradzić temu koledze. Czy powinien zmienić terapeutę? Nie wiem czego dotyczą sesje konkretnie i wiem, że w jakiś sposób zależy mu na tej relacji, sama bardzo cenie sobie psychoterapię i wiem jak pomaga, obawiam się jednak, że to przestała być relacja terapeutyczna, a przyjacielska, w dodatku on jakby był zadurzony w tej kobiecie, która w moim odczuciu bardziej szkodzi niż pomaga, jednak jak wspominałam to moje odczucie jako niegdyś uczestniczka takiej terapii. Nie chce zaszkodzić radą w stylu "rzuć to natychmiast w holere i szukaj innego terapeuty", ale takie jest moje odczucie i dla mnie to jedyna sensowna rada. Proszę o radę.

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Katarzyna Balcerzak

Dotyczy: Uzależnienie od alkoholu Uzależnienia Psychologia

Jak radzić sobie z agresją w małżeństwie?

Witam. Mój mąż wywodzi się z rodziny alkoholowej (jego ojciec jest alkoholikiem). Niestety mój mąż uważa, ze jak nie może czegos wyegzekwować dobrocią i proszeniem to musi „siłą”. Potrafi wyszarpnąć mi telefon z ręki, albo inne rzeczy, a jak...

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Barbara Szalacha

Dotyczy: Uzależnienie od alkoholu Psychologia Dziecko Włosy Małżeństwo

Z czego mogą wynikać moje dolegliwości w wieku 45-lat?

Za mną ok 30 lat z odczuwalnym problemami z nastrojem. Dziś mam 45 lat i... przed 30 psychoterapia (DDA, depresja, nerwica po alkoholizmie i samobójstwie ojca). Wydawało się, że po tym wszystko się poukładało. I tak po 10 latach...

odpowiada 1 ekspert:

Lek. Wiesław Łuczkowski

Dotyczy: Neurologia Depresja Nerwica Uzależnienie od alkoholu Dystymia Drętwienia i mrowienia Interna Psychiatria Psychologia Psychoterapia Antybiotykoterapia Myśli samobójcze Osłabienie Ból łokcia Dłonie

Czy mogę mieć pasożyty lub Helicobacter?

29lat, ponad 100cm w pasie, nie planowałem odchudzania jeszcze. Przy pustym żołądku mimo braku głodu mam nudności. 3 lata temu miałem podobnie, robiłem test z kału na helicobacter, ale uznałem wynik za nierozstrzygajacy (ledwo widoczny pasek). Twardego stolca nie pamiętam...

odpowiada 1 ekspert:

Naturopata - specjalista medycyny naturalnej Mariusz Bek

Dotyczy: Choroby zakaźne i pasożytnicze Nudności Uzależnienie od alkoholu Odchudzanie Gastroenterologia Żołądek

Czy mogę sam leczyć objawy związane z alkoholizmem?

Witam. Mam 26 lat, od paru lat nadużywałem alkoholu, co poskutkowało negatywnymi zmianami w procesach myśleniowych (problemy z pamięcią, koncentracją) czy choćby trudnościami w czytaniu i jednoczesnym analizowaniu tego co mam przed oczami. Nie ukrywam również, iz jesli chodzi...

odpowiada 1 ekspert:

Redakcja abcZdrowie

Dotyczy: Uzależnienie od alkoholu Psychologia Suplementy diety Problemy z koncentracją Magnez Dieta

Jak radzić sobie skutecznie w depresji?

WItam, nazywam się Arkadiusz mój problem zaczął się dawno temu bo prawie 15 lat minęło zanim ktoś się zorientował i nakierował na to że w ogóle ten problem jest. Niestety moje życie nigdy nie było kolorowe Ojciec Alkoholik który non...

odpowiada 1 ekspert:

Mgr Bożena Waluś

Dotyczy: Depresja Nerwica Uzależnienie od alkoholu Psychiatria Stopy

Twój przewodnik po zdrowiu