Twój przewodnik po zdrowiu

  1. Opisz swój problem. Pomożemy Ci znaleźć odpowiedź w bazie ponad miliona porad!
  2. Nie ma informacji, których szukasz? Wyślij pytanie do specjalisty.
Rozpocznij
7 6 6 , 4 6 8

odpowiedzi udzielonych przez naszych ekspertów

Rzetelnie + Bezpiecznie + Bezpłatnie

Psychologia: Pytania do specjalistów

Jak radzić sobie po stracie rodzica?

Mam 27 lat i nie mogę się cieszyć życiem na nowo po śmierci mojej mamy. Minęły już 3 lata a ja wciąż jestem w rozsypce. Wszystko wydaję się nudne i bezsensowne. Cierpię na nudę przewlekłą nic mnie nie interesuję.Pracuje w... Mam 27 lat i nie mogę się cieszyć życiem na nowo po śmierci mojej mamy. Minęły już 3 lata a ja wciąż jestem w rozsypce. Wszystko wydaję się nudne i bezsensowne. Cierpię na nudę przewlekłą nic mnie nie interesuję.Pracuje w tygodniu a soboty niedzielę nie umiem się czymś zająć. Gdzie szukać pomocy mogę?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Hanna Markiewicz
Mgr Hanna Markiewicz
Dotyczy: Strata bliskiej osoby Psychologia

Jak rozumieć takie zachowania byłej partnerki?

Byłem z dziewczyną 5 lat ,ona zerwała kłóciliśmy się nie chciała się wprowadzić do mnie .nie jestem.z nią już 7 miesięcy zostawiła swoje rzeczy u mnie ubrania ,lampke drobne rzeczy i nie chce przyjść po nie .jak mam odczytać takie zachowanie?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Tomasz Kościelny
Mgr Tomasz Kościelny
Dotyczy: Psychologia Emocje

Czy psychiatrze albo psychoterapeutce należy powiedzieć o innych problemach zdrowotnych?

Czy psychiatrce albo psychoterapeutce należy powiedzieć o innych problemach zdrowotnych jakich doświadczamy? Ja mam ich cały szereg, też parę wstydliwych, nie wiem czy trzeba o nich wszystkich powiedzieć. U mnie to hemoroidy, grzybica paznokci, nieregularny okres, krótkowzroczność, nadwaga,... Czy psychiatrce albo psychoterapeutce należy powiedzieć o innych problemach zdrowotnych jakich doświadczamy? Ja mam ich cały szereg, też parę wstydliwych, nie wiem czy trzeba o nich wszystkich powiedzieć. U mnie to hemoroidy, grzybica paznokci, nieregularny okres, krótkowzroczność, nadwaga, rozstępy, wycięty woreczek żółciowy, wysoki cholesterol, refluks, wysoki puls (obniżany tabletkami), próchnica, ból dołu pleców i nóg podczas chodzenia, krzywa łopatka, nieestetyczna krostka na czole, słabe ręce, niedoczynność tarczycy (leczona tabletkami), łuszcząca się skóra za uszami. O czym z tej listy powinnam wspomnieć psychiatrze i psychoterapeutce, a co mogę spokojnie ominąć?
odpowiada 2 ekspertów:
Lek. Paweł Rutkowski
Lek. Paweł Rutkowski
Redakcja abcZdrowie
Redakcja abcZdrowie
Dotyczy: Grzybica paznokci Niedoczynność tarczycy Próchnica Krótkowzroczność Żylaki odbytu Rozstępy Grzybica Nadwaga Psychiatria Psychologia Ból nogi Cholesterol Tarczyca Noga Ból pleców

Czy powinnam skontaktować się z psychiatrą i wrócić do farmakoterapii?

Witam. W ubiegłym roku w maju zakończyłam leczenie Escitalopramem 10mg brałam półtorej tabletki na dobę. Leczenie trwało rok. Leczyłam się na zaburzenia lękowe uogólnione. Czułam się dobrze po zakończonej terapii przez około pół roku. Od mniej więcej dwóch miesięcy mam... Witam. W ubiegłym roku w maju zakończyłam leczenie Escitalopramem 10mg brałam półtorej tabletki na dobę. Leczenie trwało rok. Leczyłam się na zaburzenia lękowe uogólnione. Czułam się dobrze po zakończonej terapii przez około pół roku. Od mniej więcej dwóch miesięcy mam pojedyncze dni w których czuję się fatalnie. Jakby lęki wróciły. Czy powinnam skontaktować się z psychiatrą i wrócić do farmakoterapii? Czy być może wystarczy tylko psychoterapia?
odpowiada 2 ekspertów:
Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Mgr Hanna Markiewicz
Mgr Hanna Markiewicz
Dotyczy: Nerwica Psychiatria Psychologia Psychoterapia Farmakoterapia

Jak poradzić sobie z taką sytuacją w pracy?

Bardzo proszę o podpowiedź, jak wyjść z opisanej sytuacji. Jestem na okresie próbnym, obecnie mija drugi miesiąc mojej pracy. Mam dwóch przełożonych, do tej pory wypełniałam wszystkie zlecone mi czynności. Często, przez nadmiar zadań, które dostawałam ,,na już" poświęcałam noce... Bardzo proszę o podpowiedź, jak wyjść z opisanej sytuacji. Jestem na okresie próbnym, obecnie mija drugi miesiąc mojej pracy. Mam dwóch przełożonych, do tej pory wypełniałam wszystkie zlecone mi czynności. Często, przez nadmiar zadań, które dostawałam ,,na już" poświęcałam noce i weekendy, żeby tylko wyrobić się z terminami. Razem ze mną Zespół liczy czterech pracowników. Ostatnio zauważyłam, że dostaję więcej terminowych zadań niż pozostali pracownicy. Staram się być bardzo miła, pokazuje entuzjazm do pracy, ale jestem też nieśmiała i brakuje mi pewności siebie. W środę wieczorem Szef napisał do mnie e-mail po godzinach pracy, że mam w piątek pojechać w podróż służbową ponad 300 km od miejsca pracy. Zgodziłam się. W czwartek omówiliśmy szczegóły tego wyjazdu i mojej roli na całym tym wydarzeniu. W czwartek drugi szef zlecił mi też do napisania cztery raporty z terminem na piątek (a więc wtedy, kiedy nie będzie mnie w biurze). Dodatkowo w środę wieczorem mieliśmy po pracy spotkanie integracyjne, które trwało do 22, więc nie byłam już w stanie zajrzeć do dokumentów, żeby przygotować się na wyjazd służbowy. W czwartek rano Szef zwołał nasz zespół na spotkanie i stwierdził, że mamy odłożyć wszystko i zająć się opisywaniem dokumentów, bo termin na to mija mu w sobotę. Prosił o podanie, jakimi rzeczami się zajmujemy. Trójka współpracowników miała po jednym zadaniu, ja natomiast oprócz wyjazdu również cztery raporty na piątek i inne rzeczy ze zbliżającymi się terminami na wtorek i czwartek. Szef stwierdził, że te raporty to mogą być nie na piątek, ale na poniedziałek (co w mojej głowie i tak zrodziło wizję siedzenia w weekend w domu nad ich wykonaniem). Wolałam jednak poświęcić czas w pracy na przygotowanie się do wyjazdu służbowego i przynajmniej rozeznania się, jak zabrać się do tych raportów, żeby wyrobić się z nimi na poniedziałek. Natomiast reszta zajęła się tym pilnym zadaniem Szefa. Po wyjściu z pracy Szef napisał do mnie maila z pytaniem, ile dokumentów dzisiaj opisałam i żebym napisała mu, co robiłam dzisiaj przez cały dzień w pracy. Odpisałam prawdę, że nie zajęłam się dokumentami, bo miałam inne terminowe sprawy i wyjazd służbowy, do którego - mimo omówienia z nim szczegółów i zapewnień, że tam nic takiego się nie wydarzy - chciałam się dobrze przygotować, żeby dobrze zaprezentować firmę. Szef niczego mi nie odpisał. Proszę o informację, czy moja postawa zasługuje na nieprzedłużenie umowy, zwolnienie z pracy. Jak mam się w tej sytuacji zachować, czy faktycznie są podstawy do przepraszania Szefa. Z góry dziękuję za każdą odpowiedź.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Marcin Ignaczak
Mgr Marcin Ignaczak
Dotyczy: Psychologia Relacje w pracy

Jak poprawić takie relacje z rodzicami?

Witam, mam problem odnośnie wyjazdu z chłopakiem w góry (przepraszam za chaotyczność) Za ok. 2 tygodnie będę mieć 20 lat, mam trudności z dogadywaniem się z rodzicami, już dłuższy czas jest taki problem, i pretensje z ich strony o wszystko,... Witam, mam problem odnośnie wyjazdu z chłopakiem w góry (przepraszam za chaotyczność) Za ok. 2 tygodnie będę mieć 20 lat, mam trudności z dogadywaniem się z rodzicami, już dłuższy czas jest taki problem, i pretensje z ich strony o wszystko, mam wrażenie, że nie mogę na nich liczyć i nie pomagają mi wejść w dorosłość (studiuję dziennie i pracuję - jednak jest to zlecenie więc mam może 1200 zł/m-c, jednak od kiedy mam dostęp do konta (technikum) to prawie wszystko opłacam sobie sama, wszystkie podręczniki, wycieczki w szkole, bilety na dojazdy, ubrania, paliwo, wszystkie naprawy samochodu, zakupy do domu które często były w okolicach 100 zł - oczywiście bez zwrotu dla mnie, chciałabym móc odłożyć pieniądze bo możliwe że będę musiała wynająć pokój w mieście w którym studiuje, jednak w takim tempie zanim cokolwiek odłożę sensownego to miną całe studia i nadal nie będę mieć nic na przyszłość, boli mnie to, gdy słyszę, że moi znajomi nie mają problemu, a rodzice dają im pieniądze na chociażby głupie paliwo, czy kupienie sobie coś raz na jakiś czas) widzę tu problem zdecydowanie z ich strony (bracia 6 i 17lat- niepełnosprawny mają wszystko czego zapragną, zabawki, słodycze, dowolność we wszystkim i zero obowiązków, jest problem gdy starszy ma umyć naczynia czy wynieść śmieci - po prostu nie umie nic i jest strasznie leniwy przez to rozpieszczanie - zawsze żyłam w jego cieniu mimo swoich osiągnięć, których niejeden by się nie powstydził, jednak to ja zawsze byłam najgorsza i musiałam rezygnować z tego co sprawiało mi przyjemność - hobby czy korki z angielskiego), nigdy nie dałam im powodu do braku zaufania wobec mnie (zawsze robiłam co chcieli, byłam grzeczna, zawsze dobre oceny i praktycznie 0 problemów z mojej strony). Problem polega na tym, że boję się ich zapytać o pozwolenie (chociaż głupio to brzmi, ale zawsze uważająz że będę na ich życzenie i to, że mogę mieć jakieś swoje plany dłuższe niż na jednej wieczór jest problem, chociaż z takimi też jest problem, że chłopak był za długo, czy że nie usłyszę przez zamknięte drzwi że coś do mnie mówili - z pokoju na drugim końcu domu Boję się pretensji z ich strony, że nie będzie mnie w domu, fakt jest to trochę spontaniczny wyjazd bo w następnym tygodnia, jednak wszystko opłacę i zaplanuję sama z chłopakiem, oni nawet nie przyłożą do tego ręki Jednak jak przekonać ten strach przed kolejnymi pretensjami? Często płacze po nocach z wyczerpania psychicznego przez ich zachowanie, boję się każdej konfrontacji, w której będę musiała powiedzieć, że nie będzie mnie w domu na jakiś czas
odpowiada 1 ekspert:
Dr Mieczysław Bakun
Dr Mieczysław Bakun
Dotyczy: Psychologia Emocje

Jak go zmobilizować do rozpoczęcia pracy?

Dzień dobry, Mój brat w tym roku skończy 24lata. Od prawie 2 lat siedzi w domu rodzinnym przed komputerem i uważa, że nie znajdzie żadnej pracy. Zaproponowałem mu aby poszedł na szkolenie podstawowe do wojska i zobaczył czy to dla... Dzień dobry, Mój brat w tym roku skończy 24lata. Od prawie 2 lat siedzi w domu rodzinnym przed komputerem i uważa, że nie znajdzie żadnej pracy. Zaproponowałem mu aby poszedł na szkolenie podstawowe do wojska i zobaczył czy to dla niego. Jego działania wyglądają jakby nie chciał podjąć żadnej pracy. Uważa, że wszędzie potrzebne jest doświadczenie. Nie słucha nikogo, wygląda jakby spadło mu poczucie własnej wartości i stracił wiarę w siebie i swoje umiejętności. Jak go zmobilizować do rozpoczęcia pracy. Jest po licencjacie ze studiów graficznych.
odpowiada 1 ekspert:
Redakcja abcZdrowie
Redakcja abcZdrowie
Dotyczy: Psychologia Motywacja

Czy to są objawy schizofrenii?

witam cierpie na nerwice natręctw oraz na epizod psychotyczny objawy>wycofanie z zycia,mysli w głowie ze ktos mnie obserwuje oraż napięcie w całym ciele.podejrzliwość.Dwóch lekzrzy stwierdziło to ze schizofrenia dwóch ze nie jakie jest państwa zdania na ten temat biore lekim... witam cierpie na nerwice natręctw oraz na epizod psychotyczny objawy>wycofanie z zycia,mysli w głowie ze ktos mnie obserwuje oraż napięcie w całym ciele.podejrzliwość.Dwóch lekzrzy stwierdziło to ze schizofrenia dwóch ze nie jakie jest państwa zdania na ten temat biore lekim raofren 10,gragiokle 450,anafranil 225 jakie inne leki sa skuteczne w natretnych myślach.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Mikołaj Paszko
Mgr Mikołaj Paszko
Dotyczy: Natrętne myśli Nerwica natręctw Nerwica Schizofrenia Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Czy moja reakcja powinna mnie martwić?

Witam, mam 28 lat. Nie leczę się psychiatrycznie. Moja dziewczyna ma zdiagnozowaną depresję i jest w terapii. Bardzo często zdarza się jej płakać i mieć obniżony nastrój. Do tej pory starałem się ją pocieszać i zawsze wysłuchiwać, pozwalać się... Witam, mam 28 lat. Nie leczę się psychiatrycznie. Moja dziewczyna ma zdiagnozowaną depresję i jest w terapii. Bardzo często zdarza się jej płakać i mieć obniżony nastrój. Do tej pory starałem się ją pocieszać i zawsze wysłuchiwać, pozwalać się jej wypłakać i wspierać. Niestety zaczęło mnie to męczyć, a kiedy kolejny raz zaczęła płakać nie czułem empatii ani jej nie współczułem, a wręcz byłem zły na nią i nie miałem ochoty jej wysłuchiwać ani pocieszać. Czy to jest normalne? Czy powinienem zgłosić się do specjalisty? Jaka może być tego przyczyna?
odpowiada 2 ekspertów:
Mgr Magdalena Kęsek-Strózik
Mgr Magdalena Kęsek-Strózik
Redakcja abcZdrowie
Redakcja abcZdrowie
Dotyczy: Depresja Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Pytanie o molestowanie

Czy psychoterapeuta, do którego zgłosiła się molestowana pacjentka na terapię i w czasie terapii odważyła się zgłosić sprawę do Prokuratury i mówiła mu o tym, ma prawo robić wyrzuty pacjentce, że musiał być świadkiem w Prokuraturze w jej sprawie, że... Czy psychoterapeuta, do którego zgłosiła się molestowana pacjentka na terapię i w czasie terapii odważyła się zgłosić sprawę do Prokuratury i mówiła mu o tym, ma prawo robić wyrzuty pacjentce, że musiał być świadkiem w Prokuraturze w jej sprawie, że nie pytała go o zgodę na ujawnienie tajemnicy (pacjentka podpisywała w Prokuraturze zgodę na zwolnienie z tajemnicy swojego terapeutę w celu śledztwa), że chyba sobie coś pomyliła, bo ona chce świadka, a nie terapeutę (pacjentka nigdy nie mówiła terapeucie, co ma mówić w jej sprawie), że jest zły na pacjentkę, bo ona go wykorzystała, a ona we wniosku o wszczęcie śledztwa wskazała specjalistów i dokumentację z ich wizyt, w tym terapeutę, do których zwróciła się o pomoc w sprawie molestowania. Czy postawa terapeuty jest etyczna?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Bartosz Neska
Mgr Bartosz Neska
Dotyczy: Molestowanie Psychologia

Czy z takimi objawami warto zwrócić się po pomoc do psychologa?

Dzień dobry. mam 20 lat, jestem mężczyzną. Uważam że mam problemy natury psychicznej (tj. nie mam diagnozy). Mieszkam w nieswoim mieście, jestem utrzymywany przez swoich rodziców na stancji, z racji podjętych przeze mnie studiów. Abstrahując od faktu że teoretycznie mógłbym... Dzień dobry. mam 20 lat, jestem mężczyzną. Uważam że mam problemy natury psychicznej (tj. nie mam diagnozy). Mieszkam w nieswoim mieście, jestem utrzymywany przez swoich rodziców na stancji, z racji podjętych przeze mnie studiów. Abstrahując od faktu że teoretycznie mógłbym podjąć pracę, nie stać mnie na prywatne wizyty u psychoterapeuty i resztę rzeczy związanych z leczeniem. Mimo przeznaczanych na moją "edukację" dużych pieniędzy, w mojej rodzinie mówiąc kolokwialnie się nie przelewa. Nie mamy aktualnie problemów finansowych ale żyjemy raczej skromnie. Myślę o zasięgnięciu pomocy u specjalisty już kilka lat. po krótce mówiąc, mam objawy depresji, nerwicy, jestem niezdolny do życie społecznego, i jestem uzależniony od pornografii i innych czynności z tym związanych. Wolę dodać że czuję wstyd mimo że wiem że będą to czytać profesjonaliści a samo zapytanie jest anonimowe. Z tego co rozumiem to: - moja uczelnia udostępnia kilku psychologów - nasilone myśli czy tendencje samobójcze w jakiś sposób dają mi pierwszeństwo u psychiatry. - pierw się powinienem kierować do psychiatry bo jego orzeczenie jest najbardziej "prawomocne". tym postem chciałem zapytać jak i gdzie państwa zdaniem powinienem się skierować po pomoc. Przy założeniu że nie mam za dużo pieniędzy na leczenie. Interesuje mnie konkretnie, jaki specjalista, jak się do niego umówić, jakie muszę mieć dokumenty na wizycie, ile się na taką wizytę czeka, co na tej wizycie mam mówić, i czy moje uzależnienie będzie traktowane poważnie (nie mam namyśli tego co jako specjaliści powinniście mi odpowiedzieć, tylko czy realnie z takim problemem jest sens iść do dajmy na to psychiatry na nfz, już nie wspominając że to bardzo krempujące) Teoretycznie, metodą prób i błędów, kilkoma telefonami, wizytą w przychodni czy szpitalu, i wiedzą zawartą w internecie, mógłbym się sam o tym wszystkim przekonać ale korzystając z możliwości i ze względu na moje obawy wolę się zapytać państwa, co i jak. z góry dziękuję za odpowiedź.
odpowiada 1 ekspert:
Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Dotyczy: Depresja Nerwica Uzależnienia Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Czy są to choroby psychiczne?

Mam objawy depresji, fobii społecznej i nerwicy lękowej. W związku z tym chciałabym wiedzieć, czy te przypadłości to zaburzenia psychiczne czy choroby psychiczne? Ktoś mi powiedział że schizofrenia czy CHAD to choroby psychiczne, a co z tym co ja mam?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Katarzyna Kapral
Mgr Katarzyna Kapral
Dotyczy: Fobie społeczne Choroba afektywna dwubiegunowa Depresja Nerwica Schizofrenia Fobie Psychiatria Psychologia Psychoterapia

Jak wykorzystać swoje umiejętności?

Dzien dobry. Głupio mi o tym pisać, ale mam może problem.Nie potrafie znalezc odpowiadajacej mi pracy. Mam smykałke do szybkiego uczenia się i jak mam coś zrobić , niepotrzebuje pomocy. Gdy byłem nastolatkiem już skonstruowałem jedną rzecz z rzeczy które... Dzien dobry. Głupio mi o tym pisać, ale mam może problem.Nie potrafie znalezc odpowiadajacej mi pracy. Mam smykałke do szybkiego uczenia się i jak mam coś zrobić , niepotrzebuje pomocy. Gdy byłem nastolatkiem już skonstruowałem jedną rzecz z rzeczy które były pod reką, by rozwiązać problem i zrobiłem to.Potrafie sam usiasc i zrobic to co chce.Problem w tym, że gdy jestem w pracy, za szybko rozumiem wiele rzeczy i chciałbym może iść dalej ale jestem blokowany i to bardzo przeszkadza żebym był pracownikiem. Gdy próbuje zaczepić się do jakiejkolwiek pracy, nie udaje się to a jak się uda to jest to praca najgorsza i bardzo mało płatna i jeszze wymaga się ode mnie Bóg wie czego i dochodzi do niezadowolenia z obydwu stron. Jestem troche indywidualistą. W życiu do wszystkiego doszedłem sam i to co robiłem , też sam i też może za szybko dorosłem. Nie miałem takiego swojego pewnego okresu w życiu. Nie znam swojej wartości do końca, bo gdy staram się realizować, zawsze się znajdzie jakaś ścieżka, że ktoś próbuje wykorzystać na swój sposób. Nie wiem ogólnie co miałbym robić a mam trochę takich swoich talentów, bo patrzę troche inaczej na rzeczy i to moje myślenie - inne - się doskonale sprawdza przynajmniej w tym co robie dla siebie i mam taki troche swój wstyd by się pokazać o tej strony. Siadłem troche ze wszystkim, bo nie mam wsparcia kiedy go właśnie potrzebuje i czasem jestem jak "żagiel na wietrze". Próbowałem porad psychologa, ale to działało do czasu. Niektóre osoby nie widzą tego, że to wsparcie jest mi potrzebne tylko widzą wciąż swój czubek nosa i się jeszcze drą, że nie dostają czego by chciały-tak były nauczone. Ograniczyłem bardzo wszystkie kontakty swoje i zamknąłem się w sobie co mi nie sprzyja.Myśle ponad schematami i nie umiem tego u siebie zatrzymać. Już coraz bardziej zaczynam myśleć, że w Polsce nie ułoże sobie niczego, że to moja strata czasu, życia. Kompletnie nie mam od nikogo wsparcia a wciąż tylko wymagania słysze. Uciąłem wiele toksycznych relacji a raczej były tylko chyba takie i tylko brano ode mnie.
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Tomasz Kościelny
Mgr Tomasz Kościelny
Dotyczy: Psychologia Emocje

Z czym mogą być związane takie objawy u 30-latki?

Witam. Od tygodnia drętwieje mi język z tyłu. Miałam robiony rezonans magnetyczny głowy z kontrastem, TK głowy i angio naczyn szyi że względu, że miewam epizodyczne migreny z aurą. Wyniki bez odchyleń od normy. Problemy tylko z kręgosłupem szyjnym. Byłam... Witam. Od tygodnia drętwieje mi język z tyłu. Miałam robiony rezonans magnetyczny głowy z kontrastem, TK głowy i angio naczyn szyi że względu, że miewam epizodyczne migreny z aurą. Wyniki bez odchyleń od normy. Problemy tylko z kręgosłupem szyjnym. Byłam u lekarza POZ czy nie mam grzybicy ani żadnych zmian na języku. Czasami czuję pieczenie w nadbrzuszu i w przełyku oraz mam żółty nalot. Leczę się też na nerwicę lękowa. Suplementuje: Magnez, witaminy z grupy B, koenzym Q10 i witaminę D oraz kwasy omega. Morfologia w porządku. Nie wiem już gdzie szukać przyczyny mojego problemu.
odpowiada 1 ekspert:
Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Specjalista Medycyny Naturalnej - Naturoterapeuta Mariusz Bek
Dotyczy: Rezonans magnetyczny Tomografia komputerowa Neurologia Migrena Grzybica języka Rozmaz krwi obwodowej Nerwica Grzybica Rezonans magnetyczny z kontrastem Drętwienia i mrowienia Interna Psychologia Magnez Przełyk Język Kręgosłup

Czy to może mieć związek z molestowaniem?

Dopiero jako dorosła kobieta uświadomiłam sobie ze byłam molestowana w dzieciństwie przez kuzyna, było to dotykanie mnie w miejsca intymne ale również jednorazowe zmuszenie poprzez zabawę do dotykania jego. Traktowałam to właśnie jako nieodpowiednią zabawę zawsze z usmiechem aby zamaskowac... Dopiero jako dorosła kobieta uświadomiłam sobie ze byłam molestowana w dzieciństwie przez kuzyna, było to dotykanie mnie w miejsca intymne ale również jednorazowe zmuszenie poprzez zabawę do dotykania jego. Traktowałam to właśnie jako nieodpowiednią zabawę zawsze z usmiechem aby zamaskowac wstyd i niezręczność. Zawsze gdzieś te wspomnienia do mnie wracały ale bagatelizowałam je.Tlumaczylam sobie że to nieważne ,że nic się nie stało ,że to było nieznaczące. W tej chwili mam męża, dzieci. Nasze życie seksualne było udane. Teraz zmagam się z depresją. Do terapeuty seksuologa wysłał mnie mąż ponieważ moja chęć współżycia sekualnego spadła do zera. Okazało się że winą za to co się ze mną dzieje jest trauma z dzieciństwa, przemoc i alkohol w domu, przebywanie w domu z dziećmi przez 13 lat, obowiązki domowe, monotonia... byla mowa ze jak z tego wyjdę wróci mi chęć do seksu, skończyłam terapię, biorę leki antydepresyjne a mąż czeka dalej aż się odblokuję a ja tymczasem mogłabym zapomnieć o seksie. Mam wspanialaego męża ale wiem że moje małżeństwo może się rozpaść, jest coraz trudniej. Nie umiem się zmusić do bliskości. Dodam że podczas terapii nie wspominałam o molestowaniu, wydawało mi się to nieistotne. Teraz zastanawiam się czy to gdzieś nie jest przyczyną mojej niechęci do współżycia, dotyku i bliskości z osobą którą przecież tak bardzo kocham...
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Hanna Markiewicz
Mgr Hanna Markiewicz
Dotyczy: Depresja Trauma Molestowanie Psychiatria Seksuologia Psychologia Psychoterapia Małżeństwo Seks

Jak sobie poradzić w mojej sytuacji?

Witam. Mam 18 lat. Dwa lata temu miałem dwa nawroty anoreksji. Za pierwszym razem ważyłem 39kg przy 161cm, byłem w szpitalu psychiatrycznym. Ostatnio znowu myślę ciągle o kaloriach, chudnięciu. Jem coraz mniej i intensywnie ćwiczę. Ważę 56kg przy... Witam. Mam 18 lat. Dwa lata temu miałem dwa nawroty anoreksji. Za pierwszym razem ważyłem 39kg przy 161cm, byłem w szpitalu psychiatrycznym. Ostatnio znowu myślę ciągle o kaloriach, chudnięciu. Jem coraz mniej i intensywnie ćwiczę. Ważę 56kg przy 175cm Boję się że to wróci proszę o pomoc. Poza tym mam autyzm od dzieciństwa
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Agata Majda
Mgr Agata Majda
Dotyczy: Anoreksja Autyzm Dietetyka Psychologia Utrata wagi

Jak radzić sobie ze wstrętem do jedzenia w ciąży?

Witam! Mam 26 lat. Jestem w ciąży. Mam duży problem. Mianowicie potrzebuję pomocy, tylko nie wiem do kogo się o nią zwrócić. Mam problem z jedzeniem. Na sam widok robi mi się niedobrze. Denerwuje się strasznie, rwie mi żołądkiem... Witam! Mam 26 lat. Jestem w ciąży. Mam duży problem. Mianowicie potrzebuję pomocy, tylko nie wiem do kogo się o nią zwrócić. Mam problem z jedzeniem. Na sam widok robi mi się niedobrze. Denerwuje się strasznie, rwie mi żołądkiem, jest mi duszno, słabo i często z nerwów mam biegunkę. W nocy nie mogę spać bo cały czas czuję stres. Najgorsze to że ja nie umiem powiedzieć czym się stresuję i czym denerwuje. Jest to dla mnie wielki problem bo ogranicza mnie to w codziennym funkcjonowaniu. Proszę mi poradzić co to może być i jak sobie z tym radzić. Bardzo proszę o polecenie gdzie się mogę zgłosić i gdzie szukać pomocy. Sama nie wiem jak sobie z tym radzić.
odpowiada 1 ekspert:
Redakcja abcZdrowie
Redakcja abcZdrowie
Dotyczy: Biegunka Stres Ciąża Psychologia Duszności Żołądek

Czy mój zły stan emocjonalny może powrócić?

Chęć powrotu do anoreksji Witam. Mam 18 lat, zespół Aspergera. Od dziecka mam problemy w kontaktach z innymi ludźmi, ciężko mi zacząć rozmowę, mam hobby (jazda rowerem) Kiedy byłem mały miałem nadwagę, Czułem się z tymi źle, czułem się... Chęć powrotu do anoreksji Witam. Mam 18 lat, zespół Aspergera. Od dziecka mam problemy w kontaktach z innymi ludźmi, ciężko mi zacząć rozmowę, mam hobby (jazda rowerem) Kiedy byłem mały miałem nadwagę, Czułem się z tymi źle, czułem się od innych gorszy że ja tak dużo jem. Od tego zaczęła się moja obsesja. Przez rok schudłem ponad 20 kilo Gdy miałem 15 lat w najgorszym momencie ważyłem 39kg przy 161cm, nie jadłem prawie wogóle, żygałem, mega dużo ćwiczyłem. Było to 2-3 lata temu trafiłem do psychiatryka. Jednak terapii było tam mało, zajęcia dla zaburzeń tylko raz w tygodniu. Głównie tuczenie i faszerowanie prochami. Chciałem stąd wyjść więc jadłem dużo. Miesiąc temu pojawiły się myśli że jestem gruby, że muszę schudnąć, że warto do tego wracać, by odzyskać kontrolę nad ciałem. Mimo jednak że boję się do tego wrócić, czuję potrzebę chudnięcia. Kiedy miałem anoreksję, przez to że się głodziłem skrzywdziłem swoich bliskich. Nie wiem czy jest sens w to wchodzić bo boję się że bliscy będą przeze mnie cierpieć. Mam bardzo niską samoocenę i myślę o sobie że jestem beznadziejny przez to że nie mam wgl znajomych Jakie jest ryzyko że to wróci?
odpowiada 1 ekspert:
Mgr Katarzyna Balcerzak
Mgr Katarzyna Balcerzak
Dotyczy: Natrętne myśli Niska samoocena Nadwaga Psychologia Utrata wagi Samoocena

Które z tych objawów może stłumić ten lek?

Moje objawy to anhedonia, zaburzenia funkcji poznawczych, lęk przed oceną i wstyd w sytuacjach społecznych, obniżona energia, niskie poczucie własnej wartości, pesymizm, utrata zainteresowania rzeczami które kiedyś cieszyły, niska aktywność życiowa, wrażenie bycia obserwowaną i że ktoś zna moje myśli,... Moje objawy to anhedonia, zaburzenia funkcji poznawczych, lęk przed oceną i wstyd w sytuacjach społecznych, obniżona energia, niskie poczucie własnej wartości, pesymizm, utrata zainteresowania rzeczami które kiedyś cieszyły, niska aktywność życiowa, wrażenie bycia obserwowaną i że ktoś zna moje myśli, myślenie za dużo. Które z tych objawów może stłumić lamotrygina? Bo została mi przepisana, ale nie wiem po czym poznać że działa
odpowiada 1 ekspert:
Redakcja abcZdrowie
Redakcja abcZdrowie
Dotyczy: Natrętne myśli Lęk Psychiatria Psychologia Leki Poczucie własnej wartości

Czy zmiana terapeuty to dobry pomysł?

Zastanawiam się nad zmianą terapeuty. Od mniej więcej 2 miesięcy chodzę na psychoterapię. Mam problemy z uzależnienie od hazardu, niska samoocena i zostałam wykorzystana seksualnie jak miałam 8-9lat. O wykorzystaniu, powiedział, niska samoocenę terapeuta zdiagnozował sam, natomiast o... Zastanawiam się nad zmianą terapeuty. Od mniej więcej 2 miesięcy chodzę na psychoterapię. Mam problemy z uzależnienie od hazardu, niska samoocena i zostałam wykorzystana seksualnie jak miałam 8-9lat. O wykorzystaniu, powiedział, niska samoocenę terapeuta zdiagnozował sam, natomiast o dziwo o uzależnieniu jest mi najciężej powiedzieć. Ostatnio już byłam gotowa to poruszyć, ale przed wizytą dostałam sms z poradni, że ceny wizyt się zwiększają i może to śmieszne, ale uznałam to za znak aby o tym nie mówić. Wcześniej już zastanawiałam się nad zamianą ponieważ muszę przejechać całe miasto aby do tej poradni dojechać i dojazd w jedną stronę to ok 1h drogi, przez co co tydzień muszę wychodzić wcześniej z pracy ( jak się umawiałam to sprawdzałam, że to 15km więc myślałam, że dojazd to max 30min :( ) Zastanawiam się również czy z problemami z uzależnieniem nie powinnam się udać do psychoterapeuty, który się w tym specjalizuje? Znalazłam psychoterapeutę od uzależnień, o połowę drogi bliżej i trochę taniej niż płacę obecnie. Natomiast zastanawiam się czy taka zmiana terapeuty jest dobra, czy może powinnam zostać tam, mimo że na razie nie wiedzę jakiejkolwiek poprawy ( wiem, że to bardzo krotki okres terapii) natomiast czuję się bardziej przytłoczona w związku z ostatnią wpadką z moim uzależnieniem i tym, że boję się o tym powiedzieć psychoterapeucie, z ciągłym wychodzeniem wcześniej z pracy, aby się nie spóźnić na terapię oraz ze zwiększeniem ceny psychoterapii. Natomiast z drugiej strony bym musiała zaczynać od zera z nowym psychoterapeuta i nie wiem co zrobić..
odpowiada 1 ekspert:
Redakcja abcZdrowie
Redakcja abcZdrowie
Dotyczy: Niska samoocena Uzależnienia Uzależnienie od hazardu Psychologia Psychoterapia Samoocena
Patronaty
Zdrowie
Dziecko
Psychologia
Newsy
Ważne tematy